Wykład VII: Zaburzenia antyspołeczne Flashcards
(21 cards)
Osobowość psychopatyczna (McWilliams)
Wykład VII: Zaburzenia antyspołeczne
- poleganie na prymitywnych mechanizmach obronnych
- prak podstawowego przywiązania
- antyspołeczny brak wrażliwości
- brak sumienia
Agresywność: popęd afekt i temperament w psychopatii
Wykład VII: Zaburzenia antyspołeczne
Komponent bilogiczny!
* poziom aktywności
* ujawnianie agresywności w sposób pasywny
* funkcje temperamentatlne (brak zdolności uspokajania się, brak wewnętrznego opiekuna)
* wyższy próg pobudzenia (potrzeba stymulacji)
* problem z wyrażaniem i odczuwaniem emocji
* drapieżna agresywność
* świadome emocje są skrajne
Mechanizmy obronne w psychopatii
- omnipotentna kontrola
- identyfikacja projekcyjna
- dysocjacja
- acting out
Omnipotentna kontrola w psychopatii
- obrona przed wstydem, utrzymanie przed światem przeświadczenie o własnej wielkości, zamaskowanie swoich perwersji, które uważają za małe wybryki
- brak sumienia, niezdolność do budowania więzi - człowiek jest ważny póki jest odbiorcą manifestacji siły i dominacji
- kontrola, manipulacja, wykorzystywanie, pomieszanie w drugiej sobie tych kawałków, których nie chcą czuć w sobie
Identyfikacja projekcyjna w psychopatii
Wykład VII: Zaburzenia antyspołeczne
- sposób na wyrażanie swoich uczuć - przekazanie ich na drugą osobę
- poczucie kruchości, bezradności, lęk
Dysocjacja w psychopatii
Wykład VII: Zaburzenia antyspołeczne
- mają za sobą doświadczenia traumatyczne
- usuwanie aktywnie, ale nieświadomie drobnych wybryków - minimalizacja osobistej odpowiedzialności
- wzmożony brak poczucia odpowiedzialności
Acting out w psychopatii
Wykład VII: Zaburzenia antyspołeczne
- osoba nie odczuwa lęku, nie ma dostępu do tych uczuć (przynajmniej nie są zauważalne)
- jest to sposób na zakrycie tych niechcianych uczuć
Rodziny patologiczne
Wykład VII: Zaburzenia antyspołeczne
- wrogie rozpieszczenie i surowa dyscyplina
- impulsywne dziecko i niepewna matka
- losowa represja - wzmożenie chaosu i poczucia niepewności, brak budowy bezpiecznego świata
- omnipotenta jako ochrona Ja: nie mogeliczyć na opiekę ze strony rodziców, muszę się zająć sam sobą - wycofanie się z więzi, skierowanie tej energii ku sobie
- brak ekspresji emocji, słowo jako narzędzie
- destrukcyjny typ hojności
- deprywacja potrzeb emocjonlanych
- niemożność internalizacji dobrych obiektów, identyfikacji z opiekunem, niepoznanie uczucia miłości
- identyfikacja z obiektem Ja obcego - przypomina wewnętrzny ideał, który budzi podziw i przerażenie
Rodziny bez objawów patologii
Wykład VII: Zaburzenia antyspołeczne
- nieumiejętność odpowiedzenia na potrzeby wymagajacego dziecka, przez co pojawia się agresywność
- brak doświadczenia stawiania granic, posiadanie prganienia władzy i dominacji
- rozczarowanie, pogarda i zawód rodzicami
Psychopatyczne Ja
Wykład VII: Zaburzenia antyspołeczne
- potrzeba wyrazistego i energetycznego podejścia ze strony rodziców (zaangażowanie ojca)
- dyscyplina, strukttura, zagospodarowanie siły
- wejście w relację z osobą o silnej osobowości - korekta i osłabienie struktury psychopatycznej
- podświadome poczucie, że inne rodziny mają coś, czego u nich brakuje - wrogość, wściekłość (podważenie omnipotentnej kontroli)
Osobowość antyspołeczna: Gabbard
Wykład VII: Zaburzenia antyspołeczne
Zaburzenie antyspołeczne: dwa bieguny - afektywny i interpersonalny:
* (brak więzi, wyrzutów sumienia, poczucia winy, sumienia, jest tylko Ja idealne).
* Płytkie, powierchowne okazywanie emocji, wyolbrzymione poczycie wartości
aspekty behawiorale:
* zachowania antyspołeczne, immpulsywne, acting out
* dewiacje społeczne, nieodpowiedzialność, pasożytniczy tryb życia, potzreba stymulaxji
Antyspołeczne ZO: kryteria diagnostyczne DSM-IV
Wykład VII: Zaburzenia antyspołeczne
nieprzestrzeganie norm społecznych, impulsywność, niezdolność do planowania
Antyspołeczne ZO: kryteria diagnostyczne DSM V
Wykład VII: Zaburzenia antyspołeczne
nastawienie na otrzymanie natychmiastowej gratyfkacji, bez zwględu na doświadczenia, skłonność do manipulacji, wrogość, nieodpowiedzialność, przedkładanie interesu własnego nad interes innycg, oczekiwanie szczególnego sposobu traktowania, gotowość do wykorzystywania innych
Typologia zaburzeń antyspołecznych - Kernberg
- antyspołeczne zaburzenie osobowości
- złośliwy narcyzm
- narcystyczne zaburzenie osobowości z zachowaniami antyspołecznymi
- neurotyczne zaburzenie osobowości z rysami antyspołecznymi
- zachowania antyspołeczne jako część nerwicy objawowej
- reakcja antyspołeczna
Antyspołeczne zaburzenie osobowości (Kernberg)
Wykład VII: Zaburzenia antyspołeczne
silny komponent ekstrawersji, ostre nasilenie rozproszenia tożsamości i intensywności agresji
Złośliwy narcyzm (Kernberg)
Wykład VII: Zaburzenia antyspołeczne
- pomiędzy narcyzmem a psychopatią
- zachowania antyspołeczne, egosyntoniczny sadyzm, orientacja paranoidalna, zakotwiczona agresja
- zachowania antyspołeczne mają charaoter pasywny, np. szantaż samobójstwem
- potrafią wchodzić w relacje
Narcystyczne zaburzenie osobowości z zachowaniami antyspołecznymi (Kernberg)
Wykład VII: Zaburzenia antyspołeczne
- pasożytniczy tryb życia
- zdolność do odczuania poczucia winy, adekwatnej percepcji przeszłości
- zachowania antyspołeczne: dezorganizujacy sposób wiązania się (potrafi być w relacjach, ale jest zdolna wykorzystywać)
- brak stylów psychopatycznych
Neurotyczne zaburzenie osobowości z rysami antyspołecznymi (Kernberg)
Wykład VII: Zaburzenia antyspołeczne
- poczucie winy - zachowania antyspołeczne w celu otrzymania kary
- zbyt opresywne superego
Zachowania antyspołeczne jako część nerwicy objawowej (Kernberg)
Wykład VII: Zaburzenia antyspołeczne
- adolescenci
- zachowania antyspołeczne rozwiązuje konflikty, nie ma to podłoża psychopatycznego
Reakcja antyspołeczna (Kernberg)
Wykład VII: Zaburzenia antyspołeczne
- prawidłowa neurotyczna adaptacja do anormalnego środowiska społecznego
- bezkrytyczne dostosowanie się do środowiska, włącznie z przyjmowaniem zachowań antyspołecznych
- brak związku z psychopatią
Przeciwwskazania do psychoterapii
Wykład VII: Zaburzenia antyspołeczne
poczucie dominującego lęku przez terapeutę w kontakcie z pacjentem (jak pojawia sie to u młodych, to można nad tym pracować w całym systemie)
