اصول

Question 1

تفاوت شهرت عملیه با شهرت روائیه در چیست؟

Answer 1

معناي لغوي شهرت: آشکار شدن، شايع شدن. شهرت روايي: هرگاه تعداد کثيري از محدثين روايتي را نقل کرده باشند، به شرط اينکه به حد تواتر نرسيده باشد، اعم از اينکه فقهاء به آن روايت عمل کرده باشند يا عمل نکرده باشند. شهرت عملي: هرگاه اکثر فقهاء به روايتي عمل کرده باشند، اعم از اينکه آن روايت، شهرت روايي داشته باشد يا نداشته باشد. شهرت فتوايي: هرگاه اکثر فقهاء قائل به فتوايي باشند ولي مدرک آن فتوا براي ما روشن نباشد. اعم از اينکه مطابق فتوا، روايتي نباشد و يا مطابق فتوا، روايتي باشد ولي ما بدانيم مستند مشهور، آن روايت نيست، يا ندانيم مستندشان آن روايت است يا نيست.
در دو مورد اول، شهرت صفت روايت بود و در مورد اخير، شهرت صفت فتوا است، که اين خود سه فرض دارد: فرض اول: ما نمي‌دانيم مستند اين روايت چيست و روايتي هم مطابق آن وجود ندارد. فرض دوم: ما نمي‌دانيم مستند اين روايت چيست و روايتي هم مطابق آن وجود دارد و مي‌دانيم مستند آنها اين روايت نبوده است. فرض سوم: ما نمي‌دانيم مستند اين روايت چيست و روايتي هم مطابق آن وجود دارد و ما نمي‌دانيم مستند آقايان اين روايت بوده يا روايت ديگري بوده است. مانند: حرمت تراشيدن ريش که شهرت فتوايي دارد.