Kościoły we Francji Flashcards
(10 cards)
Kościół św. Fides w Conques we Francji
Budowla ta jest przykładem kościoła
pielgrzymkowego. Świątynia powstała
w połowie XI wieku na planie krzyża
łacińskiego z prezbiterium oraz
ambitem. Zdobią ją trzy wieże
– dwie w fasadzie, których zwieńczenia
zostały dodane w XIX wieku.
Ta na przecięciu naw pochodzi
z czasu budowy kościoła. W fasadzie
zaakcentowany został portal ze sceną
Sądu Ostatecznego.
Opactwo Fontenay we Francji
Cysterskie opactwo założone przez Bernarda
z Clairvaux w 1147 roku to jeden z najstarszych
zachowanych zabytków tego typu. Surowa
fasada jest zgodna z złożeniami estetycznymi
zawartymi w pismach Bernarda z Clairvaux.
architektura romańska we Francji
Pejzaż architektoniczny Francji był wyjątkowo niejednorodny, gdyż występowały tam różne
odmiany budowli romańskich. Obok kościołów pielgrzymkowych, benedyktyńskich
w typie kluniackim i cysterskich rozwijały się bardzo zróżnicowane formy architektoniczne,
tworząc różne szkoły regionalne.
romańska architektura Burgundii (Francja)
wiele zawdzięczała budowlom
benedyktyńskim. Świątynie, takie jak np. katedra Saint-Lazare w Autun, miały strukturę
bazylik ze schodkowym chórem zamkniętym absydami. Wzorem Cluny stosowano też
ostrołukowe sklepienia i ostre łuki w arkadach między nawami.
romańska architektura Prowansji (Francja)
budowano z reguły bezwieżowe bazyliki, naśladujące antyk. Do wnętrza prowadziły portale
otoczone małymi kolumnami i pilastrami, które nawiązywały bezpośrednio do schematu
rzymskiego łuku triumfalnego. Taki portal zachował się m.in. w kościele benedyktyńskiego
klasztoru w Saint-Gilles-du-Gard. Ciekawą grupę stanowiły też kopułowe kościoły
Akwitanii, np. Saint-Front w Périgueux, których plan dowodził inspiracji architektów
sztuką bizantyńską.
romańska architektura regionu Poitou
powstawały pseudobazyliki o bardzo ozdobnych fasadach. Za najwybitniejszy przykład tego typu uchodzi kościół
Notre-Dame-la-Grande w Poitiers.
Kościół Notre-Dame-la-Grande
w Poitiers we Francji
Fasada świątyni budowanej w latach
1130–1145 zaskakuje niezwykłą
dekoracyjnością. W dolnej kondygnacji
umieszczono portale, z których tylko
środkowy prowadzi do wnętrza.
Pozostałe dwa są ślepe, a ich
archiwolty mają lekko zaostrzone
łuki. Ponad portalami wznoszą się
dwie kondygnacje nisz wypełnionych
rzeźbą figuralną. Po bokach fasady
usytuowano latarnie umarłych,
czyli wieże, które ustawiano
na cmentarzach. Ich hełmy są pokryte
charakterystycznymi dla regionu
Poitou kamiennymi „łuskami”.
romańska architektura Normandii
Świątynie Normandii, takie jak kościół Sainte-Trinité (franc. ‘Świętej Trójcy’) w Caen,
miały charakterystyczne dwuwieżowe fasady, trójkondygnacyjny podział ścian nawy głównej
i wyraźnie zaakcentowane portale, prowadzące do poszczególnych naw. Masywną wieżę
budowano także na przecięciu się nawy głównej i transeptu. Nowością w architekturze
normańskiej pierwszej ćwierci XII wieku było też sklepienie krzyżowo-żebrowe. Kościoły Normandii z charakterystyczną fasadą i żebrowym sklepieniem wpłynęły na
ukształtowanie się francuskich katedr gotyckich w wiekach XII i XIII. Badacze architektury
spierają się o to, czy sklepienia krzyżowo-żebrowe pierwszy raz pojawiły się w kościołach
Caen, czy w katedrze w Durham.
Cluny II
Była to trójnawowa
bazylika na planie krzyża łacińskiego, której prezbiterium było zamknięte absydą.
Od wchodu do ramion transeptu dobudowano przylegające do prezbiterium kaplice. Zarówno
one, jak i ramiona transeptu zamknięte były absydami. Taki plan o schodkowym rozwiązaniu
części wschodniej rozpowszechnił się w różnych częściach kontynentu.
Kościół Cluny III we Francji
wzniesiono go w latach 1088–1130 z fundacji
Alfonsa VI Kastylijskiego. Projektował go
miejscowy mnich Gunzo, który zajmował się także muzyką i matematyką. Była to wówczas
największa świątynia w zachodniej Europie. Długość nawy głównej wynosiła 187 m,
a wysokość niemal 30 m. Kościół zbudowany został na planie krzyża lotaryńskiego
(o dwóch poprzecznych ramionach), dzięki czemu miał dwa transepty. Budowlę cechowała
wyjątkowo rozczłonkowana część wschodnia z licznymi absydami mieszczącymi ołtarze. Do świątyni prowadziła dwuwieżowa fasada,
za którą wznosił się trójnawowy narteks
i pięcionawowy korpus budowli. Niezwykle
rozbudowana była część wschodnia kościoła
z wieżą ponad przecięciem naw, ambitem
wokół absydy prezbiterium, a także szeregiem
kaplic dostawionych zarówno do ambitu,
jak i ramion obu transeptów
