psychofiszki 1-7 Flashcards
(63 cards)
Senność patologiczna (somnolentia)
Nadmierna senność i tendencja do zapadania w sen niezależnie od rytmu dobowego. Nawiązanie kontaktu jest możliwe po zastosowaniu silnych, powtarzalnych bodźców. Towarzyszy spowolnienie psychoruchowe i zmniejszona jasność rozpoznawania otoczenia
Stan przedśpiączkowy (sen patologiczny, półśpiączka)
Patologicznie głęboki sen z zachowaniem reakcji jedynie na bardzo silne bodźce, jednak bez możliwości wyprowadzenia z tego stanu za pomocą owych bodźców.
Śpiączka (coma)
Wyłączenie przytomności z zanikiem reaktywności. W zależności od głębokości obserwuje się różny stopień zniesienia odruchów (do arefleksji) i funkcji autonomicznych
Sąd realizujący
Przekonanie o istnieniu spostrzeganego przedmiotu lub zjawiska. Sąd realizujący może być prawidłowy (faktycznie istnieją) lub fałszywy (w rzeczywistości przedmiotu lub zjawiska nie ma)
Sąd klasyfikujący
Umiejętność zaszeregowania spostrzeganego przedmiotu lub zjawiska do znanej grupy bądź kategorii (czyli rozpoznanie „co to jest”)
Złudzenia fizjologiczne
Złudzenia geometryczne, złudzenia w stanie zmęczenia lub napięcia emocjonalnego (oczekiwanie, obawa), zwane złudzeniami „przez nastawienie”. Podlegają jednak krytycznej ocenie i są korygowane – „zdawało mi się”. Np. ktoś czeka na ważny telefon -> słyszy dzwonek ->sprawdza –> nie ma nieodebranych – > zdawało mi się.
Złudzenia patologiczne
Złudzenia niepodlegające krytycznej ocenie, nie są korygowane pomimo dostarczenia dowodów ich błędności. Sąd realizujący jest prawidłowy, lecz sąd klasyfikujący nie. Zawsze występuje bodziec zewnętrzny.
Np. szelest liści odbierany jako przemawiający do chorego głos – chory jest przekonany o jego istnieniu.
Omamy wzrokowe
Zarówno proste, nieuformowane spostrzeżenia, jak błyski, światło lub złożone obrazy przedmiotów i osób (wizje). Np. chory widzi wpatrującą się w niego nieruchomą postać pomimo braku jakichkolwiek osób w pobliżu, ma przekonanie, że postać istnieje.
Nieprawidłowy sąd realizujący i klasyfikujący. Nie ma bodźca zewnętrznego. Chorzy nie próbują ustalić prawdziwości doznań, są oporni na perswazje.
Omamy słuchowe
Obejmują fałszywą percepcję dźwięków – od prostych, typu szum i stukanie, po głosy nieistniejących osób. Mogą mieć charakter komentarzy (omamy słuchowe komentujące), nakazów, zakazów (omamy słuchowe imperatywne) lub rozmów (dialog omamowy).
Nieprawidłowy sąd realizujący i klasyfikujący. Nie ma bodźca zewnętrznego. Chorzy nie próbują ustalić prawdziwości doznań, są oporni na perswazje.
Omamy cenestetyczne
Fałszywa percepcja doznań fizycznych, lokalizowanych w obrębie ciała.
Np. przechodzenie prądów, przemieszczanie się narządów wewnętrznych, „pająki chodzą po ciele”, „energia niebiańska przeze mnie przenika”.
Nieprawidłowy sąd realizujący i klasyfikujący. Nie ma bodźca zewnętrznego. Chorzy nie próbują ustalić prawdziwości doznań, są oporni na perswazje.
Omamy węchowe
Doświadczanie zapachów pomimo braku źródła. Zazwyczaj są przykre dla chorych (spalenizna, gnicie, zapach diabła, piekła, siarki), rzadziej przyjemne (fiołki, kadzidła). Mimo przykrości zapachu chory nie poszukuje najczęściej jego źródła i nie stara się go pozbyć
Omamy smakowe
Odczuwanie określonego smaku, zwykle nieprzyjemnego, pomimo braku źródła. Smak może być konkretny, rozpoznawalny dla wszystkich lub trudny do określenia (palonego papieru, metalowy, trucizny)
Omamy rzekome
Inaczej pseudohalucynacje. Są zlokalizowane przez chorego we wnętrzu własnego ciała lub szerzej – w wewnętrznej subiektywnej przestrzeni. Najczęściej słuchowe (głos w głowie), ale też mogą być wzrokowe ( żywe wyobrażenia w przestrzeni przed oczami).
Mikropsje
Nienaturalnie małe obiekty widziane przez chorego, które nie istnieją, chory zachowuje wobec nich krytycyzm. Ten rodzaj doznań należy do parahalucynacji (halucynoidów). Np. „chory widzi małego słonia biegającego po stole i stwierdza „znowu mam atak”.
Makropsje
Nienaturalnie duże obiekty widziane przez chorego, które nie istnieją, chory zachowuje wobec nich krytycyzm. Ten rodzaj doznań należy do parahalucynacji (halucynoidów). Np. „chory mrówkę wielkości psa biegającą po stole i stwierdza „znowu mam atak”.
Parahalucynacje/halucynoidy
Zaburzenia spostrzegania, w których chorzy zachowują krytycyzm. Charakterystyczne dla chorób OUNu o podłożu organicznym.
Depersonalizacja
Zmiana postrzegania i doświadczania własnej osoby polegająca na poczuciu oddzielenia od własnej osoby, stawaniu się zewnętrznym obserwatorem swojego umysłu lub ciała. Chorzy relacjonują poczucie nierealności „jak we śnie” bądź obcości siebie lub części swojego ciała.
Derealizacja
Zmieniona percepcja otaczającej rzeczywistości, która wydaje się nierealna, dziwna i obca. „świat nierealny”, „jak na filmie”, osoby wokół – „mechaniczne”.
Koncentracja uwagi
Zdolność do zogniskowania uwagi na danym bodźcu lub działaniu
Zakres uwagi
Liczba bodźców rejestrowanych w czasie ekspozycji, np. liczba elementów dostrzeganych podczas oglądania danego obrazu
Trwałość uwagi
Zakres czasu, w jakim pacjent utrzymuje swoją uwagę na określonym obiekcie lub czynności (np., jak długo jest w stanie oglądać film ze zrozumieniem)
Przerzutność uwagi
Możliwość zmiany obiektu lub działania, na którym dotychczas była ona zatrzymana
Podzielność uwagi
Zdolność zaangażowania uwagi w odbieranie kilku bodźców jednocześnie lub jednoczesne podejmowanie kilku czynności
Wybiórczość uwagi
Umiejętność kierowania uwagi na wybrane bodźce z pominięciem innych bodźców w zależności od aktualnych potrzeb