Gąbki Flashcards
(17 cards)
Archeocyty
Są komórkami totipotencjalnymi, czyli takimi, które mogą przekształcać się w każdy rodzaj komórek. Są zdolne do fagocytozy, zawierają dużą ilość cytoplazmy.
Amebocyty
Komórki zdolne do zmiany kształtu, mające możliwość wykonywania ruchów pełzakowatych. Dokonują fagocytozy i uczestniczą w trawieniu pokarmu. Dzięki pseudopodiom transportują substancje odżywcze do innych komórek – wówczas nazywane są trofocytami.
Askon
to najbardziej prymitywny typ budowy: jama paragastralna (spongocel) jest duża, ściany są perforowane przez układ prostych kanalików (ostia), którymi dostają się do wnętrza substancje odżywcze i tlen. Mezohyl ma cienką warstwę, w której przeważają skleryty, a elementy komórkowe są nieliczne.
Sykon
charakteryzuje się węższym, zróżnicowanym spongocelem i grubszą ścianą ciała. Właściwy spongocel tworzą kanały promieniste wyścielone choanocytami. Woda wpływa do wnętrza ostiami, dalej krótkimi kanałami do komór, gdzie zostawiane są drobiny pokarmowe i tlen.
Leukon,
najbardziej zaawansowany typ budowy, charakteryzuje się zredukowaną objętością jamy paragastralnej i dużą powierzchnią chłonną (sieć kanałów i komór wysłanych choanocytami, znajdujących się w rozbudowanym mezohylu). Woda dostaje się do spongocelu poprzez ostia, pozostawiając drobiny odżywcze i tlen w komórkach kołnierzykowych, których liczba może wynosić od 20 do nawet 1400 w jednej komorze (przeciętnie jest ich ok. 50–100). W leukonie wyróżnia się część zewnętrzną (ektosom), który stanowi okrywę, oraz część wewnętrzną (endosom), w którym znajdują się kuliste komory.
amfiblastula
stadium larwalne gąbek wapiennych złożone ze zróżnicowanych komórek, orzęsionych mikromerów i makromerów; odpowiednik blastuli innych zwierząt
choanocyty
komórki kołnierzykowe; komórki wewnętrznej warstwy ciała gąbek, wyróżniające się kołnierzem zbudowanym z mikrokosmków. Komórki kołnierzykowe odpowiadają za trawienie
gemule
przetrwalnikowa postać gąbek słodkowodnych, wytwarzana wewnątrz kolonii w okresie niekorzystnych warunków życiowych
mezohyl
bezpostaciowa substancja występująca pomiędzy warstwami ciała gąbek, w której występują komórki, odpowiadające za większość funkcji życiowych
oskulum
(łac. osculum – usteczka) otwór na szczycie ciała gąbki, którym woda ze spongocelu wypływa na zewnątrz
ostia
(l. poj. łac. ostium – drzwi, dostęp, ujście rzeki) pory, otwory w ścianach gąbek, prowadzące bezpośrednio do jamy ciała lub do systemu kanałów i komór
pinakocyty
komórki budujące warstwę nabłonkową gąbek – pinakodermę
pseudopodia
(nibynóżki)
(gr. pseudos – kłamstwo, oszustwo; poús, podós – noga, stopa) zmienne w kształcie wypustki komórki, służące do poruszania się ruchem pełzakowatym (amebowatym) i pobierania pokarmu. Występują m.in. u ameb i otwornic, a także u niektórych komórek zwierząt wielokomórkowych
ruch pełzakowaty
(ruch amebowaty)
ruch komórki związany z wysuwaniem wypustek (zwanych nibynóżkami lub pseudopodiami) i przepływem cytoplazmy: rozpoczyna się wysunięciem w kierunku ruchu wpustki, do której następnie „wlewa się” reszta komórki
spikule
inaczej skleryty, struktury o kształcie igły, budujące szkielet gąbek, mogą być zbudowane z węglanu wapnia lub tlenku krzemu; są łączone sponginą
spongiolit
skała osadowa pochodzenia organicznego zbudowana z igieł gąbek o szkieletach krzemionkowych
spongocel
jama paragastralna; jama ciała gąbek wyścielona nabłonkiem choanocytowym