Examenvragen deel martens Flashcards

Question

o Klinische symptomen geven van een acute niet-infectieuze periostitis.

Answer 1

= ontstekingsreactie van het periost. Inflammatie --> fibreus --> benig  Alleenstaand (trauma)  In samenhang met: o Fracturen/fissuren o Infectie (osteomyelitis/osteïtis) o Gewrichtsontsteking In dit geval; Traumatische periostitis acuut - zwelling, pijn bij druk/flexie, claudicatie chronisch: zwelling, Rx (>2 weken) Behandeling: acuut  Rust  Afkoelen  (NS)AID’s  algemeen/topicaal/lokaal De eerste 2 weken, om de ontstekingsreactie te verminderen. Behandeling: chronisch  Vesicantia, …  om lokale vascularisatie te bevorderen  Chirurgisch verwijderen exostosen (nieuw beenvorming op het bot)  enkel bij gestabiliseerde letsels (2x RX controle (met 1 maand ertussen) of scintigrafie) Behandeling is veel moeilijker omdat er al een beenderige reactie is. Exostosen worden enkel verwijderd wanneer het storend wordt, dus cosmetisch of functioneel. Bv. als het een gevolg is van strijken bij paarden (benen tegen elkaar wrijven), dan moet het verwijderd worden zodat er minder repetitief trauma is, anders gaan de dieren nog meer strijken. Behandeling: infectieus  Antibiotica  algemeen/lokaal  Drainage en verwijderen necrotisch materiaal  NSAID’s

Answer 2

= platelet rich plasma Toepassing --> osteoartritis/artrose (niet infectieus) = biologische behandeling, die gebaseerd zijn op de toediening van produkten die door het dier zelf (autoloog) of een ander dier van dezelfde diersoort (allogeen) geproduceerd worden. Tot deze categorie behoren de stamcellen, het PRP (platelet rich plasma), het autoloog geconditioneerd serum (ACS) en nog andere produkten. Naast hun gebruik bij osteoartritis worden ze ook vaak aangewend voor de behandeling van tendinitis. hoofdstuk tendi nog wat verder uitwerken

Answer 3

(= strekker van spronggewricht):zeer diep doorzakken in de tarsus

Answer 4

(= strekker van kniegewricht en buiger van heupgewricht via m. rectus femoris ):de knie zal bij ruptuur niet meer gestrekt kunnen worden en doorbuigen. Ook zal het dier de heup gestrekt houden (kan hem niet meer buigen.

Answer 5

(= m. fibularis tertius → buiger van de sprong):pijp kan volledig naar achter gebracht worden terwijl knie geplooid is. Bij ruptuur is er mogelijkheid om de sprong te strekken bij gebogen knie. Functie: de m. fibularis tertius heeft een belangrijke passieve functie. Hij zorgt dat knie en sprong synchroon buigen en strekken. (Zijn functie moet in samenhang gezien worden met de tendo calcaneus communis en meer speciaal met de pezige m. flexor digitalis superficialis. Beide pezige structuren zorgen ervoor dat strekken of buigen van knie passief gevolg wordt door respectievelijk strekken en buigen van de sprong.)

Answer 6

(= verbindingsspier tussen voorbeen en romp):uitpuilen van het schouderbladboven de schoft

Answer 7

tenen kunnen niet meer gebogen worden Functie bij het paard: het voorkomen van hyperextensie van de kogel tijdens de steunfase van de beweging. De takken die naar de strekpees lopen helpen een dorsale luxatie van het kroongewricht voorkomen en beperken ook doorbuiging en rotatie in de kootstreek

Answer 8

(= strekker van schoudergewricht en buiger van ellebooggewricht):doorbuigen van het schoudergewricht

Answer 9

Diagnose: 1. Klinische symptomen: traumatische ontstekingsreactie met zwelling, warmte, pijn bij druk/extensie/actieve spierbeweging 2. Plasmagehalte van spierspecifieke enzymen ↑(o.a. creatinine fosfokinase) Behandeling: 1. Fasciotomie = (incisie in omgevende fascie) bij compartimenteringssyndroom (= door bloeding of ontstekingsoedeem in/rond de spier ontstaat er een compressie waardoor de vascularisatie/bezenuwing van de spier in het gedrang komt, vooral indien de spier door een stevige fascie omgeven is)→ noodzakelijk om verdere beschadiging van de spier tegen te gaan 2. In acute fase: rust, ijs, eventueel immobilisatie en lokale/algemene inflammatoire therapie: om ontstekingsreactie en bloeding zo gering mogelijk te houden 3. Na acute fase: - Snelle resorptie van het uitgestort bloed trachten te bekomen: warme omslagen, massage, ultrasoon,… - Beletten dat er veel fibrine tot littekenweefsel georganiseerd wordt: gecontroleerde passieve en actieve beweging

Answer 10

Spierhernia:  “Echte” spierhernia:uitpuilen van spierweefsel doorheen een scheur in een bovenliggende fascie. Bij actieve contractie/passief opspannen van spier vermindert of verdwijnt de zwelling.  “Onechte” of “valse” spierhernia:in de fascie en onderliggende spier is er een defect aanwezig zodat het weefsel van onder de spier (o.a. vetweefsel) doorheen het defect uitpuilt. Men kan bij palpatie voelen dat het uitpuilend weefsel geen spier is en bovendien verdwijnt het uitpuilend weefsel niet bij spiercontractie op opspannen van de spier. Behandeling:  Kleine defecten:niet altijd een behandeling nodig  Grotere, vooral longitudinale smalle defecten: hechten  Brede defecten: een net in synthetisch materiaal over het defect in de fascie hechten

Answer 11

- Pezen bestaan uit een beperkt # tenocyten ingebed in een extracellulaire matrix die vnl. bestaat uit collageen type I (vertoont sterke organisatie via intra- en intermoleculaire “cross-linking”) - Peesbundels hebben in rusttoestand een typisch “gegolfd uitzicht” (“crimp”) - “Niet-collageen eiwitten” spelen een belangrijke rol in de structurele eigenschappen van een pees: “Cartilage oligomeric matrix proteine” (COMP): verantwoordelijk voor de crosslinking van 5 collageen moleculen tot een collageen-fibril (correlatie tussen COMP gehalte van pees en diens treksterkte → hoe hoger COMP gehalte, hoe meer elastisch) Zowel pezen als ligamenten zijn visco-elastisch (= mechanische eigenschappen wijzigen naarmate ze uitgerokken zijn) → dit resulteert in een typische “stress-strain” curve: --> A. “Teen-regio”: pees ondergaat een relatief belangrijke elongatie bij uitoefenen van een eerder beperkte trekkracht → golfpatroon (“crimp”) verdwijnt in de peesbundels --> B. “Lineaire regio”:bij toenemende trekkracht wordt een gelijke elongatie van de pees bekomen door elastische eigenschappen van de peesvezels → hoe steiler de lineaire regio, hoe stijver de pees --> C. Strekgrens (“yield point”):bij het bereiken van de strekgrens ondergaat de pees geen elastische deformatie meer maar plastische deformatie → bij stopzetten van de trekkracht gaat de pees niet meer terugkeren naar haar oorspronkelijke lengte --> D. Ruptuur: als de trekkracht nog verder wordt opgedreven voorbij de strekgrens → volledige ruptuur van de pees

Answer 12

1. Huidwonde 1) Grondige reiniging + uitspoelen van de huidwonde 2) Verwijderen haren + preparatie operatieveld 3) Expositie peesstompen → huidwonde naar proximaal en distaal toe (S-vormig vergroten) 4) Verwijderen vuil uit wonde 5) Verwijderen necrotisch peesweefsel 6) Grondig spoelen 2. Partiële peeswonden (< 50%):peesuiteinden worden niet gehecht Totale peeswonden (< 50%): beide peesuiteinden wordt zo dicht mogelijk tegen elkaar gebracht (appositie peesstompen) → hechten --> Complicatie: in sommige gevallen kan men de beide peesuiteinden gewoon niet appositionneren (bv. bij sterke retractie van peesstompen bij vooral strekpezen, teveel verlies van peesweefsel door necrose,…) → pezen worden bijgevolg niet gehecht  Hechttechniek pees:  Materiaal: stevig inert + traag resorbeerbaar hechtmateriaal  Techniek: goede expositie stompen!+ zo atraumatisch en aseptisch mogelijk o Meest gebruikte technieken zijn “Locking Loop” en “3-Loop Pulley” o De hechtingen moeten goed aangespannen worden zodat de pees op die plaats een gegolfd uitzicht krijgt Complicatie: indien men niet goed aanspant ontstaat er na enkele dagen dikwijls een defect t.g.v. retractie van de peesvezels 3. Hechten huiddefect (indien mogelijk) 4. Immobilisatie in ontlaste of relaxatietoestand (6-8 w) --> Complicatie: indien men het behandelde lidmaat niet stevig immobiliseert dan kunnen de hechtingen doorscheuren doorheen het verweekt peesweefsel (door exsudatie na hechting) 5. Antibiotica + NSAID’s

Answer 13

Near – Far Middle – Middel Far – Nea

Answer 14

De behandeling van totale peesrupturen is analoog als bij peeswonden, behalve dat er hier geen huidwonde moet behandeld worden.  Peesuiteinden worden gehecht wanneer het lidmaat in relaxatiepositie wordt geïmmobiliseerd  Indien eindpees + beenfragment losgerukt → pees + beenfragment op hun anatomische plaats vastschroeven (indien beenfragment voldoende groot is)  Afgerukte ligamenten en pezen kunnen a.d.h.v. een schroef of een speciaal daartoe ontworpen “anker” aan beenweefsel gefixeerd worden

Answer 15

Acute symptomen: symptomen van een ontstekingsreactie 1. Plotse matige tot erge zwelling 2. Lokale temperatuursverhoging 3. Erge pijn bij druk 4. Matige tot zeer erge claudicatie Chronische symptomen: 1. Blijvende verdikking van de pees 2. Al dan niet pijnlijk bij druk 3. Na inspanning: pees voelt warmer aan + pijnlijk 4. Vaak lichte claudicatie

Answer 16

Acute symptomen: symptomen van een ontstekingsreactie 1. Plotse matige tot erge zwelling 2. Lokale temperatuursverhoging 3. Erge pijn bij druk 4. Matige tot zeer erge claudicatie Chronische symptomen: 1. Blijvende verdikking van de pees 2. Al dan niet pijnlijk bij druk 3. Na inspanning: pees voelt warmer aan + pijnlijk 4. Vaak lichte claudicatie

Answer 17

De 3 basisprincipes voor de behandeling van acute tendinitis 1. Afkoeling:  Zeer belangrijk in de acute inflammatoire fase  Veroorzaakt een lokaal VC (vermijdt verdere extravasatie van bloed + lokale druktoename) + vermindert lokale ontstekingsreactie + analgetisch  D.m.v. stromend water of ice-packs  Langdurig afkoelen kan leiden tot reflectorische VD en oedeem → max. 20 min afkoelen 2. Rust:belangrijk in de acute fase 3. Ondersteuning:verbanden → uitwendige druk → vermindering van oedeem + ontstekingsreactie + ondersteuning aangetaste pees 4. Systemische anti-inflammatoire behandeling: in de acute fase worden de dieren best algemeen behandeld met NSAID’s of corticosteroïden. N.B.:Het gebruik van algemene corticosteroïden wordt best beperkt tot de eerste 48-72u daar zij een negatieve invloed op de heling van het peesweefsel hebben 5. Gecontroleerde beweging:  Tijdens acute fase: rust  Tijdens verloop van verdere heling: gecontroleerde beweging → helpt om resterende ontstekingsreactie te verminderen + adhesies tussen pees en omliggende weefsels te vermijden + betere longitudinale oriëntatie van de collageenvezels in de remoddeleringsfase 6. Intralesionale injecties:deze mogen niet in de eerste 3-4 dagen gegeven worden om het risico op een bijkomende bloeduitstorting te vermijden  Polygesulfateerde glycosaminoglycanen (PSGAG) en hyaluronzuur (HA): vnl. een lokaal anti-inflammatoir effect  Regeneratieve producten: de bedoeling is dat de heling niet zou gebeuren door de vorming van littekenweefsel (collageen type III) → intralesionale injectie van:  Gecultiveerde mesenchymale stamcellen:meestal wordt gebruik gemaakt van autologe mesenchymale stamcellen die gekweekt worden uit beenmerg of vet  Platelet Rich Plasma: wordt bekomen door het bloed van het dier af te centrifugeren en enkel bloedplaatjes-rijke fractie ervan te isoleren → deze bloedplaatjes spelen een belangrijke rol in de heling van weefsels door ≠ groeifactoren vrij te geven N.B.: Intralesionale injectie van corticosteroïden is NIET aangewezen daar dit aanleiding geeft tot weefselnecrose en dystrofische mineralisaties

Answer 18

1. Peessplitsing: men maakt één of meerdere longitudinale incisies in het peesweefsel met als bedoeling de neovascularisatie van het peesweefsel en ingroei van fibroblasten te bevorderen om aldus een snellere heling van het peesweefsel te bekomen  Bij chronische tendinitis: geen gunstig klinisch effect → er ontstaat zelfs een uitgesproken beschadiging van de pees met nog meer littekenweefselvorming  Bij acute tendinitis: enkel in de acute fase van de tendinitis wordt percutane peessplitsing aangeraden!→ er ontstaat een gelokaliseerde bloed- of vochtuitstorting (drainage van deze holte is gunstig om bijkomende schade van peesvezels door druktoename van opgestapelde vocht te vermijden) 2. Doorsnijden lig. accessorium oppervlakkige buigpees: hiermee bekomt men goede resultaten voor de behandeling van tendinitis van de oppervlakkige buigpees → gevolg: de “werklengte” van de oppervlakkige buigpees wordt vergroot

Answer 19

Supplementen:  De meeste stoffen zijn enkel effectief indien een deficiëntie ervan aan de basis ligt van een gestoorde heling:  Ca en P hebben geen direct stimulerend effect, ze moeten echter in voldoende hoeveelheid en een juiste verhouding in het voedsel voorkomen  Ook vitamine D is enkel effectief bij insufficiënte ervan  Anabole steroïden: beletten enigszins de negatieve N-balans die na elk trauma ontstaat en bevorderen Ca en P retentie  Enkel groeifactoren (o.a. TGF-β, IGF,…) kunnen de normale fractuurheling stimuleren Beengreffen:  Beengreffen kunnen ≠ functies vervullen:  Osteogenesis: wanneer verse, levende osteoblasten in de fractuurhaard worden ingebracht  Osteo-inductie: het uitlokken van nieuwbeenvorming door ≠ lokale factoren die aanwezig zijn in de beengreffe  Osteoconductie: het geleiden van de nieuwbeenvorming door de matrix van de greffe  Ondersteuning van de fractuurhaard indien er een defect aanwezig is  Spongieuze autogreffen: osteogenetisch, osteo-inductief + osteoconductief Nadeel:bieden geen ondersteunende functie aan fractuurdefect  Staalname bij KHD: proximale tibia, humerus of ileum  Staalname bij GHD: proximale tibia, sternum (meestal), tuber coxae  Gedemineraliseerde corticale allogreffen: osteo-inductief + osteoconductief Nadeel: niet osteogenetisch + bieden geen ondersteunende functie aan fractuurdefect (want door demineralisatie worden ze rubberachtig van consistentie)  Gemineraliseerde corticale allogreffen: WEL ondersteunende functie aan fractuurdefect Beenvervangers:osteoconductief (nadeel:niet osteogenetisch + niet osteo-inductief)  Samengesteld uit Ca en P met ruime poriëngrootte om een vlotte ingroei van cellen en bloedvaten toe te laten  Twee belangrijkste beenvervangers: Hydroxyapatiet (blauw, niet biodegradeerbaar) en Tricalciumfosfaat (wit, biodegradeerbaar)  Redenen om beenvervangers te gebruiken i.p.v. spongieuze autologe beengreffen:  Comfort van de patiënt: geen bijkomende incisie, minder pijn  Verminderen van de anesthesieduur

Answer 20

fractuur op lange beenderen door druk op de diafyse loodrecht op de lengterichting van het been en tegendruk op de 2 epifysen. Dit resulteert in een dwarse fractuur met een driehoekig fragment (“butterfly”) aan de compressiezijde

Answer 21

ulnafractuur + elleboogluxatie (t.g.v. het initiële trauma kan naast een fractuur ook een gewrichtsluxatie ontstaan)

Answer 22

Definitie reductie: het op zijn plaats brengen van de beenfragmenten, hetzij perfect anatomisch, hetzij enkel om de lengte van het been en de alignatie van de gewrichten te herstellen.  Rotatie van het distaal fragment moet ten zeerste vermeden worden  Bij intra- en peri-articulaire fracturen moet de alignatie zo exact mogelijk zijn om osteoarthritis te voorkomen Een perfecte anatomische reductie kan onmogelijk zijn wegens:  Aard van de fractuur (multipele fragmenten, verbrijzeling)  Sterke verplaatsing van de fragmenten door spiercontracties, spierretracties en bindweefselretractie → vaak het geval bij GHD bij fracturen van beenderen die door grote spiermassa’s omgeven zijn (bv. femur) Manieren van reductie:  “Gesloten” reductie: fractuurhaard wordt niet geopend, hierbij is het meestal niet de bedoeling om een perfecte anatomische reductie te bekomen  Reductie is zeer pijnlijk + spiercontracties (hindert reductie) → sedatie en/of algemene/regionale anesthesie nodig!  Bij niet-recente fracturen kunnen de spiercontracturen zelfs met behulp van algemene anesthesie/toedienen van spierrelaxantia niet meer opgeheven worden  Bij KHD: methode van tractie en tegentractie 1) Dier onder algemene/regionale anesthesie of sedatie 2) Dier in zijlig op een tafel leggen met het gebroken lidmaat naar boven 3) Proximaal deel van lidmaat wordt via een touw/lus onder oksel- of liesstreek aan de tafel gefixeerd 4) Distaal deel van lidmaat wordt met een touw gefixeerd rond het lichaam van de chirurg die een sterke tractie kan uitoefenen door achteruit te leunen (voordeel: beide handen zijn vrij voor manipulatie bij de reductie) Bij GHD: grote krachten nodig om een fractuur te reduceren → gebruik van katrolsystemen of een takel om reductie te bekomen  Soms wordt een Steinmann pin doorheen het distaal beenfragment aangebracht en wordt aarop tractiekracht uitgeoefend (effectiever dan trekken aan distale deel van lidmaat!) “Open” reductie: fractuurhaard wordt chirurgisch benadert en men beoogt meestal wel een zo goed mogelijke anatomische reconstructie gevolgd door interne fixatie van de fractuur  Uiteraard steeds onder algemene anesthesie  Continue progressieve tractie op het distaal deel van het lidmaat uitoefenen (vnl. bij GHD d.m.v. een katrolsysteem): dit is effectiever dan een éénmalige harde tractie voor het overwinnen van de spiercontracties Verschillende methoden om “open” reductie te bekomen: o Fragmenten oplichten uit de chirurgische incisie → onder een hoek tegen mekaar houden → door neerwaartse druk de fragmenten op hun plaats brengen o Gebruik een elevator als hefboom om de fragmenten op hun plaats te brengen o Schuine fracturen: manipulatie d.m.v. reductie-forceps met scherpe punten N.B.: Zowel na een “gesloten” als een “open” reductie moet ervoor zorgen dat de bekomen reductie tijdens de verdere fractuurbehandeling zo perfect mogelijk behouden blijft!!

Answer 23

Voordelen:  Betere wondinspectie: men kan de eventueel aanwezige bloedklonters, granulatieweefsel, kraakbeen- of beenfragmenten te verwijderen  Stompe instrumenten kunnen gebruikt worden als hefboom om de reductie te realiseren  Mogelijkheid om een goede anatomische reconstructie te bekomen  Nadelen:  Risico op schade van gewrichtsoppervlak  Steeds onder algemene anesthesie → gevaar door bijwerkingen, verstoring bloedsomloop,… (groter risico bij GHD!!)  Expositie van het fractuur/gewricht → risico op secundaire infecties  Verstoring van weke delenmantel (huid, spieren en neurovasculaire bundel): bij ingewikkelde breuken is de bevloeiing van het bot sterk verminderd. Om deze bedenkelijke vascularisatie niet verder in het gedrang te brengen dient het chirurgisch trauma tot een absoluut minimum herleid worden. hulpmiddelen --> supplementen, beengreffen, beenvervangers (hydroxyapatier, tricalciumfosfaat)

Answer 24

Het materiaal dat gebruikt wordt voor osteosynthese moet aan verschillende voorwaarden voldoen:  Zeer stevig  Elastisch (elasticiteit van been benaderen → vnl. van belang bij beenplaten)  Corrosie-resistent (ook bij zeer langdurig verblijf in het organisme!)  Biocompatibel (inert)  Gladde oppervlak Meest gebruikte osteosynthese materialen:  Roestvrij staal:  Niet magnetisch  Gepolierd oppervlak(impermeabel voor ionen)  Titanium:  Hoge weerstand corrosie  Stevig en elastisch (benadert beter de elasticiteit van beenweefsel i.v.m. roestvrij staal → hierdoor ontstaat er op langere termijn minder lokale demineralisatie van het been dan roestvrije staal)  Licht (gunstige eigenschap wanneer veel platen en schroeven gebruikt moeten worden)  Nadeel: zeer duur Belangrijke complicatie bij gebruik van osteosynthese materiaal:corrosie → ontstekingsreactie rond het metaal → metaal kan loskomen (o.a. door beenresorptie) en soms afgestoten worden waarbij ook secundaire infectie mogelijk is. Belangrijke oorzaken van corrosie:  Rechtstreeks contact tussen twee metalen van verschillende samenstelling: het spreekt voor zich dat titanium platen niet mogen gecombineerd worden met roestvrije stalen schroeven en omgekeerd, maar zelfs het aanwenden van platen en schroeven van een licht verschillende samenstelling (bv. verschillende producenten) kan corrosie teweeg brengen → koop osteosynthese materiaal bij dezelfde firma!!!  Beschadiging van het oppervlak van een metalen implantaat (bv. door slechte bewaring,…)  Hergebruik van implantaten: gebruik de implantaten maar één keer!!!

Answer 25

Externe fixatie:bij deze methode worden er één of meerdere Steinmann pinnen (of dunnere Kirschner draden) in of dwars doorheen het proximale en distale fragment geplaatst en worden deze buiten de huid aan elkaar gefixeerd. Pinnen:  Glad of geschroefd: o Voordeel geschroefde pinnen:betere fixatie in beenweefsel → komen minder makkelijk los o Voordeel gladde pinnen: gemakkelijker aan te brengen o Aanbrengen door been voor te boren met een kleinere diameter dan de diameter van de pin of manueel d.m.v. Jacobs kop  Diameter: afhankelijk van het gewicht van het dier + fractuur (max 20% van de botdiameter)  Loodrecht/schuin: o Voordeel schuine pinnen in transfixatiesysteem:steviger + minder mogelijkheid tot zijdelings verschuiven van het systeem bij osteolyse en loskomen van de pinnen  Aantal: o Indien enkel externe transfixatie: minstens 2 pinnen/beenfragment o Epifysaire fracturen: 2 pinnen gekruist plaatsen (horizontaal) o Hoe groter het aantal pinnen/fragment, hoe groter de stabiliteit  Lokalisatie: plaats pinnen zowel dicht bij de fractuurhaard als ver ervan verwijderd (stabiliteit van externe fixatie is groter wanneer de pinnen gespreid worden over de volledige lengte van het been)  Fixatiesysteem buiten de huid:  Uitwendige Steinmann pin + klemmen:toepassing enkel bij KHD! o Handig o Proper o Makkelijk verwijderen o Mogelijkheid om positie van de beenfragmenten aan te passen door de klemmen te herplaatsen o Nadeel:niet stevig voor de behandeling van fracturen van ledematen bij GHD  Autopolymeriserende stof: toepassing bij GHD als KHD o Plastic buizen die over de uiteinden van de pinnen geschoven wordt → vullen met een vloeibare autopolymeriserende stof (PMMA: polymethylmetacrylaat) → bij polymerisatie wordt deze kunststof zeer hard → stevige fixatie o Geen luchtbellen (anders daalt de stevigheid van externe fixatie) o Warmteontwikkeling bij polymerisatie(let op voor brandwonden!) o Niet overvullen! (PMMA zet sterk uit) o Voordelen: zeer stevig + goedkoop o Nadelen: geen aanpassing + doorzagen Configuratie van de fixatie:  Unilateraal/bilateraal: o Unilaterale fixatie is niet stevig genoeg voor fracturen van ledematen bij GHD o Bij sommige lokalisaties bij KHD is om anatomische redenen enkel een unilaterale fixatie mogelijk (o.a. humerus, femur) o Hoe dichter de uitwendige fixatie tegen de huid, hoe steviger de fixatie  Driedimensionaal:bestaat uit 2 unilaterale fixaties of een uni- en bilaterale fixatie  Uiteraard mogen de pinnen mogen niet aangebracht worden in de fractuurspleet, in een fissuur, in één van de aanpalende gewrichten of in een groeiplaat!

Answer 26

Hiervoor worden Steinmann pinnen of de dunnere Kirschner draden gebruikt. Interne fixatie d.m.v. pinnen wordt bijna uitsluitend bij KHD aangewend! Eigenschappen:  Roestvrij  Ronde doorsnede  Glad oppervlak  1 of 2 punten  ≠ diameters/lengtes verkrijgbaar Toepassingen:  Steinmannpinnen: intramedullaire fixatie  Worden het meest gebruikt voor fracturen van humerus, tibia en femur bij KHD  Voorkomen zijdelingse verplaatsing van de beenfragmenten, MAAR rotatie en axiale compressie kan wel nog optreden!→ hierdoor vaak bijkomende stabilisatie nodig (o.a. externe fixatie of cerclage)  Fijnere Kirschnerdraden: condylaire fracturen, , ulnafracturen,… Technieken aanmbrengen intramedulaiire pinnen: retrograde en normograde techniek.

Answer 27

Thomas-spalk: spalkverband waarbij tegelijk continue tractie op het lidmaat wordt uitgevoerd.  Bestaat uit een metalen beugel met proximaal een ovalen koepel die hetzij hoog in de oksel of lies gepositioneerd wordt → bevestigen aan lidmaat d.m.v. tape, verband of gipsmateriaal  Proximale ring goed polsteren om te beletten dat er druknecrosen in de lies of oksel ontstaan  Gebruik: behandeling van fracturen van proximale beenderen (femur/humerus)!!  Nadelen: geen optimale stabilisatie, gewichtslimiet (max. 200 kg)  Voordelen: goedkoop i.v.m. andere fixatie methoden

Answer 28

Wandelspalk:een gipsverband waarbij a.h.v. een geïncorporeerde beugel of externe transfixatie er geen rechtstreekse steunname is op het distale deel van het lidmaat.  Methode: 1) 2-4 Steinmann pinnen worden dwars doorheen het proximaal gelegen lang been aangebracht (meestal metacarpus/-tarsus,radius/tibia kan ook) 2) Verband op lidmaat aanbrengen (Steinmann pinnen steken uit het verband uit) 3) Onder de hoef/klauw watten plaatsen 4) Synthetisch gipsverband over het geheel aanbrengen → enkele aandachtspunten: o Maak kleine steekincisie in de eerste lagen van de gips t.h.v. de pinuiteinden zodat ze goed in de gipswand vastzitten → laatste lagen van gipsverband legt men over de pinuiteinden o Gipsverband steeds tot onder de hoef/klauw plaatsen + tot meerdere centimeters boven de meest proximale pin (om te vermijden dat er fracturen van metacarpus/-tarsus, radius/tibia zouden ontstaan t.h.v. de meest proximale pin aangezien daar de grootste inwerkende krachten op werken)  Gebruik: uitsluitend bij GHD om de kogel/phalangen te ontlasten (bv. bij multipele koot- of kroonbeenfracturen)  N.B.: Verwar niet met spalkverband!!

Answer 29

Gebruik van platen op 2 manieren:de platen zijn hetzelfde!  Compressieplaat:comprimeert de beenfragmenten tegen elkaar in lengterichting van het been  Neutralisatieplaat:verleent enkel stabiliteit aan de fractuur (geen compressie) DCP-plaat (“Dynamic Compression Plate”):  Meest gebruikte plaat  De gaten in deze DCP-platen zijn zodanig geconstrueerd dat men bij het aandraaien van de schroeven een “dynamische compressie” van de fractuur bekomt:  De gaten zijn ovaal en hellen af naar het centrale deel van de plaat  Bij excentrische plaatsing kan per schroef ca. 1 mm compressie uitgevoerd worden DCP-plaat als compressieplaat bij een schuine diafysaire fractuur: 1. Expositie van het been 2. Aanpassen van de plaat aan de vorm van het been 3. Beenfragmenten zo perfect mogelijk reduceren 4. Plaat tegen het been leggen + tijdelijk aan het been fixeren a.h.v. beenklemmen --> Aan beide zijden van de fractuurlijn moeten minstens 2 schroeven geplaatst worden + als plaatschroeven worden bijna altijd corticalisschroeven gebruikt 5. Schroef A:Aan ene zijde van de fractuur een gat van 3.2 mm diameter boren doorheen beide cortices: loodrecht op de lengterichting van het been + excentrisch (= niet centraal) in één van de gaten d.m.v. excentrisch boorgeleider 6. Lengtebepaling van schroef a.h.v. de dieptemeter: meten doorheen het gat in de plaat 7. 4.5 mm schroefdraad in beide cortices voortrekken (ook doorheen het gat in de plaat) 8. Corticalisschroef in het been draaien doorheen de plaat → nog niet volledig!: schroefkop mag nog net geen contact hebben met de plaat 9. Schroef F: stap 5-8 herhalen aan de andere kant 10. Beide schroeven alternerend aanspannen → compressie van de fractuurspleet (max. 2 mm aangezien men per schroef ca. 1 mm compressie bekomt) N.B.:Op dit ogenblik kan nog een lichte correctie van de appositie van de beenfragmenten bekomen worden aangezien er aan beide zijden van de fractuurlijn maar 1 schroef geplaatst is 11. 2 mogelijkheden:  Bijkomende compressie nodig:schroef B en E excentrisch plaatsen (één aan elke zijde van de fractuurlijn) d.m.v. excentrisch boorgeleider  Geen bijkomende compressie nodig:schroef B en E in neutrale positie plaatsen d.w.z. centraal in het ovale plaatgat de schroeven plaatsen d.m.v. centrale boorgeleider 12. Bij schuine diafysaire fractuur moeten de schroeven die de fractuurlijn kruisen steeds als compressieschroeven aangebracht worden m.a.w.  Gat in de cortex aansluitend met de plaat (cis-cortex) moet een 4.5. mm diameter hebben  Gat in de verre cortex (trans-cortex) moet een 3.2 mm diameter hebben

Answer 30

Cerclage: wanneer de staaldraad circulair rond het been wordt aangebracht spreekt men van “cerclage”. “Cerclage” is onvoldoende stevig voor de stabilisatie van fracturen van lange benen en moet dus steeds gecombineerd worden met een andere stabilisatiemethode (o.a. platen en schroeven, externe fixatie, intramedullaire pinnen). Specifieke toepassing: “tension band” principe  Gebruik: bij fracturen waarbij er sterke tractie is van een spier op één van de beenfragmenten (bv. horizontale proximale ulnafracturen, horizontale patellafracturen, fracturen van de calcaneus,…)  Doel:tractiekrachten van de spier die de beenfragmenten uit elkaar trekken m.b.v. een staaldraad en meestal een metalen pin omzetten in compressiekrachten  Voorbeeld: horizontale ulnafractuur bij KHD 1) Fractuurfragmenten perfect reduceren + op plaats houden door 2 evenwijdige Kirschnerdraden of een Steinmannpin 2) 2 beenfragmenten langs de tensiezijde (caudale zijde van ulna) met een staaldraad in 8 vorm aan elkaar fixeren 3) Proximaal staaldraad rond uiteinde van Steinmannpin of onder omgeplooide en in het been geslagen uiteinden van Kirschnerdraden fixeren 4) In distaal fragment de staaldraad doorheen een horizontaal boorkanaal geleiden en aandraaien Resultaat: indien de triceps samentrekt wijken de fragmenten caudaal niet uiteen door de spanning van de staaldraad en men bekomt tegelijk een compressie aan de craniale zijde van de ulna

Answer 31

Diagnose stellen:  Vermoeden a.d.h.v. klinische symptomen: 1) Lichte koorts 2) Verminderde gebruik van het behandelde lidmaat 3) Lokale zwelling en warmte 4) Vochtopstapeling 5) Vaak ook drainage of zelfs dehiscentie van de wonde  Definitieve diagnose:aseptische staalname t.h.v. fractuur of operatiewonde  Bacteriologisch onderzoek  Cytologisch onderzoek: sneller diagnose → 90 % neutrofielen en/of aanwezigheid van kiemen bevestigen de infectie Behandeling:zeer langdurig en zeer duur  Algemeen: staalname voor identificatie van de kiem→ aangepaste spectrum antibiotica  Lokaal: drainage→ lokale spoeling van de infectiehaard + necrotisch been en beensekwesters verwijderen  Algemeen toegediende antibiotica en lokale spoelingen helpen om de infectie onder controle te houden, maar kunnen ze niet elimineren indien de infectie gelokaliseerd is rond orthopedische implantaten: deze beschermen immers de kiemen voor de antibiotica. Echter, zolang de implantaten voor stabiliteit van de fractuur zorgen mogen ze niet verwijderd worden: een geïnfecteerde niet-stabiele fractuur is veel erger dan een geïnfecteerde stabiele fractuur. Men moet dus trachten de fractuur zo lang mogelijk stabiel te houden. Van zodra de fractuur geheeld is worden de implantaten verwijderd: pas dan is een volledige eliminatie van de infectie mogelijk. Preventie: 1. Huidwonde en fractuurhaard zeer grondig spoelen 2. Aseptisch + atraumatisch werken 3. Hemostase respecteren 4. Lokaal langwerkende antibiotica 5. Algemeen breedspectrum antibiotica Prognose: redelijk gunstig bij KHD, sterk gereserveerd bij GHD (vaak krijgt men de infectie niet onder ontrole → amputatie/euthanasie)

Answer 32

Rush pinnen: stevige, veerkrachtige, cirkelvormige pinnen. De pinnen zijn licht gebogen, hebben aan het ene uiteinde een afgeplatte punt en het andere uiteinde is omgebogen. Techniek: 1. In distale fragment zowel mediaal als lateraal een gat boren onder een hoek van minder dan 40° met de lengte-as van het been 2. Rush pinnen via deze gaten naar proximaal inbrengen (met een bottang of hand)  Eerst beide pinnen invoeren totdat ze contact maken met de contralaterale cortex, net boven de fractuurlijn  Vervolgens afwisselend de pinnen verder naar proximaal duwen: de schuine punt zorgt er voor dat de pin opnieuw afbuigt naar de ipsilaterale cortex Resultaat: beide pinnen hebben elk 3 contactpunten met de cortex → ipsilateraal t.h.v. distale fragment, contralateraal boven de fractuurlijn en ipsilateraal t.h.v. proximale fragment (dit zorgt voor een goed, dynamische fixatie met een zekere weerstand tegenover rotatiekrachten) Toepassing: fixatie van distale condylaire humerus- en femurfracturen bij KHD N.B.:De techniek moet perfect uitgevoerd worden, indien men de pinnen in het distale fragment zou slaan in een hoek groter dan 40° dan bestaat er gevaar dat de pinnen t.h.v. de fractuurhaard naast het proximale fragment (buiten de mergholte) terechtkomen! Alternatief methode- “Cross-pinning”: eenvoudigere methode voor de behandeling van distale condylaire fracturen van humerus/femur bestaat in het invoeren van 2 gekruiste Kirschnerdraden of Steinmannpinnen

Answer 33

“Interlocking nails”: ronde mergnagels die zowel t.h.v. het proximale als het distale beenfragment verankerd worden aan het been d.m.v. schroeven. Doel: zeer goede stabilisatie van het fractuur d.m.v. intramedullaire fixatie  Mergnagel voorkomt zijdelingse verplaatsing van de beenfragmenten  Schroeven (die de nagel verankeren) gaan rotatie en axiale compressie tegen Techniek: 1. Mergholte vrijmaken + deel van spongieus been van metafyse verwijderen d.m.v. een “reamer”(reden:om een uniforme diameter van de mergholte te bekomen) 2. Normograde insertie mergnagel 3. Koppeling boorgeleider aan mergnagel (reden: om de gaten in het been op juist dezelfde hoogte als de openingen in de mergnagel te kunnen boren) 4. Invoeren schroeven → verankering mergnagel aan been (meestal 2 verankerde schroeven/beenfragment) T oepassingen:  Femur-, humerus- en tibiafracturen bij KHD  Humerusfracturen bij veulens N.B.: “Interlocking nails” zijn voorlopig niet geschikt voor behandeling van fracturen bij zware dieren!

Answer 34

Symptomen: 1. Koorts 2. Verminderd gebruik van het behandelde lidmaat 3. Zwelling 4. Warmte 5. Vochtopstapeling t.h.v. operatiewonde 6. Vaak (purulente) drainage of zelfs dehiscentie (= opengaan) van de wonde Diagnose: onderzoek van een staal dat aseptisch werd genomen t.h.v. de fractuur of operatiewonde→ bacteriologisch of cytologisch onderzoek (90 % neutrofielen en/of aanwezigheid van kiemen bevestigen de infectie)→ identificeer kiem! Voorzorgsmaatregelen: indien men bij open fracturen onmiddellijk wordt overgegaan tot interne fixatie moet men alle voorzorgen nemen om infectie te voorkomen 1. Huidwonde en fractuurhaar zeer grondig spoelen 2. Aseptisch en atraumatisch werken:  Accumulatie van bloed t.h.v. fractuurhaard vormt een ideale voedingsbodem voor kiemen (besteed aandacht aan hemostase!)  Erg weefseltrauma + vernietiging van de circulatie verhoogt de kans op infectie en vertraagt de heling van fracturen 3. Lokaal langwerkende antibiotica toedienen 4. Na ingreep: dieren langdurig onder algemene breedspectrum antibiotica houden 5. Regelmatige controle! Behandeling: 1. Antibiotica toedienen: eerst staalname voor identificatie kiem → algemeen breedspectrum antibiotica(totdat resultaten van het bacteriologisch onderzoek gekend zijn) → uitslag bacteriologisch onderzoek → spectrum van antibiotica aanpassen 2. Lokale spoeling van infectiehaard + necrotisch been en beensekwesters verwijderen N.B: Algemeen toegediende antibiotica en lokale spoelingen helpen om de infectie onder controle te houden, maar kunnen ze niet elimineren indien de infectie gelokaliseerd is rond orthopedische implantaten. Deze beschermen immers de kiemen voor de antibiotica/antiseptica. Echter, zolang de implantaten voor stabiliteit van de fractuur zorgen mogen ze NIET verwijderd worden: een geïnfecteerde niet-stabiele fractuur is immers veel erger dan een geïnfecteerde stabiele fractuur!! 3. Indien fractuur geheeld en stabiel is: verwijder implantaten → volledige eliminatie van de infectie is nu mogelijk N.B: In sommige gevallen is het technisch mogelijk de interne fixatie te verwijderen en te vervangen door een externe fixatie: hierdoor kan de infectie eerder geëlimineerd worden en verloopt de fractuurheling sneller

Answer 35

Definitie: bacteriële osteitis van de mergholte Etiologie: osteomyelitis is steeds een bacteriële infectie → deze infectie kan op 3 manieren ontstaan:  Via een wonde, een open fractuur of t.g.v. een operatieve fractuurbehandeling  Door uitbreiding van een infectie uit de omgeving  Hematogeen (hematogene osteïtis) Predisponerende factoren:  Stomp trauma, vooral op plaatsen waar het been onmiddellijk onder de huid ligt, zonder ruptuur van de huid  Vasculaire architectuur van de groeiplaat → gefenestreerde capillairen, waar bacteriën gemakkelijk door de wand kunnen passeren + op die plaats een terminale circulatie zonder collateralen, zodat thrombose van een capillair leidt tot een necrosehaardje waarbij infecties in dergelijke necrosehaardjes zich gemakkelijk installeren omdat de afweer ter plaatse weggevallen is (vandaar dat osteomyelitis van de groeiplaat een veel voorkomend letsel is bij jonge dieren!!) Verder evolutie en uitbreiding van de letsels:een hematogene osteomyelitis kan op verschillende manieren verder evolueren  Uitbreiding naar het periost → subperiostaal abces → periost komt los  Necrose van het been door druk van de etter, arteriële thrombose en losrukken van het periost  Sequester: een geïsoleerd necrotisch beenfragment in een osteolytische haard dat achterblijft doordat het fragment, bij het proces van opeenvolgende necrose - resorptie - beenvorming, niet volledig geresorbeerd wordt → mogelijke gevolgen:  Kleine sequester kan achteraf geresorbeerd worden  Grote sequester kan samen met etter via een fistelgang afgevoerd worden naar de buitenwereld  Sequester blijft ter plaatse en wordt omgeven door granulatieweefsel en reactief nieuw beenweefsel Symptomen:  Zeer pijnlijke, diffuse zwelling  Bij lokalisatie t.h.v. de ledematen → erge claudicatie  Bij lokalisatie t.h.v. wervels → neurologische symptomen  Algemene infectiesymptomen + koorts Behandeling:  Drastische en langdurige (minimaal 3 weken) algemene en lokale antibioticatherapie: hoewel doorgaans wordt aangenomen dat antibiotica niet kunnen doordringen in necrotisch beenweefsel, blijkt dit niet juist te zijn!!Zowel penicilline als andere antibiotica penetreren vlot tot in de interstitiële vloeistof van necrotisch been!!  Chirurgisch verwijderen van necrotisch beenweefsel + omgevend weefsel uitcuretteren  Lokale irrigatie (= uitspoeling) + drainage  Na uitcuretteren kan de holte eventueel opgevuld worden met spongieus been  In sommige gevallen: resectie of amputatie (bv. rib, staart,…

Answer 36

Beensekwester: dunne schel afgestorven beenweefsel die loskomt van de daaronder liggende gezonde cortex. Zonder infectie ontstaat meestal geen beensekwester. Voorkomen: bij bacteriële osteïtis van de oppervlakkige compactalaag. Deze vorm van bacteriële osteïtis ontstaat meestal door een verwonding met wegrukken van het periost gevolgd door een secundaire infectie. Hierdoor ontstaat er necrose van de oppervlakkige cortex en ontwikkelt zich een beensekwester. Symptomen: 1. Indien t.g.v. een steekwonde (evt. al gesloten): purulente fistel→ bij sondage van deze fistelgang komt men soms op de beensekwester terecht 2. Indien beensekwester in open wonde: vorming hypergranulatieweefsel → per secundam heling is sterk vertraagd of zelfs gestopt 3. Meestal geen pijn/claudicatie 4. RX:  Sekwester is pas zichtbaar 10-15 d na oorspronkelijk trauma  (Soms sekwester ingesloten door periostale reactie)  Aantonen verbinding beensekwester-fistelgang door contraststof in fistelgang te spuiten

Answer 37

Bacteriële fysitis is een vorm van bacteriële osteitis dat enkel voorkomt bij jonge dieren (vnl. bij kalveren). Het is zeldzaam bij kleine huisdieren Etiologie: ontstaat bijna altijd door een hematogene infectie→ de kiemen kunnen zich om verschillende redenen gemakkelijk nestelen t.h.v. de fyse/metafyse en er een lokale infectie veroorzaken:  In de sinusoïdale venen en gefenestreerde capillairen van de metafyseale circulatie → trager bloedflow + belemmering door septische thrombi → obstructie van terminale metafyseale bloedvaten → lage pO2 → beennecrose  Mononucleair fagocyterend systeem is weinig actief in de groeiplaten en metafysen  Aseptische traumatische letsels t.h.v. de groeiplaat met disruptie van bloedvaten, vorming van thrombi en zelfs lokale necrose bevorderen het ontstaat van een gelokaliseerde infectie bij hematogene aanvoer van kiemen Symptomen: 1. Vaak aansluitend met primair infectieproces → hematogene spreiding van kiemen 2. Uitgesproken claudicatie 3. Diffuse pijnlijke peri-articulaire zwelling 4. Koorts 5. Lokaal warm Diagnose:  Klinisch: een bacteriële osteitis van de groeiplaats moet vooral onderscheiden worden van een infectieuze artritis: in het vroege stadium bekomt men bij punctie van het aanpalende normale gewrichtsvocht  RX:  Beendestructie  Perifere sclerose  Beensekwester  Periostitis Behandeling: vooreerst moet altijd de oorzaak van de hematogene infectie behandeld worden! 1. Antibiotica  Lichte gevallen: enkel algemene antibiotica  Erge gevallen: lokale als algemene behandeling→ lokale Ab via regionale perfusie of lokale depotpreparaten (bv. PMMA-parels,…) 2. Drainage abces 3. Uitruimen necrose door grondig uit te curetteren en uit te spoelen→indien de groeiplaat dicht bij een gewricht gelegen is, is het zeer moeilijk tot onmogelijk om het necrotisch beenweefsel grondig uit te ruimen zonder het gewricht te penetreren!!→ na uitruimen spongieus been aanbrengen 4. Rust/immobilisatie

Answer 38

Gewrichtskraakbeen: bestaat uit 2 hoofdcomponenten: kraakbeencellen en EM  Kraakbeencellen of chondrocyten(ca. 2%)  Verantwoordelijk voor synthese van extracellulaire matrix  Vormen ≠ cytokines en proteolytische enzymen die verantwoordelijk zijn voor de afbraak van proteoglycanen en collageen  Voeding door diffusie vanuit het synoviaalvocht  Extracellulaire matrix: bestaat hoofdzakelijk uit water (ca. 75%), collageen en proteoglycanen

Answer 39

 Gewrichtsvolume + gewrichtsdruk variëren naargelang de positie van het gewricht:  Neutrale positie: subatmosferisch intra-articulaire druk  Flexie of extensie: intra-articulaire druk ↑  Gewrichtsholte = virtuele ruimte die is afgelijnd met een dunne film gewrichtsvocht die een vlotte beweging van het gewricht met een minimum aan frictie toelaat  Belasting kraakbeen → deformatie (o.a. door verplaatsing van een deel van het water van het kraakbeen naar het gewrichtsvocht) → kraakbeen heeft een beperkte dikte (het moet nog volledig door diffusie gevoed kunnen worden) → beperkte schokabsorberende capaciteit → inwerkende krachten worden voor een groot deel doorgegeven aan de subchondrale beenplaat → microfracturen insubchondrale beenplaat :  Fysiologische tempo: opgelopen microfracturen helen en remodelleren → subchondrale beenplaat versterkt volgens inwerkende krachten → schokabsorberende capaciteit ↑  Pathologische tempo: te groot aantal microfracturen → sclerose van de subchondrale beenplaat → verstijving → weinig deformatie mogelijk → kraakbeen moet zelf teveel krachten opvangen → kraakbeendegeneratie  Gewrichtssmering:  Smering van de weke delen van het gewricht → verzorgd door het sterk gepolymeriseerd hyaluronzuur  Kraakbeen-kraakbeen smering → afhankelijk van de druk op het kraakbeen: o Hoge druk: hydrostatische smering → het ultradunne laagje water dat uit het kraakbeen wordt geperst bij compressie is verantwoordelijk voor de vlotte smering o Lage druk: hierbij zijn het vooral de glycoproteïnen die zich binden aan de twee kraakbeenoppervlakken en aldus het rechtstreeks kraakbeen-kraakbeen contact vermijden met een vlotte beweeglijkheid tot gevolg

Answer 40

Artroscopie: minimaal invasieve techniek die een rechtstreekse visualisatie van de gewrichten toelaat.  Diagnostische artroscopie: artroscopie die enkel wordt gebruikt voor het bekijken van het gewricht  Therapeutische artroscopie: diagnostische artroscopie met daaropvolgend een behandeling Principe: 1. Artroscopie wordt uitgevoerd onder algemene anesthesie: vermijdt onverwachte bewegingen van de patiënt zodat een strikte asepsie toegepast wordt 2. Gewricht puncteren met een naald + opzetten met infusievloeistof: door opzetting van het gewricht komt er ruimte tussen het gewrichtskapsel en gewrichtskraakbeen zodat de artroscoop gemakkelijker kan worden ingevoerd. 3. Steekincisie maken 4. Schacht van de artroscoop wordt in het gewricht gebracht 5. Lichtbron, camera en vloeistofinfusiesysteem koppelen 6. Inspectie van het gewricht 7. Toegangspoort voor de instrumenten maken:  Bij het paard: via een steekincisie tot in het gewricht  Bij KHD: via een canule (klein buisje)→ doet ook dienst als uitvloeipoort voor de infusievloeistof 8. Toepassen van het principe van triangulatie: artroscoop en instrument zijn beiden gericht naar de punt van een driehoek (waar zich het letsel bevindt dat men wil behandelen) 9. Letsel in het gewricht artroscopisch behandelen (kraakbeen- en beenfragmenten verwijderen, letsels curetteren,…) 10. Gewricht doorspoelen met infusievloeistof → gewricht leegduwen en huid van steekincisies hechten Voordelen: 1. Uitstekende visualisatie van het gewrichtskraakbeen, synoviaalvlies en andere intra-articulaire structuren 2. Slechts minimaal trauma aan het gewricht 3. Laat een betere spoeling van het gewricht toe d.m.v. spoeling door naalden 4. Verminderde operatietijd (indien voldoende ervaring uiteraard) Nadelen: 1. Artroscopische techniek is moeilijk, vraagt een lange leercurve en een continu onderhouden van de techniek (hoe meer ervaring men heeft, hoe vlotter een artroscopie kan uitgevoerd worden) 2. Correcte materiaal en instrumentarium van goede kwaliteit wordt vereist om goede resultaten te bekomen → dit materiaal is redelijk duur

Answer 41

Definitie: een gewrichtsluxatie is een blijvende of intermitterende abnormale verplaatsing van de gewrichtsvlakken t.o.v. mekaar  Totale luxatie - subluxatie  Gesloten (meestal) - open luxatie (= bijkomende huidwonde)  Acuut - chronisch  Traumatische luxatie: oorzaak is meestal een uitwendig trauma of een abnormale beweging (bv. uitglijden) → sommige gewrichten zijn anatomisch gepredisponeerd tot luxatie (bv. femoropatellaire gewricht, heupgewricht bij de hond, schoudergewricht bij de mens,…)  Pathologische luxatie: gewricht is gepredisponeerd tot luxatie door de aanwezigheid van aangeboren of verworven deformaties van gewrichtsvlakken en/of de beenuiteinden

Answer 42

 Acute traumatische luxaties:  Uitgerokken gewrichtsbanden (meestal zelfs gescheurd)  Beschadiging van intra-articulaire structuren (bv. menisci)  Schilferfracturen van de gewrichtsrand of totale fracturen (bv. voorwaartse luxatie van het ellebooggewricht gaat bijna altijd gepaard met een fractuur van de ulna → montiegga fractuur)  Beschadiging van zenuwen, bloedvaten, pezen, spieren → geringe tot zeer erge functionele stoornissen  Subluxatie: minder erge letsels, wel meestal uitgetrokken gewrichtskapsel en peri-articulaire banden  Open luxatie: contaminatie gewricht → gevaar voor de ontwikkeling van infectieuze artritis  Chronische traumatische of pathologische luxaties: langdurige abnormale belasting en/of een slechte voeding van het gewrichtskraakbeen  Degeneratieve veranderingen van het gewrichtskraakbeen  Uitrekking van de gewrichtsbanden en gewrichtskapsel → gewrichtsinstabiliteit  Ankylose  Neartrose (= pseudartrose): vals gewricht → vorming van een onecht gewricht aan het uiteinde van twee beenstukken bij slecht genezen beenbreuk, waarbij de beid breukstukken niet door botweefsel met elkaar vergroeien, maar door een zachte kraakbeenachtige tussenmassa beweeglijk met elkaar verbonden blijven → verminderde bruikbaarheid van het betrokken lichaamsdeel

Answer 43

Symptomen:  Acute traumatische luxaties:  Plotse optredende erge claudicatie  Zeer erge pijn bij manipulaties  Deformatie t.h.v. gewrichtsstreek (bv. bij heupluxatie verplaatst de femurkop zich dorsaal en craniaal t.o.v. het acetabulum, wat een schijnbare verkorting van het lidmaat met zich meebrengt)  Bewegingsmogelijkheden zijn meestal abnormaal toegenomen (bv. “schuiflade” syndroom bij ruptuur van de craniale kruisband bij de hond)

Answer 44

N. Femoralis? Axonotmesis of neurotmesis

Answer 45

Spatader op zaadbal, zorgt voor ongemak en pijn, uiteindelijk onvruchtbaarheid.

Answer 46

Remmen ontstekingsfase -> Rust, in erge gevallen NSAID’s en koelen.

Answer 47

Lukt niet altijd om vocht te aspireren, bv. omdat er al fibrine in het gewricht zit dat de naald verstopt of dat je synovitis hebt. Waardoor er bijna geen vocht in zit. Dan moet je verplaatsen en nog eens proberen te aspireren. Nooit aspireren met teveel onderdruk want dan zuig je alle weefsels aan. Een 2e reden waarom je geen vocht zou kunnen krijgen is omdat er geen vocht meer inzit omdat het er allemaal uit is gelopen via de wonde. Dan 2e methode om synoviale communicatie te bevestigen: vloeistof inspuiten en kijken of het eruit loopt. Terug aspireren maar dit kan je niet gebruiken voor WBC telling omdat het vocht is verdund, het is enkel te gebruiken voor bacteriologie

Answer 48

Platelet Rich Plasma, autologe bloedplaatjes die lokaal bij tendinitis worden ingespoten. Geactiveerde plaatjes: PDGF, TGF-β1, TGF- β2, VEGF -> Stimulatie cel proliferatie en matrix synthese

Answer 49

Prognose voor een sportpaard bij totale sectie van strekpees is beduidend hoger dan bij een totale sectie van een buigpees. Na een totale sectie zal de werking nooit 100% zoals vanouds zijn, dit is voor strekpezen minder erg omdat deze niet-gewichtsdragende pezen zijn, de buigpezen wel, dus zal de prestatie na genezing niet terug 100% zijn.

Answer 50

Inflammatie --> fibreus --> benig Alleenstaand (trauma) In samenhang met: o Fracturen/fissuren o Infectie (osteomyelitis/osteïtis) o Gewrichtsontsteking In dit geval; Traumatische periostitis acuut - zwelling, pijn bij druk/flexie, claudicatie Behandeling: acuut Rust Afkoelen (NS)AID’s algemeen/topicaal/lokaal De eerste 2 weken, om de ontstekingsreactie te verminderen.

Answer 51

O.C.D./Osteochondrosis Dissecans = Gelokaliseerde ideopatische afscheiding van gewrichtskraakbeen of een subchondraal beenfragment bedekt met gewrichtskraakbeen. Paard --> vaak screening op gedaan o Warmbloeden o Dravers 1. Sprong a. Intermediaire kam van de cochlea tibia aan de dorsale zijde b. Tussen de mediale malleolus en de taluskam c. Onderzijde van de laterale taluskam 2. Knie a. Trochlea femoris, met name de laterale femurkam 3. Kogel a. Sagittaalkam t.h.v. de dorsale zijde Bij de hond zijn het allemaal gewichtsdragende plaatsen. Bij het paard zijn het geen gewichtsdragende delen maar wrijfvlakken. Daarom is er bij paarden meestal geen claudicatie bij OCD maar wel opzetting van het gewricht. Hond o Grote rassen 1. Schouder a. Caudale humerus kop 2. Elleboog a. Mediale humerus condyl 3. Knie a. Laterale femur condyl

Answer 52

Klinische beoordeling  subjectief Niet een sterk opgezette darm beoordelen, eerst leegmaken. o Kleur o Peristaltiek o Capillaire refill o Pulsatie mesenteriale vaten o Na enterotomie:  Bloeden van incisie  Kleur mucosa

Answer 53

Extracellulaire matrix geproduceerd door de chondrocyten o Water (75%) o Collageen (type II)(15%) o Proteoglycanen (aggrecan)(10%)

Answer 54

Re-laparotomie Uro-genitale chirurgie Hierbij wordt een incisie gemaakt naast de mediaanlijn. Dit wordt o.a. gebruikt wanneer een kleine incisie naast het preputium moet worden gemaakt, of wanneer het dier opnieuw geopereerd moet worden en de eerste wond er niet goed uitziet (wanneer de wond er goed uitziet wordt deze opnieuw geopend). Bij een paramediane incisie snij je eerst door de uitwendige rectussnede, dan door de rectus abdominis welke gekliefd wordt met de vingers en dan de inwendige rectusschede. De uitwendige rectusschede is zeer stevig terwijl de inwendige rectusschede heel dun is. Een paramediane incisie is dus iets lastiger dan een incisie door de linea alba.

Answer 55

Re-laparotomie Uro-genitale chirurgie Hierbij wordt een incisie gemaakt naast de mediaanlijn. Dit wordt o.a. gebruikt wanneer een kleine incisie naast het preputium moet worden gemaakt, of wanneer het dier opnieuw geopereerd moet worden en de eerste wond er niet goed uitziet (wanneer de wond er goed uitziet wordt deze opnieuw geopend). Bij een paramediane incisie snij je eerst door de uitwendige rectussnede, dan door de rectus abdominis welke gekliefd wordt met de vingers en dan de inwendige rectusschede. De uitwendige rectusschede is zeer stevig terwijl de inwendige rectusschede heel dun is. Een paramediane incisie is dus iets lastiger dan een incisie door de linea alba.

Answer 56

lnn. popliteus lnn. inguinalis lnn. prescapularis

Answer 57

Behandeling:  Conservatief (rust, AID’s, Tiludronate)  3-6 maanden  Chirurgisch uitruimen cyste  niet altijd mogelijk Soms goede resultaten bij conservatieve behandeling. De cyste kan spontaan terug opvullen. Tiludronate is een bifosfanaat, dit zorgt voor apoptose van de osteoclasten en zorgt dus voor het tegenhouden van botresorptie. Dan na 3-6 maanden kijken of het beter is of niet, anders behandeling. Cyste uitruimen  al het fibreuze weefsel wegcurreteren en verbinding met het gewricht vergroten zodat er geen drukopstapeling meer in de cyste kan plaatsvinden en de klepwerking weg is. Krijgt dan de kans om op te vullen met een bloedklonter, fibrosering en dan botweefsel. Als er op de verdikte kraakbeenzone compressieve krachten komen kan het gaan instulpen in het bot en gaan de ontstekingsmediatoren die aan de rand gevormd worden zorgen voor beenresorptie. Hierdoor ontwikkeld een cyste. Voorkomen:  Vooral bij jonge dieren  Uni-/bilateraal  Mediale femurcondyl  Pijpbeen, radius, tibia De lokalisaties zijn typisch, het zijn allemaal drukgevoelige plaatsen waar er echt gewichtsdraging is en veel minder wrijving.

Answer 58

Laparoscopie --> kijken met een camera om de organen te inspecteren = Minimaal invasieve expolatie van de buikholte Gebruik van een goede lichtbron Gebruik van CO2 om een pneumoperitoneum te verkrijgen

Answer 59

De gluteusspier heeft onvoldoende kracht om de patella over de trochlea te heffen. Wordt vaak gezien bij dieren met weinig spierontwikkeling. Proximale patella fixatie:  Paard en rund  Samengaand met: o Slechte bespiering o Hoefconfiguratie Een proximale patella fixatie is vaak secundair aan een heupluxatie, deze 2 aandoeningen gaan vaak samen. Het dier heeft hierbij de teen hoger waardoor het been naar voren kan worden gebracht zonder dat het op de grond sleept.

Answer 60

Wanneer enkel de oppervlakkige buiger is aangetast kan de diepe dit nog opvangen. Wanneer ook de diepe buiger is aangetast komt de tip van de voet van de grond.

Answer 61

Laparotomie --> het openen van de buikholte om de organen te inspecteren Dit geeft de ruimste expositie van de buikholte. Hierbij wordt gesneden in de linea alba, dit is de versmelting van de inwendige rectusschede (van de m. transversus abdominis) en de uitwendige rectusschede (van de m. obliquus abdominis internus en externus). De linea alba is weinig gevasculariseerd, bij het insnijden is er dus bijna geen bloeding. Bij het insnijden mag enkel wit weefsel worden gezien, er mag geen spier (m. rectus abdominis) worden ingesneden.

Answer 62

Laparotomie --> het openen van de buikholte om de organen te inspecteren Dit geeft de ruimste expositie van de buikholte. Hierbij wordt gesneden in de linea alba, dit is de versmelting van de inwendige rectusschede (van de m. transversus abdominis) en de uitwendige rectusschede (van de m. obliquus abdominis internus en externus). De linea alba is weinig gevasculariseerd, bij het insnijden is er dus bijna geen bloeding. Bij het insnijden mag enkel wit weefsel worden gezien, er mag geen spier (m. rectus abdominis) worden ingesneden.

Answer 63

Fibrotische myopathie --> contractuur

Answer 64

Enterectomie met anastomose Hierbij wordt een stuk darm verwijderd waarna de restanten darm terug aan elkaar worden gehecht, een anastomose. Er zijn 3 types anastomosen: Eind-aan-eind, typisch voor dunne darm Eind-aan-zij, bij dunne darm aan maag/colon Zij-aan-zij, bij dunne darm aan maag/colon/caecum, uitzonderlijk dunne darm aan dunne darm, enkel aan het uiteinde van de darm zodat geen blindzakken ontstaan waarin darminhoud kan indrogen. Deze methode wordt het meeste gebruikt omdat je zelf kan kiezen hoe groot je hem maakt. De eind-aan-zij anastomose kan maar zo groot zijn als de einddiameter van de dunne darm. Daarnaast is het nadeel dat als de dunne darm een beetje komt te hangen dat er een knik in komt wat kan leiden tot obstipatie Bij verschil in diameter: 1. Grote diameter recht afsnijden, kleine diameter heel schuin afsnijden 2. Tractie uitoefenen op het kleine deel, dus de diameter oprekken. Nooit darm met het grootste lumen vernauwen. Dan schuin de darm afsnijden want de darm contraheert en je wilt het lumen zo groot mogelijk houden. Hierbij is de antimesenteriale zijde korter dan de mesenteriale zijde zodat de vascularisatie van de darm nog goed is. De hoek mag tot 45° zijn

Answer 65

Cartilage oligomeric matrix protein -> Verbinden van verschillende collageen type I vezels in pees. niet-collageen eiwitten

Answer 66

Osteoartritis o = aantasting van kraakbeen en onderliggend been jonge dieren. Vaak ook bij GHD.  Slechte hygiëne  Weerstand ↓ o Colostrum onvoldoende of slechte kwaliteit  Gewrichtstrauma De dieren zijn over het algemeen niet goed, hebben overal pijn en liggen vaak. Vaak hematogene infectie en tekort aan immuniteit. Dieren zijn zwak en stoten zich vaker, de kiemen kunnen dan makkelijk in de gewrichten komen en zo in de bloedbaan waar ze persisteren en in verschillende gewrichten nestelen.

Answer 67

Factoren met invloed op het ontstaan van OC/OCD:  Erfelijke aanleg  polygenetisch (niet op te selecteren)  Snelle groei  Voeding o Energierijk/koolhydraten rijk o Fosfor en calcium rijk voeder  (Cu tekort  minder stevige kraakbeenmatrix)  Trauma Veel dieren zijn drager maar waarbij het fenotypisch niet tot uiting komt. Daarom is er moeilijk op te selecteren.  Stress plaatsen  herhaald microtrauma  kraakbeenbarsten, vascularisatie stoornis, necrose  OCD letsels  Klinische OCD?  acuut trauma  afscheiding van het letsel De OCD is al voor de 4-8 maanden aan het ontwikkelen maar zorgt nog niet voor klinische symptomen. Deze treden meestal pas op wanneer de fragmenten loskomen omdat dan ontstekingsmediatoren worden gevormd. Paard:  6 maanden – 4 jaar  Effusie gewricht (opzetting, er is geen pijn), bij punctie: o Helder o Rekbaar o Eiwit normaal, WBC normaal  (Stijfheid)  (Flexieproef positief) Het loskomen van de fragmenten leidt tot verergering van de symptomen Diagnose:  RX  bilateraal  Contrast RX  Artroscopie Bij RX zijn de juiste projecties belangrijk als je weet waar de stukken zitten. Bv. bij het paard t.h.v. de sprong, de intermediaire kam van de cochlea tibia, dan niet alleen een voorachterwaartse opname nemen. Dan moet je ofwel planterolateraaldorsomediaal oblique opname nemen of een zijdelingse opname. Bij paarden worden daarnaast ook altijd meteen RXen gemaakt van de andere gepredisponeerde gewrichten. Conservatieve behandeling: Bij:  Zeer jonge dieren  in de evolutieve fase, dus wanneer herstel nog mogelijk is  Toevalsbevindingen (geen klinische symptomen)  Zeer beperkte opzetting en geen manken  Niets doen  Beperkt voederen  Restrictie van beweging  Corticosteroïden intra-articulair  DMOAS’s, IA, IM Chirurgische behandeling: Bij:  Gewrichtsmuizen  Gewrichtseffusie  Functionele stoornissen Zorgen dat de inflammatie in het gewricht omlaag gaat. Chirurgische behandeling kan preventief worden gedaan of omdat er opzetting of klinische symptomen zijn. Artroscopie, meestal:  Verwijderen osteochondraal fragment/kraakbeen flap  Curreteren letsel  Verwijderen losse fragmenten  Spoelen  om kleinste kraakbeen fragmenten te verwijderen  Sluiten steekincisies Subchondraal been gaat helen zoals kraakbeen, er komen bloedklonters in, de bloedklonter wordt geïnvadeerd door de omliggende fibroblasten, dan krijg je metaplasie van de fibroblasten en gaan ze zich omvormen tot chondrocyten. Uiteindelijk ontstaat fibrocartilago, herstelweefsel.

Answer 68

onvoldoende hygiëne met navel / darm/ longinfecties tot gevolg (1) tekort aan maternale immuniteit door onvoldoende /te late colostrum opname (1)

Answer 69

collageen type 2 (1), oriëntatie: als verschillende parabolen vertrekkende van de gecalcifieerde kraakbeenlaag (1) of diepte loodrecht (0.5), dan kriskras en dan // met opp (0,5) Functie: verantwoordelijk voor structurele integriteit (1)

Answer 70

lokale zwelling (0,5) warmte en pijn bij druk (0,5) erge claudicatie (0,5) die na enkele dagen verdwijnt (0,5)

Answer 71

varices van de zaadstreng (1) kan vruchtbaarheid negatief beïnvloeden door temp toename (1) evt pijnlijkheid bij lopen( 0,5)

Answer 72

varices van de zaadstreng (1) kan vruchtbaarheid negatief beïnvloeden door temp toename (1) evt pijnlijkheid bij lopen( 0,5)

Answer 73

minder trauma (0.5) dus vlottere heling (0,5) minder naar buiten komen van de darmen (1)

Answer 74

meer afstand tussen de steken aan de ene vergeleken met de andere zijde (1) darm met kleinset diameter schuin afsnijden, die met grootste loodrecht (1) wigvormig deel afsnijden / spatuleren aan de kleinste zijde (1)

Answer 75

- Totale fractuur van de tuberositas tibia (0,5) - Verplaatst (0,5) - Niet intra-articulair (0,5) - Geen fragmentatie / niet open (0,5) - Avulsiefractuur / grote schilferfractuur (0,5) Zakt door de knie / kan deze niet fixeren - Ruptuur van de rechte patellaband - Femoralis paralyse - Quadriceps ruptuur Tension band principe (1) Het fixatiemateriaal zet de tractiekracht van de spier om in compressie ter hoogte van de fractuurhaard (1) Correcte tekening: 1pt Kirschnerdraad / fijne Steinmann pin (1) Cerclagedraad (1)

Answer 76

Claudicatie o Nee --> recent, drainage of analgetica o Ja  wonde opgesloten (ontstekingsreactie en vochtopstapeling kan er niet uit, zorgt voor druktoename) of schade aan andere structuren Opzetting gewricht? o Nee --> drainage o Ja --> gesloten Als het een grote wond is exploreren met de vinger, anders met een sonde. Kijken of je tot op het kraakbeen komt of niet. Altijd voorzichtig en vooraf reinigen. Ook opletten met bevindingen, geen conclusies trekken omdat je nog een vlies voelt tussen het kraakbeen en de rest van de verwonding. Niet makkelijk om met zekerheid te zeggen omdat sommige verwondingen zo klein zijn dat je er niet in komt. Diagnostiek: Radiografie o Vreemd voorwerp o Primaire botschade o Lucht o Sonde Diagnose:  Punctie: o T.h.v. gezond weefsel o Aspiratie synoviaalvocht   Geen vocht?  fibrine, synovitis of drainage via wond  Dan injectie NaCl 0,9%  drainage en aspireren voor cultuur Behandeling: 1. Exploratie en reinigen wond 2. Spoelen gewrichtsholte 3. Sluiten kapsel/huid Aanvullend ook AB, systemisch en lokaal, en NSAID’s zidat inflammatie t.h.v. het gewricht wordt onderdrukt.

Answer 77

Bij niet gewichtsdragende pezen, daar dit hechtmateriaal nooit dezelfde elastische eigenschappen van het normale peesweefsel kan hebben. En enkel als er steriel gewerkt kan worden.

Answer 78

schade aan de zenuw waarbij de endoneurale bindweefselschede intact blijft maar de axonen degeneratie vertonen (dist en korte afstand prox)

Answer 79

○ AB: infectie vertraagt wondheling, profylactisch bij pos fluo test, 2-4x/dag topicaal en bij infectie om het uur voor 2 dagen, druppels >>> zalf ○ NSAID: systemisch (topicaal vertragend effect op wondheling) ○ atropine: relax corpus ciliare dus minder pijn, mydrias zorgt voor minder kans op synechiae (verklevingen), eenmalige toediening ○ vermijden zelftrauma: halskraag of oogmasker, aanbinden (stress zorgt wel voor coristol)

Answer 80

○ anti inflammatoir ■ cortico: top en/of syst (eerst fluo) ■ nsaid: bij imm gemedi wel cortico want minder krachtig, trauma wel goed maar enkel stomp ■ cyclosporine A ■ azothiprine ○ preventie secundaire complicaties ■ synechiae: atropine, tropicamide, fenylefrine ■ glaucoom reductie pijn ■ atropine: cycloplegie ■ NSAID syst ■ morfine/butorfanol bij erge pijn

Answer 81

1)Het onder controle brengen van de ontsteking 2)Het voorkomen van secundaire complicaties 3) Het reduceren van de pijn geassocieerd met de ontsteking

Answer 82

· Plaatselijke verwijding van een bloedvat t.g.v. een plaatselijke verzwakking van de tunica media Er moet een verschil gemaakt worden tussen een ‘echt’ aneurysma waarbij bloed in een uitpuiling wordt gepompt en een ‘vals’ aneurysma waarbij ook de tunica adventitia onderbroken is m.b.v. echografie.

Answer 83

Distichiasis duidt op abnormaal gepositioneerde wimpers langsheen de ooglidrand die meestal uitgaan van de afvoergangetjes van de klieren van Meibomius. Men treft deze dus aan vlakbij en aan de binnenkant van de ooglidrand. Distichiasis komt bijna steeds voor ter hoogte van het bovenste ooglid en veroorzaakt irritatie van cornea en conjunctiva. Het kan variëren van slechts enkele haartjes tot een lange rij. Het komt frequent voor bij sommige hondenrassen (Cocker Spaniël, Bulldog, Pekinees, Weimaraner, ...). Een grondig onderzoek met gebruik van een loupebril is nodig om deze vaak niet-gepigmenteerde haartjes te kunnen identificeren. Hierbij moet het ooglid omgeplooid worden. De haartjes zijn dikwijls omgeven door slijm; wanneer men dit verwijdert worden ze zichtbaar. Bij het uitdrukken van het secreet van de klier van Meibomius komen soms meerdere haartjes uit één klieropening tevoorschijn. Dieren met distichiasis kunnen symptoomloos blijven als de haartjes weinig irritatie veroorzaken. In het andere geval zien we tekenen van irritatie zoals traanvloei, dichtknijpen van het oog, troebeling van de cornea, ... De behandeling bestaat uit het verwijderen van de vervelende haartjes. Dit kan net zoals voor trichiasis op verschillende manieren gebeuren (mechanisch, elektrocauterisatie, cryotherapie, ontharingslaser). Distichiasis over een grotere afstand kan ook behandeld worden door excisie van een strip weefsel waar de haartjes zich in bevinden.

Answer 84

- Neuroma prox zenuwuiteinde J - Neuroma distaal zenuwuiteinde F - Hyperflexie van de kogel - Niet meer kunnen strekken van de kogel - Ongevoeligheid thv kroonrand - Slechte hoorn aanmaak

Answer 85

platelet rich plasma, bij activatie bloedplaatjes gaan die massale hoeveelheid groeifactoren produceren → stimuleren cellen tot vorming van meer extracellulaire matrix, bij tendinitis

Answer 86

randosteofytose, subchondrale sclerose, vernauwing gewrichtsinterlinie, weke delen zwelling niet op RX - wijziging gewrichtsvocht: meer WBC, PMN, minder rekbaar - synovitis en fibrinevorming in gewricht zichtbaar - wear lines? groeikraakbeen wordt afgebroken door proteolytische enzymen - osteomyelitis: afbraak onderliggend bot - spontane ankylose bij chronische (uitz) - lucht: gasproductie bachterie - vernauwing gewrichtsinterlinie - weke delen zwelling - sclerose subchondrale beenplaat - randosteofyten

Answer 87

OSTEOCHONDROSE (OC) is de verzamelnaam voor het syndroom waarbij er een gestoorde endochondrale ossificatie optreedt met retentie van epifysair of fysair groeikraakbeen tot gevolg. Het allereerste histologisch teken dat men van OC/OCD heeft kunnen vaststellen is een focale zone van chondrocytennecrose in het epifysaire groeikraakbeen die het gevolg is van beschadiging/necrose van bloedvaten in de kraakbeenkanalen nabij het ossificatie front. Er is veel onderzoek naar gedaan, de laatste jaren lijkt de ischemie theorie steeds logischer. In het aller vroegste stadium van ontwikkeling van OC of OCD is te zien dat de bloedvaten op het niveau van de overgang gaan throboseren. Er komen klonters in waardoor de doorbloeding van een bepaalde zone van het kraakbeen in het gedrang komt en daar gaan de chondrocyten afsterven. De bloedvaten kunnen beschadigen door de inwerkende krachten, door genetisch minder kwalitatief collageen of wanneer het dier zeer snel groeit. Er ontstaat dus een zone van ischemie in het ossificatiefront en de chondrocyten die daar zitten gaan afsterven. De necrotisering van de chondrocyten zorgt dat er te weinig collageen en proteoglycanen worden aangemaakt. Hierdoor vindt degeneratie van de kraakbeenmatrix plaats waardoor uiteindelijk de endochondrale ossificatie zal stoppen. Dit kan vervolgens evolueren in 2 richtingen. Het kan genezen, doordat de naburige kraakbeencellen gaan prolifereren en migreren of doordat er bloedvaten ingroeien van de naburige kraakbeenkanalen. Soms gebeurt dit niet en dan krijg je verdere degeneratie. Barsten  kraakbeenflappen  verbening  osteochondrale fragmenten  gewrichtsmuizen (Laatste 3 niet altijd, enkel wanneer er ‘heling’ optreedt wanneer de doorbloeding in de kraakbeenflap terug op gang komt).

Answer 88

- j - mono - type I na herorientatie III - immobilisatie 6-8weken in ontlaste toestand - F, tip omhoog maar OB en interosseus zijn er nog → totale sectie OB IO en DB kogel op grond - f

Answer 89

Liefst blijf-katheters gebruiken met heparine coating ➔ Zodanig dat thrombus vorming zoveel mogelijk beperkt wordt ➢ Lengte van de katheter aanpassen ➔ Niet te kort en niet te lang: te korte katheter duwt vaak tegen contralaterale venewand en te lange katheter gaat venewand over te lange afstand irriteren. ➢ Aseptisch werken! ➔ Want katheter = infectiepoort voor kiemen!! Scheren, reinigen, ontsmetten, katheter inbrengen met steriele HS. Contact vermijden met overgang katheter-huid → er zit een verlengstukje op zodanig dat je dat kan vermijden. ➢ Aanbrengen in richting van de bloedstroom ➢ Katheter goed beschermen en regelmatig controleren

Examenvragen deel martens Flashcards

(120 cards)