Κτήση και απώλεια της κληρονομίας

Question 1

Μερική αποδοχή; Εξαιρέσεις;

Answer 1

Κατ’ αρχήν μερική αποδοχή δεν είναι επιτρεπτή, ο κ υπεισέρχεται στην περιουσία ως σύνολο, δεν μπορεί να αποδεχθεί ένα μέρος της. ΑΚ 1851 η αποδοχή είναι άκυρη αν έγινε για μέρος της κληρονομίας, θεωρείται σαν να μην έγινε. Εξαίρεση εισάγεται όταν ο κ καλείται σε περισσότερες μερίδες ΑΚ 1853. Αυτό πχ κ από διαθήκη και εξ αδιαθέτου, ή καλείται κατά προσαύξηση, ή από διαθήκη και από το νόμο.

Question 2

Συνέπειες αποδοχής της κληρονομίας

Answer 2

Το προσωρινό κληρονομικό δικαίωμα που είχε αποκτήσει ο κ με την επαγωγή γίνεται οριστικό, απώλεια του δικαιώματος προς αποποίηση της κληρονομίας, δήλωση είναι αμετάκλητη. Καθολική διαδοχή.

Question 3

Συνέπειες της αποποίησης

Answer 3

Ο ΑΚ καθιερώνει τρία νομικά πλάσματα. Η επαγωγή θεωρείται ότι δεν έγινε - ο αποποιούμενος θεωρείται σαν να ήταν νεκρός κατά το χρόνο θανάτου του Κ. Η κληρονομία επάγεται σε αυτόν που θα είχε κληθεί. Ο νέος κ θεωρείται ότι απέκτησε κληρονομικό δικαίωμα κατά το θάνατο του Κ.

Question 4

Έναρξη της προθεσμίας αποποίησης

Answer 4

Από την γνώση της επαγωγής και του λόγου της. Γνώση δηλαδή όχι απλώς του θανάτου του Κ αλλά οτι συντρέχουν όλες εκείνες οι πραγματικές και νομικές προϋποθέσεις που απαιτούνται για την κλήση του κ στην κληρονομία. Μπορεί και περιστατικά μετά το θάνατο του Κ πχ αποποίηση από αρχικό κ.

Question 5

Αναξιότητα

Answer 5

Είναι η με δικαστική απόφαση έκπτωση του κ, ή καταπιστευματοδόχου, ή κληροδόχου από τα κληρονομικά του δικαιώματα για σοβαρά παραπτώματα.

Question 6

Διάκριση αναξιότητας και εν στενή εννοία αποκλήρωσης

Answer 6

Αναξιότητα κηρύσσεται με δικαστική απόφαση. Παροχή συγγνώμης με τυπικές διατυπώσεις. Η αναξιότητα είναι λόγος έκπτωσης μετά την επαγωγή - πρακτικά χωρίς σημασία γιατί οι συνέπειες επέρχονται αναδρομικώς. Η αναξιότητα μπορεί να αφορά οποιονδήποτε, ακόμη και μη συγγενή, που έχει ορισθεί κ.

Question 7

Ποιός ασκεί την αγωγή για κήρυξη κ ως ανάξιου;

Answer 7

Όποιος έχει έννομο συμφέρον, ακόμη και έμμεσο, πχ εκείνος που δεν θα κληθεί αμέσως μετά τον ανάξιο αλλά αν εκπέσουν και άλλοι κ.