Fotogrametria

Question 1

Po co tworzy się mapy cieni?

Answer 1

Aby otrzymać informacje o terenie. Gdzie są jego przewyższenia, a gdzie obniżenia.

Question 2

Z jakim pikselem najlepiej tworzyć mapę spadków?

Answer 2

Jeżeli chcemy je bardzo dokładnie zbadać, to piksel musi być zbliżony do odległości pomiędzy punktami w chmurze punktów albo większy, żeby nie było w mapie dziur.

Question 3

Co jest potrzebne do stworzenia chmury punktów?

Answer 3

Elementy orientacji zewnętrznej, metryka kamery, NMT.

Question 4

Kamera typu FMC oznacza kamerę

Answer 4

z kompresją rozmazania

Question 5

TDI to

Answer 5

elektroniczny system kompresji rozmazania obrazu

Question 6

Kamera typu AMC oznacza kamerę:

Answer 6

na stabilizowanym podwieszeniu.

Question 7

Dystorsja radialna jest wynikiem

Answer 7

konstrukcji obiektywu i położenia przysłony

Question 8

Powłoka antywinietowa obiektywu

Answer 8

wyrównuje spadek jasności w polu widzenia

Question 9

Rozkład normalny, rozkład Gaussa N(μ,σ)

Answer 9

Wykres funkcji prawdopodobieństwa tego rozkładu jest krzywą w kształcie dzwonu (tak zwaną krzywą dzwonową). Rozkład normalny jest też bardzo intuicyjny: większość obserwacji jest skupiona wokoło średniej, obserwacje leżące dalej od średniej występują rzadziej.

N(μ,σ)
μ oznacza wartość oczekiwaną, czyli średnią
σ oznacza odchylenie standardowe- im większe odchylenie standardowe tym częściej występują obserwacje bardziej oddalone od średniej.

W okolicy wartości średniej(w odległości σ) znajduje się 68% obserwacji.
[μ−σ,μ+σ] 68.2%
[μ−2σ,μ+2σ] 95.4%
[μ−3σ,μ+3σ] 99.7%

Question 10

Porównywanie możliwości interpretacyjnych (zdolności rozdzielczej) zdjęć analogowych i zdjęć cyfrowych (o takim samym pikselu terenowym) pokazuje, że

Answer 10

zdjęcia cyfrowe mają 1,5 – 2,0 razy większą zdolność rozdzielczą

Question 11

W czystej atmosferze

Answer 11

przeważa rozproszenie molekularne

Question 12

Kamera DMC ma

Answer 12

4 głowice panchromatyczne i 4 głowice wielospektralne

Question 13

AWAR oznacza:

Answer 13

średnią zdolność rozdzielczą w formacie zdjęcia

Question 14

Graniczna zdolność rozdzielcza układu obiektyw – emulsja to:

Answer 14

punkt przecięcia obiektywu MTF (obiektywu) z progiem kontrastu emulsji

Question 15

Stabilizacja podwieszenia współczesnych kamer pozwala poziomować kamerę z dokładnością około:

Answer 15

0,5 stopnia

Question 16

We współczesnych analogowych kamerach pomiarowych stosowane są migawki

Answer 16

centralne rotacyjne

Question 17

Porównywanie współczesnych kamer cyfrowych (wielkoformatowych) z szerokokątna kamerą analogową w zakresie dokładności opracowania wysokościowego pokazuje, że

Answer 17

oba typy kamer dają zbliżone dokładności opracowania wysokościowego

Question 18

Przy pomiarze położenia kamery w locie opartym o GPS, położenie kamery rejestruje się:

Answer 18

co 1 sek.

Question 19

Zdjęcia prawie pionowe mają odchylenia od linii pionu nie większe niż:

Answer 19

3 stopnie

Question 20

Skanowanie lotniczych współczesnych zdjęć analogowych bez utraty rozdzielczości zapewnia rozdzielczość skanowania (piksel) około:

Answer 20

11-15 m*10^(-6) (mikrometrów)

Question 21

Integracja GPS/INS jest konieczna do:

Answer 21

wyznaczenia położenia środków rzutów i kątów nachylenia kamery

Question 22

Do wykonawstwa zdjęć lotniczych do celów pomiarowych dopuszcza się minimalną wysokość słońca

Answer 22

25 stopni

Question 23

Polska jest regularnie kryta (cykl 5 lat) zdjęciami w skali

Answer 23

1:26 000 i 1:13 000

Question 24

Orbita heliosynchroniczna umożliwia obrazowanie:

Answer 24

przy tym samym azymucie słońca

Question 25

Obrazowanie mikrofalowe (radarowe) wykorzystuje zakres fal o długości:

Answer 25

kilka cm

Question 26

Wynikiem lotniczego skanera laserowego (LIDAR) jest chmura punktów tworząca w przybliżeniu:

Answer 26

NMPT

Question 27

Źrenica wejściowa obiektywu to:

Answer 27

obraz fizycznej przesłony utworzony przez część obiektywu poza przysłoną

Question 28

Elementy orientacji zewnętrznej kamery to:

Answer 28

kąt nachylenia kamery i współrzędne położenia kamery

Question 29

Punkt nadirowy zdjęcia ma te własności, że:

Answer 29

kąty na zdjęciu o wierzchołku w tym punkcie nie są obarczone wpływem nachylenia

Question 30

Typowe pokrycie podłużne zdjęć w szeregu (dla opracowań sty.- wys.) wynosi:

Answer 30

60%

Question 31

Promien rdzenny na zdjeciu to:

Answer 31

prosta przechodzaca przez punkt glowny zdjecia

Question 32

Punkt nadirowy zdjecia to:

Answer 32

przeciecie plaszczyzny zdjecia linia pionu przechodzaca przez srodek rzutow.

Question 33

Elementy orientacji zewnetrznej obrazu pozyskiwanego lotniczym skanerem elektrooptycznym muszą być mierzone w locie z wykorzystaniem:

Answer 33

polączenia systemu GPS i INS

Question 34

Podstawą komputerowego rozpoznawania obiektow ( klasyfikacja nadzorowana i nienadzorowana) jest:

Answer 34

komputerowa analiza kształtu tekstury i struktury obrazu rozpoznawanych obiektów

Question 35

Do wytworzenia cyfrowej ortofotomapy konieczne są następujące dane początkowe:

Answer 35

zdjęcie w postaci cyfrowej, elementy orientacji wewnętrznej i zewnętrznej zdjęcia, NMT.

Question 36

Ze zdjec lotniczych wykonywanych z kamerą szerokokątną w skali 1:13000 można wygenerować NMT o dokładności wysokościowej (blad sredni):

Answer 36

04-0,6m

Question 37

Numeryczny model pokrycia terenu (NMPT) zawiera informacje o wysokosci:

Answer 37

Powierzchni topograficznej gruntu oraz obiektow wystajacych ponad teren

Question 38

Numeryczny model terenu (NMT) reprezentowany w strukturze GRID zwiera:

Answer 38

wys. punktow w regularnej siatce

Question 39

Kompensacja rozmazana w kamerach z matryca CCD o duzej rozdzielczosci realizowana jest poprzez:

Answer 39

ruchy matry CCD podczas ekspozycji

Question 40

Na segment pokładowy lotniczego skanera laserowego LIDAR składają się następujące niezbędne do działania elementy:

Answer 40

dalmierz laserowy, GPS, INS

Question 41

Zdjęcie przetworzone na przetworniku fotomechanicznym różni się od zdjęcia nieprzetworzonego tym, że:

Answer 41

w zdjęciu przetworzonym są wyeliminowane błędy spowodowane nachyleniem zdjęcia

Question 42

W opracowaniu stereogramu na autografie można wyróżnić etapy realizacji.

Answer 42

1. Rekonstrukcja elementów orientacji wewnętrznej 2. Orientacja wzajemna 3. Orientacja bezwzględna

Question 43

Warunek kolinearności to wyraz zależność między:

Answer 43

współrzędnymi tłowymi obrazu punktu na zdjęciu, współrzędnymi terenowymi tego punktu i el. or. wew. i zew. zdjęcia.

Question 44

Paralaksa poprzeczna to:

Answer 44

q = y’-y”

Question 45

Elementy orientacji zewnętrznej zdjęcia kamery to:

Answer 45

kąt nachylenia kamery ω,φ,κ i współrzędne położenia kamery (X,Y,Z)

Question 46

Dla zbudowania modelu (t. orientacji wzajemnej) potrzebne są punkty o danych współrz. ter. W liczbie nie mniejszej niż:

Answer 46

4

Question 47

Macierz obrotu zdjęcia jest:

Answer 47

macierzą 3 x 3 elementarną, której parametrami są kąty obrotu ω,φ,κ

Question 48

Współrzędne przestrzenne obiektu dla przypadku „normalnego” zdjęć naziemnych wytyczna Y=B/p*y”, X=B/p*x”, Z=B/p*z” współrzędne te są wyrażane w układzie współrzędnych takim że:

Answer 48

początek znajduje się w połowie długości i bazy, oś „Z” pokrywa się z linią pionu, oś „Y” pokrywa się z linia bazy, oś „Y” jest równoległa do osi lewego zdjęcia.

Question 49

Przestrzenne wcięcie wstecz pozwala:

Answer 49

wyznaczyć elementy orientacji zewnętrznej zdjęcia, konieczne są do tego min 3 fotopunkty odfotografowane na każdym z nich.

Question 50

Fotopunkty stanowiące wysokościową osnowę fotogrametryczną położone są w bloku aretrangulacji:

Answer 50

w strefie brzegowej bloku, wokół po jego obwodzie

Question 51

W kontekście orientacji wzajemnej warunek: iloczyn mieszany wektorów ma się równać zero.

Answer 51

dotyczy komplenarności wektora bazy i wektorów zdjęcia lewego i prawego

Question 52

Punkt izometryczny zdjęcia to:

Answer 52

punkt przebicia płaszczyzny zdjęcia przez dwusieczna kąta utworzonego przez główna oś kamery i linie pionową przechodzącą przez środek rzutów.

Question 53

Punkt główny zdjęcia to:

Answer 53

spadek prostopadły środka rzutów na płaszczyznę zdjęcia.

Question 54

Fotogrametria

Answer 54

photos - światło gramma - zapis metreo - pomiar fotogrametria - pomiar obrazów zapisanych światłem Fotogrametria jest działem nauki i praktyki zajmującym się określaniem położenia, wymiarów i kształtu obiektów przestrzennych na podstawie ich zdjęć fotograficznych (i obrazów).

Question 55

Kamera typu kadrowego to:

Answer 55

zespół kamer złożony z kilku (zwykle 4) głowic panchromatycznych i 4 głowic wielospektralnych. 4 głowice panchromatyczne dają łącznie wirtualny obraz panchromatyczny o bardzo dużej rozdzielczości. Głowice wielospektralne mają mniejszą zdolność rodzielczą, kąt widzenia każdej z nich odpowiada łącznemu polu widzenia 4-ch głowic panchromatycznych.

Question 56

Błędy geometryczne zdjęcia lotniczego:

Answer 56

- deniwelacje terenu - nachylenie zdjęcia - dystorsja obiektywu Te błędy mogą zostać usunięte w procesie opracowania. zdjęcie lotnicze => rzut środkowy mapa => rzut ortogonalny

Question 57

Idea analogowego opracowania pojedynczego stereogramu

Answer 57

Opracowanie autogrametryczne sprowadza się do zasady „podwójnej projekcji”, tzn. rekonstrukcji wiązek, rekonstrukcji położenia wiązek i przestrzennego wcięcia w przód z bazy projekcji. Jest to więc zadanie odwrotne do fotografowania. Rekonstrukcja wiązek (tj. rekonstrukcja elementów orientacji wewnętrznej kamery/zdjęcia) sprowadza się to odpowiedniego scentrowania zdjęć na nośnikach w projektorach autografu (koszach kamer) i odłożeniu odpowiedniej odległości obrazowej zdjęć.

Question 58

Etapy opracowania na autografie

Answer 58

1. Rekonstrukcja wiązek (tj. el. or. wewnętrznej) 2. Orientacja wzajemna zdjęć (wiązek), tj. budowa modelu 3. Orientacja bezwzględna modelu  skalowanie modelu  poziomowanie modelu 4. Właściwy pomiar (np. tworzenie mapy syt. - wys.)

Question 59

Orientacja wzajemna zdjęć. Budowa modelu

Answer 59

Orientacja wzajemna zdjęć sprowadza się do usunięcia paralaks poprzecznych z powierzchni stereogramu (tzw. strojenie zdjęć). W praktyce sprowadza się to usunięcia paralaks w 6 charakterystycznych obszarach stereogramu. Paralaksę usuwa się ruchami (liniowymi i obrotami kątowymi) wiązek (zdjęć). Do budowy modelu nie są konieczne fotopunkty. Są 2 grupy metod strojenia zdjęć : 1. Orientacja metodą ruchów kątowych obu kamer. Wykorzystuje się ruchy: 2. Orientacja metodą „dostrajania” zdjęcia prawego do lewego. Wykorzystuje się ruchy: Istnieją różne „recepty” or. wzajemnej. Zawsze jest to proces iteracyjny.

Question 60

Orientacja bezwzględna modelu

Answer 60

 skalowanie modelu  poziomowanie modelu Do orientacji bezwzględnej modelu konieczne są 3 fotopunkty

Question 61

Klasyfikacja autografów (wg. rodzaju projekcji):

Answer 61

 a. z projekcją optyczną  a. z projekcją mechaniczną  a. z projekcją optyczno-mechaniczną  a. z projekcją analityczną (a. analityczne)  a. cyfrowe (cyfrowe stacje fotogrametryczne) DPW

Question 62

Istota obserwacji stereoskopowych:

Answer 62

"wskazanie” punktów homologicznych

Question 63

Podstawy dopasowania obrazów

Answer 63

 Pomiar (manualny) stereoskopowy a dopasowanie obrazów => znalezienie odpowiedniości dwóch fragmentów obrazów, reprezentowanych przez elementy źródłowe obrazów, tzw. prymitywy (np. gęstości optyczne, lub cechy wyekstrahowane, np. krawędzie)  Zastosowanie w fotogrametrii: - Automatyczny pomiar znaczków tłowych (orientacja wewnętrzna zdjęć) - Automatyczny pomiar punktów przejściowych (orientacja wzajemne, aerotriangulacja) - Generowanie NMT (automatyczny pomiar wysokości) Dopasowanie obrazów => ang: Image Matching

Question 64

Korelacja krzyżowa

Answer 64

Idea automatycznego poszukiwania punktów homologicznych na parze zdjęć stereoskopowych, oparta na porównaniu jasności pikseli

Question 65

Warunki udanego dopasowania

Answer 65

 oba obrazy muszą być pozyskane w tym samym zakresie spektralnym,  obrazowanie w tym samym czasie  obiekty są nieruchome  powierzchnia obrazowanego obiektu jest „gładka” (nie występują nieciągłości powierzchni)  powierzchnia obiektu jest nieprzezroczysta

Question 66

Metody dopasowania obrazów

Answer 66

 Dopasowanie powierzchniami – ABM (ang. Area Based Matching).  Dopasowanie cechami – FBM (ang. Feature Based Matching).  Dopasowanie relacyjne (lub symboliczne) (ang. Relational Matching, Symbolic Matching).

Question 67

Zalety metody FBM (w porównaniu z ABM):

Answer 67

 wystarcza gorsze przybliżenie początkowe  bardziej odporna na różnice gęstości optycznej spowodowane oświetleniem, kątem obserwacji, czy innymi czynnikami  bardziej odporna na różną geometrię obrazów spowodowaną deniwelacjami i nieciągłością powierzchni  szybka

Question 68

Zdjęcia znormalizowane

Answer 68

 Podejście powszechnie stosowane w cyfrowych stacjach fotogrametrycznych (wyświetlane obrazy są pozbawione paralaksy poprzecznej)  Obecnie proces przekształcenia realizowany „w locie”

Question 69

Tworzenie piramidy obrazu

Answer 69

Metody:  metoda próbkowania co n-ty piksel (ang. subsampling), zwykle co 2-gi piksel, bez uśrednienia (bez zmiany gęstości optycznej),  przepróbkowanie z uśrednieniem (ang. averaging),  przepróbkowanie z filtrowaniem metodą Gaussa

Question 70

Porównanie metod tworzenia piramidy obrazu

Answer 70

Metody:  Metoda próbkowanie bez uśredniania jest metodą najszybszą  Przepróbkowanie z uśrednieniem jest metodą wolniejszą od poprzedniej, ale szybszą od przepróbkowania z filtrowaniem metodą Gaussa. Daje lepszy efekt końcowy  Przepróbkowanie z filtrowaniem metodą Gaussa jest metodą najwolniejszą, ale daje najlepsze rezultaty. Ta metoda jest zalecana jeśli przewiduje się dopasowanie obrazów na dalszych etapach opracowania. Piramida obrazu przydatna również:  Przy automatycznym generowaniu NMT  Pozwala na znaczne usprawnienie wyświetlania obrazów na monitorze, oraz zmianę powiększenia

Question 71

Obserwacje stereoskopowe na DPW:

Answer 71

```  Separacja przestrzenna  Separacja spektralna  Separacja czasowa: - metoda polaryzacyjna (metoda pasywna) - metoda aktywna (aktywne okulary LCD) ```

Question 72

DPW – automatyzacja

Answer 72

 Fotogrametria cyfrowa wyróżnia się na tle fotogrametrii analogowej i analitycznej możliwością automatyzacji procesów pomiaru i opracowania zdjęć. To głównie stanowi o zaletach DPW, w porównaniu z autografem analitycznym.  W zakresie automatyzacji największy udział i sukces mają techniki dopasowania obrazów. Pozwoliło to wyeliminować obserwatora i obserwacje stereoskopowe z wielu operacji pomiarowych.  Dopasowanie obrazów pozwoliło zautomatyzować proces orientacji wewnętrznej zdjęć i pomiar punktów homologicznych na stereogramie (opracowanie pojedynczego stereogramu), czy zespole zdjęć (aerotriangulacja). Uczyniło to tak złożony proces jak aerotriangulacja prawie całkowicie zautomatyzowanym.  Automatyczne dopasowanie obrazów pozostawia część obserwacji błędnych. Bardzo duża nadliczbowość obserwacji pozwala wbudować w przebiegi procesów procedury mające na celu automatyczne wychwycenie i wyeliminowanie takich „odstających” obserwacji. Jest to możliwe właśnie dzięki nadliczbowości obserwacji, a proces może przebiegać płynnie, bez zacięć i ingerencji operatora.

Question 73

Przebieg podstawowych etapów opracowania zdjęć na DPW

Answer 73

Przebieg podstawowych etapów opracowania zdjęć na DPW:  Prace przygotowawcze - definicję projektu, włączającą przyjęte jednostki, założone tolerancje dokładnościowe, skalę zdjęć, dane kalibracyjne kamery, dane fotogrametrycznej osnowy terenowej, parametry systemu, dane o zdjęciach  Orientacja wewnętrzna: Polega na transformacji z układu pikselowego (kolumny, wiersze) do układu współrzędnych tłowych zdjęcia, definiowanego przez znaczki tłowe - pomiar (wskazanie) obrazów znaczków tłowych zdjęcia: * monokularny * automatyczny * półautomatyczny W przypadku zdjęć wykonanych kamerami cyfrowymi nie ma znaczków tłowych, a układ współrzędnych tłowych jest definiowany przez strukturę wierszy i kolumn przetwornika CCD (patrz: wykład, sem. 4).  Orientacja wzajemna Celem orientacji wzajemnej jest określenie wzajemnych relacji geometrycznych obu zdjęć tworzących stereogram. W rezultacie tworzy się model przestrzenny, a ze stereogramu zostają usunięte paralaksy poprzeczne. Polega na usunięciu paralaks w wybranych miejscach stereogramu: - manualnie - automatycznie - półautomatycznie (manualnie ze wspomaganiem korelatora obrazów) Po wykonaniu orientacji wzajemnej zdjęcia mogą być przetworzone do tzw. zdjęć znormalizowanych. Zdjęcia takie są wyświetlane na monitorze bez paralaks poprzecznych (dobry efekt stereo na całym ekranie)  Orientacja bezwzględna Polega na przetransformowaniu przestrzennego modelu (zbudowanego w wyniku orientacji wzajemnej) na układ zewnętrzny na podstawie pomierzonych na modelu kilku fotopunktów o znanych współrzędnych terenowych - W praktyce orientacja bezwzględna na DPW sprowadza się do manualnego pomiaru fotopunktów (mono lub stereo)  Inne procesy technologiczne na DPW: Powyższe etapy stanowią rutynowe prace przygotowawcze przed właściwym opracowaniem. To opracowanie może przybrać różną postać: - pomiaru wysokościowego form i punktów dla zbudowania NMT, - pomiaru obiektów terenowych dla tworzenia mapy numerycznej w postaci wektorowej, - ortorektyfikacji zdjęć, z wykorzystaniem NMT opracowanego wcześniej z tych samych zdjęć, lub z wykorzystaniem już gotowego NMT, - innego opracowania, bazującego na pomiarze przestrzennym.

Question 74

DPW a autograf analityczny

Answer 74

Kluczowa różnica to forma danych wejściowych, tj. zdjęć Wśród konkretnych różnić wskazujących na przewagę DWP można wymienić: 1. Możliwości korekcji radiometrycznej wyświetlanych zdjęć bezpośrednio w zasięgu operatora: zmiana powiększenia, zmiana kontrastu, jasności, koloru, wyrównanie tonalne w obrębie zdjęcia i bloku zdjęć, itp. 2. Znacznie większa uniwersalność DWP dzięki nieobecności tradycyjnego sprzętu fotogrametrycznego jak stereokomparator, czy nakłuwacz i przejęcie ich roli przez DWP. 3. Brak komponentów mechaniczno-optycznych z ruchomymi elementami, wymagającymi serwisowania i okresowej kalibracji. 4. Możliwość obserwacji więcej niż jednej pary zdjęć, co ma doniosłe znaczenie przy pomiarze punktów przejściowych w bloku zdjęć podczas realizacji aerotriangulacji. 5. Możliwość obserwacji stereoskopowej bez układu optycznego przez kilka osób jednocześnie, co ma znaczenie np. w procesie szkolenia. 6. Obsługa DWP jest bardziej przyjazna dla operatora niż autograf analityczny, co umożliwia jej obsługę przez mniej zaawansowanych operatorów. 7. Możliwość generowania cyfrowej ortofotomapy, obecnie najbardziej popularnego produktu fotogrametrycznego. Ortofotomapa ma postać rastrową i jako taka nie jest możliwa do opracowania na autografie analitycznym. 8. Łatwość wizualizacji produktów DWP i łączenia ich z innymi aplikacjami użytkownika, a w tym ze środowiskiem GIS. 9. Duży stopień automatyzacji procesów opracowania zdjęć. 10. Możliwość pracy w sieci.

Question 75

Aerotriangulacja – uwagi wstępne

Answer 75

``` 1. Opracowanie fotogrametryczne można sprowadzić do opracowania kolejnych modeli (stereogramów) pokrywających obiekt. ``` 2. Do takiego opracowania konieczna jest znajomość:  elementów orientacji zewnętrznej każdego ze zdjęć, lub  terenowych współrzędnych przestrzennych (X,Y,Z) grupy punktów na każdym stereogramie. 3. Dane te (tj. elementy orientacji zewnętrznej każdego ze zdjęć lub współrzędne przestrzenne (X,Y,Z) grupy punktów) wyznacza się zwykle nie poprze pomiar (elementy w locie a punkty w terenie), ale kameralnie, metodami fotogrametrycznymi, w tzw. procesie aerotriangulacji. ```  Na obszarze opracowania, złożonym z wielu szeregów i zdjęć, istnieje pewna (nieliczna) grupa punktów o współrzędnych wyznaczonych metodami geodezyjnymi – tzw. fotopunktów. ``` ```  W procesie aerotriangulacji wyznacza się (kameralnie) współrzędne punktów na każdym stereogramie w liczbie koniecznej do dalszego opracowania stereogramu, stąd mówi się, że aerotriangulacja to kameralne zagęszczenie istniejącej osnowy geodezyjnej ``` Aerotriangulacja sprowadza się do połączenia dużej liczby zdjęć (bloku zdjęć złożonego z wielu szeregów) w jednolitą sieć geometryczną, wyrażoną zwykle w zewnętrznym, przestrzennym układzie współrzędnych geodezyjnych. Warunkiem jest pokrycie wzajemne szeregów i zdjęć w szeregach:  podłużne p > 60%,  poprzeczne q > 25%. Celem aerotriangulacji jest:  określenie (wyznaczenie) elementów orientacji zewnętrznej zdjęć (XO, YO, ZO, ω, φ, κ),  wyznaczenie przestrzennych współrzędnych terenowych punktów przejściowych (X, Y, Z)

Question 76

Georeferencja wprost

Answer 76

Georeferencja wprost polega na bezpośrednim pomiarze elementów orientacji zewnętrznej kamery, tj. bez udziału fotopunktów. Konieczne jest w tym celu uwzględnienie przestrzennych i czasowych relacji między trzema systemami: GPS, INS i kamery. Sprowadza się to do przestrzennej (3D) transformacji wektora obrazowego r^0 (wektora obrazu punktu w przestrzennym układzie współrzędnych kamery) do wektora ri^m m punktu terenowego w terenowym (geodezyjnym) układzie współrzędnych.

Question 77

Systemy INS

Answer 77

Sercem systemu INS jest inercyjna jednostka pomiarowa – IMU (Inertial Measurement Unit), „na głucho” zintegrowana z obudową kamery. W jednostce znajdują się trzy akcelerometry mierzące przyśpieszenia wzdłuż trzech ortogonalnych osi i triada żyroskopów sztywno związanych z osiami poruszającej się kamery. Obecnie nie są to tradycyjne żyroskopy z wirującymi masami, lecz żyroskopy laserowe, oparte na technologii światłowodowej, nie zawierające ruchomych elementów. Pozycja oraz orientacja w systemach INS jest wyliczana na podstawie zmierzonych przyśpieszeń i kursu. Integracja tych wielkości nazywana jest mechanizacją surowych pomiarów. W wyniku dość złożonej obróbki pomiarów można wyznaczyć wartości kątowe orientacji kamery oraz przyrosty współrzędnych przebyte przez kamerę. System INS dostarcza bardzo dokładne wyniki względne, niestety, wartości bezwzględne pogarszają się istotnie wraz z upływem czasu pracy systemu (tzw. dryft).

Question 78

Integracja GPS/INS

Answer 78

Integracja obserwacji uzyskanych w systemach GPS i INS w znaczący sposób poprawia osiągane dokładności i eliminuje ich wady. Wykorzystuje się tu fakt, że oba systemy pozycjonowania mają różną propagację błędów, co czyni je wzajemnie komplementarnymi. Z jednej strony to wykorzystanie wysokiej dokładności, jaką w krótkim okresie czasu osiągają systemy INS, do wygładzenia obserwacji GPS. Położenie i prędkość pomierzone przez INS pomaga odbiornikowi GPS wyznaczyć nieoznaczoność fazy, zniwelować wpływ utraty cykli oraz zakłóceń odbioru sygnału z satelitów GPS. Z drugiej strony, wysoka stabilność GPS umożliwia wykorzystanie jego obserwacji do kompensacji błędów systematycznych systemu INS, związanych z pogarszaniem wyników wraz z upływem czasu. W pierwszym etapie obserwacje z obu urządzeń są filtrowane przez własne dedykowane filtry i dopiero po tym następuje integracja w filtrze wspólnym. Praktycznie realizowane jest to w ten sposób, że filtry przez większość czasu pracują oddzielnie i co jakiś określony interwał wyniki z jednego systemu są używane jako pseudoobserwacje do korekcji pomiarów drugiego systemu. W tym procesie powszechnie stosuje się filtr Kalmana.

Question 79

Numeryczny Model Terenu - definicja

Answer 79

Numeryczny Model Terenu jest dyskretną (punktową, liniową) reprezentacją wysokości topograficznej terenu, wraz z algorytmem interpolacyjnym umożliwiającym odtworzenie jej kształtu w określonym obszarze z = f(x,y) (DTM - Digital Terrain Model)

Question 80

Numeryczny Model Pokrycia Terenu (NMPT) - definicja

Answer 80

Numeryczny Model Pokrycia Terenu (NMPT) odnosi się do powierzchni terenu wraz ze znajdującym się na niej naturalnym (np. lasy) lub sztucznym pokryciem (np. zabudowania), tj. opisuje powierzchnię terenu wraz z obiektami ponad nią „wystającymi” Inaczej:  Numeryczny Model Powierzchni Topograficznej wraz z pokryciem  Numeryczny Model Powierzchni Odpowiednik w literaturze: Digital Surface Model (DSM)

Question 81

Numeryczny Model Terenu – produkty pochodne:

Answer 81

```  profile poprzeczne  mapa warstwicowa  mapa spadków  mapa ekspozycji stoków (mapa nasłonecznienia)  mapa widoczności  różne rodzaje wizualizacji terenu. ```

Question 82

Lotniczy skaning laserowy – zasada działania

Answer 82

- Wykorzystuje dalmierz laserowy. - Działa w zakresie podczerwieni (bliska podczerwień, do 1540 nm) lub rzadziej w zakresie widzialnym; - Wykorzystuje impulsową metodę pomiaru z częstotliwością rzędu 2 - 100 kHz, czyli próbkuje kilka - kilkadziesiąt tysięcy punktów na sekundę; - Promienie światła są kierowane na teren w płaszczyźnie poprzecznej do kierunku lotu, za pomocą zwierciadła (obrotowego lub wahadłowego); lub światłowodem

Question 83

Przetwarzanie rzutowe zdjęcia lotniczego

Answer 83

Przetworzenie (opracowanie) pojedynczego zdjęcia Cel opracowania:  wyeliminowanie zniekształceń perspektywicznych, spowodowanych nachyleniem zdjęcia,  doprowadzenie do jednorodnej, żądanej skali

Question 84

Idea ortorektyfikacji zdjęcia lotniczego

Answer 84

``` Istnieje matematyczna zależność między punktem terenowym (XYZ), pikselem ortofoto (XY) i jego obrazem (xy). Zależność tą stanowi warunek kolinearności ```

Question 85

Cyfrowa ortofotomapa

Answer 85

Ortofotomapa cyfrowa jest rastrowym, ortogonalnym i kartometrycznym obrazem terenu, który powstał w wyniku cyfrowego przetworzenia skanowanych zdjęć lotniczych i satelitarnych, lub obrazów cyfrowych. W trakcie przetworzenia usunięte zostają zniekształcenia występujące na zdjęciu (obrazie) spowodowane geometrią i deniwelacjami terenu. Ortofotomapa zachowuje zasób informacji jak zdjęcie (obraz) z dodatkową możliwością pomiaru współrzędnych płaskich (posiada georeferencję).

Question 86

Przepróbkowanie (resampling) - metody

Answer 86

Metody:  najbliższego sąsiedztwa (Nearest Neighbor),  interpolacja bilinearna (Bilinear Interpolation),  splotu sześciennego (Cubic Convolution),  wykładnicza (Expotential).

Question 87

3D model miasta

Answer 87

3D model miasta to cyfrowy opis, w tym trójwymiarowej geometrii, terenu, ulic, roślinności oraz budynków w terenie zabudowanym. Model miasta 3D jest przestrzennym, wirtualnym odwzorowaniem bryły miasta (lub pojedynczego obiektu) w przyjętym, przestrzennym układzie odniesienia. Modeli taki zawiera powierzchnię topograficzną terenu w formie numerycznego modelu terenu (NMT), wraz z obiektami „wystającymi” ponad tę powierzchnię, a więc bryły budynków i inne obiekty topograficzne (drogi, cieki, mosty, itp.), oraz obiekty infrastruktury technicznej (rurociągi, linie energetyczne, mosty itd.). Model taki zawiera zwykle również model roślinności. Poszczególne obiekty oprócz reprezentacji geometrycznej mogą mieć również atrybuty opisowe (tak jak obiekty w bazie danych topograficznych). Wszystkie elementy modelu (wszystkie punkty modelu) mają przestrzenne współrzędne (X, Y, Z) w przyjętym układzie współrzędnych (podobnie jak mapa numeryczna). Istotna różnica sprowadza się do trójwymiarowej reprezentacji (zwykła mapa jest „plaska”). Obiekty oprócz reprezentacji graficznej mogą mieć listę atrybutów opisowych (tak jak obiekty w bazie danych topograficznych). Obiekty w modelu mogą mieć różny stopień szczegółowości reprezentacji detali, aż do pokrycia ścian budynków teksturami wziętymi ze zdjęć fotograficznych i nadania światłocienia, co przydaje modelowi znamion „realności”.

Question 88

Poziomy szczegółowości LoD (Level-of-Detail) wg. CityGML:

Answer 88

 LoD 0: model regionalny, typu 2.5D, NMT z nałożoną ortofotomapą, bez reprezentacji 3D budynków. Odpowiednik skali: < 1:50 000  LoD 1: blokowy model miasta, bez kształtu dachów, budowany poprzez „podniesienie” obrysów budynków. Kompletność powyżej 6x6 m. Odpowiednik skali: 1:5000 – 1:50 000  LoD 2: model miasta z oddaniem kształtu dachów, teksturami i roślinnością. Kompletność powyżej 4x4 m. Odpowiednik skali: 1:1000 – 1:5000  LoD 3: model miasta ze szczegółowymi elementami kształtu (oknami i drzwiami), roślinnością, uzbrojeniem pasa drogowego. Kompletność powyżej 2x2 m  LoD 4: model wnętrz, szczegółowe modele architektoniczne z wewnętrznymi strukturami jak np. ścianami wewnętrznymi, pomieszczeniami i meblami. Kompletność powyżej 0,2x0,2 m.

Question 89

Klasyfikacja technik / metod budowy modeli 3D:

Answer 89

```  Model blokowy (metoda uproszczona)  Metoda fotogrametryczna (lotnicza)  ALS – lotniczy skaning laserowy (LiDAR) (Airborne Laser Scanning)  TLS – naziemny skaning laserowy (Terrestrial Laser Scanning)  Fotogrametria naziemna (cyfrowa)  MMS – mobilny system pomiarowy (Mobile Mapping System) ```

Question 90

Piramida obrazów

Answer 90

Piramida obrazów- obrazy posiadające strukturę hierarchiczną, tworzone przez redukowanie rozdzielczości obrazu pierwotnego. Proces matchingu (automatycznego dopasowania obrazów) jest powtarzany na każdym poziomie, aż do znalezienia dokładnej pozycji. Metody wykorzystywane na poszczególnych poziomach: Feature based Matching- obiekty z obrazów oryginalnych są porównywane do odpowiednich obiektów na pozostałych obrazach. Least Squares Matching- porównuje się małe fragmenty obrazów, a następnie mierzy się ich podobieństwa na podstawie korelacji lub metody najmniejszych kwadratów. Piramidę obrazów wykorzystuje się w celu ograniczenia obszaru poszukiwań odpowiedników na innych obrazach.

Question 91

Mapa spadków

Answer 91

Mapa spadków przedstawia kąt nachylenia terenu w danym miejscu albo procentowy spadek (tutaj: kąt nachylenia terenu). Im mniejsza rozdzielczość tym wynikowa mapa bliższa jest rzeczywistości (dokładniejsza).

Question 92

Ortofotomapa

Answer 92

Ortofotomapa- mapa, której treść jest przedstawiona obrazem fotograficznym. Charakteryzuje się: rzutem ortogonalnym oraz jednolitą skalą dla całej powierzchni terenu (skali nie mają jednak obiekty wystające ponad teren). Do stworzenia ortofotomapy są potrzebne: zdjęcia, elementy orientacji zewnętrznej i wewnętrznej zdjęć oraz NMT (tutaj: ze skaningu lotniczego).

Question 93

Ortorektyfikacja

Answer 93

zamiana rzutu środkowego na ortogonalny. Zdjęcia fotogrametryczne są rzutem środkowym przestrzeni na płaszczyznę.

Question 94

Ortoobrazy

Answer 94

Ortoobrazy generowane z chmury punktów charakteryzują się tym, że są w pełni ortogonalne, w przeciwieństwie do Orthophoto. W wykonanej ortofotomapie obiekty wystające ponad powierzchnię terenu odwzorowane są w rzucie środkowym. Można ten efekt skorygować, np. przesuwając dachy budynków zgodnie z rzutem prostokątnym oraz uzupełniając brakujące obrazy terenu fragmentami z sąsiednich zdjęć. True-Ortho, czyli rzeczywista ortofotomapa jest w pełni ortogonalna. Wadą ortoobrazów generowanych z chmury punktów są białe pola, które świadczą o braku punktów w tych miejscach. Opracowanie tego jest bardzo czasochłonne. Dużo zależy także od gęstości punktów w chmurze. Tru-Ortho, czy Orthophoto są lepszym rozwiązaniem.

Question 95

True ortofoto - prawdziwa ortofotomapa -

Answer 95

True ortofoto - prawdziwa ortofotomapa - jest to mapa fotograficzna na której obrazy wszystkich (lub wybranych) obiektów s ą zrektyfikowane do poło Ŝenia ortogonalnego.

Question 96

Fotogrametria analogowa

Answer 96

Fotogrametria analogowa wykorzystuje analogową postać danych (zdjęcia analogowe na filmie zwojowym) i analogowe metody opracowania. Również postać końcowa ma postać analogową (mapa papierowa).

Question 97

Fotogrametria analityczna

Answer 97

Fotogrametria analityczna wykorzystuje analityczne metody opracowania. Wynik opracowania ma zwykle postać wektorową, zapisaną na nośnikach komputerowych. Typowym produktem fotogrametrii analitycznej jest mapa numeryczna.

Question 98

Fotogrametria cyfrowa

Answer 98

Fotogrametria cyfrowa wykorzystuje cyfrową postać danych początkowych (postać rastrową), tj. zeskanowane zdjęcia analogowe lub pozyskane bezpośrednio kamerami cyfrowymi. Wynik opracowania może przybierać formę wektorową (np. mapa numeryczna) lub rastrową (np. cyfrowa ortofotomapa). Cechą wyróżniającą metody fotogrametrii cyfrowej spośród wcześniejszych jest bardzo wysoki poziom automatyzacji technologicznych procesów opracowania.

Question 99

Rodzaje rozproszenia w atmosferze:

Answer 99

- rozproszenie molekularne (Rayleigha), stosuje się do rozproszenia w ośrodku o cząstkach nie większych niż długość fali światła, dobrze opisuje rozproszenie w czystej atmosferze (tj. wolnej od aerozoli), - rozproszenie Mie, opisuje rozproszenie na cząstkach o wielkości porównywalnych lub większych do długości fali, ten model jest szczególnie odpowiedni do rozproszenia w aerozolu atmosferycznym (pewna ilość zawiesin znajdująca się w atmosferze - oprócz gazów, np. para wodna, dymy, pyły)

Question 100

system pasywny

Answer 100

wykorzystuje promieniowanie słoneczne odbite od powierzchni Ziemi lub promieniowanie własne Ziemi

Question 101

system aktywny

Answer 101

sam oświetla powierzchnię Ziemi i rejestruje energię odbitą (np. systemy radarowe)

Question 102

martwe pola

Answer 102

są fragmentami terenu zasłoniętymi przez przeszkody

Question 103

stosunek bazowy

Answer 103

to stosunek długości bazy (tj. odległości sąsiednich miejsc fotografowania) do wysokości lotu

Question 104

zdolność rozdzielcza zdjęcia

Answer 104

Szczegółowość zdjęcia zależy od jego zdolności rozdzielczej, a ta zależy od: - zdolności rozdzielczej obiektywu, - zdolności rozdzielczej emulsji fotograficznej, - rozmazania obrazu wskutek ruchu kamery w czasie otwarcia migawki (ruch postępowy nośnika i wibracje korpusu), - rozproszenia światła i innych zjawisk optycznych zachodzących w atmosferze.

Question 105

resampling

Answer 105

Obraz cyfrowy jest tablicą składającą się z pikseli poukładanych w kolumny i wiersze, charakteryzujących się wartością radialną. Jednym z podstawowych procesów w produkcji ortofotomap jest transformacja tablicy zeskanowanego zdjęcia pomiędzy układem kamery i terenowym układem współrzędnych (przepróbkowanie - resampling).

Question 106

stereo-matching

Answer 106

Technika matching'u znajduje punkty homograficzne na dwóch (stereo) lub większej ilości obrazów (2D) zawierających ten sam obszar przestrzeni.

Question 107

korelacja obrazów

Answer 107

Korelacja obrazów polega na automatycznym odnajdywaniu na zdjęciu fragmentów, które mają największy stopień prawdopodobieństwa do przyjętego wzorca. Mając tablicę wzorcową, np. znaczka tłowego i znając jego przybliżone położenie, przeszukujemy obszar wokół tego położenia.

Question 108

piramida obrazów

Answer 108

Metoda piramid jest metodą hierarchiczną stosowaną w wielu algorytmach korelacji (matching'u). Polega ona na hierarchicznej wielopoziomowej korelacji, która rozpoczyna się od utworzenia piramidy. Materiałem wyjściowym do tworzenia piramidy są zdjęcia. Pierwszy poziom wygładzany jest przez odpowiedni filtr Gaussa. Poszczególne poziomy piramidy różnią się rozdzielczością.

Question 109

aerotriangulacja

Answer 109

Technologia kameralnego zagęszczenia osnowy. Aerotriangulacja cyfrowa wykorzystuje korelację obrazów.

Question 110

TIN (Triangular Irregular Network)

Answer 110

Nieregularna sieć trójkątów wraz z topologią. Wierzchołki trójkątów opierają się na punktach pomiarowych.

Question 111

regularna sieć (kwadratów, prostokątów lub trójkątów, zwykle kwadratów)

Answer 111

Powstaje zwykle nie poprzez pomiar, lecz poprzez interpolację między rozproszonymi punktami pomiarowymi. Określana jako "sieć wtórna" lub "sieć wynikowa" DTM.

Question 112

Rozdzielczość przestrzenna

Answer 112

wielkość terenowa piksela, rozmiar terenu odwzorowany na zdjęciu przez piksel, np. 30x30[m] dla Landsat.

Question 113

Rozdzielczość spektralna

Answer 113

zakres długości fali, który może być odbierany przez detektor na satelicie, podział na kanały spektralne.

Question 114

Rozdzielczość radiometryczna

Answer 114

ilość bitów określająca zakres wartości radiometrycznych pikseli obrazu (dla 8 bitów – 256 stopni, od 0 do 255, najczęściej stosowana rozdzielczość radiometryczna).

Question 115

Pokrycie podłużne

Answer 115

stosunek procentowy długości wzajemnie pokrywających się części zdjęć sąsiednich szeregów do długości pojedynczego zdjęcia mierzonej wzdłuż prostej prostopadłej do kierunku lotu samolotu. Pokrycie podlużne – ok. 60%.

Question 116

Pokrycie poprzeczne

Answer 116

stosunek dwukrotnie sfotografowanej części zdjęcia do długości całego zdjęcia mierząc wzdłuż prostej równoległej do kierunku lotu. Pokrycie poprzeczne – ok. 30%.

Question 117

Baza poprzeczna fotografowania (w skali zdjęcia i w terenie).

Answer 117

odległość osi sąsiednich szeregów w terenie

Question 118

Podstawowe parametry geometryczne zdjec:

Answer 118

wysokosc fotografowania (lotu), baza zdjec, pokrycie podłużne i poprzeczne pomiedzy zdjeciami.

Question 119

Skala

Answer 119

stosunek odległości obrazu kamery pomiarowej do wysokości lotu

Question 120

wysokosc fotografowania (lotu)

Answer 120

iloczyn skali zdjęcia i odległości obrazowej kamery (przybliżona wartość)

Question 121

Georeferencja bezpośrednia (metoda bezpośredniego kodowania)

Answer 121

określenie elementów orientacji zewnętrznej w czasie lotu. W celu określenia orientacji zewnętrznej (elementów liniowych i kątowych) zdjęć w szeregu i w bloku w czasie lotu, stosowane są obecnie zintegrowane systemy GPS/INS. Dla określenia w czasie lotu tylko liniowych elementów (współrzędnych x,y,z środków rzutów) stosowane są niezależne systemy GPS. INS określa parametry kątowe (nachylenie podłużne, poprzeczne i azymut). Znaczenie: elementy orientacji zewnętrznej są już wyznaczone w trakcie lotu, nie trzeba nad tym pracować na autografach cyfrowych.

Question 122

Orientacja wewnętrzna

Answer 122

Orientacja wewnętrzna definiuje perspektywiczną geometrię zdjęcia i określa kształt wiązki promieni wychodzących ze środka rzutów. Orientacja wewnętrzna ma wpływ na wierność odtworzenia wiązki promieni w przestrzeni obrazowej w stosunku do odpowiadającej jej wiązki w przestrzeni obiektu. Orientacja wewnętrzna jest opisana przez: - kalibrowaną odległość obrazuf (ck), - położenie punktu głównego zdjęcia O(xo yo)w układzie znaczków tłowych xt yt, - charakterystykę geometryczną dystorsji obiektywu kamery.

Question 123

punkt główny zdjęcia

Answer 123

punkt w którym oś optyczna (wzdłuż promienia głównego wiązki) przebija płaszczyznę zdjęcia–współrzędne tego punktu są określone w układzie znaczków tłowych

Question 124

Orientacja wzajemna dwóch kolejnych zdjęć w szeregu

Answer 124

oznacza określenie takiego ich wzajemnego przestrzennego położenia, jakie miały one w trakcie wykonania zdjęć kamerą lotniczą. Parametry orientacji wzajemnej wyznacza się zawsze w stosunku do lokalnego układu odniesienia jakim jest baza fotografowania, dowolnie zorientowana w stosunku do układu terenowego. Równanie określające paralaksę poprzeczną, jest zatem podstawą do określenia modelu matematycznego dla wyznaczenia orientacji wzajemnej dwóch zdjęć.

Question 125

Aerotriangulacja przestrzenna zdjęć

Answer 125

Głównym celem aerotriangulacji jest określenie elementów orientacji zewnętrznej zdjęć, co dotyczy zadania georeferencji obrazów. W procesie aerotriangulacji, zdjęcia w szeregu i bloku są powiązane (łączone pomiędzy sobą w szeregu i pomiędzy szeregami) na podstawie punktów wiążących, dla których ostatecznie zostają wyznaczone współrzędne w układzie terenowym. W trakcie aerotriangulacji, następuje rekonstrukcja położenia przestrzennego zdjęć, jakie one miały w czasie fotografowania, czyli zostają wyznaczone elementy orientacji zewnętrznej zdjęć. Jeśli elementy te zostają wyznaczone w trakcie nalotu przez zintegrowane systemy GPS/INS (środki rzutów zdjęć i elementy kątowe), lub tylko przez GPS (środki rzutów), wówczas zostają one uwzględnione w procesie aero i jedynie poprawione ze względu na błędy systematyczne systemu. Metoda rejestracji elementów orientacji zewnętrznej w czasie lotu przy użyciu systemu GPS/INS zwana jest: metodą bezpośredniego geokodowania lub georeferencja wprost.

Question 126

Automatyczna aerotriangulacja

Answer 126

Automatyczna aerotriangulacja jest wykonywana na stacjach cyfrowych, gdzie pomiar punktów wykonuje się w trybie pół-automatycznym lub automatycznym. Programy do wyrównania aerotriangulacji bazują na takich samych podstawach, jakie są w klasycznych metodach aerotriangulacji analitycznej. Jednakże zwykle stosuje się wyrównanie obserwacji metodą niezależnych zdjęć (wiązek).

Question 127

Korekcja atmosferyczna

Answer 127

metoda optycznego lub numerycznego eliminowania szumu, czyli części promieniowania rozproszonego w atmosferze, które nie miało kontaktu z badanym obiektem i nie przenosi o nim informacji a dociera do urządzenia rejestrującego i jest przez niego rejestrowana.

Question 128

Teledetekcja

Answer 128

obejmuje zespół technik i metod umożliwiających rozpoznawanie i badanie obiektów oraz zjawisk z odległości, tj. bez kontaktu z tymi obiektami i zjawiskami.

Question 129

Okna atmosferyczne

Answer 129

zakresy promieniowania elektromagnetycznego, w których atmosfera nie pochłania promieniowania. Są to: pasmo widzialne i bliska podczerwień (odbita), podczerwień średnia, podczerwień termalna, zakres mikrofalowy.

Question 130

Charakterystyka spektralna

Answer 130

rozkład energii odbitej i wypromieniowanej przez obiekt w różnych zakresach spektralnych.

Question 131

Sposoby rejestracji stereopar obrazów z pułapu satelitarnego.

Answer 131

Wychylanie układu optycznego w przód i wstecz pozwala uzyskać stereoskopię z jednej orbity. System obrazuje dany obszar dwa razy: raz wychylając układ do przodu i drugi raz wstecz, z opóźnieniem kilkudziesięciu sekund. Stereoskopia z sąsiednich orbit stosowana w satelitach SPOT i IRS jest gorszym rozwiązaniem. W tym wypadku obrazy stereo otrzymuje się przez wychylenie układów w poprzek.

Question 132

Przetwarzanie cyfrowe zdjęć

Answer 132

techniki analizy komputerowej zdjęć w postaci cyfrowej, których podstawowym celem jest ułatwienie pozyskania bądź bezpośrednie pozyskanie określonej kategorii informacji. Główna idea przetwarzania cyfrowego sprowadza się do sekwencyjnego przeliczania wartości radiometrycznych pikseli z wykorzystaniem zadanego algorytmu.

Question 133

Przetwarzanie wstępne zdjęć cyfrowych

Answer 133

procedury korygujące zdjęcie satelitarne z uwagi na zniekształcenia w zakresie radiometrii oraz geometrii obrazu powstałe w trakcie rejestracji.

Question 134

Klasyfikacja nadzorowana

Answer 134

wykorzystuje tzw. „pola treningowe", czyli wybrane fragmenty obrazu (określamy ich granice w postaci odpowiedniego pliku wektorowego), które można uznać za reprezentatywne dla poszczególnych kategorii użytkowania terenu, stanowiące wzorce klas. Dzięki temu interpretator może „nadzorować” przebieg automatycznego procesu klasyfikacji, opierając się na wszelkich dostępnych informacjach, pozyskiwanych nie tylko z treści obrazu, ale także innych źródeł (materiały kartograficzne, zdjęcia lotnicze, opisy tekstowe, obserwacje terenowe, itp.).