Εργαστηριακή διάγνωση Ιογενών Ηπατιτίδων Flashcards
(50 cards)
Ποιος ορολογικός δείκτης εμφανίζεται πρώτος κατά την οξεία λοίμωξη από ιό ηπατίτιδας Β (HBV);
α) Anti-HBc IgM
β) HBeAg
γ) HBsAg
δ) Anti-HBs
γ) HBsAg
Το HBsAg είναι ο πρώτος ορολογικός δείκτης που ανιχνεύεται μετά τη λοίμωξη από HBV
Ο δείκτης που υποδηλώνει ενεργό ιική αναπαραγωγή και υψηλή μολυσματικότητα στον HBV είναι:
α) Anti-HBe
β) HBeAg
γ) HBV DNA
δ) HBsAg
β) HBeAg
Ο HBeAg αποτελεί δείκτη ενεργού ιικής αναπαραγωγής και υψηλής μολυσματικότητας
Ποιος δείκτης διαφοροποιεί αξιόπιστα χρόνια λοίμωξη HBV;
α) Anti-HBc IgM
β) Anti-HBc IgG
γ) Anti-HBs
δ) HBsAg
Β) Anti-HBc IgG
anti-HBc IgM (+) → οξεία ηπατίτιδα Β
Σε σύγκριση: anti-HBc IgG (+) → παλαιότερη ή χρόνια λοίμωξη
Ποιος ορολογικός δείκτης ανιχνεύεται μετά από εμβολιασμό κατά του HBV και παρέχει προστατευτική ανοσία;
α) Anti-HBc
β) Anti-HBs
γ) HBeAg
δ) HBsAg
β) Anti-HBs
Μετά τον εμβολιασμό, το μοναδικό ανιχνεύσιμο αντίσωμα είναι το Anti-HBs, που παρέχει προστατευτική ανοσία
Ο πλέον άμεσος και ακριβής δείκτης ενεργού ιαιμίας, ιδίως σε HBeAg(-) λοίμωξη HBV, είναι:
α) Anti-HBc IgG
β) HBV DNA
γ) ALT (GPT)
δ) Anti-HBe
β) HBV DNA
Ο πιο άμεσος και ακριβής δείκτης ιαιμίας, ειδικά όταν απουσιάζει HBeAg, είναι ο ποσοτικός προσδιορισμός του HBV DNA
Ποια από τις παρακάτω καταστάσεις μπορεί να εξηγήσει τη συνύπαρξη HBsAg και Anti-HBs στον ορό;
α) Προηγούμενος εμβολιασμός
β) Μεταλλάξεις στον «α» αντιγονικό επίτοπο του HBsAg
γ) Οξεία λοίμωξη από HAV
δ) Ψευδώς θετικός ορολογικός έλεγχος για Anti-HBs
β) Μεταλλάξεις στον «α» αντιγονικό επίτοπο του HBsAg
Οι μεταλλάξεις αυτές επιτρέπουν τη συνύπαρξη HBsAg και Anti-HBs στον ίδιο ορό
Ποιος εργαστηριακός δείκτης μπορεί να ανιχνευθεί νωρίτερα από το HBsAg σε οξεία HBV λοίμωξη, μειώνοντας το «παράθυρο» της διάγνωσης;
α) HBV-DNA (ποσοτική PCR)
β) Anti-HBc IgM
γ) HBeAg
δ) ALT
α) HBV-DNA (ποσοτική PCR)
Το HBV-DNA ανιχνεύεται με μοριακές μεθόδους (PCR) και μπορεί να ανιχνευθεί νωρίτερα από οποιοδήποτε αντιγόνο ή αντίσωμα, συχνά πριν την εμφάνιση του HBsAg στον ορό.
Ποιο είναι το χαρακτηριστικό ορολογικό προφίλ της λανθάνουσας (occult) HBV λοίμωξης;
α) HBsAg(+), Anti-HBc(-), HBV DNA(-)
β) HBsAg(-), Anti-HBc(+), HBV DNA ανιχνεύσιμο
γ) HBsAg(+), Anti-HBc(+), HBV DNA ανιχνεύσιμο
δ) HBsAg(-), Anti-HBs(+), HBV DNA(-)
β) HBsAg(−), Anti-HBc(+), HBV DNA ανιχνεύσιμο
Tο τυπικό ορολογικό προφίλ της λανθάνουσας (occult) HBV λοίμωξης
Στην πορεία εργαστηριακής διάγνωσης οξείας ηπατίτιδας C, ποια δήλωση είναι ορθή;
α) Τα αντισώματα anti-HCV ανιχνεύονται πριν από το HCV-RNA
β) Το HCV-RNA ανιχνεύεται πριν εμφανιστούν τα anti-HCV
γ) Και τα δύο ανιχνεύονται ταυτόχρονα
δ) Κανένα δεν ανιχνεύεται στο οξύ στάδιο
β) Το HCV-RNA ανιχνεύεται πριν εμφανιστούν τα anti-HCV
Στο οξύ στάδιο, το RNA του ιού προηγείται των αντισωμάτων
Πόσες περίπου ημέρες μετά τη μόλυνση ανιχνεύονται συνήθως τα αντισώματα anti-HCV με δοκιμές 2ης ή 3ης γενιάς;
α) 7-10 ημέρες
β) 30-45 ημέρες
γ) 70-90 ημέρες
δ) >180 ημέρες
γ) 70 – 90 ημέρες
Τα τεστ 2ης/3ης γενιάς ανιχνεύουν anti-HCV μετά από ~70-90 ημέρες σε >97 % των κρουσμάτων
Κατά το «παράθυρο» (window period) μεταξύ εξαφάνισης του HBsAg και εμφάνισης του Anti-HBs, ποιος δείκτης παραμένει ανιχνεύσιμος;
α) Anti-HBc IgM
β) HBsAg
γ) Anti-HBs
δ) HBeAg
α) Anti-HBc IgM
Το Anti-HBc IgM επιμένει στο «παράθυρο» όταν το HBsAg έχει χαθεί και το Anti-HBs δεν έχει ακόμη εμφανιστεί.
Ποιος ορολογικός δείκτης ανιχνεύεται μόνο μετά από επιτυχή εμβολιασμό κατά της ηπατίτιδας Β;
α) Anti-HBc
β) HBeAg
γ) HBsAg
δ) Anti-HBs
δ) Anti-HBs
Μετά τον εμβολιασμό ανιχνεύεται αποκλειστικά το προστατευτικό Anti-HBs.
Ο κίνδυνος χρονιότητας της HBV λοίμωξης φθάνει ~90 % όταν η μετάδοση συμβεί:
α) Σε ενήλικες > 20 ετών
β) Σε εφήβους 12-18 ετών
γ) Σε βρέφη < 6 μηνών
δ) Σε παιδιά 1-5 ετών
γ) Σε βρέφη < 6 μηνών
Η ανοσολογική ανωριμότητα των βρεφών οδηγεί σε υψηλό ποσοστό (≈90 %) χρονιότητας μετά από λοίμωξη HBV.
Η παρουσία χρόνιας HBV λοίμωξης με HBeAg(−)/Anti-HBe(+), αλλά εμμένουσα ιαιμία, οφείλεται συχνότερα σε:
α) Μεταλλάξεις στον α-αντιγονικό επίτοπο του HBsAg
β) Προπυρηνική μετάλλαξη nt1896 (stop-codon)
γ) Μεταλλάξεις MHR της πρωτεΐνης S
δ) Μετάλλαξη YMDD της πολυμεράσης
β) Προπυρηνική μετάλλαξη nt1896 (stop-codon)
Η μετάλλαξη nt1896 καταργεί την παραγωγή ΗBeAg, οδηγώντας σε HBeAg(−)/Anti-HBe(+) με εμμένουσα ιαιμία.
Η εξαφάνιση του HBeAg και η εμφάνιση του Anti-HBe συνοδεύεται συνήθως από:
α) Ελάττωση HBV-DNA & ύφεση νόσου
β) Απότομη αύξηση ALT
γ) Ενδείκτη λανθάνουσας λοίμωξης
δ) Ανάγκη άμεσης αντι-ιικής θεραπείας
α) Ελάττωση HBV-DNA & ύφεση νόσου
Η ορομετατροπή HBeAg→Anti-HBe συσχετίζεται με πτώση ιαιμίας και κλινική ύφεση.
Ποιο από τα παρακάτω βιολογικά υλικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ταχεία (self-test) ανίχνευση anti-HCV;
α) Ούρα
β) ΕΝΥ
γ) Πλάσμα χωρίς πήξη
δ) Σίελος
δ) Σίελος
Υπάρχουν εγκεκριμένα ταχέα τεστ anti-HCV που χρησιμοποιούν σίελο για εύκολη αυτο-εξέταση.
Ο πιο σταθερός ορολογικός δείκτης που παραμένει θετικός εφ’ όρου ζωής μετά από 3 μήνες λοίμωξης HBV είναι:
α) Anti-HBs
β) Anti-HBc (total)
γ) HBsAg
δ) HBeAg
β) Anti-HBc (total)
Το σύνολο αντι-HBc παραμένει θετικό διά βίου και αποτελεί αξιόπιστο ιστορικό δείκτη λοίμωξης.
Ο πιο σταθερός ορολογικός δείκτης που παραμένει θετικός εφ’ όρου ζωής μετά από 3 μήνες λοίμωξης HBV είναι:
α) Anti-HBs
β) Anti-HBc (total)
γ) HBsAg
δ) HBeAg
γ) Ποσοτικός προσδιορισμός HBV-DNA
Η ποσοτική PCR HBV-DNA αντικατοπτρίζει άμεσα την ιαιμία και την ανταπόκριση στη θεραπεία.
Πλήρης ανάρρωση από φυσική HBV λοίμωξη τεκμηριώνεται από την παρουσία:
α) Anti-HBs (+) & Anti-HBc IgG (+), HBsAg (−)
β) HBsAg (+) & Anti-HBs (+)
γ) Μόνο Anti-HBc IgM (+)
δ) Μόνο HBeAg (+)
α) Anti-HBs(+) & Anti-HBc IgG(+) και HBsAg(−)
Ο συνδυασμός Anti-HBs και Anti-HBc IgG, με απουσία HBsAg, δείχνει πλήρη ανάρρωση και δια βίου ανοσία.
Οι ανοσολογικές δοκιμασίες 2ης/3ης γενιάς για anti-HCV:
α) Διακρίνουν οξεία από χρόνια λοίμωξη
β) Δεν μπορούν να ξεχωρίσουν παρούσα από παρελθούσα λοίμωξη
γ) Μηδενίζουν το «διαγνωστικό παράθυρο» σε < 10 ημέρες
δ) Απαιτούν πάντα επιβεβαίωση με Western-blot
β) Δεν μπορούν να ξεχωρίσουν παρούσα από παρελθούσα λοίμωξη
Τα τεστ anti-HCV 2ης/3ης γενιάς ανιχνεύουν υψηλό ποσοστό αντισωμάτων, αλλά δεν διαφοροποιούν ενεργή από παρελθούσα λοίμωξη.
Ποιος είναι ο μέσος χρόνος (σε ημέρες) ανίχνευσης του HBsAg μετά τη λοίμωξη;
α) 7 ημέρες
β) 15 ημέρες
γ) 30 ημέρες
δ) 90 ημέρες
γ) 30 ημέρες
Ο HBsAg ανιχνεύεται κατά μέσο όρο στις 30 ημέρες (εύρος 6-60) μετά τη μόλυνση.
Η μετάλλαξη nt1896 στην προπυρηνική περιοχή του HBV οδηγεί κυρίως σε:
α) Αντοχή στα νουκλεοσ(τ)ιδικά ανάλογα
β) Απουσία HBeAg με διατήρηση ιαιμίας
γ) Απώλεια HBsAg (occult HBV)
δ) Μετατροπή γονότυπου C σε D
β) Απουσία HBeAg με διατήρηση ιαιμίας
Η μετάλλαξη δημιουργεί πρόωρο κωδικόνιο λήξης ➜ καταστολή σύνθεσης HBeAg, ενώ ο ιός συνεχίζει να πολλαπλασιάζεται· έτσι εμφανίζεται HBeAg(–)/HBV-DNA(+), χαρακτηριστικό της ανοσοενεργού «προπυρηνικής» φάσης.
Ποιο εναλλακτικό δείγμα επιτρέπει αποκέντρωση των ελέγχων αντι-HCV με τη μορφή «ξηρών κηλίδων»;
α) Ούρα
β) Ξηρές κηλίδες ολικού αίματος
γ) Εγκεφαλονωτιαίο υγρό
δ) Πλάσμα χωρίς πήξη
β) Ξηρές κηλίδες ολικού αίματος
Οι dried blood spots διευκολύνουν τον απομακρυσμένο εργαστηριακό έλεγχο.
Σε αρχικό αποτέλεσμα Anti-HCV(+) / HCV-RNA(−), ποιο είναι το ενδεδειγμένο επόμενο βήμα;
α) Επανέλεγχος σε μερικές εβδομάδες
β) Άμεση έναρξη αντι-ιικής θεραπείας
γ) Βιοψία ήπατος
δ) Καμία περαιτέρω ενέργεια
α) Επανέλεγχος σε μερικές εβδομάδες
Ο αλγόριθμος συνιστά επαναξιολόγηση για να αποκλειστεί ψευδώς αρνητικό RNA ή παλαιά λοίμωξη.