Week 2 Flashcards

Question

Hoe wordt het pH gehandhaafd in het lichaam?

Answer 1

Door het elimineren van het vluchtige zuur (longen) en het niet-vluchtige zuur (nieren). Buffers (bicarbonaat, albumine, hemoglobine, intracellulaire fosfaten, eiwitten en in het botweefsel (mineralen uit bot, bij chronische acidose))

Answer 2

Respiratoire acidose omdat ze het zuur niet uit kunnen blazen

Answer 3

Normale of een hoge aniongap

Answer 4

Verlies van bicarbonaat (veel diarree) of infuus met teveel NaCl. Als dit allemaal niet aan de hand is kom je al snel bij een renal tubulaire acidose.

Answer 5

1. Een te grote toevoer van niet-vluchtig zuur; 2. Verlies van HCO3-; 3. Onvoldoende renale netto-HCO3 productie en H+ excretie.

Answer 6

● Kussmaul-ademhaling (hyperventilatie); ● Misselijkheid en braken; ● Verwarring of mentale verwarring; ● Spierzwakte; ● Cardiale symptomen.

Answer 7

● Hemodynamische instabiliteit: meer H+ de cel uit en K+ de cel in, wat leidt tot een hyperkaliëmie ● De hyperkaliëmie kan leiden tot respiratoire insufficiëntie; ● Vaak treedt een acidose op bij een sepsis, waardoor er verminderde weerstand is en hypoxie kan ontstaan; ● Bij een intoxicatie zijn toxines gevaarlijk en kunnen zuurstofradicalen worden gevormd.

Answer 8

Albumine (negatief geladen)

Answer 9

De aniongap moet lager zijn

Answer 10

Dan is er sprake van een verlaagd bicarbonaat en een toename van chloor. Dit noem je ook wel een hyperchloremische acidose.

Answer 11

Diarree (bicarbonaatverlies) Renaal verlies van onbekend anion Renale tubulaire acidose

Answer 12

Dan wil je onderzoeken of de nieren hun werk goed doen. Hiervoor bepaal je de urine anion gap (na+k-cl) - Een positieve urine anion gap suggereert een lage urine NH4+ (RTA) - Een negatieve urine anion gap suggereert een hoge urine NH4+ (diarree)

Answer 13

Bij een proximale RTA krijg je renaal bicarbonaatverlies Bij een distale RTA krijg je onvoldoende de novo bicarbonaat productie

Answer 14

In de gap zit een onbekend zuur en de aniongap.

Answer 15

GOLDMARK ● Glycols: ethylene and propylene glycol; ● 5-oxoproline: afbraakstof paracetamol; ● L-lactate (melkzuur rest) wat ontstaat bij hypoxie bij bijvoorbeeld een septische shock; ● D-lactate uit de darm; ● Methanol, metabolieten uit methanol (intoxicatie); ● Aspirine; ● Renal Failure; ● Ketoacidose: ketonzuren kunnen uiteenvallen in H+ (daling pH) en een keton zuurrest. Dit keton zuurrest is een anion.

Answer 16

● H+ te binden aan buffers, afkomstig uit het bloed. Zo blijft het H+ niet vrij in de urine, maar bindt bijvoorbeeld aan fosfaat. Fosfaat is namelijk een titreerbaar zuur; ● H+ te binden aan de buffer die de nier naar behoefte zelf maakt: bijvoorbeeld ammonium (NH4+).

Answer 17

Als natriumbicarbonaat

Answer 18

Glutamine uit het bloed, afkomstig uit de lever

Answer 19

In de verzamelbuis onder invloed van H+-ATPase (kost veel energie).

Answer 20

Natrium gaat via de NH3 transporter de cel in en H+ verlaat dan de cel. H+ bindt zich aan het gefiltreerde bicarbonaat en via het enzym koolzuuranhydrase (dat dit proces versneld), wordt dat omgezet in water en koolzuur. Dit kan de cel in diffunderen en wordt daarna weer omgezet in bicarbonaat en H+. Natrium wordt samen met bicarbonaat gereabsorbeerd door de natriumchloor antiporter en komt weer in het lichaam terecht.

Answer 21

○ Congenitaal; ○ Ernstig distaal Na+-tekort; ○ Lithium gebruik; ○ M. Sjögren, en andere auto-immuun ziekten; ○ Obstructieve uropathie; ○ Sikkelcelziekte;

Answer 22

○ Acetazolamide gebruik (Diamox); ○ Cystinose; ○ Ifosfamide; ○ Multipel myeloom.

Answer 23

CO2 retentie bij respiratoire acidose. Kan voorkomen bij ademen in een zakje of bij COPD en soms bij astma.

Answer 24

● Bicarbonaat Retentie door de nieren als gevolg van volume tekort via het RAAS-systeem; ● Verlies van zoutzuur (HCl) door braken.

Answer 25

Gezondheid is een toestand van volledig lichamelijke, geestelijke en maatschappelijk welzijn en niet slechts de afwezigheid van ziekte of andere lichamelijke gebreken

Answer 26

Gezondheid als het vermogen om je aan te passen en je eigen regie te voeren, in het licht van de sociale, fysieke en emotionele uitdagingen van het leven

Answer 27

○ Stoppen met roken (aandacht voor schaamte of schuldgevoel); ○ Eiwitverrijkt dieet (BMI onder de 21 betekent bij COPD al ondervoeding); ○ Eventuele aanpassingen thuis om meer energie over te houden, of thuiszorg;

Answer 28

Medicamenteuze behandeling: ○ Luchtwegverwijders, dosisaerosol of inhalatiepoeder: ■ Bèta-2-sympathicomimeticum kortwerkend en/of anticholinergicum kortwerkend; ■ Beta-2-sympticomimeticum langwerkend en/of anticholinergicum langwerkend; ○ Inhalatiecorticosteroïden: wel zinvol bij astma, maar bij COPD alleen zinvol bij ernstige exacerbaties (bij vanaf 2 per jaar);

Answer 29

○ Kortwerkend bèta-2-sympathicomimetica vernevelen of d.a. met voorzetkamer; ○ Bij onvoldoende verbetering: kortwerkend anticholinergicum; ○ Prednisolon zeven dagen 30 mg; ○ In geval van koorts of hele slechte conditie of ernstig ziek zijn: antibiotica; ○ Na 30 min. geen verbetering of alarmsymptomen (uitputting of cyanose) dan insturen naar het ziekenhuis. Dit doe je ook als er onvoldoende zorgmogelijkheden thuis zijn, een ernstige interfererende comorbiditeit is of als er risicofactoren voor een ernstig beloop zijn.

Answer 30

● Het ontbreken van blijvend effect van intensieve handelingen; ● Frequente ziekenhuisopnames voor een acute exacerbatie; ● Inschatting patiënt en zorgverleners; ● Slechte kwaliteit van leven; ● Ernstige dyspnoe.

Answer 31

○ Eiwitrijk dieet; ○ Lichte natriumbeperking; ○ Stoppen met roken; ○ Vochtinname max. 1,5-2L/dag;

Answer 32

○ ACE-remmer tot maximaal verdraagzame dosis (bij hinderlijke hoest een angiotensine receptor blokker); ○ Bètablokker (langzaam ophogen omdat in de eerste twee weken het hartfalen kan verergeren); ○ Diuretica; ○ Eventueel aldosteronantagonisten, zoals digoxine;

Answer 33

○ Furosemide intraveneus: om vocht te verliezen; ○ Morfine 2,5-5 milligram intraveneus, dit kan ook de perifere vaatweerstand verlagen; ○ Nitraat; ○ Zuurstof; ○ Verwijzen bij: onvoldoende resultaat, vermoeden myocardinfarct als oorzaak, ontoereikende zorgsituatie thuis;

Answer 34

○ Probeer diuretica, ACE-remmer en bètablokkers zo lang mogelijk te continueren tot inname niet meer mogelijk is, de bijwerkingen te hinderlijk worden of het serumcreatinine boven de 221 micromol/L uitkomt en de klaring onder de 30 ml/min/1,73 m2 komt; ○ Bij voorkeur (tenzij AP of ritmestoornissen) eerst de bètablokker afbouwen/stoppen, daarna de ACE-remmer; ○ Diureticum zo lang mogelijk continueren en pas als laatste afbouwen/stoppen.

Answer 35

● NYHA-klasse 4= kortademig in rust; ● Nierinsufficiëntie; ● Ondervoeding; ● Frequente ziekenhuisopnames (binnen twee maanden heropname); ● EF < 20%; ● Hypotensie; ● Extreme vermoeidheid en orthopneu.

Answer 36

Comorbiditeiten bij hartfalen zijn: cognitieve stoornissen, depressieve symptomen en angststoornissen, COPD, hypertensie, anemie, nierfunctiestoornissen, atriumfibrilleren, diabetes mellitus en slaapstoornissen.

Answer 37

○ Exploreren waar de angst vandaan komt; ○ Indien angst voor stikken, echter kan dit nauwelijks gebeuren, dus uitleg geven: patiënt stikt niet, maar wordt door toenemende hypercapnie suffer en ervaart de benauwdheid minder en zo glijdt de persoon langzaam weg; ○ Oxazepam of lorazepam;

Answer 38

○ Vragen naar emotionele problemen; ○ Informatie geven over prognose, beloop en begeleidingsmogelijkheden ziekte; ○ Cognitieve gedragstherapie; ○ Eventueel SSRI.

Answer 39

1. Wat zijn de medische factoren van de onderliggende en bijkomende aandoening? 2. Te verwachten therapeutische resultaten 3. Belasting diagnostische en therapeutische ingrepen en belastbaarheid patiënt 4. Wensen en voorkeuren patiënt

Answer 40

● Beperkte evidence over de effectiviteit van behandeling; ● Communicatie moeilijkheden; ● Diagnostiek kan belastend zijn; ● Familiale betrokkenheid in het medisch beleid; ● Niet-specifieke symptomen.

Answer 41

agitatie, agressie, wanen/hallucinaties, apathie en depressieve klachten

Answer 42

● Geen uitzicht op verbetering; ● Lichamelijke toestand van de patiënt; ● (Veronderstelde) wens van de patiënt; ● Geringe kwaliteit van leven; ● Het niet onnodig willen rekken van het leven.

Answer 43

Immobiliteit, slikstoornissen en voedingsproblemen

Answer 44

● Cardiovasculaire ziekten; ● Dehydratie en cachexie; ● Pneumonie.

Answer 45

leeftijd, geslacht, sociaaleconomische status, type dementie en co-morbiditeit.

Answer 46

Het bespreken van en anticiperen op de gewenste invulling van de zorg als er iets ernstigs (reanimatie, infectie, ziekenhuisopname, enzovoort) gebeurt.

Answer 47

Multimorbiditeit, een of meer ‘geriatric giants’, het ontbreken van een sociaal netwerk, recent verlies van een partner, alleenstaand zijn, een lage opleiding, laaggeletterdheid en een recente ziekenhuisopname.

Answer 48

● Werken altijd hetzelfde: geen controle van stollingstijd (INR) nodig; ● Elke dag dezelfde dosis; ● Begeleiding door de trombosedienst is niet nodig; ● Iets minder bijwerkingen, vooral de kans op een hersenbloeding lijkt kleiner.

Answer 49

● DOAC’s werken maar kort. Als je ze een dagje overslaat, werken ze al snel minder goed. Het risico op trombose neemt dan snel toe. Dat is minder het geval bij de VKA's; ● Bij VKA's kunnen artsen de werking van de antistolling stoppen met vitamine K; ● Voor sommige DOAC’s zijn er nog geen tegenmiddelen (antidotum). Dit is er wel voor dabigatran, apixaban en rivaroxaban; ● De gevolgen van gebruik van DOAC’s op langere termijn zijn nog onvoldoende onderzocht.

Answer 50

● Flank- of perineumpijn; ● Delier; ● Tekenen van sepsis; ● Koorts; ● Algehele malaise; ● Koude rillingen.

Answer 51

● Mannen; ● Zwangeren; ● Kinderen < 12 jaar; ● DM; ● Nefro- en/of urologische problemen; ● Blaaskatheter; ● Neurologische blaasstoornis.

Answer 52

Urotheelcelcarcinomen