Α' Ομάδα Flashcards
Γενικές ερωτήσεις (103 cards)
- Ποιες είναι οι λειτουργίες των ρινικών κοιλοτήτων κατά τη δίοδο του αέρα από τη μύτη;
Α) Μεταφορά αέρα εντός και εκτός της αναπνευστικής ζώνης για να γίνει η ανταλλαγή αερίων.
Β) Θέρμανση του αέρα χάρη στο μεγάλο αριθμό τριχοειδών που υπάρχουν στο βλεννογόνο των αεραγωγών.
Γ) Εφύγρανση του αέρα από τη βλέννα για την προστασία των ιστών του αναπνευστικού συστήματος.
Δ) Φιλτράρισμα και καθαρισμός του αέρα από σωματίδια σκόνης και μικροοργανισμούς που παγιδεύονται απ’ τη βλέννα ή ωθούνται προς το φάρυγγα με την κίνηση των κροσσών του επιθηλίου των αεραγωγών.
Έτσι όταν ο εισπνεόμενος αέρας φτάνει στις κυψελίδες έχει θερμανθεί στους 37οC , έχει κορεστεί πλήρως με υδρατμούς εξασφαλίζοντας ιδανικές συνθήκες για να γίνει η ανταλλαγή των αερίων, επιπλέον η μύτη είναι το βασικό όργανο της όσφρησης και συμβάλει στην αντήχηση της φωνής.
- α) Πόσο οξυγόνο (επί %) περιέχει ο εισπνεόμενος και πόσο ο εκπνεόμενος αέρας; β) Πόσο διοξείδιο του άνθρακα (επί %) περιέχει ο εισπνεόμενος και πόσο ο εκπνεόμενος αέρας;
Ο εισπνεόμενος αέρας περιέχει 20,9% οξυγόνο και 0,04% διοξείδιο του άνθρακα.
Ο εκπνεόμενος αέρας περιέχει 15,3% οξυγόνο και 4,2% διοξείδιο του άνθρακα.
- Περιγράψτε τη διαδικασία ανταλλαγής των αερίων σε κυψελιδικό επίπεδο.
Η ανταλλαγή αερίων μέσω της κυψελιδοτριχοειδικής μεμβράνης γίνεται με διάχυση λόγω της διαφοράς των μερικών πιέσεων του οξυγόνου και του διοξειδίου του άνθρακα στις δύο πλευρές της μεμβράνης. Τα αέρια μετακινούνται απ’ την περιοχή με τη μεγαλύτερη πίεση προς την περιοχή με την μικρότερη πίεση (κλίση πίεσης). Συγκεκριμένα η μερική πίεση του οξυγόνου μέσα στις κυψελίδες είναι 100mmHg και στα κυψελιδικά τριχοειδή 40mmHg, έτσι το οξυγόνο θα μετακινηθεί από τις κυψελίδες στα τριχοειδή. Η μερική πίεση του διοξειδίου του άνθρακα μέσα στις κυψελίδες είναι 40mmHg και στα κυψελιδικά τριχοειδή 45-46mmHg, έτσι το διοξείδιο του άνθρακα θα μετακινηθεί από τα τριχοειδή στις κυψελίδες.
Η ισορροπία φυσιολογικά επέρχεται στο πρώτο 1/3 του μήκους του τριχοειδούς (1mm απ’το αρτηριακό προς το φλεβικό άκρο)
- Περιγράψτε τη διαδικασία της αναπνευστικής λειτουργίας.
Η διαδικασία της αναπνευστικής λειτουργίας περιλαμβάνει την εισπνοή (κατά την οποία εισέρχεται αέρας στους πνεύμονες για να προσληφθεί οξυγόνο) και την εκπνοή (κατά την οποία εξέρχεται αέρας απ’ τους πνεύμονες και αποβάλλεται το διοξείδιο του άνθρακα).
Η εισπνοή είναι ενεργητική λειτουργία, που επιτελείται με τη δράση των εισπνευστικών μυών. Συγκεκριμένα το αναπνευστικό κέντρο διεγείρει το διάφραγμα και τους εισπνευστικούς μύες, με αποτέλεσμα να συσπώνται το διάφραγμα και οι μεσοπλεύριοι μύες και να κινούνται οι πλευρές προς τα πάνω και έξω και το διάφραγμα προς τα κάτω, έτσι διευρύνεται η θωρακική κοιλότητα και διατείνονται, οι κολλημένοι στο θωρακικό τοίχωμα, πνεύμονες. Με αποτέλεσμα να διευρύνονται οι κυψελίδες, να μειώνεται η ενδοκυψελιδική πίεση σε επίπεδο χαμηλότερο της ατμοσφαιρικής πίεσης και να εισέρχεται αέρας στις κυψελίδες.
Η ήρεμη εκπνοή γίνεται παθητικά με την επίδραση της ελαστικότητας των πνευμόνων και του βάρους των πλευρών μετά τη χάλαση των αναπνευστικών μυών, με αποτέλεσμα οι πλευρές να κινούνται προς τα κάτω και μέσα και το διάφραγμα προς τα πάνω. Έτσι μειώνεται η χωρητικότητα της θωρακικής κοιλότητας και συμπιέζονται, οι κολλημένοι στο θωρακικό τοίχωμα, πνεύμονες. Με επακόλουθο τη μείωση της χωρητικότητας των κυψελίδων και την αύξηση της ενδοκυψελιδικής πίεσης σε επίπεδο μεγαλύτερο της ατμοσφαιρικής πίεσης και έτσι εξέρχεται ο αέρας απ’τις κυψελίδες.
- Τι γνωρίζετε για τον υπεζωκότα;
Ο υπεζωκότας είναι ένας ορογόνος χιτώνας που περιβάλλει τους πνεύμονες και αποτελείται από δύο πέταλα:
1) Το περισπλάχνιο πέταλο ή σπλαχνικό ή πνευμονικό υπεζωκότα που περιβάλλει το πνευμονικό παρέγχυμα εισχωρώντας στις μεσολόβιες σχισμές.
2) Το περίτονο πέταλο ή τοιχωματικό υπεζωκότα που επαλείφει την εσωτερική επιφάνεια της θωρακικής κοιλότητας.
Μεταξύ των δύο πετάλων περιέχεται το πλευριτικός υγρό για να αποφεύγεται η τριβή μεταξύ των πετάλων και να διευκολύνεται η κινητικότητα των πνευμόνων.
- Ποια είναι η θεμελιώδης λειτουργία του αναπνευστικού συστήματος;
Η θεμελιώδης λειτουργία του αναπνευστικού συστήματος είναι η παροχή του απαραίτητου για τον οργανισμό οξυγόνο και η αποβολή του παραγόμενου με το μεταβολισμό διοξείδιο του άνθρακα.
- Εξηγήστε τον όρο «κυψελιδικός αερισμός».
Κυψελιδικός αερισμός είναι ο όγκος του φρέσκου αέρα που φτάνει στις κυψελίδες ανά λεπτό.
Ισούται με το γινόμενο του αναπνευόμενου όγκου μείον το νεκρό χώρο επί την αναπνευστική συχνότητα.
Ο νεκρός χώρος είναι ο όγκος του αέρα που δε λαμβάνει μέρος στην ανταλλαγή των αερίων.
VA = RR x (VT-VD)
Στο μέσο ενήλικα σε ηρεμία, ο κατά λεπτό συνολικός αερισμός είναι περίπου 5lt/min.
- Τι γνωρίζετε για τον έλεγχο της αναπνοής;
Στον έλεγχο της αναπνοής συμμετέχουν τα κέντρα του αναπνευστικού που βρίσκονται στον προμήκη μυελό και τη γέφυρα και υποδοχείς του φλοιού και του υποθαλάμου. Στον προμήκη μυελό βρίσκονται το εισπνευστικό και το εκπνευστικό κέντρο και στη γέφυρα το αναπνευστικό και το πνευμονοταξικό κέντρο. Στη ρύθμιση της αναπνοής συμμετέχουν επίσης και χημειοϋποδοχείς των πνευμόνων και των μεγάλων αρτηριακών στελεχών, οι οποίοι είναι ευαίσθητοι στη μείωσει της μερικής πίεσης του οξυγόνου, στην αύξηση της μερικής πίεσης του διοξειδίου του άνθρακα και στην αύξηση των ιόντων υδρογόνου (οξέωση) και επηρεάζουν το ρυθμό και το βάθος των αναπνοών. Συγκεκριμένα η υποξία, η υπερκαπνία και η οξέωση προκαλούν υπέρπνοια (αύξηση του βάθους των αναπνοών) με στόχο τον υπεραερισμό των πνευμόνων για να απομακρυνθούν τα στοιχεία που διαταράσσουν την ισορροπία.
- Περιγράψτε τη φάση της εισπνοής.
α
- Περιγράψτε τη φάση της εκπνοής.
α
- Περιγράψτε την επίδραση του συμπαθητικού και του παρασυμπαθητικού συστήματος στην καρδιά.
Η δράση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος στην καρδιά περιλαμβάνει:
1) θετική ινότροπη δράση: αυξάνει την ένταση της συστολής του μυοκαρδίου.
2) θετική χρονότροπη δράση: αυξάνει τη συχνότητα των συστολών.
3) θετική δρομότροπη δράση: αυξάνει τη διεγερσιμότητα του μυοκαρδίου.
Η δράση του παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος στην καρδιά περιλαμβάνει:
1) αρνητική ινότροπη δράση: μειώνει την ένταση της συστολής του μυοκαρδίου.
2) αρνητική χρονότροπη δράση: μειώνει τη συχνότητα των συστολών.
3) αρνητική δρομότροπη δράση: μειώνει τη διεγερσιμότητα του μυοκαρδίου.
- Περιγράψτε την αυτορρύθμιση της εγκεφαλικής αιμάτωσης.
Ο όρος εγκεφαλική αυτορρύθμιση περιγράφει τους μηχανισμούς με τους επέρχεται ισορροπία ανάμεσα στην εγκεφαλική αιμάτωση και τις μεταβολικές ανάγκες του εγκεφαλικού ιστού.
Η διατήρηση αυτής της ικανότητας είναι σημαντική για την αποφυγή της δευτεροπαθούς εγκεφαλικής βλάβης και επηρεάζεται σημαντικά σε περίπτωση κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης (ΚΕΚ).
Η αυτορρύθμιση επιτυγχάνεται με μεταβολή της διαμέτρου των προτριχοειδικών αρτηριολίων και ανάλογη μεταβολή των αντιστάσεων ροής και κατ’ επέκταση μεταβολή της εγκεφαλικής αιματικής ροής. Η μεταβολή αυτή δίνει τη δυνατότητα διατήρησης σταθερής αιματικής ροής εντός ορισμένων ορίων μεταβολής της τιμής της μερικής πίεσης του διοξειδίου του άνθρακα και της μέσης πίεσης ή της ενδοκράνιας πίεσης.
Στην πρώτη περίπτωση η αυτορρύθμιση ονομάζεται αντιδραστικότητα στο διοξείδιο του άνθρακα.
Στη δεύτερη περίπτωση η αυτορρύθμιση ονομάζεται αντιδραστικότητα στην πίεση.
Τρεις μηχανισμοί έχουν προταθεί ότι συνεισφέρουν στην εγκεφαλική αυτορρύθμίση.
1) Μεταβολική ή χημική ρύθμιση:
Σύμφωνα με την υπόθεση αυτή η ισορροπία ανάμεσα στον εγκεφαλικό μεταβολισμό και στην παροχή οξυγόνου μέσω της εγκεφαλικής κυκλοφορίας δρα ως μηχανισμός αυτορρύθμισης μέσω της αγγειοκινητικής μεταβληκότητας.
Συγκεκριμένα η μερική πίεση του διοξειδίου του άνθρακα στο αρτηριακό αίμα (δηλ. αύξηση του PaCO2 αποτελεί ισχυρό αγγειοδιασταλτικό παράγοντα).
Η υποξία προκαλεί αγγειοδιαστολή και κατ’ επέκταση αύξηση της εγκεφαλικής αιματικής ροής τοπικά. Η αύξηση του καλίου και της αδενοσίνης που παρατηρείται κατά την επιληπτική δραστηριότητα και την ισχαιμία σε ένα έμφραγμα έχουν αγγειοδιασταλτική επίδραση. Τέλος η μεταβολές του pH μεταβάλλουν κι αυτές την εγκεφαλική αιματική ροή.
2) Μυογενής ρύθμιση:
Μηχανοϋποδοχείς πίεσης που βρίσκονται στο λείο μυϊκό ιστό των αγγείων εντοπίζουν μεταβολές στη διατοιχωματική πίεση, που ασκείται απ’ την αιματική ροή και με την ενεργοποίηση τους ρυθμίζουν τη διάμετρο του αγγείου και κατ’ επέκταση συμβάλλουν στη διατήρηση σταθερής αιματικής ροής. Η χρόνια υπέρταση ή η συμπαθητική διέγερση προκαλούν αύξηση της διατοιχωματικής πίεσης.
3) Νευρογενής ρύθμιση:
Μέσω της συμπαθητικής νεύρωσης του λείου μυϊκού ιστού των αγγείων και μέσω του μονοξειδίου του αζώτου (NO) που ελευθερώνεται απ’ τις παρασυμπαθητικές νευρικές ίνες συμβάλλουν στη νευρογενή ρύθμιση. Ανάλογα με τους υποδοχείς που διεγείρονται μπορεί να προκληθεί αγγειοδιαστολή ή αγγειοσύσπαση. Η έκκριση κατεχολαμινών (π.χ. σε αιμορραγική καταπληξια) προκαλεί αγγειοσύσπαση.
- Να αναφέρετε τις λειτουργίες του σπλήνα.
Α
- Ποιες είναι οι οδοί αποβολής του νερού από τον οργανισμό;
Α
- Από πού εκκρίνεται η ινσουλίνη και ποια η δράση της στο μεταβολισμό της γλυκόζης;
Α
- Ποιες είναι οι λειτουργίες των νεφρών; (σύντομη περιγραφή)
Α
- Τι γνωρίζετε για την έκκριση και δράση της αντιδιουριτικής ορμόνης;
Α
- Σε τι διαφέρει λειτουργικά η πνευμονική αρτηρία από τις άλλες αρτηρίες του σώματος;
Η πνευμονική αρτηρία είναι η μόνη απ’ τις αρτηρίες του σώματος που μεταφέρει φλεβικό αίμα δηλαδή αίμα φτωχό σε οξυγόνο και πλούσιο σε διοξείδιο του άνθρακα.
- Ποιοι παράγοντες επηρεάζουν το φυσιολογικό καρδιακό ρυθμό;
Α
- Ποιοι παράγοντες καθορίζουν τον όγκο παλμού;
Ο όγκος παλμού (ΟΠ) εξαρτάται από το προφορτίο, το μεταφορτίο και τη συσταλτικότητα του μυοκαρδίου.
1) Προφορτίο είναι ο όγκος του αίματος στις κοιλίες, στο τέλος της διαστολής (Τελοδιαστολικός Όγκος ΤΔΟ). Εξαρτάται από τη φλεβική επιστροφή και τη διατασιμότητα των κοιλιών.
2) Μεταφορτίο είναι η δύναμη εξώθησης που απαιτείται για να ανοίξουν οι μηνοειδής βαλβίδες (αορτική - πνευμονική) και να πάει το αίμα στις αρτηρίες (Πνευμονική Φλέβα - Αορτή). Η δύναμη αυτή πρέπει να υπερβαίνει τις πιέσεις της πνευμονικής και της συστηματικής κυκλοφορίας. Αύξηση των αγγειακών αντιστάσεων οδηγεί σε αύξηση του μεταφορτίου, μείωση του όγκου παλμού και αύξηση του έργου του μυοκαρδίου.
3) Συσταλτικότητα του μυοκαρδίου είναι η ικανότητα του μυοκαρδίου για βράχυνση κατά τη συστολή, η οποία είναι φυσιολογική και απαραίτητη για την εξώθηση του αίματος. Διαταραχή της συσταλτικότητας επηρεάζει την καρδιακή παροχή και μειώνει τον Όγκο Παλμού.
- Τι ονομάζουμε όγκο παλμού και πόσος είναι περίπου αυτός;
Όγκος παλμού είναι το ποσό αίματος που εξωθείται απ’ την καρδιά με κάθε καρδιακό παλμό. Ισούται με τη διαφορά του αίματος που περιέχεται στην κοιλία στο τέλος της διαστολής (τελοδιαστολικός όγκος) και του όγκου αίματος που παραμένει στην κοιλία μετά την εξώθηση (τελοσυστολικός όγκος). Τυπικός όγκος παλμού είναι 70ml. Η εξίσωση για τον υπολογισμό του όγκου παλμού είναι: Όγκος Παλμού=Τελοδιαστολικός Όγκος - Τελοσυστολικός Όγκος
- Τι σημαίνει ΚΛΟΑ (Κατά Λεπτό Όγκος Αίματος) και με τι ισούται;
ΚΛΟΑ ή Κατά Λεπτό Όγκος Αίματος είναι ο συνολικός όγκος αίματος που εξωθείται από την αριστερά κοιλία σε ένα λεπτό. Ισούται με το γινόμενο των συστολών ανά λεπτό και τον όγκο παλμού και είναι περίπου 5lt.
- Γράψτε τη βασική εξίσωση της καρδιακής παροχής.
Η βασική εξίσωση καρδιακής παροχής είναι:
Καρδιακή Παροχή= Όγκος παλμού x Καρδιακή Συχνότητα/λεπτό.
Π.χ. Καρδιακή Παροχή=70(ml) x 70(bpm)= 4900ml
- Τι είναι η συσταλτικότητα του μυοκαρδίου; Να αναφέρετε ονομαστικά τους παράγοντες που την επηρεάζουν.
Συσταλτικότητα του μυοκαρδίου είναι η ικανότητα του μυοκαρδίου για βράχυνση κατά τη συστολή, η οποία είναι φυσιολογική και απαραίτητη για την εξώθηση του αίματος. Διαταραχή της συσταλτικότητας επηρεάζει την καρδιακή παροχή και μειώνει τον Όγκο Παλμού.
Η συσταλτικότητα του μυοκαρδίου επηρεάζεται από:
1) το συμπαθητικό νευρικό σύστημα
2) τις κατεχολαμίνες
3) φάρμακα
4) την κατάσταση του μυοκαρδίου
5) την οξέωση
6) διάφορες ουσίες που ελευθερώνονται στον οργανισμό σε παθολογικές καταστάσεις (πχ σηπτικό shock)