3 Flashcards
(6 cards)
Wat zijn ‘community prevention’, ‘developmental prevention’ en ‘structurele preventie’? Geef voorbeelden van good practices van elk type. Formuleer ook eigen bedenkingen bij elk van deze types.
Deze drie types vallen onder sociale criminaliteitspreventie.
A) Gemeenschapsgerichte preventie wil sociale preventiemaatregelen in de lokale gemeenschappen promoten. Er is een sterke invloed vanuit de sociale ecologie. Men tracht de structurele context in de leefgemeenschap te optimaliseren, zodat de voedingsbodem voor regelovertedend gedrag minimaal wordt gehouden. Enerzijds wil men werken aan de structuren (levenscondities) en het sociaal klimaat (sociale cohesie, gemeenschapszin, gevoel van samenhorigheid en vertrouwen).
-> Good practice: bijvoorbeeld wanneer mensen naar een kerk gaan, kan zo een geloofsgemeenschap ontstaan. Een hechte gemeenschap waar iedereen op elkaar let en er voor elkaar is, maar waar ook strenge sociale waarden en normen gelden. Bedenkingen: sommige geloofsgemeenschappen worden radicaal en verspreiden hun radicale boodschappen met geweld.
B) Ontwikkelingspsychologische preventie is sterk beïnvloed door de kennis uit de levensloop- en ontwikkelingscriminologie, die gericht is op: (1) ontwikkeling van regelovertredend gedrag, (2) ontstaan, persisteren en desisteren van risicofacoren voor de ontwikkeling van criminele carrières en (3) effecten van gebeurtenissen tijdens de levensloop op het verloop van criminele carrières en de hervalprevalentie.
-> Good practice: bijvoorbeeld leuk en goed betaald werk aan jongeren aanbieden, zodat ze nuttige vrijetijdsbesteding hebben. Bedenking: jongeren zijn vaak lui.
C) Structurele preventie (preventie op macroniveau) gaat over brede maatregelen die binnen de samenleving genomen worden om de welvaart te verhogen. Hun doel is niet prioritair gericht op criminaliteitspreventie, maar door hun impact verlagen ze wel onrechtstreeks de criminaliteit. De maatregelen willen de groei van de voedingsbodem voor criminaliteit tegengaan. Structurele preventie gaat met andere woorden over bredere veranderingen in de structuren van de samenleving en economische en politieke systemen, i.e. ervoor zorgen dat de sociale ongelijkheid afneemt, zodat allerlei belangrijke bronnen van frustratie, ellende, relatieve deprivatie worden aangepakt. Hierdoor wordt de kans geminimaliseerd dat een factor die kan dienen als voedingsbodem zich vertaalt naar regelovertreding.
-> Good practice: bijvoorbeeld armoede aanpakken; armoedebeleid is in de eerste plaats gericht op het bevorderen van welzijn, maar indirect zorgt voor een daling van de (vermogens)criminaliteit. Bedenking: het levert niets op voor witteboordencriminaliteit.
Wat vind je van systematische reviews, meta-analyses en meta-regressies in de criminaliteitspreventie? Bias waarvan de criminoloog zich in de praktijk zich bewust van moet zijn?
Systematische reviews, meta-analyses en meta-regressies zijn belangrijk voor evaluatieonderzoek. Zij kijken naar de methodes en resultaten van meerdere onderzoeken over eenzelfde populatie, om daarin de specifieke resultaten gelinkt aan de aard van de studie uit te filteren, waardoor de gefilterde informatie over de populatie overblijft. Het leert ons ook iets over de contexten. De omstandigheden waaronder de maatregel is genomen. Waarom het in de ene setting wel werkt en niet in de andere.
We moeten evenwel rekening houden met publicatie bias. Dit bestaat omdat studies die nul effecten genereren een kleinere kans blijken te hebben om gepubliceerd te worden. Wanneer een studie geen interessant verband kan aantonen, zou het niet de moeite lijken om überhaupt te publiceren. Doordat ze niet gepubliceerd worden, vind je ze minder snel of niet, terwijl ze je wel een totaal ander beeld zouden geven wanneer ze zouden verwerkt worden in de meta-anayse.
Een ander belangrijk probleem (vooral bij meta-analyses) is het bestaan van heterogeniteit tussen de opgenomen studies. Homogeniteit betekent dat alle resultaten van de opgenomen studies onderling vergelijkbaar zijn. Maar als de onderzoeksresultaten niet homogeen zijn, is het door de heterogeniteit niet mogelijk de verschillende studies met elkaar te vergelijken.
Wat zegt Jaap Van der Stel over ethiek en preventie? Hij geeft acht basisregels.
Deze acht basisregels werden oorspronkelijk opgesteld om gebruikt te worden binnen de GGZ en de drughulpverlening. Maar ze zijn zo algemeen dat ze ook kunnen worden toegepast op sociale en situationele criminaliteitspreventie.
1) preventie dient gericht te zijn op het versterken van de eigen verantwoordelijkheid van mensen voor hun gezondheid en die van anderen en op de mogelijkheden om die verantwoordelijkheid waar te maken.
2) dwang bij preventie kan overwogen worden indien mensen verhinderd worden of niet in staat zijn de eigen verantwoordelijkheid te dragen. Een programma mag echter geen verkeerde verwachtingen wekken (zoals illusie dat alle problemen oplosbaar zijn).
3) de overheid heeft in het algemeen terughoudendheid te betrachten bij het aanbevelen hoe burgers het beste kunnen leven.
4) er moet worden voorkomen dat programma’s verschillen in levensdomeinen vergroten, wanneer vooral groepen met de laagste risico’s disproportioneel profiteren en groepen met hogere hervalkansen niet. Een programma dient binnen de doelgroep te streven naar een gelijke toegankelijkheid voor deelnemers.
5) preventieprogramma’s over conventionele en criminogene leefstijlen zijn wenselijk. Enkel aanvaardbaar als er een voldoende sterk verband bestaat tussen gedrag en leefstijl. Het gaat om wetenschappelijk onderbouwing van de boodschap en een betrouwbare bron. Kan men iemand verplichten zijn leefstijl op te geven?
6) indringende voorlichting is alleen te rechtvaardigen in het geval van een moeilijk bereikbare doelgroep. Stigmatisering moet vermeden worden.
7) bij programma’s of interventies met moraliserende ondertoon moet voorkomen worden dat de campagne leidt tot een negatieve beeldvorming van de doelgroep bij het grote publiek. Preventie mag geen victim-blaming karakter hebben.
8) er dient een netwerk te bestaan voor de opvang van mensen bij wie maatregelen niet goed werken.
Met behulp van dit soort principes kunnen de ethische aspecten van preventie expliciet worden gemaakt. Hierdoor zal men hopelijk in staat zijn een goede afweging te maken met betrekking tot de te kiezen doelen, middelen en benaderingen. Ook veel preventieactiviteiten zijn vormen van “bemoeien” met het leven en het gedrag van anderen door de overheden.
Is er plaats voor ethiek bij criminaliteitspreventie en community safety?
Er is niet zo’n duidelijk geformaliseerde code zoals die bijvoorbeeld voor artsen bestaat. Hierdoor bestaat er discretionaire ruimte voor verschillende benaderingen. Binnen het domein van criminaliteitspreventie en community safety betekent ethisch handelen de realisatie van ethische waarden in de vorm van moreel verantwoord gedrag.
Er is zeker plaats voor ethiek bij criminaliteitspreventie, aangezien je handelt in een maatschappelijke context waarin er verschillende waarden en normen heersen (verschillende moraal). De preventie van criminaliteit verschilt naargelang de geldende morele opvattingen in een specifieke samenleving. De wijzen waarop deze opvattingen worden gelegitimeerd dienen correct te zijn. Het is de ethiek die zich bezighoudt met het oordelen over de correctheid van de principes en procedures om tot morele uitspraken te komen. De gevolgen en neveneffecten van een specifieke vorm van criminaliteitspreventie moeten vooraf voor alle betrokkenen worden ingeschat. Bij voorkeur moeten deze ook door iedereen geaccepteerd kunnen worden.
De boemoeizucht van de overheid die preventief intervenieert en te veel wil plannen ten opzichte van laissez faire. Bij beide extremen zijn er mogelijke gevaren. Vraag: wat is een gezond evenwicht? Uw eigen mening;
Preventie: schipperen tussen overdreven bemoeizorg en lassez-faire. Dit is een moeilijk evenwicht. De ethiek kan hierbij helpen.
Zo moet men oog hebben voor het vermijden van schade die kan ontstaan ten gevolge van een interventie. Zoals interventieschade die recidive bevorderend kan werken bij plegers, psychosociale schade die slachtoffers kunnen oplopen, en schade aan de algemene bevolking ten gevolge van algemene onveiligheidsbeleving en aantasting van het vertrouwen van de burger in de overheid.
-> Interventies veroorzaken vaak schade, en schade voorkomen is ethisch belangrijk.
Hoe zou ethiek een rol kunnen spelen in sociale en situationele preventie? Zie je ethische dilemma’s bij sociale en situationele preventie? Zijn er bepaalde ethische problemen die volgens jou niet voldoende aan bod komen in de praktijk?
In de situationele preventie beoogt men door specifieke interventies te bewerkstelligen dat een op voorhand om theoretische of pragmatische redenen geselecteerde doelgroep afziet van het overtreden van regels.
We dienen aanvaardbaar gedrag op een onschadelijke manier te bevorderen. Daarmee kunnen soms ongemakken gepaard gaan, namelijk onbedoelde neveneffecten. Deze moeten minimaal zijn of volledig vermeden worden. En de voor- en nadelen van preventie-activiteiten moeten op een rechtvaardige wijzen verdeeld worden.
A) Ik denk hierbij meteen aan het gevaar van discriminatie van bepaalde doelgroepen of bijvoorbeeld dat deze doelgroepen het gevoel kunnen hebben dat ze gediscrimineerd/ geviseerd worden.
B) Op welke basis wordt er bepaald welke doelgroepen geselecteerd worden? Is er kans op stigmatisering van de doelgroep? Weegt het beoogde resultaat op tegen de stigmatisering van de groep?
In de sociale criminaliteitspreventie beoogt men via interventies in te grijpen in factoren die het situationele aspect vooraf gaan, met name door in te grijpen in sociale situaties, in de gemeenschap of in de persoonlijke ontwikkeling zodat onder andere via morele educatie of cognitieve training ervoor gezorgd wordt dat de mindset van individuen of het sociaal klimaat in gemeenschappen verandert.
A) Er dient respect te zijn voor de individuele vrije keuze, zelfs indien deze niet spoort met het welzijnsprincipe.
B) Kan en mag je zomaar de mindset van een bepaalde doelgroep trachten te veranderen?
Ik ben zelf enorm gesteld op het beroepsgeheim. Deze moet soms echter doorbroken worden ter preventie van een regel overtredende handeling, met als voorbeeld moord, pedofilie. Hiermee wordt de privacy van de betrokkenen sterk geschonden ten voordele van de eventueel nodige bescherming van een betrokken. Echter, is niet geweten of dit werkelijk nodig was.
