"Wesele" Stanisław Wyspiański - ważne cytaty Flashcards
(28 cards)
Kto powiedział te słowa:
Ale tu wieś spokojna. –
Niech na całym świecie wojna,
Byle polska wieś zaciszna,
Byle polska wieś spokojna.
Dziennikarz, akt I
Kto powiedział te słowa:
Pon się boją we wsi ruchu. Pon nos obśmiwajom w duchu. – A jak my, to my się rwiemy Ino do jakiej bijacki. Z takich, jak my, był Głowacki. A, jak myślę, ze panowie Duza by już mogli mieć, Ino oni nie chcom chcieć!
Czepiec, akt I
Kto powiedział te słowa:
Oni się tam gniotą, tłoczą
I ni stąd, ni zowąd naraz
Trzask, prask, biją się po pysku;
To nie dla was.
Radczyni, akt I
Kto powiedział te słowa:
Wyście sobie, a my sobie.
Każden sobie rzepkę skrobie.
Radczyni, akt I
Kto powiedział te słowa:
Sami swoi, polska szopa.
I ja z chłopa, i wy z chłopa.
Ksiądz, akt I
Kto powiedział te słowa:
Myśmy takie samouki;
Kochałem się po różnemu,
A ciebie chcę po swojemu,
Po naszemu.
Pan Młody, akt I
Kto powiedział te słowa:
No, to tak, jak w kieszeni; -
Pan dzisiaj w kolorach się mieni;
Pan to przecie jutro zruci - ?
Żyd, akt I
Kto powiedział te słowa:
One mnie się wydają przeciętne.
Kocham te z Botticellego,
Lecz nie chce zapychać niemi
Każdej piędzi naszej ziemi.
Pan Młody, akt I
Kto powiedział te słowa:
Tak to czuję, tak to słyszę: I ten spokój, i tę ciszę, Sady, strzechy, łąki, gaje, Orki, żniwa, słoty, maje. Żyłem dotąd w takiej cieśni, pośród murów szarej pleśni: wszystko było szare, stare, a tu naraz wszystko młode, znalazłem żywą urodę, więc wdecham to życie młode; teraz patrzę się i patrzę w ten lud krasy, kolorowy, taki rześki, taki zdrowy – choćby szorstki, choć surowy. Wszystko dawne coraz bladsze, Ja to czuję, ja to słyszę, Kiedyś wszystko to napiszę; Teraz tak w powietrzu wiszę W tej urodzie, w tym weselu; Lecę, jak mnie konie niosą – Od miesiąca chodzę boso, Od razu się czuję zdrowo, Chadzam boso, z gołą głową; Pod spód więcej nic nie wdziewam, Od razu się lepiej miewam.
Pan Młody, akt I
Kto powiedział te słowa:
My jesteśmy jak przeklęci, Że nas mara, dziwo nęci, Wytwór tęsknej wyobraźni Serce bierze, zmysły draźni; Że nam oczy zaszły mgłami; Pieścimy się jeno snami, A to, co tu nas otacza, Zdolność naszą przeinacza: W oczach naszych chłop urasta Do potęgi króla Piasta!
Poeta, akt I
Kto powiedział te słowa:
A bo chłop i ma coś z Piasta, Coś z tych królów Piastów – wiele! - Już lat dziesięć pośród siedzę, Sąsiadujemy o miedzę. Kiedy sieje, orze, miele, Taka godność, takie wzięcie; Co czyni, to czyni święcie, Godność, rozwaga, pojęcie. A jak modli się w kościele, Taka godność, to przejęcie; Bardzo wiele, wiele z Piasta; Chłop potęgą jest i basta.
Gospodarz, akt I
Kto powiedział te słowa:
Jakby przyszło co do czego,
Wisz pon, to my tu gotowi,
My som swoi, my som zdrowi.
Czepiec, akt I
Kto powiedział te słowa:
Taka szopka,
Bo to nie kosztuje nic
Potańcować sobie raz:
Jeden Sas, a drugi w las.
Żyd, akt I
Kto powiedział te słowa:
Zaproście tu na Wesele
Wszystkie dziwy, kwiaty, krzewy,
Pioruny, brzęczenia, śpiewy…
Poeta, akt I
Kto powiedział te słowa:
Przyjdź, chochole, Na Wesele, Zapraszam cię ja, pan młody, Wraz na gody Do gospody!
Pan Młody, akt I
Kto powiedział te słowa:
Huś ha, na pole,
Głupi śmieciu, chochole!
Isia, akt II
Kto powiedział te słowa:
Serce miałem kiedyś młode, Porwałeś mi serce młode, Wlałeś jad goryczy w krew. Nie widzę, nie widzę dróg, Zaćmił mi się Bóg…
Dziennikarz, akt II
Kto powiedział te słowa:
Głos jak marzeń moich piastun;
Rycerz, Widmo, urojenie
Przyoblekło szatę żywą.
Poeta, akt II
Kto powiedział te słowa:
Polska to jest wielka rzecz: Podłość odrzucić precz, Wypisać świętą sprawę Na tarczy, jako ideę, godło, I orle skrzydła przyprawić, Husarskie skrzydlate szelki Założyć, A już wstanie któryś wielki, Już wstanie jakiś polski święty.
Poeta, akt II
Kto powiedział te słowa:
W powietrzu atmosferyczna zmiana: Chata stała się rozkochana W polskości – właściwa skala: Żar, co się duchem udziela, Co się na powietrzu spala Jak garść lnu.
Rachela, akt II
Kto powiedział te słowa:
Rozkaz-Słowo! - -
Dawno serce już gotowo
Tem wezwaniem piorunowem.
Gospodarz, akt II
Kto powiedział te słowa:
Niech jadą we cztery strony! Bądź gotów, nim wstanie słońce. Skoro porozsyłasz gońce, Zgromadzisz lud przed kościołem, Jak są zdrowi, prości, mali; Ażeby godność poznali, Bogiem powitasz ich kołem, A wtedy przykaż im ciszą, Niech żaden brzeszczot nie szczęknie, A skoro rzesza uklęknie, Niech wszyscy natężą słuch: Czy tętentu nie posłyszą Od Krakowskiego gościńca - ?
Wernyhora, akt II
Kto powiedział te słowa:
Na jego rycerny głos
Spotężni się Duch,
Podejmie Los.
Daję w twoje ręce róg.
Wernyhora, akt II
Kto powiedział te słowa:
Aha, prawda, żywy Bóg, Przecie miałem trąbić w róg; Kaz ta, zaś ta, cyli zginoł, Cyli mi się ka odwinoł – Kajsim zabył złoty róg, Ostał mi się ino sznur.
Jaśko, akt III
