Ιστολογια ΙΙ Flashcards
(58 cards)
Σε τι διακρίνονται οι αρτηρίες με βάση την υφή του μέσου χιτώνα?
Ανάλογα με την υφή του μέσου χιτώνα και από την υπερίσχυση στο χιτώνα αυτό του μυϊκού ή ελαστικού ιστού, οι αρτηρίες διακρίνονται σε δύο τύπους: το μυώδη και τον ελαστικό τύπο. Ο μυώδης τύπος απαντά στις μικρές και μεσομεγέθεις αρτηρίες που χαρακτηρίζονται για τη μεγάλη συσταλτικότητά τους. Ο ελαστικός τύπος απαντά στις μεγάλες αρτηρίες που έχουν μεγάλη ελαστικότητα. Η μετάπτωση των αρτηριών του ελαστικού τύπου στις αρτηρίες του μυώδους τύπου γίνεται βαθμιαία.
Ποια η δομή του τοιχώματος των μεγάλων αρτηριών?
Στις μεγάλες αρτηρίες, όπως είναι η αορτή και οι κλάδοι της, το τοίχωμα είναι πιο λεπτό σε σχέση με τη διάμετρο του αγγείου. Ο εσωτερικός χιτώνας είναι παχύς και τα ενδοθηλιακά κύτταρα που καλύπτουν την εσωτερική επιφάνεια του αγγείου έχουν πολυγωνικό σχήμα. Η υπενδοθηλιακή στιβάδα αποτελείται από λεπτές κολλαγόνες και μερικές ελαστικές ίνες και στη βαθύτερη μοίρα της από λίγες λείες μυϊκές ίνες. Το εσωτερικό ελαστικό πέταλο δε διακρίνεται σαφώς γιατί αποσχίζεται σε δύο ή περισσότερα λεπτότερα πέταλα που συγχέονται με τα λοιπά ελαστικά στοιχεία του εσωτερικού και κυρίως του μέσου χιτώνα. Ο μέσος χιτώνας σχηματίζεται από πολλές δεκάδες ομόκεντρων ελαστικών θυριδωτών υμένων ανάμεσα στους οποίους απαντούν λεπτές κολλαγόνες και ελαστικές ίνες, λείες μυϊκές ίνες και ινοβλάστες. Ο εξωτερικός χιτώνας είναι σχετικά λεπτός.
Ποια η δομή του τοιχώματος των μεσομεγεθών αρτηριών?
Στις μεσομεγέθεις αρτηρίες ο εσωτερικός χιτώνας είναι παχύτερος γιατί ανάμεσα στο ενδοθήλιο και το εσωτερικό ελαστικό πέταλο παρεμβάλλεται η υπενδοθηλιακή στιβάδα, την οποία συνιστούν λεπτές κολλαγόνες και ελαστικές ίνες. Ο μέσος χιτώνας είναι παχύτατος αφού αποτελείται από πάρα πολλές στιβάδες λείων μυϊκών ινών, ανάμεσα στις οποίες υπάρχουν λεπτές δεσμίδες κολλαγόνων ινών, αραιές ελαστικές ίνες και δικτυωτές ίνες. Σε πολλές περιπτώσεις οι ελαστικές ίνες πληθαίνουν όσο αυξάνεται η διάμετρος της αρτηρίας και σχηματίζουν λεπτούς θυριδωτούς υμένες με κυκλική διάταξη (σε σχέση με τον αυλό του αγγείου), οι οποίοι συχνά πυκνώνουν στην εξωτερική επιφάνεια του μέσου χιτώνα και διαμορφώνουν το επίσης θυριδωτό εξωτερικό ελαστικό πέταλο. Ο εξωτερικός χιτώνας είναι παχύς και αποτελείται από χαλαρό συνδετικό ιστό.
Ποια η δομή του τοιχώματος των αρτηριδίων και των μικρών αρτηριών?
Στα αρτηρίδια και τις μικρές αρτηρίες ο εσωτερικός χιτώνας αποτελείται από ένα μονόστιβο πλακώδες επιθήλιο (ενδοθήλιο), του οποίου τα κύτταρα έχουν τον επιμήκη άξονα τους κατά τη φορά του αγγείου. Κάτω από τα κύτταρα αυτά υπάρχει ένα λείο ελαστικό πέταλο, το εσωτερικό ελαστικό πέταλο. Ο μέσος χιτώνας συγκροτείται από λίγες (αρτηρίδια) ή πολλές στιβάδες λείων μυϊκών ινών με κυκλική διάταξη, ανάμεσα στις οποίες υπάρχουν και λίγες ελαστικές ίνες. Στα προτριχοειδή αρτηρίδια οι μυϊκές ίνες συνιστούν μια μόνο στιβάδα συχνά ασυνεχή, ενώ το ελαστικό πέταλο λείπει τελείως. Ο εξωτερικός χιτώνας αποτελείται από αραιές κολλαγόνες ίνες που εκτείνονται κατά μήκος του αγγείου, από λίγες ελαστικές ίνες και ινοβλάστες.
Τι είναι το καρωτιδικό και αορτικό σώμα?
Το καρωτιδικό σώμα που βρίσκεται στη διχοτόμηση της κοινής κροτίδας περιέχει πολυπληθή επιθηλιοειδή κύτταρα, πλουσιότατο δίκτυο αιμοφόρων κολποειδών τριχοειδών και άφθονες νευρικές αισθητικές απολήξεις. Τα κύτταρα αυτά διακρίνονται σε δύο τύπους: τα κύτταρα τύπου Ι είναι πολυπληθέστερα με πολυάριθμα κοκκία που περιέχουν νευροδιαβιβαστές. Τα κύτταρα τύπου ΙΙ είναι ολιγοαριθμότερα και είναι νευρογλοιακής φύσης. Τα κύτταρα τύπου Ι θεωρήθηκαν ως χημειοϋποδοχείς επειδή μεταβάλλουν την εκκριτική τους δραστηριότητα όταν αυξομοιώνεται το Ο² και CO² στο αίμα και διεγείρουν τις αντίστοιχες απολήξεις των νευρικών ινών του νεύρου του καρωτιδικού κόλπου στο καρωτιδικό σώμα. Προκαλούνται έτσι αντανακλάσεις που επηρεάζουν τη συχνότητα των καρδιακών παλμών, το εύρος των αγγείων την αρτηριακή πίεση και τις αναπνευστικές κινήσεις.
Το αορτικό σώμα (το δεξιό βρίσκεται στη γωνία που σχηματίζει η δεξιά υποκλείδια αρτηρία με την κοινή καρωτίδα και το αριστερό πάνω στο αορτικό τόξο, κοντά στην έκφυση της αριστερής υποκλείδιας αρτηρίας) έχει την ίδια υφή και λειτουργία με το καρωτιδικό σώμα.
Από τι αποτελείται το τοίχωμα των μετατριχοειδών φλεβίων, των φλεβίων και των μικρών φλεβών?
Το τοίχωμα των μετατριχοειδών φλεβίων που έχουν διάμετρο περίπου 30μm σχηματίζεται από το ενδοθήλιο και τη γύρω από αυτό λεπτή συνδετική στιβάδα από κολλαγόνες ίνες και λίγες ινοβλάστες.
Σε φλεβία με διάμετρο μεταξύ 50 -200 μm αναφαίνονται μεταξύ του ενδοθηλίου και της συνδετικής στιβάδας λείες μυϊκές ίνες, οι οποίες στα μεγαλύτερα φλεβία σχηματίζουν μια συνεχή στιβάδα
Στις μικρές φλέβες ο εσωτερικός χιτώνας αποτελείται μόνο από το ενδοθήλιο, ο μέσος χιτώνας από ένα ή περισσότερους στίχους λείων μυϊκών ινών και ο εξωτερικός χιτώνας από ινοβλάστες και λεπτές ελαστικές και κολλαγόνες ίνες.
Από τι αποτελείται το τοίχωμα των μεσομεγεθών φλεβών?
Στις μεσομεγέθεις φλέβες ο εσωτερικός χιτώνας απαρτίζεται από το ενδοθήλιο και μια πολύ λεπτή υπενδοθηλιακή στιβάδα. Ο μέσος χιτώνας αποτελείται από δεσμίδες λείων μυϊκών ινών με κυκλική διάταξη, ανάμεσα στις οποίες παρεμβάλλονται πολλές επιμήκεις κολλαγόνες και λίγες ελαστικές ίνες. Ο εξωτερικός χιτώνας είναι πιο παχύς από το μέσο χιτώνα και σχηματίζεται από χαλαρό συνδετικό ιστό που περιέχει παχιές επιμήκεις κολλαγόνες ίνες, ελαστικές ίνες και λίγες δεσμίδες επιμήκων λείων μυϊκών ινών.
Από τι αποτελείται το τοίχωμα των μεγάλων φλεβών?
Οι μεγάλες φλέβες (της θωρακικής και της κοιλιακής κοιλότητας) χαρακτηρίζονται από την έλλειψη μυϊκών στοιχείων στο μέσο χιτώνα και από τη μεγάλη ανάπτυξη του εξωτερικού χιτώνα. Ο εσωτερικός χιτώνας εμφανίζει παχιά ενδοθηλιακή στιβάδα. Ο μέσος χιτώνας είναι σχετικά πολύ λεπτός με ασαφή τα όρια του και περιέχει πολυπληθείς κολλαγόνες ίνες, λίγες ελαστικές ίνες και σποραδικές λείες μυϊκές ίνες. Ο εξωτερικός χιτώνας αποτελείται από πολυάριθμες δεσμίδες λείων μυϊκών ινών, από κολλαγόνες και ελαστικές ίνες.
Πώς διακρίνονται οι φλέβες με βάση την υφή του τοιχώματος τους?
Το τοίχωμα πολλών φλεβών δεν περιέχει λείες μυϊκές ίνες (άμυες φλέβες) ή αντίθετα εμφανίζει πολυάριθμες μυϊκές ίνες (φλέβες μυώδους τύπου).
Οι άμυες φλέβες απαντούν κυρίως σε όργανα με πλούσια και σταθερή αιμάτωση. Τέτοιες είναι οι φλέβες των ινοδών δοκίδων του σπλήνα, της μητρογενούς μοίρας του πλακούντα, των οστών, του αμφιβληστροειδούς, οι φλεβώδεις κόλποι σκληρής μήνθγγας, οι περισσότερες φλέβες της χοριοριδούς μήνιγγας του εγκεφάλου κ.α.
Οι φλέβες μυώδους τύπου απαντούν σε όργανα που εμφανίζουν εναλλασσόμενο βαθμό αιμάτωσης. Τέτοιες είναι οι φλέβες της μυελώδους ουσίας των επινεφριδίων, της μήτρας (κατά την εγκυμοσύνη) των άκρων, η ομφαλικη κ.α.
Τι είναι τα συνεχή τριχοειδή αγγεία?
Απαντούν στο μυϊκό ιστό, στους διάφορους τύπους του συνδετικού ιστού και στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Έχουν αδιάκοπο ενδοθήλιο και συνεχή βασικό υμένα.
Τι είναι τα θυριδωτά τριχοειδή?
Απαντούν στα νεφρικά σωμάτια, τους ενδοκρινείς αδένες, στις εντερικές λάχνες, στα χοριοειδή πλέγματα. Χαρακτηρίζονται για το κατά θέσεις εξαιρετικά λεπτό ενδοθήλιο, το οποίο παρουσιάζει κυκλικά ανοίγματα ή πόρους, που φράζονται από λεπτότατα διαφράγματα. Ο βασικός υμένας είναι συνεχής και οι πόροι διαφέρουν σε αριθμό, μέγεθος και κατανομή στα θυριδωτά τριχοειδή των διαφόρων οργάνων.
Τι είναι τα κολπώδη τριχοειδή?
Απαντούν στο ήπαρ, το σπλήνα, τον ερυθρό μυελό των οστών, τους ενδοκρινείς αδένες το καρωτιδικό και αορτικό σώμα. Ο αυλός τους είναι ανώμαλος και πολύ πιο ευρύς από τον αυλό των κοινών τριχοειδών, ενώ λείπει ή είναι ατελής ο βασικός υμένας. Το κυτταρόπλασμα των ενδοθηλιακών κυττάρων των κολπωδών τριχοειδών είναι διάτρητο και οι πόροι του συγκριτικά ευρύτεροι από τους πόρους των θυριδωτών τριχοειδών.
Τι είναι οι ινώδεις δακτύλιοι?
Οι ινώδεις δακτύλιοι συνιστούν τον ινώδη σκελετό της καρδιάς στον οποίο προσφύονται οι ίνες του μυοκαρδίου και οι βαλβίδες της καρδιάς. Ανάλογα με τα στόμια που περιβάλλουν διακρίνονται στους δύο κολποκοιλιακούς και τους δύο αρτηριακούς δακτυλίους.
Οι κολποκοιλιακοι ινώδεις δακτύλιοι χωρίζουν το κολπικό από το κοιλιακό μυοκάρδιο και είναι ευρύτεροι και παχύτεροι από τους αρτηριακούς δακτυλίους. Σε αυτούς προσφύονται οι γλωχίνες των κολποκοιλιακών βαλβίδων και οι μυϊκές ίνες του κολπικού και κοιλιακού μυοκαρδίου. Ο ινώδεις δακτύλιος του αριστερού κολποκοιλιακούς στομίου συμφυεται αντίστοιχα προς το μέσο κοιλιακό διάφραγμα με τον ινώδη δακτύλιο του δεξιού κολποκοιλιακου στομίου και τον ινώδη δακτύλιο του αορτικού στομίου. Στη θέση αυτής της σύμφυσης σχηματίζονται δύο παχύνεις, το δεξιό και το αριστερό ινώδες τρίγωνο μέσα στις οποίες υπάρχει σε μερικά θηλαστικά υαλοειδής χόνδρος (καρδιακός χόνδρος) ή στα μηρυκαστικά οστίτης ιστός (οστάρια της καρδιάς).
Οι αρτηριακοί ινώδεις δακτύλιοι είναι μικρότεροι από τους κολποκοιλιακούς. Αφορίζουν τα αρτηριακά στόμια και είναι προς τα άνω σε άμεση συνέχεια με το τοίχωμα της αορτής ή της πνευμονικής αρτηρίας.
Τι είναι οι αρτηριοφλεβικές αναστομώσεις?
Σε πολλά όργανα και περιοχές του σώματος υπάρχουν άμεσες ή έμμεσες συνδέσεις μεταξύ αρτηριών με μικρή διάμετρο με τις αντίστοιχες φλέβες. Οι αρτηριοφλεβικές αναστομωσεις ταξινομούνται σε δύο κατηγορίες:
1) Άμεσες αρτηριοφλεβικές αναστομωσεις που χαρακτηρίζονται από την απευθείας μετάπτωση της αρτηρίας σε φλέβα.
2) Έμμεσες αρτηριοφλεβικές αναστομωσεις όπου μεταξύ της αρτηρίας και φλέβας παρεμβάλλεται ένας αναστομωτικός κλάδος με ειδική υφή. Το τοίχωμα του αναστομωτικού αυτού κλάδου, που έχει ελικοειδή πορεία διαθέτει σε σχέση με το τοίχωμα των κοινών αρτηριών:
Α) ανεπτυγμένο μυϊκό χιτώνα
Β) επιθηλιοειδή κύτταρα
Γ) λίγα ή καθόλου ελαστικά στοιχεία
Τα επιθηλιοειδή κύτταρα εμφανίζουν υποστρόγγυλο σχημα, υαλώδες κυτταρόπλασμα και αρκετά μεγάλο σφαιρικό πυρήνα.
Με τη σύσπαση και χαλαρή των λείων μυϊκών ινών του μυϊκού χιτώνα του αναστομωτικού κλάδου ή την αυξομείωση του όγκου των επιθηλιοειδών κυττάρων λόγω πρόσληψης ή αποβολής νερού επέρχεται:
Φραγή του αυλού του αναστομωτικού κλάδου και τι αίμα διέρχεται δια μέσω των τριχοειδών
Άνοιγμα του αυλού και το αίμα παροχετεύεται στο φλεβικό δίκτυο παρακάμπτοντας την κυκλοφορία μέσω των τριχοειδών.
Τι γνωρίζετε για τις βαλβίδες των φλεβών?
Οι βαλβίδες των φλεβών απαντώνται σε φλέβες διαμέτρου άνω των 2mm και εμποδίζουν με την παρουσία τους την παλινδρόμηση του αίματος προς την περιφέρεια. Οι βαλβίδες αποτελούν δρεπανοειδείς πτυχές του εσωτερικού χιτώνα των φλεβών και έχουν ως υπόθεμα συνδετικό ιστό, ο οποίος καλύπτεται κατά τις δύο επιφάνειες της βαλβίδας (αξονική και τοιχική) από το ενδοθήλιο της φλέβας. Στο ύψος κάθε βαλβίδας το απέναντι τοίχωμα τις φλέβας διατείνεται και απολεπτύνεται σχηματίζοντας με την τοιχική επιφάνεια της βαλβίδας, τον κόλπο της βαλβίδας.
Τι είναι το επικάρδιο?
Το επικάρδιο αποτελεί το περισπλαχνιο πέταλο του ορογόνου του περικαρδίου. Εξωτερικά καλύπτεται από ένα στίχο αποπλατισμένων μεσοθηλιακών κυττάρων κάτω από τα οποία υπάρχει λεπτή στιβάδα από συνδετικό ιστό που περιέχει σημαντικό αριθμό ελαστικών ινών. Η υπορογόνια στιβάδα που συνδέει το επικάρδιο με το μυοκάρδιο αποτελείται από χαλαρό συνδετικό ιστό που περιέχει αγγεία, νεύρα, νευρικά γάγγλια και ποικίλη ποσότητα λίπους.
Τι είναι το ενδοκάρδιο?
Το ενδοκάρδιο καλύπτει την εσωτερική επιφάνεια των κόλπων και των κοιλιών. Είναι παχύτερο στους κόλπους και λεπτότερο στις κοιλίες, ενώ κατά τα αρτηριακά και φλεβικά στόμια μεταπίπτει στον εσωτερικό χιτώνα των αγγείων. Αποτελείται από δύο στιβάδες, την ενδοθηλιακή, την οποία συγκροτεί ένας στίχος αποπλατισμένων πολυγωνικών ενδοθηλιακών κυττάρων και την ινώδη που εμφανίζει δύο μοίρες. Η επιπολής μοίρα αποτελείται από λεπτές κολλαγόνες και άφθονες ελαστικές ίνες και λείες μυϊκές ίνες. Η εν τω βάθη μοίρα της ινώδους στιβάδας ή υπενδοκάρδιο αποτελείται από χαλαρό συνδετικό ιστό, ο οποίος συγχέεται με το συνδετικό ιστό του μυοκαρδίου (ενδόμυο) και περιέχει αγγεία και ίνες του συστήματος παραγωγής και αγωγής των ώσεων.
Τι είναι οι αποκρινείς ιδρωτοποιοί αδένες?
Στα κατοικίδια θηλαστικά οι αδένες αυτοί είναι πολύ ανεπτυγμένοι και απαντούν σε εκτεταμένες περιοχές του σώματος, ιδιαίτερα στα ιπποειδή. Οι αποκρινείς αδένες διαθέτουν εκκριτικό μέρος με μεγάλη διάμετρο (ιδιαίτερα ο αυλός των αδενοσωλήνων). Ο εκφορητικός τους πόρος εκβάλλει συνήθως στον επιθηλιακό θύλακο της τρίχας, πιο πάνω από την εκβολή του πόρου των σμηγματογόνων αδένων. Τα κυβοειδή ή σχεδόν κυλινδρικά εκκριτικά κύτταρα περιέχουν λιποσταγονίδια και κοκκία με γλυκό πρωτεϊνικό περιεχόμενο. Η απελευθέρωση των προϊόντων τους δε γίνεται κατά τον αποκρινή αλλά κατά τον μεροκρινή τρόπο. Το έκκριμα τους είναι πυκνόρευστο και άοσμο κατά την απελευθέρωση του. Σύντομα όμως αποκτά χαρακτηριστική οσμή και για το λόγο αυτό οι αποκρινείς αδένες ονομάζονται και οσμηγόνοι αδένες. Στους αποκρινείς αδένες απολήγουν αδρενεργικές νευρικές ίνες.
Τι είναι οι μεροκρινείς ιδρωτοποιοί αδένες?
Στα κατοικίδια θηλαστικά οι αδένες αυτοί υπάρχουν στα δακτυλικά φύματα των σαρκοφάγων, στη χελιδόνα της οπλής των ιπποειδών, στην οπίσθια επιφάνεια της καρπικής χώρας του χοίρου (αδένας του καρπού) και σαν παραλλαγή μεροκρινών ιδρωτοποιών αδένων στο ακρορρίνιο των μεγάλων μηρυκαστικών (ρινοχειλική άλως), των μικρών μηρυκαστικών (ρινική άλως) και του χοίρου.
Οι μεροκρινείς ιδρωτοποιοί αδένες είναι απλοί σπειροειδείς σωληνοειδείς αδένες. Το εκκριτικό τους μέρος ελίσσεται σπειροειδώς πολλές φορές και σχηματίζει ένα σφαιροειδές σπείραμα στο βάθος του χορίου ή ακόμα βαθύτερα στην επιπολής στιβάδα του υποδερμάτιου πετάλου. Ο εκφορητικός πόρος, ελαφρά ελικοειδής εκβάλλει στην ελεύθερη επιφάνεια του δέρματος. Το τοίχωμα του εκκριτικού μέρους από έξω προς τα μέσα συγκροτούν:
Ο παχύς βασικός υμένας
Ένας στίχος από μυοεπιθηλιακά κύτταρα
Ένας στίχος από αδενικά κυλινδρικά αλλά ανισουψή κύτταρα.
Υπάρχουν τα διαυγή και τα σκοτεινά αδενικά κύτταρα. Τα διαυγή κύτταρα περιέχουν πολλά στοιχεία λείου ενδοπλασματικού δικτυωτού και πολυάριθμα μιτοχόνδρια, ενώ η κυτταρική μεμβράνη της βασικής τους επιφάνειας σχηματίζει αρκετές κολπώσεις. Τα σκοτεινά κύτταρα έχουν άφθονο κοκκώδες ενδοπλασματικό δικτυωτό και εκκριτικά κοκκία που περιέχουν γλυκοπρωτεΐνες. Το τοίχωμα του εκφορητικού πόρου συγκροτούν ο βασικός υμένας και δύο ή περισσότεροι στίχοι από χαμηλά κύτταρα. Στους μεροκρινείς αδένες απολήγουν κυρίως χολινεργικές ίνες.
Τι είναι οι σμηγματογόνοι αδένες?
Οι σμηγματογόνοι αδένες βρίσκονται στη δικτυωτή στιβάδα του χορίου. Ο εκφορητικός τους πόρος εκβάλλει στην ανω μοίρα του επιθηλιακού θυλάκου των τριχών διαμέσου του οποίου το λιπαρό έκκριμα τους, το σμήγμα, οδηγείται στην επιφάνεια του δέρματος. Απαντούν σε όλη την έκταση του δέρματος εκτός από το δέρμα του ακρορρινίου, τα δακτυλικά υποθέματα και τα δακτυλικά φύματα στα κατοικίδια θηλαστικά . Σε μερικές ατριχες περιοχές του σώματος απαντούν ελεύθεροι και εκβάλλουν απευθείας στην επιφάνεια του δέρματος. Οι σμηγματογόνοι αδένες ανήκουν στον τύπο των απλών σχιστών κυψελοειδών αδένων . Οι αδενοκυψέλες αντιπροσωπεύουν στην πραγματικότητα σωρούς κυττάρων που προέρχονται από τα συνεχώς αναπαραγόμενα βασικά κύτταρα της αδενοκυψέλης, τα οποία στηρίζονται πάνω στο βασικό υμένα της. Τα βασικά κύτταρα είναι μάλλον μικρά και αποπλατυσμένα. Πολλαπλασιάζονται με αλλεπάλληλες μιτωτικές διαιρέσεις και στη συνέχεια διαφοροποιούνται σε κύτταρα υποστρόγγυλα και πιο μεγάλα που περιέχουν άφθονα λιποσταγονίδια. Προοδευτικά τα τελευταία κύτταρα μετατρέπονται ολόκληρα σε έκκριμα. Το έκκριμα (σμήγμα) χύνεται γύρω από την τρίχα και στην επιφάνεια του δέρματος διαμέσου του βραχύτατου εκφορητικού πόρου του οποίου το τοίχωμα αποτελείται από πολύστιβο πλακώδες επιθήλιο.
Η έκκριση των σμηγματογόνων αδένων αποτελεί τυπικό παράδειγμα ολοκρινών αδένων, είναι συνεχής και ελέγχεται βασικά από την τεστοστερόνη του όρχη ή τις ανδρογόνες ορμόνες των ωοθηκών και των επινεφριδίων.
Ποιος είναι ο ρόλος του δέρματος?
Το δέρμα καλύπτει την εξωτερική επιφάνεια του σώματος και μεταπίπτει κατά τα εξωτερικά στόμια του πεπτικού, αναπνευστικού και του ουρογεννητικού συστήματος στους βλεννογόνους των συστημάτων αυτών.
Χρησιμεύει ως:
Προασπιστικό κάλυμμα του σώματος
Αποταμιευτικό μέσο (στο οποίο αποταμιεύεται λίπος και νερό)
Αναπνευστικό όργανο
Ρυθμιστικό όργανο της θερμοκρασίας του σώματος
Εκκριτικό και απεκριτικό όργανο
Αισθητήριο όργανο της αφής, της πίεσης, του πόνου και της θερμοκρασίας.
Τι είναι η επιδερμίδα?
Αποτελεί την επιπολής στιβάδα του δέρματος. Αποτελείται από ένα πολύστιβο πλακώδες επιθήλιο και συγκροτείται σε όσες περιοχές η επιδερμίδα έχει μεγάλο πάχος από τις εξής τέσσερις στιβάδες:
Στιβάδα του Malpighi που συνορεύει με το χόριο
Κοκκιωδη στιβάδα
Διαυγή στιβάδα
Κερατίνη στιβάδα
Τι είναι η στιβάδα του Malpighi?
Αποτελείται από τη βασική ή βλαστική στιβάδα και την ακανθωτή στιβάδα.
Η βασική στιβάδα αποτελείται από ένα στίχο κυλινδρικών ή κυβοειδών βασίφιλων κυττάρων που στηρίζονται πάνω σε ένα βασικό υμένα με τον οποίο συνδέονται με ημιδεσμοσωμάτια. Χαρακτηριστικό των κυττάρων της στιβάδας αυτής είναι η έντονη μιτωτική δραστηριότητα τους που έχει σχέση με τη συνεχή ανανέωση των επιδερμικών κυττάρων.
Η ακανθωτή στιβάδα που στηρίζεται πάνω στην προηγούμενη αποτελείται από πολλούς στίχους πολύεδρων κυττάρων τα οποία αποπλατύνονται ολοένα και περισσότερο όσο πιο κοντά βρίσκονται στην επόμενη στιβάδα. Τα κύτταρα αυτά συνδέονται μεταξύ τους με δεσμοσωμάτια. Οι θέσεις συνδέσεις φαίνονται σαν ακανθοειδείς προεκβολές του κυτταροπλάσματος των κυττάρων τα οποία ονομάζονται ακανθωτά κύτταρα.
Τα κύτταρα της στιβάδας του Malpighi περιέχουν κοκκία χρωστικής που παράγονται από τα μελανοκύτταρα.
Τι είναι τα κύτταρα του Langherhans και τα κύτταρα του Merkel?
Μεταξύ των κυττάρων της ακανθωτης στιβάδας παρεμβάλλονται τα κύτταρα του Langherhans. Τα κύτταρα αυτά έχουν αστεροειδές σχήμα και διαυγές κυτταρόπλασμα στο οποίο υπάρχουν τα σωμάτια του Langherhans. Είναι αντιγονοπαρουσιαστικά κύτταρα που εμπλέκονται σε φλεγμονώδεις εξεργασίες του δέρματος.
Στη βασική στιβάδα απαντώνται τα κύτταρα του merkel τα οποία έχουν νευροεπιθηλιακές και νευροενδικρινείς ιδιότητές.