Frank Lloyd Wright Flashcards
(2 cards)
Frank Lloyd Wright (1869 - 1959)
„Największy architekt amerykański pierwszej połowy XX wieku” (Pevsner). Żaden wybór nie jest w stanie w pełni oddać bogactwa jego idei i inicjatyw. W pierwszej dekadzie XX wieku postawił kilka indywidualnych domów mieszkalnych, sytuowanych w rozległym pejzażu. Zwano je też “domami prerii”; dzięki rozprzestrzenieniu wszerz współgrały doskonale z płaskim otaczającym je terenem. (Robie House, Chicago 1909). Komponowane niesymetrycznie z elementów kubicznych, zwykle skupionych koło centralnie położonego kominka ogniska rodzinnego miały się odwoływać do najpierwotniejszych instynktów człowieka potrzebującego bezpiecznego schronienia. Formy architektury “organicznej” jak ją nazywał Wright starał się wyprowadzić z praw i obyczajów Natury (pisał to słowo przez duże N). W mistrzowski sposób łączył przestrzeń zewnętrzną ogrodu z wnętrzem, przy czym balkony, tarasy, pergole i inne elementy otoczenia były opracowane z równą dbałością jak samo serce domu, o którym Wright mówił, że to ono kształtuje mieszkającego tam człowieka. Jego niektóre dzieła są tworami niezwykłej fantazji, jak dom “Nad wodospadem” Kaufmanna (1937) w Pensylwanii czy wieżowiec firmy Johnsona w Racine (1944-50) ze ścianami z pionowych rur szklanych lub spiralnie ukształtowane Muzeum Sztuki Nowoczesnej Guggenheima w Nowym Jorku (1959).
Typowi strzelistych wieżowców Wybrzeża Wschodniego przeciwstawił swoje wczesne „domy preriowe”, które poprzez twórczość Gropiusa i holenderskiego ugrupowania De Stijl silnie oddziałały na Europę:
- niskie, horyzontalne budowle
- wielkość i układ pomieszczeń uzależnione od ich funkcji
- hall, jadalnia i pokój dzienny już od siebie nie rozdzielone, lecz wzajemnie się przenikające
- pomieszczenia wysuwają się daleko poza mniej lub bardziej centralny korpus (dom Willitsa) i wyznaczają zewnętrzny wygląd budowli, której najczęściej płaskie prostopadłościany uzyskują związek z krajobrazem po-przez dachy o daleko wysuniętych połaciach (wpływy japońskie)
- także tarasy i ogrody stapiają się w jedno
- użycie betonu, szkła, stali i naturalnego kamienia, później także prefabrykatów betonowych, równocześnie kształtujących wygląd elewacji
- wszystkie elementy, projektowane zgodnie z ich funkcją architektoniczną, nie były dekorowane.
