Konstruktywizm Flashcards
(9 cards)
Architektura w Rosji. Konsekwencje wynikające z futuryzmu, De Stijl i Werkbundu:
- architektura na usługach nowego porządku społecznego
- trójsektorowe rozplanowanie miasta: 1. centrum zarządzania, 2. centrum produkcji. 3. centrum wychowania bezklasowego społeczeństwa w rozwiniętym gospodarczo i przemysłowo kraju
- odrzucenie przestarzałych estetycznych i kapitalistycznych form architektury (np. drapaczy chmur)
- integracja sztuk
Zła sytuacja ekonomiczna Rosji pozwoliła tylko częściowo na zrealizowanie
monumentalnych gmachów mieszkalnych, sportowych i biurowych, magazynów handlowych i klubów robotniczych, niektórych na planach o konotacjach symbolicznych: koła zębatego, pięcioramiennej gwiazdy itp.
W końcu lat dwudziestych w Rosji pracowali także architekci z Zachodu
(Ernst May, Le Corbusier i in.).
K. Malewicz
w ramach swego uniwersalnego systemu komunistycznych domów przyszłości wymyśla suprematystyczne „architektony” i unoszące się w powietrzu „planity” (1923)
El Lissitzky projektuje w 1924, „wygładzacze chmur”
w postaci wysokich budynków, górą połączonych mostami poprzecznych bloków biurowych.
Władimir Tatlin, Pomnik III Międzynarodówki
1920, jest budowlą w formie rzeźby konstruktywistycznej, podobnej do wieży Eiffla
W architekturze te rygorystyczne zasady sprowadzania każdej formy do prostokąta bądź kwadratu
w naturalny sposób przekształciły się w przestrzenne kubiki, wyprowadzone przez konstruktorów z najprostszego związania żelaznej belki dźwigającej z drugą, na niej spoczywającą.
DE STIJL
Holenderskie ugrupowanie malarzy i architektów, istniejące od 1917.
“Decydującym błędem Ruskina i Morrisa było zdyskredytowanie maszyny” (J. Oud, 1917); “ … zrównoważony związek dwóch elementów kształtowania, np. barwy i przestrzeni, formy i barwy - czysty i jasny…” (T. van Doesburg, 1924); “ … niezbędność miary i liczby, jasności i porządku, standaryzacji i produkcji seryjnej, perfekcji i najlepszego wykonawstwa…” (J. Oud, 1926).
Po 1920 do De Stijl przystępują nowi członkowie. Theo van Doesburg (1883-1931) oraz Cornelis van Eèsteren (ur. 1897) podjęli próbę przeniesienia starych i nowych zasad De Stijl na architekturę: Strasburg, Café L’Aubette, 1926-1928, skromne, płaskie formy z dekoracją ścian, poziomo-pionowe pola barwne Mondriana stawiane ukośnie prowadzą do dynamicznych diagonali (elementaryzm stał się przyczyną wystąpienia Mondriana z ugrupowania)
Najsłynniejszą budowlą De Stijl jest willa willa Schrödera w Utrechcie, 1924-19 (G.T. Rietveld, 1888-1964):
zaprojektowana aż po detal wyposażenia wewnętrznego w duchu integracji sztuk
geometryczna abstrakcja: przeniesienie zasad malarskich P. Mondriana* (,,malarstwo konkretne” z prostokątnych płaszczyzn) na kubistyczną architekturę; każdej powierzchni od-powiada element podziału (podpora, okno, balustrada, rynna, krawędź ściany)
ale uporządkowanie w ramach zróżnicowanej głębokości pomieszczeń na różnych poziomach
kolorowe wykończenie poszczególnych brył (biel, szarość dla płaszczyzn, czerń, żółć, czerwień, błękit dla linii)
cegła, beton, elementy stalowe, belkowe stropy drewniane
małe pomieszczenia na parterze
wielka przestrzeń na piętrze ze strefa-mi dzienną, jadalną i muzyczną podzielna na 7 pomieszczeń za pomocą przesuwanych ścian.