Level 1 Flashcards
(78 cards)
1
Q
3 Etapy projektu TRIZ (3)
A
- Identyfikacja Problemu
- Rozwiązanie problemu
- Uzasadnienie koncepcji
2
Q
AF: Def. Analiza Funkcyjna
A
Narzędzie analityczne pozwalające na identyfikację funkcji, ich charakterystyk a także określenie kosztów systemu i komponentów supersystemu
3
Q
AF: Etapy Analizy Funkcyjnej (3)
A
- Analiza komponentów
- Analiza Interakcji
- Modelowanie funkcyjne
4
Q
AK: Def Analiza komponentów
A
Analiza komponentów to procedura etapu identyfikacji problemu. Używana jest w celu zidentyfikowania komponentów systemu technicznego. Podczas jej dokonywania identyfikowane są istotne komponenty systemu technicznego oraz supersystemu, z którymi system techniczny wchodzi w interakcje lub współistnieje.
5
Q
AK: Komponent (2)
A
- Obiekt stanowiący część Systemu Technicznego lub Supersystemu
- Obiekt zawierający substancję i/lub pole
6
Q
AK: Substancja / Pole (2)
A
- Substancja - obiekt posadający masę
2. Pole - obiekt nie posiadający masy, któy przenosi interakcje między substancjami
7
Q
AK: Wskazówki wybierania poziomu hierarchi (4)
A
- Wybrać poziom mając na uwadzę cele i ograniczenia projektu
a. Zbyt szczegółowy będzie wymagać więcej wysiłku analitycznego
b. Zbyt ogólny poziom nie zapewnia odpowiedniej ilości informacji - Należy wybrać komponenty będące na tym samym poziomie hierarchii
- Można uznać podobne komponenty za 1 komponent (6 śrubek to po prostu śrubki)
- Jeśli komponent wymaga bardziej sZczegółowej analizy należy przeprowadić analizę na niższym poziomie
8
Q
SS: Super System def
A
System, którego komponenem jest nasz ST
9
Q
ST: System Techniczny
A
System stworzony do wykonywania funkcji
10
Q
AI: Analiza interakcji def
A
Analiza interakcji to część analizy funkcyjnej, która jest używana do zidentyfikowania interakcji zachodzących pomiędzy komponentami systemu technicznego oraz komponentami supersystemu. interakcja = dotyk
11
Q
AI: Matryca
A
Tworzymy symetryczną matrycę komponentów i oznaczamy “+” te które się dotykają (mają szansę na wykonywanie funkcji)
12
Q
MF: Modelowanie Funkcyjne
A
Modelowanie funkcyjne to etap analizy funkcyjnej, podczas którego budowany jest model funkcyjny analizowanego systemu technicznego. Model funkcyjny opisuje funkcje, ich użyteczność, poziom wykonania oraz koszty komponentów systemu technicznego i supersystemu.
13
Q
MF: Funkcja def.
A
Działąnie wykonywane przez jeden komponent w celu zaminy lub zachowania parametru innego komponentu
14
Q
MF: Warunki zaistenienia funkcji (3)
A
- Zarówno nośnik jak i obiekt funkcji są komponentami
- Nośnik funkcji wchodzi w interakcję z obiektem funkcji
- W rezultacie interakcji parametry obiektu funkcji ulegają zmianie bądź pozostają zachowane
15
Q
MF: Wskazówki do określenia funkcji (5)
A
- bez określeń negatywnych,
- bez określeń deklaratywnych,
- jak najbardziej precyzyjne określenie.
- Kiedy nie można wykorzystać żadnego czasownika, należy użyć formuły „X zmienia parametr Y o Z”.
- Należy odnotowywać jedynie istotne funkcje (np. „powietrze chłodzi kawę”, a nie „kawa podgrzewa powietrze”).
16
Q
MF: Główna funkcja systemu def.
A
Funkcja dla której susytem został zaprojektowany, jeden system może mieć więcej niż jedną główną funkcję
17
Q
MF: Cel def.
A
Cel to komponent supersystemu, który jest obkiektem glównej funkcji
18
Q
MF: Kategoryzowanie funkcji (2)
A
- funkcja pożyteczna zmienia parametry obiektu funkcji w pożądanym kierunku
- funkcja szkodliwa pogarsza parametry obiektu funkcji
Pożyteczność funkcji jest subiektywna - mój hełm jest dobry dla mnie ale zły dla mojego przeciwnika
19
Q
MF: Poziom wykonywania funkcji pozytecznych (3)
A
Poziom wykonania funkcji pożytecznych:
- różnica w parametrach pomiędzy wymaganą zmianą a rzeczywistą zmianą
- nadmierna funkcja — kiedy rzeczywista zmiana jest większa niż wymagana.
- niewystarczająca funkcja — kiedy rzeczywista zmiana jest mniejsza niż wymagana.
- zarówno nadmierny jak i niewystarczający poziom to wady systemu technicznego
20
Q
MF: Ocena funkcji pożytecznych (4)
A
Funkcje znajdujące się bliżej celu są ważniejsze, a zatem są oceniane wyżej niż te, które znajdują się dalej.
- Funkcja skierowana na cel to funkcja podstawowa — jest oceniana najwyżej (3 punkty).
- Funkcja skierowana na komponent supersystemu inny niż cel to funkcja dodatkowa (2 punkty).
- Funkcja skierowana na komponent systemu technicznego to funkcja pomocnicza (1 punkt).
21
Q
MF: Jak stworzyć model funkcyjny (5)
A
- Wybrać komponent.
- Zidentyfikować wszystkie funkcje wybranego komponentu za pomocą matrycy interakcji.
- Stworzyć ranking funkcji.
- Określić poziom wykonania funkcji.
- Powtórzyć kroki 1-4 dla kolejnych komponentów.
22
Q
MF: Analiza Funcyjna W skrócie (3 cele, rezultat)
A
- Głównymi celami analizy funkcyjnej są:
• dostarczenie prezentacji systemu technicznego;
• określenie wad funkcjonalnych komponentów systemu technicznego;
• ranking funkcji dla przyszłego trimmingu. - Rezultatem analizy funkcyjnej jest model (przedstawiony w formie graficznej lub tabelki) systemu technicznego oraz lista wad funkcjonalnych.
23
Q
MF: Parametr def
A
Mierzalna wartość atrybutu
24
Q
Why Why: def
A
Analiza łańcucha przyczynowo skutkowego to narzędzie analityczne identyfikujące kluczowe wady analizowanego systemu technicznego. Jest to osiągane poprzez budowanie łańcuchów przyczynowo-
skutkowych , które łączą bazową wadę z jej fundamentalnymi przyczynami.
25
Why Why: Typy Wad (3)
1. Wady Bazowe - odwrócone cele systemu
2. Wady Pośrednie
a. Znane - wady pochodzące z funkcji i analizy przepływów
b. Nieznane
3. Wady Kluczowe
26
Why Why: Rezultat (2)
1. Model anlizy łańcucha przyczynowo skutkowego
| 2. Zestaw kluczowych wad
27
Why Why: When to stop
1. You get outside of your control
| 2. You hit scientific fact - e.g. "why? Because water is H2O"
28
Trimming: def
Trimming to narzędzie analityczne służące do pozbywania się pewnych komponentów i przeniesienia ich pożytecznych funkcji na pozostałe komponenty systemu lub supersystemu.
29
Trimming: Wskazówki (5)
1. Wybrać komponenty z uwzględnieniem celu oraz ograniczeń projektu.
2. W celu maksymalnego ulepszenia systemu technicznego usunąć komponent zawierający kluczową wadę.
3. Dokonać trimmingu na podstawie trzech zasad
4. Nie można usuwać komponentu jeżeli nie ma możliwości przeniesienia funkcji. Dokonać trimmingu radykalnego zamiast stopniowego - jeśli projekt na to pozwala.
5. Trimming może być bardziej lub mniej zachowawczy w zależności od liczby i istotności usuniętych komponentów.h
30
Trimming: Zasady (3)
A: Nośnik funkcji może zostać usunięty, jeśli zostanie usunięty obiekt jego pożytecznej funkcji
B: Nośnik funkcji może zostać usunięty, jeśli obiekt sam wykona pożyteczną funkcję
C: Nośnik funkcji może zsotać usunięty, jeśli inny komponent wykona jego pożyteczne funkcje
31
Trimming: Warunki dla nowego nośnika funkcji (4)
Komponent, który ma zostać nowym nośnikiem funkcji, musi spełniać przynajmniej jeden z czterech warunków:
1. Komponent już wykonuje identyczną lub podobną funkcję na obiekcie funkcji.
2. Komponent już wykonuje identyczną lub podobną funkcję na innym obiekcie.
3. Komponent wykonuje jakąkolwiek funkcję na obiekcie funkcji lub przynajmniej wchodzi z nim w interakcję.
4. Komponent posiada zestaw zasobów koniecznych do wykonania wymaganej funkcji.
32
Trimming: Model trimmingowy def
1. Model funkcyjny systemu technicznego, który istniał będzie po dokonaniu trimmingu. Zawiera on również zestaw problemów trimmingowych (kluczowych wad), które należy rozwiązać przy implementacji modelu trimmingowego.
2. Należy opracować różne modele trimmingowe dla każdej alternatywnej ścieżki trimmingu.
33
Trimming: Algorytm tworzenia modelu trimmingowego (7)
1. Wybrać — z uwzględnieniem porad dotyczących wyboru - komponent systemu technicznego, któły ma zostać usunięty.
2. Wybrać pierwszą pożyteczną funkcję komponentu, który ma zostać usunięty.
3. Wybrać najodpowiedniejszą zasadę trimmingu (nie zaleca się korzystania z zasady A w przypadku funkcji podstawowych).
4. Jeżeli wybrano zasadę C, wskazać nowy nośnik funkcji.
5. Sformułować problem trimmingowy.
6. Powtórzyć kroki od 2 do 5 dla wszystkich funkcji komponentu
7. Powtórzyć kroki od 1 do 6 dla wszystkich komponentów, które mają zostać usunięte.
34
Trimming: Trimming w skrócie (4)
1. Trimming to zastosowanie zasad określających warunki przenoszenia pożytecznych funkcji usuwanych komponentów.
2. Maksymalne polepszenie systemu technicznego jest osiągnięte, kiedy funkcja wykonywana jest bez nadmiarowych komponentów.
3. Narzędzie to skutkuje nowym, bardziej efektywnym sposobem opisania problemu oraz wskazuje przełomowe rozwiązania.
4. Celem trimmingu jest sformułowanie kluczowych problemów na podstawie eliminacji komponentów i przeniesienia ich funkcji.
35
Trimming: Siła i unikatowość trimmingu (5)
1. Trimming opiera się na ulepszeniu systemu poprzez zmniejszenie liczby jego komponentów i uproszczenie samego systemu.
2. Wartość systemu jest podniesiona poprzez eliminację komponentów, a więc redukcję kosztów oraz utrzymanie lub ulepszenie całkowitej funkcjonalności systemu.
3. Trimming ujawnia zestaw problemów, któłych inne metody nie dostrzegają.
4. Poziom trimmingu określa poziom innowacyjności — stopniowe zmiany kontra radykalne innowacje.
5. Trimming oferuje szereg opcji eliminacji tego samego komponentu. Każda z opcji prezentuje możliwe do wprowadzenia innowacje.
36
Trimming: Model trimmingowy def
Model ulepszonego przez trimming systemu technicznego
37
Trimming: Problem Trimmingowy def
Problem, któy musi zostać rozwiązany aby możliwe było zrealizowanie modelu trimmingowego
38
Trimming: Podobe funkcje def
Funkcje o podobnych obiektach i/lub działamiach
39
PUF: def
Poszukiwanie ukierunkowane funkcjonalnie (PUF) to narzędzie rozwiązywania problemów oparte na identyfikacji - za pomocą kryterium funkcyjnego - istniejących na całym świecie technologii.
40
PUF: Opis (2)
1. Aby znacząco ulepszyć jakikolwiek system techniczny należy wprowadzić nowe rozwiązania, które jednak mogą być trudne do wdrożenia oraz powodować wiele dodatkowych problemów, które należy rozwiązać przed skutecznym wprowadzeniem innowacji.
2. Poszukiwanie ukierunkowane funkcjonalnie proponuje inne podejście: zamiast tworzyć nowe rozwiązania wystarczy odnaleźć już istniejące. Jedyne, co należy później zrobić, to rozwikłać problemy adaptacyjne, które zazwyczaj są łatwiejsze do przezwyciężenia niż trudności płynące z zupełnie nowego rozwiązania.
41
PUF: W skrócie (4)
1. PUF opiera się na uogólnieniu funkcji stosując dwutorowe podejście: poprzez działanie lub poprzez obiekt. Podejście to pozwala na rozszerzenie poszukiwań potencjalnego rozwiązania technicznego.
2. Narzędzie jest bardziej skuteczne, jeżeli potencjalne rozwiązanie techniczne wywodzi się z tak zwanej „wiodącej dziedziny” — takiej, w której wykonywanie tej samej funkcji jest ważniejsze lub też funkcja ta wykonywana jest w trudniejszych warunkach.
3. PUF jest skuteczniejsze, jeżeli stosuje się je do kluczowych problemów, niż do bazowych.
4. Adaptacja istniejących technologii jest łatwiejsza, mniej zawodna i wymaga zużycia mniejszej ilości zasobów (siły roboczej, kapitału i czasu) niż opracowywanie nowych
42
PUF: Algorytm
1. Zidentyfikować kluczowy problem do rozwiązania.
2. Sformułować określoną funkcję.
3. Sformułować wymagane parametry.
4. Uogólnić funkcję.
5. Zidentyfikować technologie, które wykonują podobne funkcje w powiązanych lub w zupełnie różnych dziedzinach przemysłu.
6. Należy poszukiwać takiej technologii, która najlepiej wykonuje pożądaną funkcje - z uwzględnieniem potrzeb i ograniczeń projektu.
7. Zidentyfikować i rozwiązać wtórne problemy wynikające z adaptacji i zastosowania wybranej technologii.
43
PUF: Typowe branże wiodące (6)
1. Medicine
2. Military
3. Space
4. Airspace
5. Nature
6. TOYS
44
PUf: Siła i unikatowość (4)
1. Różne branże zazwyczaj spotykają się z podobnymi wyzwaniami technicznymi, jednakże nie są one aż tak oczywiste. Dzieje się tak, ponieważ, na pierwszy rzut oka, poszczególne dziedziny dzieli zbyt wiele różnic.
2. Branże, w których problemy te są kluczowe, lokują zazwyczaj znacznie więcej zasobów (ludzi, kapitału, czasu), aby je rozwiązać. Stosowane tam rozwiązania nie są jednak gotowe na bezpośrednie przeniesienie do innych dziedzin.
3. PUF, niezależnie od branży z której pochodzi rozwiązanie, usuwa te ograniczenia i pozwala na odkrycie zupełnie nowych możliwości i skorzystanie z inwestycji poczynionych przez innych.
4. Pozwala także na złamanie inercji psychologicznej uniemożliwiającej zaakceptowanie nowej technologii, ponieważ istnieją dowody, że zaproponowane rozwiązanie jest już sprawdzone.
45
TC: Sprzeczności techniczne def (1)
Sprzeczność techniczna to sytuacja, w której próba poprawienia jednego parametru systemu technicznego prowadzi do pogorszenia innego parametru.
46
TC: Matryca Altszullera (2)
Matryca Altszullera to narzędzie rozwiązywania problemów, które rekomenduje zasady wynalazcze do rozwiązania sprzeczności technicznych.
47
TC: Formułowanie problemu (1)
Jeżeli (efekt naukowy) to (pożądany efekt) ale (negatywny efekt)
Jeżeli zwiększymy skrzydła to wzrośnie siła nośna ale wzrośnie też waga sskrzydeł
48
TC: Sprzeczności techniczne i matryca Altszullera w skrócie (3)
1. Pierwszym korkiem jest przekształcenie określonej sprzeczności na typową. Najważniejsze jest, by sformułować ją wykorzystując 39 uniwersalnych parametrów technicznych z matrycy Altszullera.
2. Następnie należy zidentyfikować i zastosować sugerowane zasady z matrycy. Rezultatem jest tu zestaw ogólnych rekomendacji do rozwiązania zidentyfikowanej sprzeczności.
3. Ogólne zalecenia muszą zostać zamienione na określone pomysły techniczne, które rozwiążą bazową sprzeczność techniczną.
49
TC: Siła i unikatowość sprzeczności technicznych i matrycy Altszullera (4)
1. Na podstawie analizy milionów patentów można stwierdzić, że wszystkie parametry, które opisują sprzeczności techniczne, mogą być sprowadzone do 39 typowych parametrów ogólnych. Zmniejsza to liczbę uogólnionych sprzeczności technicznych do niecałych 800.
2. Na podstawie tych samych statystyk stwierdzono, że jest tylko 40 typowych sposobów, które pozwalają na rozwiązanie wszystkich sprzeczności technicznych. Są to zasady wynalazcze.
3. Analiza statystyczna korelacji pomiędzy typowymi sprzecznościami a typowymi sposobami ich rozwiązania doprowadziła do powstania matrycy Altszullera, która rekomenduje określone zasady (3-4) dla każdej ze sprzeczności.
4. Zastosowanie zasad rekomendowanych przez matrycę znacząco poprawia efektywność rozwiązania problemu poprzez zmniejszenie liczby potencjalnych rozwiązań i podniesienie ich jakości.
50
TC: Zasada Wynalazcza def
Zasada wynalazcza — narzędzie rozwiązywania problemów, które podaje ogólną rekomendację dotyczącą modyfikacji systemu, aby rozwiązać problem sformułowany jako sprzeczność techniczna lub fizyczna (zasada wynalazcza to abstrakcyjny model rozwiązania problemu).
51
TC: Typowe parametry def
ograniczony zestaw ogólnych parametrów, które zazwyczaj muszą zostać poprawione w systemach technicznych, wymieniony w matrycy Altszullera.
52
PC: def (4)
1. Sprzeczność fizyczna to dwa sprzeczne wymagania odnośnie tego samego, fizycznego parametru obiektu.
2. Przyczyną pojawienia się tych wymagań są konfliktujące ze sobą wymagania dotyczące sprzeczności technicznej.
3. Contradictions must be justified:
a. Pointer should be long to point form distance and short to fit in a suitcase
b. Physical phenomenon's can be justifications
1. The knife should be hot because it vibrates fast inside fabric and cold because it melts fabric
4. Contradictory requirements must refer to one parameter of one object
53
PC: Sposoby rozwiązywania sprzeczności fizycznych (3)
Istnieją trzy sposoby rozwiązania sprzeczności fizycznych:
1. rozdzielenie sprzecznych wymogów,
2. spełnienie sprzecznych wymogów,
3. ominięcie sprzecznych wymogów.
Dla każdej z tych metod i ich podmetod przewidziane jest kilka zalecanych zasad wynalazczych.
54
PC: Rozdzielenie sprzecznych wymagań
Istnieją cztery metody rozdzielenia:
1. rozdzielenie w przestrzeni - Where? In what directions?
2. rozdzielenie w czasie - When?
3. rozdzielenie w relacji - For whom?
4. rozdzielenie na poziomie systemowym
Always an option,
Each part of the system has one property, but an entire system has different property
-every part of the system is transparent but the system as a whole is opaque
-every part of katamaran is narrow but entire structure is wide
55
PC: Spełnienie sprzecznych wymagań (1)
Jeżeli sprzeczność nie może zostać rozwiązana przez użycie separacji, może być możliwe spełnienie dwóch wymagań jednocześnie.
przykład: trening pływaków długodystansowych.
Tor pływacki powinien być długi, aby uniknąć częstych nawrotów, ALE tor pływacki powinien być krótki, aby zmieścić się w hali. (rozw. Tor jak bieżnia)
56
PC: Obejście sprzecznych wymagań
Nowe rozwiązanie sprawia, że sprzeczność nie jest już istotna.
Łódka powinna być wąska, aby poruszać się szybko,
ALE
łódka powinna być szeroka, aby utrzymać stabilną pozycję na wodzie.
rozw: Poduszkowiec
57
PC: Algorytm formułowania sprzeczności fizycznej (2)
1. Zidentyfikować wartość parametru, która musi zostać spełniona.
2. Wybrać przeciwstawną wartość parametru. Sprawdzić, czy to przeciwieństwo jest wymagane przy poprawie systemu technicznego.
a. Jeżeli przeciwna wartość nie jest wymagana, należy rozwiązać problem z jednym parametrem.
b. Jeżeli przeciwna wartość jest wymagana, rozwiązać problem stosując sposoby rozwiązywania sprzeczności fizycznych.
58
PC: Sugerowana kolejność (6)
1. Separation in space
2. Separation in time
3. Separation in relation
4. Separation on system level
5. Satisfying contradictory demands
6. Bypassing contradictory demands
59
PC: Rozwiązywanie sprzeczności fizycznych Sprzeczności fizyczne w skrócie (3)
1. Pierwszym krokiem jest sformułowanie dwóch przeciwstawnych względem siebie wymagań dla jednego z parametrów systemu technicznego lub jego komponentów.
2. Następnie należy określić, które z typowych podejść można zastosować dla takiej sprzeczności fizycznej.
3. Na koniec należy dobrać zasady wynalazcze do określonego wcześniej typowego podejścia. Zastosowanie zasad wynalazczych prowadzi do wygenerowania pomysłów na rozwiązanie bazowej sprzeczności fizycznej.
60
PC: Siła i unikatowość
1. Sprzeczności techniczne są formułowane dla technicznych parametrów systemu technicznego. Sprzeczności fizyczne prezentują je na wyższym poziomie abstrakcji.
2. Sprzeczności fizyczne formułowane są dla fizycznych parametrów, które mogą zostać rozwiązane poprzez rozdzielenie w czasie, w przestrzeni lub w relacji w hierarchii systemowej. Pozwala to na skuteczniejsze wykorzystanie zasad wynalazczych
3. Sprzeczności fizyczne przynoszą dokładniejszy model problemu niż sprzeczności techniczne, a przez to pozwalają na mocniejsze rozwiązana.
61
SRW: Standardowe Rozwiązania Wynalazcze def
76 standardowych rozwiązań wynalazczych podzielonych jest na pięć głównych klas, a te na kolejne podklasy, zgodnie z rodzajem typowego
problemu technicznego do rozwiązania
62
SRW: Podział (5)
Klasa 1 : Budowa i niszczenie wepoli.
1. Budowa lub niszczenie modeli wepolowych, ježeli są niekompletne lub pełnią szkodliwe funkcje.
2. Dzieli się na 2 podklasy zawierające 13 standardowych rozwiązań wynalazczych.
Klasa 2 : Rozbudowa wepoli.
1. Wprowadzanie modyfikacji w obrębie systemu.
2. Dzieli się na 4 podklasy zawierające 23 standardowe rozwiązania wynalazcze.
Klasa 3 : Przejście do supersystemu i na mikropoziom.
1. Wprowadzanie rozwiązań na poziomie supersystemu lub podsystemu.
2. Dzieli się na 2 podklasy zawierające 6 standardowych rozwiązań wynalazczych
Klasa 4 : Standardy dla detekcji i pomiaru.
1. Rozwiązuje problemy aviązane z detekcją i pomiarem systemu technicznego.
2. Dzieli się na 5 podklas zawierających 17 standardowych rozwiązań wynalazczych.
Klasa 5 Standardy dla zastosowanie standardów.
1. Wprowadzanie rozwiązań, które spełniają wymagania idealnego systemu.
2. Dzieli się na 5 podklas zawierających 17 standardowych rozwiązań wynalazczych.
63
SRW: W skrócie (4)
1. Pierwszym krokiem jest zamiana bazowego problemu technicznego na typowy model wepolowy.
2. Kolejnym krokiem jest identyfikacja ogólnego modelu wepolowego ze standardowych rozwiązań wynalazczych.
3. Następnie ogólny model rozwiązania przekształcany jest na konkretny pomysł techniczny pozwalający na rozwiązanie problemu.
4. Celem standardowych rozwiązań wynalazczych jest rozwiązanie kluczowych problemów.
64
SRW: Siła i unikatowość (3)
1. Niemal wszystkie problemy techniczne mogą być zobrazowane za pomocą ograniczonej liczby struktur wepolowych.
2. Każdy z uogólnionych wepolowych modeli problemu może być rozwiązany poprzez użycie jednej z 76 standardowych rozwiązań wynalazczych.
3. Modelowanie wepolowe i standardowe rozwiązania wynalazcze znacząco usprawniają proces rozwiązywania problemu poprzez istotne zmniejszenie liczby potencjalnych rozwiązań i podnosząc ich jakość.
65
SRW: Model substancjalno-polowy (wepolowy) def
Model substancjalno-polowy (wepolowy) — symboliczny model problemu lub rozwiązania przedstawiony za pomocą interakcji pomiędzy substancjami i polami (wirtualnymi, rzeczywistymi lub ulepszonymi).
66
ZRST: def
Zasady rozwoju systemów technicznych (ZRST) to statystycznie potwierdzone kierunki rozwoju systemów technicznych. Opisują naturalne przejścia z jednej fazy rozwoju systemu technicznego do kolejnej. Kierunki te są statystycznie prawdziwe dla wszystkich rodzajów systemów technicznych.
67
ZRST: Kurs podstawowy wprowadza do (3)
1. trendu ewolucji krzywej S,
2. trendu zwiększania wartości,
3. trendu zwiększania dynamiczności.
68
ZRST: Trend ewolucji krzywej S
Podczas rozwoju systemu technicznego ewolucja każdego z głównych parametrów wartości (GPW) przybiera z czasem kształt litery „S”. GPW są zazwyczaj na różnych stopniach rozwoju ewolucyjnego.
69
ZRST: Krzywa S: Wskaźniki fazy pierwszej
Faza pierwsza:
System techniczny łączy się z wiodącymi systemami alternatywnymi
dostępnymi na rynku.
przyklad: samochód hybrydowy (benzyna + elektryka)
Połączenie z alternatywnymi systemami maksymalizuje zalety i minimalizuje wady.
70
ZRST: Krzywa S: faza pierwsza rekomendacje
Wykorzystaj istniejącą infrastrukturę i zasoby.
przykład: modemy
Pierwsze modemy były kompatybilne z istniejącymi liniami telefonicznymi.
71
ZRST: Trend zwiększania wartości (2)
Systemy techniczne ewoluują w kierunku zwiększania wartości potrzebnej dla ich przetrwania i wzrostu. Wartość wyrażana jest jako stosunek całkowitej funkcjonalności systemu technicznego do jego kosztu poprzez następujące równanie:
W = Suma(funkcjonalność) / Suma(Koszt)
72
ZRST: Trend zwiększania stopnia dynamizacji
podczas rozwoju system techniczny i jego komponenty stają się coraz bardziej „dynamiczne”.
1. Całość
2. Złącze
3. Wiele złączy
4. Elastyczność
5. Proszek
6. Ciecz
7. Gaz
8. Pole
73
ZRST: Wartość def
Wartość — stosunek pomiędzy funkcjonalnością i kosztem systemu technicznego (lub jego komponentu): W = Suma(F) / Suma(K)
74
ZRST: Idealny System Techniczny Def
System posiadający nieskończoną wartość. Przykładowo może on nie mieć żadnych komponentów, żadnych związanych z nimi kosztów, lecz ciągle posiada pożądaną funkcjonalność.
75
ZRST: Analiza krzywej S
Narzędzie analityczne określające potencjał systemu technicznego na podstawie jego pozycji na krzywej S, a także określające jego limity rozwoju.
76
SPa: Siła i unikatowość strategii patentowych (2)
1. Analizy i proponowane strategie są oparte na zasadach rozwoju systemów technicznych, co skutkuje potężniejszymi i kompletnymi rekomendacjami.
2. Stosuje się tu podejście funkcyjne, uzupełniające tradycyjne, techniki prawne, co skutkuje efektywnym obejściem konkurencyjnego patentu i/lub wzmocnieniem firmowej własności intelektualnej.
77
SPa: obejście patentu konkurencji CEL
Celem obejścia konkurencyjnego patentu jest legalne obejście ograniczeń narzuconych na konkurencyjne patenty, np. aby osiągnąć swobodę działania.
78
SPa: obejście patentu konkurencji PROCES (3)
Przy obejściu konkurencyjnego patentu w przypadku każdej niezależnej
deklaracji patentowej konkurencji, przynajmniej jeden komponent musi zostać usunięty.
1. Stworzyć model funkcyjny dla każdej deklaracji patentowej
2. Zidentyfikować komponent do trimmingu — taki, który:
a. wykonuje pomocnicze funkcje o najniższej ocenie;
b. będzie łatwy do usunięcia bez poważnych zmian w designie.
3. Wykonać trimming — usunąć zidentyfikowany komponent wspomniany w deklaracji patentowej i redystrybuować jego funkcje pomiędzy inne komponenty.
