45 t/m 49 Flashcards
De verdeling van de wereld in twee ideologische blokken in de greep van een wapenwedloop en de daaruit voortvloeiende dreiging van een atoomoorlog
Na WO II waren de VS en de SU als twee supermachten overgebleven. De VS was kapitalistisch en de SU communistisch. Beide supermachten wantrouwden elkaar en voelden zich door de ander bedreigd (vijandbeeld). Beide supermachten bouwden aan een geopolitiek systeem, waarbij beide supermachten zoveel mogelijk landen als bondgenoot binnen hun invloedssfeer wilden hebben. De verdeling begon in Europa (IJzeren gordijn) en het eerste slachtoffer was Duitsland, dat verdeeld werd in een West-Duitsland en een Oost-Duitsland. Beide supermachten beschikten over de atoombom, waardoor een oorlog tussen deze supermachten uit zou kunnen lopen op een atoomoorlog. Zo raakte de wereld verdeeld, waarbij beide elkaar scherp in de gaten hielden en het aantal atoomwapens alleen maar toenam atoomwapen-wedloop). Er waren tijden van grote spanning ( b.v. Cubacrisis), die afgewisseld werden met periodes van afnemende spanning (Salt akkoord). In 1989, met de val van de Berlijnse muur en 1991 met het uiteenvallen van de SU kwam er een eind aan de Koude oorlog.
De dekolonisatie die een einde maakte aan de westerse hegemonie in de wereld.
Met het verlies van haar koloniën verloor West-Europa haar overwicht in de wereld. Het grootste deel van de kolonies in Azië (v.b. Indonesië) werden tussen 1946 – 1957 en in Afrika (v.b. Angola, Nigeria) tussen 1956 – 1964 onafhankelijk.
De eenwording van Europa.
Na WO II startte een aantal West-Europese landen met samenwerking met als doelen:
1. de vrede te handhaven,
2. Economisch en militair tegenwicht bieden aan SU/ communisme
3. de welvaart te bevorderen en
4. de democratie te versterken.
Met het aanvaarden van het Marshallplan kwamen deze West-Europese landen in de
invloedssfeer van de VS. De samenwerking startte met de EGKS in 1951, gevolgd door
de EEG in 1957. Na de Koude Oorlog en de Duitse hereniging besloten de twaalf lidstaten tot verdere eenwording en werd de Europese Unie opgericht, waarna het aantal lidstaten zich tussen 1992 - 2013 met 16 staten uitbreidde, waaronder veel voormalige Oost-Europese landen.
De toenemende westerse welvaart die vanaf de jaren zestig van de twintigste eeuw aanleiding gaf tot ingrijpende sociaal-culturele veranderingsprocessen.
De jaren 50 na WO II was een periode van wederopbouw, waarbij er arbeidsvrede
heerste en de arbeiders, samen met de vakbonden genoegen namen met lage lonen
om zo het land weer op te bouwen. De lonen mochten alleen stijgen als de prijzen stegen (geleide loonpolitiek). Dankzij de toenemende welvaart waren de overheden in staat een verzorgingsstaat op te bouwen (AOW van vadertje Drees). Overheid was zo verantwoordelijk voor het welzijn van de burgers (= sociale zekerheid). In de jaren 60 was er genoeg verdiend om de lonen weer vrij te laten ( = welvaart). Dankzij de toegenomen welvaart en de sociale zekerheid ontstonden er sociaal-
culturele veranderingsprocessen:
1. ontzuiling,
2. ontkerkelijking,
3. ontstaan van een jongerencultuur en
4. de tweede feministische golf.
Dit leidde tot een verandering van normen en waarden vanaf de jaren 60.
De ontwikkeling van de pluriforme en multiculturele samenlevingen.
Economisch gezien maakten de westerse landen in de jaren 70 een verandering door.
Van industriële samenleving naar een informatiesamenleving. De sociaal-culturele
veranderingsprocessen maakten ook andere leefstijlen mogelijk (b.v. leven in een commune, huismannen) = pluriform. Tevens maakte Europa een massale immigratie (= gastarbeiders: Italianen, Spanjaarden en daarna Marokkanen en Turken) door die bijdroeg aan de multiculturele samenleving. De mensen stonden nu voor de uitdaging om te leren omgaan met deze inmiddels pluriforme en multiculturele samenleving, waarbinnen veel vrijheid heerste.
