Preventie Flashcards
(4 cards)
Hoe delen Tonry en Farrington het domein van criminaliteitspreventie in?
A) Developmental/ life-course strategies: preventie vanuit ontwikkelingsperspectief. Maatregelen die tot doel hebben de levenskansen van kinderen te optimaliseren om te voorkomen dat kinderen een criminele carrière ontwikkelen. Vorm van preventie gelinkt aan ontwikkelings- en levensloopcriminologie (dominante perspectief in de etiologische criminologie).
B) Community strategies: vanuit geïntegreerde theorieën. Het begrip gemeenschap kan gaan van de buurt tot het gezin of de school. Maatregelen om regelovertredend of antisociaal gedrag van kinderen en jongeren om te buigen. Het gaat om gemeenschappen bouwen en versterken van het sociale weefsel en de sociale controle in de gemeenschap. Vaak foutief gezien als combinatie van ontwikkelingspreventie en situationele preventie.
C) Situational strategies: vanuit routine-activiteitentheorie (RAT), rationele keuzetheorie (RCT) en omgevingscriminologie. Maatregelen die ingrijpen op situationele context, zodat het overtreden van regels technisch gezien onmogelijk wordt.
Wat bedoelen ze met pure preventie?
De driedeling van Tonry en Farrington bevat pure preventie, i.e. maatregelen die buiten het strafrechtsysteem genomen worden. Pure preventie is anticiperend van aard.
Voor- en nadelen aan de indeling van Tonry en Farrington?
- Indeling is goed om makkelijk met elkaar te kunnen communiceren.
- Het probleem met deze verouderde typologieën is dat preventieve maatregelen in verschillende categorieën vallen. Sommige maatregelen hebben effecten op de ontwikkeling van crime propensity en op de onmiddellijke keuzecontext tegelijkertijd. Dit toont dat de indeling verouderd is.
- Het is een indeling die nog vaak gebruikt wordt, maar is het nog een zinvolle indeling (vanuit theoretisch oogpunt), met dat situationele en sociale door elkaar kunnen lopen.
- In de praktijk zal het moeilijk zijn deze verschillende preventiemaatregelen apart toe te passen. Ik ben van mening dat een combinatie altijd goed is. Preventie is nodig om globaal in te grijpen, alle aspecten te betrekken. Ook lopen de verschillende preventiemaatregelen door elkaar. Zo kan het inschakelen van gemeenschapswachten ook een situationele preventiemaatregel zijn, waardoor het betrappingsniveau verhoogt.
Vind je het zelf noodzakelijk dat er tussen preventie en controle een onderscheid wordt gemaakt (en zo ja of nee: waarom)? Motiveer op basis van een zelf helder uitgewerkt voorbeeld.
Criminaliteitspreventie kan volgens Welsh en Farrington best bekeken worden als een alternatieve benadering om criminaliteit terug te dringen (crime reduction strategie). Dit gebeurt aan de hand van maatregelen buiten het strafrechtelijk apparaat.
Het terugdringen van criminaliteit bestaat dus grofweg uit een continuüm met twee uitersten:
-> Crime control: pogingen tot reductie van criminaliteit in institutionele context
-> Crime prevention: pogingen tot reductie van criminaliteit buiten de institutionele context.
(Bo: Het is goed dat er ook pogingen worden gedaan buiten de institutionele context om. Controle en preventie zijn de 2 uitersten, dit wil dus zeggen dat ertussen ook nog manier zijn. Hierdoor is het niet A of B, maar kan het A en B zijn. Er kan gecombineerd worden wanneer duidelijk ingegrepen dient te worden, maar waarbij controle te heftig is. Er kan op ernstige dreigingen met controle gereageerd worden en op kleine dreigingen met preventie. Men dient niet direct zeer sterk of zwakker te reageren.)
Voor mij is het niet noodzakelijk dat er een onderscheid tussen controle en preventie gemaakt wordt. De grenzen zijn vloeibaar. Zo kan een maatregel genomen door het strafrechtelijk apparaat (controle) op een misdrijf dat dus al plaatgevonden heeft, eveneens potentiële plegers afschrikken (preventie).
Bijvoorbeeld: vriend wordt opgepakt voor dealen en een geld boete krijgen (controle), dit kan mij afschrikken, angst geven waardoor ik het niet zal doen (preventie).
