kol.1. Flashcards
(38 cards)
Poziomy komunikacji
masowa (prasa, radio, kino, telewizja, Internet) organizacyjna lub instytucjonalna międzygrupowa i międzykulturowa grupowa (wewnątrzgrupowa; społeczna) inter-personalna (diadyczna) intra-personalna
komuniakcja etymologia
łac. communicare – robić coś, dzielić między sobą, brać udział, wspólnie naradzać się, ale też czynić coś powszechnie wiadomym; communico – coś z kimś mieć wspólnego
Komunikacja to nie (naprzemienna) wymiana, a bardziej x – ciągły i dynamiczny. Komunikacja nie tyle opiera się na inter-akcji, co na x Komunikacja to dynamicznie zmieniająca się forma skoordynowanego współdziałania w rozwijającej się relacji. (Alan Fogel)
proces
ko-regulacji
Komunikowanie interpersonalne to podejmowana w określonym kontekście wymiana xxx
werbalnych, wokalnych i niewerbalnych sygnałów
Przekazywanie komunikatów odbywa się za pomocą umownych x, takich jak: słowa, gesty, dźwięki litery, liczby, symbole. Systemy takich znaków nazywamy x.
znaków
kodami
treść to fenomen 4
mentalny
„wewnętrzny” (doświadczany pierwszo-osobowo)
„ukryty”
niemierzalny wprost
forma to fenomen 4
fizyczny
„zewnętrzny” (doświadczany trzecio-osobowo) obserwowalny
mierzalny bezpośrednio
Kompetencja komunikacyjna to
zdolność jasnego wyrażania swoich przeżyć wewnętrznych i ich treści.
stan „ja” tworzy spójny system myśli i uczuć, które manifestują się xxx
odpowiednimi zespołami zachowań
Ja minimalne, rdzenne, cielesne
bycie danym sobie jako xxxx (bycie po prostu „tutaj” i „teraz”)
doświadczenie siebie w trakcie przeżywania, unikalności tego przeżywania, „mojości”
ucieleśniona xx
przed-językowa, przed-społeczna i przed-refleksyjna jaźń x forma samoświadomości
czasowe i przestrzenne centrum świata
pierwszoosobowa perspektywa
prymitywna
Ja rozszerzone, narracyjne, autobiograficzne
bycie danym sobie w swoich projekcjach, historiach, poprzez narracje
jaźń która się zmienia, powstaje każdorazowo w tworzonej historii
Ja relacyjne, międzyosobowe
bycie danym sobie jako xxx
przed-językowa forma rozumienia siebie pośrednio –xxx
bycie przedmiotem dla siebie w sposób niebezpośredni – xxxxxx
zaakceptowanie oceny innego; przyznanie, że jest się tym, za kogo biorą mnie inni
pojęcie siebie z perspektywy innego
element świata w przestrzeni
z perspektywy innych/innego
poprzez przyjęcie wobec samego siebie nastawienia innych
Struktura osoby wg Reicha
maska. cień, jażń
Ekspresja
uzewnętrznienie, okazanie, wyrażenie; inaczej materializowanie treści w formę możliwą do odbioru dla innych; „produkcja” znaków
Główne rodzaje form ekspresji
Ucieleśnione (ruch, mikroruch…), Rozszerzające funkcje ciała (np.tatua makijaz…) Odcieleśnione (rzeżba, znak drogowy…)
Rodzaje form ekspresji ze wzgl. na zmysł
Wizualna (np. gestyczna, mimiczna, graficzna)
Audytywna (np. słowna)
Chemiczna (np. perfumy, zapachy naturalne)
Haptyczna (dotyk)
Wymiary komunikacji 6
- słowa, wypowiedzi
- parametry głosowe i dźwięki
- system znaków rozumiany przez rozmówcę poprzez system neuronów lustrzanych
- przestrzeń i czas w komunikacji
- ubiór, dodatki, otoczenie
- przekaz podprogowy
wymiar werbalny wymiar parawerbalny wymiar prewerbalny Wymiar periwerbalny Wymiar suprawerbalny Wymiar infrawerbalny
Język prewerbalny ≈ tzw. język ciała
Gesty autodotyku Pętle zwrotne Gesty w przestrzeni Gesty chwytania Mikro-reakcje Postawy
podstawowa jednostka analizy na poziomie interakcyjnym, np. pytanie, stwierdzenie, komplement, prośba
Akt mowy (czynność mowy, akt komunikacyjny) –
– mikrojednostka analizy konwersacji; to dwuelementowy odcinek strategii konwersacyjnej, w którym element drugi jest reakcją na zastosowanie jednostki poprzedzającej, a element pierwszy ma charakter bodźca, np. rozkaz -> odmowa
Para przylegająca
– sekwencja aktów mowy, np. A: Odłóż tę książkę na miejsce (polecenie) B: Zaraz odłożę (obietnica) itd.
Ciąg konwersacyjny
– para przylegająca
Ministrategia
– dłuższe niż ministrategia działanie werbalne
Makrostrategia
– zwykle przebiegają sprawnie ze względu na zbieżność celów komunikacyjnych.
Strategie nieantagonistyczne