obiektowka Flashcards

Question

NuGet

Answer 1

NuGet jest systemem zarządzania pakietami w postaci rozszerzenia do Visual Studio, ułatwiającym zarządzanie referencjami do bibliotek. Realizuje kłopotliwe i czasochłonne operacje: (0)wyszukania po nazwie odpowiedniej biblioteki, (1)ściągnięcia jej, (2)rozpakowania, (3)dodania referencji oraz (4)aktualizacji pliku konfiguracyjnego. Realizuje też operację usuwania. Biblioteki konfiguruje się niezależnie w kontekście poszczególnych aplikacji.

Answer 2

T.j. należy pisać dla każdej metody, która reprezentuje jakąś funkcjonalność. T.j. powinny pokrywać całą funkcjonalność metody. T.j. powinny być niezależne od siebie i od środowiska, w którym są wykonywane. Należy unikać sytuacji, w których wynik jednego testu zależy od wyniku innego testu. T.j. powinny być szybkie i działać w izolacji. T.j. nie powinny korzystać z sieci, bazy danych lub innych zewnętrznych źródeł danych. T.j. powinny być łatwe do zrozumienia i utrzymania. Należy dbać o czytelność kodu testów i komentarze. T.j. powinny być uruchamiane automatycznie za pomocą dedykowanych narzędzi. T.j. nie eliminują wszelkich problemów w kodzie, ale są jednym z narzędzi, które pomaga w poprawie jego jakości. T.j. powinny być pisane równolegle z kodem produkcyjnym. Nie należy zostawiać ich pisania na koniec, ponieważ może to prowadzić do wykrycia problemów na późnym etapie, co może skutkować koniecznością przebudowy już napisanego kodu. T.j. należy uruchamiać regularnie i śledzić ich wyniki. W przypadku pojawienia się błędów, należy jak najszybciej je naprawić. T.j. powinny być pisane z myślą o ich czytelności i możliwości ponownego użycia. Mogą być one cennym źródłem informacji dla programistów, którzy będą pracować z danym kodem w przyszłości. T.j. powinno umieszczać się w tym samym rozwiązaniu, co właściwa aplikacja, ale w oddzielnym projekcie (szablon: projekt testowy NUnit) <-był komentarz. W przykładzie klasa testująca została dla uproszczenia dodana do wspólnego projektu (tj. biblioteka klas, interfejs1, interfejs2, etc.).

Answer 3

Klasa Mock (mock to imitacja) z biblioteki Moq lub NSubstitute umożliwia tworzenie obiektów zastępczych, które pozwalają na ścisłe kontrolowanie zachowania innych obiektów podczas testów Użycie klasy Mock jest ważne, ponieważ rzeczywiste obiekty mogą być skomplikowane w implementacji: ich zachowanie nie jest pewne, ich tworzenie jest pracochłonne, ich tworzenie może prowadzić do problemów związanych z zależnościami między klasami. Użycie Mock ułatwia zatem testowanie i eliminuje niepożądane skutki uboczne tworzenia obiektów rzeczywistych. Klasy Fake są często używane do testowania całych systemów, klasy Stub są przydatne w testowaniu jednostkowym, klasy Spy pozwalają wywoływać rzeczywiste metody dla oryginalnego obiektu i jego atrapy. Innymi klasami pozwalającymi tworzyć obiekt zastępcze są np.: klasa Fake z biblioteki FakeItEasy, klasa Stub z biblioteki Rhino.Mocks, klasa Spy z biblioteki Mockito.NET, etc.. Obiekty zastępcze eliminują konieczność użycia zasobów zewnętrznych (baz danych, strumieni, etc.). Przykładowo mogą one symulować działanie bazy danych i zwracać odpowiednie dane testowe.

Answer 4

Na bazie testów powstała technika tworzenia oprogramowania Test-driven development (TDD). TDD polega na wielokrotnym powtarzaniu sekwencji kroków: Krok 1/3. Napisanie testu sprawdzającego dodawaną funkcjonalność, który wykazuje błąd, bo funkcjonalność początkowo nie istnieje. Krok 2/3. Implementacja funkcjonalności, która powinna przejść pomyślenie test. Krok 3/3. Refaktoryzacja kodu, by spełniał określone standardy.

Answer 5

Każda operacja na ciągu wymusza tworzenie nowego obiektu typu string. Zatem kod np. string s=”a”; s=”b”; tworzy po sobie dwie nowe instancje s w pamięci. Zatem zmiennych string nie powinno się często modyfikować, gdyż obniża to wydajność (przy licznych modyfikacjach należy stosować StringBuilder- cd. wykładu). Klasa string jest typem referencyjnym (dziedziczy po System.Object), ale jej obiekty deklaruje się jak zmienne typów prostych (w typowych zastosowaniach nie używa się new). W C++ obiekty klasy std::string są typami wartościowymi. W przeciwieństwie do pozostałych typów referencyjnych typ „string” jest w języku C# traktowany jak typ prosty (choć jest referencyjny), a zatem może być deklarowany jako stała i może mieć przypisywane stałe wartości typu string. Zmiennej string przypisuje się wartość stałą na dwa sposoby: jako stałe dosłowne @”tekst” oraz stałe standardowe ”tekst”. Wyjątkiem przy ciągach dosłownych jest znak "", który jest zamieniany na ". Metody klasy string można wywoływać na dwa sposoby: z poziomu instancji (obiektu) lub jako statyczne.

Answer 6

Interpolowany ciąg znaków jest oznaczany znakiem specjalnym $. Można łączyć z @ Interpolowany ciąg znaków może zawierać wyrażenia, które są finalnie zmieniane w ciąg znaków. (wstawianie do stringu czegoś)

Answer 7

Przypisanie null oznacza, że nie znamy wartości. Przypisanie Empty oznacza, że znamy wartość, ale nie dotyczy ona inicjalizowanej zmiennej.

Answer 8

Copy() kopiuje zmienną w pamięci, Clone() tworzy tylko kopię referencji.

Answer 9

Porównanie przez Equals lub operator „==” – podejścia nie pozwalające zdefiniować dodatkowych opcji: np. ignorowania wielkości liter, ustawień regionalnych etc. Porównanie CompareTo – niestatyczna metoda porównująca zmienne string bez możliwości definiowania dodatkowych opcji. Porównanie Compare – statyczna metoda porównująca zmienne string z możliwością definiowania dodatkowych opcji Porównanie CompareOrdinal – statyczna metoda porównująca zmienne string na podstawie ich kodów ASCII (kodów liczbowych) bez możliwości definiowania dodatkowych opcji (zwraca np. wartość 32 w przypadku porównania litery a i A).

Answer 10

Każda zmiana zmiennej string wiąże się z przepisaniem ciągu znaków do nowego obszaru na stercie. Jest to największa wada obiektów typu string. Gdy przewiduje się częstą modyfikację ciągów znaków zaleca się stosowanie klasy System.Text.StringBuilder. Obiekt klasy StringBuilder reprezentuje tablicę znaków o zmiennej długości: rezerwuje w pamięci pewien obszar roboczy, na którym można wykonywać operacje. Konstruktor klasy StringBuilder pozwala wskazać: - początkowy rozmiar tablicy znaków (capacity), - dopuszczalny rozmiar tablicy znaków (maxCapacity) lub/i - ciąg znaków inicjalizujący tablicę znaków (value). Wywołanie metody ToString() dla obiektu klasy StringBuilder powoduje przekonwertowanie tablicy znaków do zmiennej string.

Answer 11

Append() dodaje tekst na końcu obszaru obiektu StringBulider AppendFormat() dodaje tekst wraz z formatowaniem (analogicznym jak dla Console.Write()) na końcu obszaru obiektu StringBulider AppendLine() wstawia znak końca linii Insert() wstawia ciąg znaków we wskazanym miejscu Remove() usuwa wskazaną część ciągu znaków Replace() zamienia wskazaną część łańcucha znaków ToString() konwertuje tablicę znaków do string Clear() usuwa aktualną zawartość obiektu

Answer 12

Wyrażenia regularne (ang. REGular EXpressions) stosuje się tam, gdzie nie ma możliwości użycia klas string i charnp. przy sprawdzeniu, czy nazwa pliku pasuje do wzorca. Wyrażenia regularne można wyeliminować, ale zastępczy kod jest: długi, nieczytelny, podatny na błędy i nieelastyczny. Wyrażenia regularne pozwalają efektywnie zarządzać fragmentami ciągów znaków, które są dopasowane do wskazanego wzorca. Wyrażenia regularne mogą być także wykorzystywane w walidacji wprowadzanych danych Klasa Regex określa wyrażenia regularne do reprezentowania wzorców ciągów znaków. Klasa Regex definiuje metody do przeszukiwania, wydobywania i zastępowania tekstu. Metody klasy Regex można wywoływać z poziomu instancji lub jako statyczne.

Answer 13

Walidacja dopasowania (IsMatch) pozwala sprawdzić, czy wzorzec jest obecny. Pobranie pierwszego (jednego) dopasowania (Match), potem kolejnych (Match.NextMatch). Pobranie wszystkich dopasowań (Matches, zwraca MatchCollection). Zastąpienie dopasowań (Replace). Dekompozycja dopasowań (Split) na tablicę. Zastąpienie znaków {\, *, +,?, |, {, [, (,), ^, $, ., # oraz białych} przez ich odpowiedniki traktowane dosłownie (Escape). Przykładowo znak ' * ’ jest zastępowany przez ‘ \ \ * ’, dzięki czemu przestaje być np. przez obiekty Regex traktowany jako „0 lub wiele wystąpień”. Realizacja odwrotna do przedstawionej wyżej (Unescape).

Answer 14

Lazarus (http://www.lazarus-ide.org) to zintegrowane środowisko programistyczne oparte na kompilatorze Free Pascal i wzorowane na Delphi. Lazarus bazuje na założeniu, aby raz napisana aplikacja kompilowała się wszędzie (write once compile anywhere), czyli na różne platformy. Jest to podejście odmienne od tego, aby raz napisana aplikacja działała wszędzie (write once run anywhere).

Answer 15

Zasady GRASP są uzupełnieniem zasad SOLID. Zasady GRASP (ang. General Responsibility Assignment Software Patterns, ogólne wzorce ustalania odpowiedzialności w oprogramowaniu) określają odpowiedzialność klas i obiektów w systemie. Każda zasada GRASP wyjaśnia inny problem dotyczący ustalania odpowiedzialności.

Answer 16

Zasada Creator określa kiedy obiekt powinien tworzyć inny obiekt. Rozwiązanie: klasie B należy przypisać odpowiedzialność za tworzenie obiektów klasy A jeśli: (a) zawiera ona lub agreguje obiekty klasy A. (b) blisko współpracuje ona z klasą A. (c) ma ona dane inicjalizacyjne potrzebne do tworzenia obiektów klasy A. Im więcej wymienionych punktów jest spełnionych, tym lepszym wyborem jest wybór klasy B. Zasada jest istotna, ponieważ jej stosowanie redukuje liczbę powiązań między obiektami i niepotrzebnych wywołań.

Answer 17

Zasada Information Expert pozwala ustalać zakres odpowiedzialności obiektu. Rozwiązanie: zadanie należy przypisać tej klasie, która ma informacje niezbędne do jego wykonania. Komentarz: (a) należy określić, jakie dane są niezbędne do zrealizowania nowej funkcjonalności oraz (b) delegować nową odpowiedzialność do klasy zawierającej najwięcej informacji potrzebnych do wykonania tej funkcjonalności.

Answer 18

Zasada Controller określa, który obiekt (część logiki biznesowej) powinien komunikować się z graficznym interfejsem użytkownika (GUI). dobrym przykładem na spełnienie tej zasady jest wzorzec model-widok-kontroler (MVC). We wzorcu MVC zadania interfejsu użytkownika są obsługiwane przez kontroler. Kontroler odbiera informacje od GUI, wykonuje niezbędne operacje i zwraca wynik do GUI (np. przeglądarki).

Answer 19

Zasada niskiego powiązania (Low Coupling) sugeruje, by projektując klasę zmniejszać liczbę powiązań z innymi klasami, aby ewentualne zmiany w tej klasie nie wymuszały zmian w klasach powiązanych. Duża liczba powiązań klasy z innymi klasami wskazuje na potrzebę zmian w strukturze klas (np. reorganizację lub agregację klas).

Answer 20

Zasada wysokiej spójności (High Cohesion) wskazuje by ograniczać zakres odpowiedzialności obiektu - powinien mieć on klarowną strukturę i cel, by był zrozumiały i łatwy w utrzymaniu. Każdy obiekt powinien się skupiać tylko na jednej odpowiedzialności. Nie należy tworzyć klas i obiektów odpowiedzialnych za dużą część logiki aplikacji - przeciążone klasy należy dzielić na kilka mniejszych.

Answer 21

Zasada polimorfizmu sugeruje by funkcjonalność klas dostosowywać do specyfiki tych klas. Na polimorfizm można spojrzeć szerzej i wskazać cztery główne typy polimorfizmu: A. Polimorfizm podtypu bazuje na użyciu dziedziczenia i dostosowania działania metod do specyfiki typu. B. Polimorfizm przymusu (rzutowanie) to bezpośrednie przekształcanie jednego typu w drugi w wyniku rzutowania typów – konwersji jawnej i niejawnej. C. Polimorfizm parametryczny (przeciążenie) zapewnia sposób użycia jednej nazwy funkcji dla różnych kompletów parametrów wywołania. D. Polimorfizm ad hoc zapewnia możliwość działania zależnego od typu, jak w przypadku przeciążania operatorów.

Answer 22

Zasada klarownej produkcji (Pure Fabrication) określa gdzie delegować zadania, gdy nie można wskazać pojedynczej klasy dla oczekiwanej funkcjonalności (uwzględniając inne zasady). Należy wówczas utworzyć nową klasę pomocniczą, która nie posiada jednoznacznej interpretacji z zawiera oczekiwaną funkcjonalność.

Answer 23

Zasada Indirection określa jak organizować komunikację między obiektami, aby ich mocno nie wiązać. Należy przypisać te odpowiedzialności do nowego obiektu pośredniego przeznaczonego do komunikacji obiektów (klas/komponentów/usług/pakietów), które nie muszą być od siebie bezpośrednio zależne. Przykładowo, pewna klasa może potrzebować danych z bazy danych, ale nie musi implementować komunikacji- tę funkcjonalność można zaimplementować w klasie pośredniej.

Answer 24

Zasada chronione wariacje (Protected Variations) określa jak przypisywać odpowiedzialność, aby zmiana w jednej części systemu nie powodowała niestabilności innych elementów. Należy typować punkty niestabilności systemu i narzucać w nich odpowiednią odpowiedzialność przez stosowanie interfejsów. Przykładowo, mechanizm logowania przez system Google jest wygodny dla użytkowników, ale regularnie się zmienia. Stosowanie po stronie systemu interfejsu i klasy menagera ogranicza zakres zmian przy aktualizacji sposobu logowania.

Answer 25

DRY (nie powtarzaj się, ang. Don’t Repeat Yourself) to wzorzec, który mówi, że należy unikać powtarzania tych samych części kodu w różnych miejscach systemu (klas, struktur, funkcji, modułów, bibliotek itd.). Wzorzec DRY odnosi się również do unikania powtórzeń często wykonywanych czynności, które powinny być realizowane przez stosowne automaty: szablony, makra, generatory kodu, skrypty itd.

Answer 26

KISS (niech to będzie możliwie proste, ang. Keep It Simple, Stupid) to reguła mówiąca, że nie należy w programowaniu na siłę komplikować rzeczy prostych. Reguła KISS dotyczy np. dążenia do stosowania wszędzie wzorców projektowych, nawet w klarownych obszarach zastosowań. Czas potrzebny na wdrożenie wzorca może być bowiem znacznie dłuższy, niż czas potrzebny na wykonanie zadania w sposób standardowy.

Answer 27

Zasada RoT (reguła trzech, ang. Rule of Three) mówi, że jeśli istnieją trzy kopie tego samego kodu, należy zastosować regułę DRY i połączyć kod. Pozwala to chronić program przed wprowadzaniem zmian w trzech miejscach (w razie potrzeby), co może powodować dużą liczbę nowych problemów. Zasada RoT pozwala godzić zasadę DRY (unikać powtórzeń) i zasadę KISS (unikać utrudnień).

Answer 28

Zasada SoC (separacja zagadnień, ang. Separation of Concern, SoC) polega na podziale programu na odrębne moduły, których funkcjonalność pokrywa się tak mało, jak to tylko możliwe. Zasada SoC upraszcza pracę grupową (każdy pracownik pracuje nad swoim modułem), ułatwia rozbudowę systemu, poprawia czytelność kodu itd. Zasada SoC dotyczy nie tylko kodu, ale także architektury systemu, np. jego podziału na warstwy (prezentacji, logiki biznesowej, dostępu do danych, bazy danych, np. MVC).

Answer 29

Zasada YAGNI (nie będziesz tego potrzebował, ang. You Ain’t Gonna Need It) mówi, że nie należy pisać oprogramowania, które nie jest potrzebne, ale wydaje się, że może się kiedyś przydać. Zasada YAGNI uwzględnia fakt, że w trakcie rozwoju projektu najczęściej zmieniają się początkowe założenia.

Answer 30

MoSCoW (ang. M — Must have it, S — Should have it, C — Could have if not affecting other things, W — Won’t have this time) to metoda, która zaleca podział wymagań klienta na kilka podgrup: te, które musi mieć (M), te, które powinien mieć (S), te, które może mieć, jeżeli nie zaszkodzą tworzeniu gotowych funkcjonalności (C), te, których nie uda się zaimplementować w danym terminie (W). Metoda MoSCoW dobrze uzupełnia się z zasadą YAGNIi pozwala porządkować priorytety zadań.

Answer 31

Strumienie są wykorzystywane do odczytu i zapisu informacji. Strumienie przetwarzają dane pochodzące z różnych źródeł: pliku, pamięci, sieci, urządzenia współpracującego z portem wejścia-wyjścia etc. Obsługę strumieni w C# zapewniają klasy z przestrzeni nazw System.IO. Klasy reprezentujące strumienie danych są pochodnymi klasy abstrakcyjnej Stream.

Answer 32

BinaryReader służy do odczytu dowolnych danych binarnych ze strumienia binarnego BinaryWriter służy do zapisu danych w formacie binarnym BufferedStream zapewnia buforowanie przy odczycie i zapisie do strumienia docelowego (zwiększa wydajność) FileStream służy do odczytu i zapisu pliku na dysku MemoryStream służy do odczytu i zapisu z pamięci operacyjnej (ewentualnie zewnętrznej) NetworkStream służy do odczytu i zapisu z urządzeń w sieci StreamReader/ StreamWriter służy do odczytu/ zapisu danych tekstowych ze strumienia binarnego StringReader/ StringWriter służy do odczytu/ zapisu z bufora (StringBuilder) ciągu znaków

Answer 33

Klasa Stream definiuje uniwersalne składowe do pracy ze strumieniami. Klasa Stream tworzy poziom abstrakcji nad konkretnym źródłem danych i zapewnienia przetwarzanie danych z tego źródła niezależnie od jego specyfiki (sprzętowej). Klasa Stream uwalnia od konieczności projektowania i implementowania mechanizmów dedykowanych dla poszczególnych źródeł danych (urządzeń). Klasa Stream zapewnia trzy podstawowe typy operacji związanych z przetwarzaniem strumieni: czytanie, zapisywanie i przeszukiwanie.

Answer 34

CanRead CanSeak CanWrite Właściwości Określają, czy dany strumień obsługuje odpowiednio czytanie, przeszukiwanie i zapisywanie danych Length Właściwość Zwraca długość strumienia wyrażoną liczbą bajtów Position Właściwość Zwraca lub ustawia pozycję w ramach bieżącego strumienia Close Metoda Zamyka bieżący strumień i zwalnia powiązane z nim zasoby Flush Metoda Opróżnia pomocniczy bufor i zapisuje dane w wykorzystywanym urządzeniu (np. pliku) Read Metoda Odczytuje ze strumienia sekwencję bajtów i przenosi pozycję w strumieniu zgodnie z liczbą odczytanych bajtów. Zwraca liczbę odczytanych bajtów lub wartość -1, gdy osiągnięto koniec strumienia. ReadByte Metoda Odczytuje jeden bajt SetLength Metoda Ustawia długość danego strumienia, może być wykorzystywana do rozszerzania lub skracania strumieni Seek Metoda Ustawia pozycję w ramach bieżącego strumienia poprzez wyszukanie Write Metoda Zapisuje sekwencję bajtów WriteByte Metoda Zapisuje jeden bajt

Answer 35

Klasa Convert pośredniczy w konwersji między typami.

Answer 36

Unicode to popularny standard, który znakom przypisuje wartość liczbową. Kodowanie w ramach standardu zapewnia zapis wartości liczbowej do postaci bitowej. Przykładowe kodowania to: UTF, UTF-8, UTF-16 i UTF-32. Inne standardy (oprócz Unicode): ASCII (lata sześćdziesiąte, tylko 127 znaków), ANSI/ISO-8859 (tylko 256 znaków), etc. W UTF-32 za zakodowanie każdego znaku potrzeba 4. bajtów. Wadą jest marnowanie miejsca przy kodowaniu początkowych znaków Unicode. W UTF-8 kodowane znaki nie mają stałej długości, lecz mogą mieć od 1 do 6 bajtów. Pierwsze znaki Unicode są kodowane na jednym bajcie i są one identyczne z kodem ASCII. W C# w przestrzeni nazw System.Text można znaleźć różne klasy pośredniczące w przekodowywaniu.

Answer 37

Instrukcja wykonywana synchronicznie blokuje działanie programu do momentu jej wykonania. Gdy jest to pobranie danych ze strumienia lub klawiatury nie wiadomo, jak długo taka blokada potrwa. Instrukcja wykonywana asynchronicznie wykonuje się w tle, dzięki czemu inne działania w aplikacji nie są blokowane. W wywołaniu asynchronicznym zwykle istnieje jakaś funkcja zwrotna, która wykonuje się automatycznie po zakończeniu zadania asynchronicznego. oznaczenie metody jako async i uzycie await

Answer 38

Klasa MemoryStream służy do zapisywania i odczytywania bajtów z pamięci operacyjnej. Klasa MemoryStream może pełnić funkcję klasy pomocniczej, jeśli dane musiałyby być poddane dodatkowej obróbce.

Answer 39

Klasa BufferedStream wprowadza bufor pośredniczący w zapisie i odczycie (operacjach wejścia - wyjścia). Bufor jest opróżniany a dane z niego zapisane w chwili jego 1. zapełnienia lub w odpowiedzi na 2. żądanie zamknięcia. Domyślna pojemność bufora wynosi 4096 bajtów. Obiekty klasy BufferedStream są wykorzystywane do podnoszenia wydajności operacji odczytu bajtów z portów wejścia-wyjścia i sieci komputerowych

Answer 40

Klasy StreamReader i StreamWriter zaprojektowano do pracy z danymi tekstowymi (nie binarnymi). Klasy StreamReader i StreamWriter rozszerzają abstrakcyjne klasy TextWriter i TextReader do odczytu i zapisu tekstu w formie całych wierszy znaków.

Answer 41

WriteLine Działa z łańcuchami znaków, dołącza dynamicznie znak nowego wiersza ("\n"). Write Metoda nie dołącza znaku nowego wiersza i służy do zapisu ciągów znaków oraz wartości typów prostych w formie ciągów znaków. Peek( ) Zwraca kolejny dostępny znak (liczbę całkowitą) bez zmiany pozycji w strumieniu wejściowym lub liczbę -1, jeśli strumień nie zawiera już znaków. Read( ) Odczytuje ze strumienia tekstowego kolejny znak. Read(char [] bufor, int indeks, int liczba) Odczytuje określoną liczbę znaków zapisywanych w tablicy znakowej począwszy od przekazanego indeksu. ReadLine( ) Odczytuje łańcuch znaków złożony z pojedynczego wiersza tekstu. ReadToEnd( ) Odczytuje wszystkie znaki, począwszy od bieżącej pozycji i skończywszy na końcu strumienia.

Answer 42

Klasy StringReader i StringWriter pełnią funkcję podobną do klas StreamReader i StreamWriter. Klasy StringReader i StringWriter współpracują jednak ponadto z klasą StringBuilder, która rezerwuje obszar pamięci na ciąg znaków bez konieczności jego przepisywania po każdej wprowadzonej zmianie.

Answer 43

Serializacja i deserializacja są mechanizmami wspomagającymi przesyłanie obiektów przez sieć, przechowywanie ich w pliku lub bazie danych, etc. Serializacja służy do pobierania stanu obiektu i umieszczania go w strumieniu bajtów lub dokumencie XML, deserializacja jest procesem odwrotnym. Składowe klasy [Serializable], które nie powinny być serializowane, muszą być oznaczone atrybutem [NonSerialized] Serializacji podlegają publiczne: pola i właściwości. Pola prywatne lub chronione mogą podlegać serializacji, ale należy dla nich zaimplementować publiczną właściwość. Właściwości tylko do odczytu nie są serializowane. Serializacji mogą podlegać obiekty standardowych klas kolekcji (np. „List”). Serializacja i deserializacja bazują na określonych formatach: XML (Extensible Markup Language, rozszerzalny język znaczników; klasa XmlSerializer), binarnym (klasa BinaryFormatter) oraz SOAP (Simple Object Access Protocol, protokół komunikacyjny wykorzystujący XML na potrzeby aplikacji internetowych; klasa SoapFormatter).

Answer 44

Klasy File i Directory są klasami statycznymi, zaś FileInfo i DirectoryInfo nie są klasami statycznymi. Klasy File i Directory powinny być używane w przypadku konieczności wykonania pojedynczych operacji wejścia/wyjścia. Klasy FileInfo i DirectoryInfo powinny być używane w przypadku konieczności wykonania wielu operacji wejścia/ wyjścia: tworzenia, usuwania, modyfikacji, etc. Obiekty klas FileInfo i DirectoryInfo zapewniają wygodniejszy dostęp do szczegółowych informacji o przetwarzanych plikach i folderach, których pozyskiwanie z wykorzystaniem File i Directory jest mniej wygodne.

Answer 45

Klasa Form reprezentuje okno, okno dialogowe, okno MDI (ang. multi document interface) itd., składające się na interfejs użytkownika. Form dziedziczy po klasie Control, więc posiada właściwości podstawowe, które decydują m.in. o: rozmiarze formularza, położeniu, wymiarach, kolorach, obrazku wyświetlanym w tle, tekście i kroju fontów, widoczności, etc. (tabela dalej). Klasa Form dziedziczy po klasie Control, co zapewnia także obsługę zdarzeń związanych z obsługą myszy i klawiatury, które informują m.in. o stanie przycisków myszy, stanie przycisków Shift, Ctrl i Alt, wyglądzie kursora myszy, pozycji kursora itd. (tabela dalej).

Answer 46

Klasa Application zawiera metody i właściwości do zarządzania aplikacją, służące m.in. do pobierania informacji o aplikacji, uruchamiania i zatrzymywania aplikacji, przetwarzania komunikatów systemu Windows itd. Klasa ta nie może być dziedziczona

Answer 47

Formularz to obiekt reprezentujący fragment powierzchni ekranu (zwykle prostokątny), na którym można wyświetlać informacje dla użytkownika lub je od niego pobierać. Formularz może być zwykłym oknem, oknem multiple document interface (MDI), oknem dialogowym lub obszarem wyświetlania dla procedur graficznych. Najprostszym sposobem definiowania interfejsu użytkownika jest umieszczenie na formularzu (formularzach) kontrolek.

Answer 48

Size - wysokość, szerokość kontrolki Location - typu Point współrzędne lewego górnego rogu Bottom - suma Height i Top Right - suma Left i Width TabIndex - pozycja kontrolki na liście elementów kontenera Visible - czy ma być widoczne MB - stan przycisków MP - Point reprezentuje pozycje kursora MK - który klawisz modyfikatora (Shift, Ctrl, Alt) jest wciśnięty

Answer 49

Max Min - czy przyciski maksymalizacji i minimalizacji są wyświetlane ClientSize - rozmiar bez obramówki i paska DesktopLocation - położenie formularza względem puplitu MinimumSize - typu Size minimalny rozmiar, 0, 0 brak rozmiaru WindowState - jak ma być wyświetlany formularz po uruchomieniu

Answer 50

Aplikacja oparta na formularzach jest sterowana zdarzeniami. W odróżnieniu od programów wsadowych (a wśród nich konsolowych), aplikacja większość czasu oczekuje na czynności użytkownika, np. wypełnienie pola edycyjnego lub naciśnięcie przycisku, czyli na zdarzenie.

Answer 51

Button - który przycisk został wcisnięty Clicks - ile kliknięć Delta - obroty scrolla X,Y - współrzędne kursora

Answer 52

KC - kod klawisza typu Keys KD - kod klawisza typu Keys może być więcej niż jeden A,C,S - czy był wciśnięty Modifiers - czy była wciśnięta kombinacja klawiszy A,C,S

Answer 53

Delegata EventHandler reprezentuje metody, które mogą obsługiwać zdarzenie.

Answer 54

Referencja sender wskazuje na źródło zdarzenia (np. kontrolkę, która wywołała zdarzenie), zaś referencja e jest pomocniczo wykorzystywana w nieszablonowej obsłudze zdarzeń i wówczas może zawierać dodatkowe informacje o zdarzeniu.

Answer 55

Standardowa aplikacja jest jednowątkowa – pojedynczy wątek obsługuje logikę aplikacji oraz zdarzenia

Answer 56

Komunikaty sygnalizują wiele zdarzeń, wywołanych przez użytkownika, system operacyjny lub inne aplikacje. Komunikaty przechowywane są w strukturze danych typu kolejka i zgodnie z nią przetwarzane. Komunikaty przetwarzane są w pętli, do czasu wystąpienia komunikatu WM_QUIT sygnalizującego zamknięcie aplikacji. Kontrolki występują w dwóch odmianach: widocznej i niewidocznej

Answer 57

BLL (Business Logic Layer) zawiera klasy modelu danych.

Answer 58

WPF jest nowszy, więc bardziej zgodny z obecnymi standardami. WPF jest używany w wielu nowych aplikacjach, np. w VS. WPF jest bardziej elastyczny, ma więcej kontrolek. XAML w WPF ułatwia edycję GUI i pozwala rozdzielać pracę designera (XAML) od programisty (C#). WPF używa przyspieszenia sprzętowego do rysowania GUI, co poprawia wydajność

Answer 59

WinForms jest starszy, ugruntowany w zastosowaniach. WinForms jest wspierany przez wiele zewnętrznych kontrolek komercyjnych i darmowych. WinForms dysponuje subiektywnie prostszym mechanizmem tworzenia formularzy.

Answer 60

A. Język definicji danych (Data Definition Language). Create, Drop, Alter, Truncate B. Język manipulacji danymi (Data Manipulation Language). Insert, Update, Delete C. Język kontroli danych (Data Control Language). Grant, Revoke D. Język kontroli transakcji (Transaction Control Language). Commit, Rollback, Savepoint E. Język zapytań o dane (Data Query Language). Select

Answer 61

SSMS to zintegrowane środowisko do zarządzania infrastrukturą SQL SSMS zapewnia narzędzia do konfigurowania, monitorowania i administrowania instancjami serwerów i bazami danych na tych serwerach. SSMS służy do wdrażania, monitorowania i uaktualniania składników warstwy danych używanych przez aplikacje oraz do tworzenia zapytań i skryptów.

Answer 62

ADO.NET (ActiveX Data Objects for .NET) umożliwia dostęp w środowisku .NET do baz danych (Oracle, SQL Server, MySQL, etc.) przez zestaw dedykowanych klas. ADO.NET zapewnia dostęp nie tylko do danych z baz danych, ale także z arkuszy kalkulacyjnych, plików tekstowych, plików XML, etc.. ADO.NET bazuje na sterownikach dedykowanych dla konkretnych baz oraz sterownikach OLE DB (Object Linking and Embedding Database) lub ODBC (Open DataBase Connectivity), które są jednak mniej wydajne.

Answer 63

Model połączeniowy jest oparty na odczytywaniu danych rekord po rekordzie (sekwencyjnym). Model połączeniowy wymaga utrzymywania połączenia między obiektem DataReader a źródłem danych. Model bezpołączeniowy realizuje pobierane danych ze źródła danych do lokalnego obiektu DataSet i przetwarzane ich na maszynie użytkownika. Przetworzone lokalnie dane są odsyłane do bazy danych w formie zestawu poprawek - połączenie nie jest utrzymywane.

Answer 64

Metoda ExecuteNonQuery() klasy SqlCommand zwraca liczbę wierszy zmodyfikowanych działaniem operacji: Update, Insert, Delete. Metoda ExecuteScalar() klasy SqlCommand zwraca pojedynczą wartość, w szczególności otrzymaną np. w wyniku działania count, avg, min, max i innych funkcji agregujących. Metoda ExecuteReader() klasy SqlCommand zwraca wiele rekordów w wyniku selekcji danych. Współpracuje z obiektem klasy SqlDataReader.

Answer 65

Obiekt klasy SqlDataReader umożliwia odczytywanie strumienia wierszy z bazy danych SQL Server.

Answer 66

Transakcja jest niepodzielna (atomic) - wykonywane są wszystkie instrukcje nią objęte lub żadna. Transakcja nie zmienia integralności bazy danych (consistent). Transakcja musi być izolowana (isolated) - nie może powodować konfliktów z innymi transakcjami. Transakcja jest trwała (durable).

Answer 67

BeginTransaction() do rozpoczęcia transakcji, Commit() do zatwierdzenia transakcji i Rollback() do wycofania transakcji.

Answer 68

Obiektu DataSet buforuje rekordy na lokalnej maszynie klienta bez konieczności utrzymywania połączenia ze źródłem danych. Obiekt DataSet odwzorowuje strukturę relacyjnej bazy danych kodując: [A] hierarchiczny model obiektów - tabele, wiersze i kolumny oraz [B] ograniczenia i relacje. Obiekt DataSet zmniejsza obciążenie spowodowane stałym utrzymywaniem otwartego połączenia z bazą danych – może ona obsłużyć więcej użytkowników, co zwiększa skalowalność.

Answer 69

Interfejsy IEnumerable i IQueryable wspierają iterację po elementach kolekcji, ale różnią się podejściem do pobierania danych: pierwszy pobiera kolekcję rekordów i dopiero je filtruje, drugi filtruje kolekcję rekordów i dopiero je pobiera. Kod z IEnumerable wczytuje do pamięci z bazy danych całą kolekcję rekordów (np. 2000 rekordów) i wówczas (lokalnie) wybiera z nich te, które spełniają warunek (np. 20 rekordów). IEnumerable osoby = from o in db.Customers where o.Imie.Contains(‘a’) select o; Kod z IQueryable wczytuje do pamięci z bazy danych tylko te rekordy, które spełniają warunek (np. 20 rekordów z 2000). IQueryable osoby = from o in db.Customers where o.Imie.Contains(‘a’) select o;

Answer 70

Select — wybiera z kolekcji odpowiedniego rodzaju dane (zbiory lub podzbiory danego obiektu) Where — zwraca obiekty spełniające dany warunek Take — jest używany do wybrania pierwszych n obiektów z kolekcji Sum — zwraca sumę Min — zwraca minimalną wartość Max — zwraca maksymalną wartość OrderBy — sortuje wyniki po wybranym elemencie kolekcji Count — zwraca liczbę wierszy w tabeli First — zwraca pierwszy wynik spełniający dany warunek Last — zwraca ostatni wynik spełniający dany warunek GroupBy – grupuje wyniki zapytań.

Answer 71

biblioteka i zestaw narzędzi ORM (ang. Object Relational Mapping) do mapowania lub odwzorowywania danych z tabel w bazie danych na obiekty w aplikacji. Dzięki EF w aplikacji pracuje się z obiektami, które są automatycznie tłumaczone na zapytania zrozumiałe dla wskazanego do współpracy źródła danych. EF korzysta z technologii LINQ to Entities i pozwala na wygodną realizację operacji CRUD (create, read, update, delete)

Answer 72

public: - powszechny dostęp - klasy i składowe private: -tylko w środku klasy - tylko składowe protected - w środku klasy i w klasie dziedziczącej - tylko składowe internal - w środku klasy, klasy dziedziczące i inne klasy w tym samym zestawie dotnet (ale tylko dla pól) - klasy i składowe protected internal - w środku klasy, klasy dziedziczące, klasy w tym samym zestawie dotnet i klasy dziedziczące w innym zestawie dotnet -tylko składowe

Answer 73

class Klasa where T : struct - tylko typy wartościowe class Klasa where T: class(?) - tylko typy referencyjne, znak zapytania oznacza możliwość nulla class Klasa where T: notnull - blokuje możliwość przyjęcia nulla class Klasa where T: default - domyślne ograniczenia class Klasa where T: unmanaged - typy wartościowe i wskaźniki class Klasa where T: new() - musi mieć konstruktor bezparametrowy, musi być ostatni class Klasa where T: (?) - musi być/dziedziczyć po klasie lub być/implementować interfejs class Klasa where T: U - musi być typu U lub być pochodną typu U

Answer 74

niejawne kiedy można przepisać dane bezstratnie np. int na long int albo z klasy pochodnej na bazową jawne kiedy można stracić dane np. double na int ,z bazowej na pochodną w przypadku rzutowania obiektów referencyjnych jawnie: Obj O1= (Obj)O2; // jeśli O2 nie jest typu Obj to wyjątek w przypadku użycia as: Obj O1 = O2 as Obj; // zostanie przypisany null jeśli O2 nie jest typu Obj tylko referencje

obiektowka Flashcards

(98 cards)