Henri de Toulouse-Lautrec Flashcards
(7 cards)
Hrabia Henri Marie Raymond de Toulouse-Lautrec-Montfa, znany jako Henri
de Toulouse-Lautrec (1864–1901),
był artystą, który w swoich pracach uwiecznił nocne
życie paryżan przełomu XIX i XX stulecia. Dotknięty kalectwem od dzieciństwa, był
niewielkiego wzrostu, a przy torsie o naturalnych proporcjach miał bardzo krótkie nogi.
Rodzice artysty byli blisko spokrewnieni, czego konsekwencją była choroba genetyczna, na
którą cierpiał Henri – duża łamliwość kości i trudności z ich zrastaniem. Gdy był dzieckiem,
złamał nogi po upadku z konia i wiele miesięcy spędził w łóżku. Z braku innych rozrywek
rysował, co niebawem stało się jego pasją. Wbrew marzeniom rodziny, że poświęci się
służbie publicznej, postanowił zająć się sztuką. Jego domeną były malarstwo i grafika.
Nauki w dziedzinie plastyki pobierał u malarzy akademickich, dlatego potrafił poprawnie
przedstawiać budowę anatomiczną i osiągnął dużą biegłość w malowaniu postaci w śmiałych
skrótach perspektywicznych. Jako osoba pełna kompleksów – nie do końca akceptowana
przez ojca arystokratę, z którym nie mógł dzielić wszystkich pasji, a także przez innych
przedstawicieli swojej klasy społecznej – poszukiwał uznania wśród artystów i ludzi paryskiego półświatka. Mieszkał w dzielnicy Montmartre w Paryżu, która wtedy cieszyła się
zainteresowaniem twórców ze względu na liczne rozrywki i stosunkowo niskie koszty życia.
Jej klimat w tamtym czasie był zbliżony do wiejskiego, a panoramę urozmaicały wiatraki
przekształcane niekiedy w lokale rozrywkowe. Pod koniec lat siedemdziesiątych XIX wieku
miejsce to upodobali sobie nie tylko artyści, ale także burżuazja odwiedzająca tamtejsze
kawiarnie i kabarety. Toulouse-Lautrec był zachwycony Montmartrem i znalazł tam wielu
przyjaciół. Stał się bywalcem kabaretów, teatrów i domów schadzek. Wyspecjalizował się
w odtwarzaniu życia paryskiej bohemy. Artystę
łączył romans z Suzanne Valadon. Gdy artysta
przekonał się, że powodem,
dla którego Valadon spędzała
z nim czas, były w dużej mierze
korzyści materialne, przeszedł
załamanie emocjonalne. Smutki
topił w alkoholu, co nadwyręży-
ło i tak słaby stan jego zdrowia
i doprowadziło go do przedwczesnej śmierci w wieku zaledwie trzydziestu sześciu lat.
tematyka dzieł Lautreca
Henri de Toulouse-
-Lautrec chętnie przedstawiał sceny rodzajowe z kabaretu Moulin Rouge (fr. ‘czerwony
młyn’), a także z innych kabaretów, teatrów, kawiarń, barów i domów publicznych. Ukazywał płatną rozpustę jako zjawisko społeczne, nie eksponując erotyki, ale raczej punkt
widzenia kobiet, które życie zmusiło do obrania takiej drogi. Malował artystów sceny: aktorów, śpiewaczki, tancerki. Miał swoje ulubione modelki: śpiewaczkę Yvette Guilbert, tancerki Louise Weber, znaną jako
La Goulue, i Jane Avril, a także malarkę i uczennicę Suzanne Valadon.
Henri de Toulouse-Lautrec W salonie przy rue des Moulins
Artysta w swojej pracowni miał reprodukcję obrazu jednego z renesansowych malarzy – Vittore
Carpaccia – przedstawiającą weneckie kurtyzany, która była dla niego inspiracją. Na obrazie
namalowanym w 1894 roku techniką mieszaną z wykorzystaniem węgla i farb olejnych na kartonie
1,30 x 1,10 m artysta przedstawił główny salon jednego z paryskich domów publicznych. Kilka kobiet
w niekompletnych strojach czeka na klientów. Ich wyraziste twarze pokazują rezygnację
i milczące pogodzenie się z losem. Dzieło to cechują płaskość plamy barwnej i dekoracyjny kontur
z jednoczesną tendencją do wiernego odtworzenia rysów twarzy, a nawet przerysowania w kierunku
karykatury. Obraz znajduje się Muzeum Toulouse-Lautreca w Albi we Francji.
Henri de Toulouse-Lautrec
Tańcząca Jane Avril
Jedną z ulubionych modelek
Toulouse-Lautrec uwiecznił
w 1892 roku na obrazie
namalowanym farbami
olejnymi na kartonie
o wymiarach ok. 45 x 86 cm.
Ukazał ją, kiedy unosiła nogę
podczas tańczenia kankana.
Artysta zastosował nietypową
kompozycję – przesunięcie
postaci w lewą stronę – oraz
wydłużony format pionowy.
Starannie ukazał tancerkę, a jej
otoczenie ujął bardzo szkicowo,
uzyskując efekt non finito.
Malarz pracował niezwykle
szybko. Mawiano nawet,
że potrafił wykonać dzieło
w trakcie trwania występu
portretowanej artystki. Obraz
znajduje się w Musée d’Orsay
w Paryżu.
twórczość Lautreca
Chłonąc życie nocne Paryża, pozostawił po sobie drapieżny jego obraz. Rysował
na papierze, kartonach, serwetach i blatach stolików. Interesowali go głównie ludzie
i ich osobowości. Przedstawiał ich w miejscach, w których bywali. Współczesnych artyście
raziła obcesowość w ujawnianiu ciemnych stron życia gości nocnych lokalów i kobiet
lekkich obyczajów. Pod zgiełkiem pijackich hulanek i pod przykrywką ordynarnej rozpusty dostrzec jednak należy ukrytą rozpacz człowieka, który nieustannie zmagał się
z odrzuceniem ze strony bliskich.
Toulouse-Lautrec z twórczości Edgara Degasa zaczerpnął tendencję do ukazywania ruchu i śmiałych skrótów perspektywicznych. Często posługiwał się
płaską plamą barwną, bardzo często obwiedzioną konturem. Miał też skłonność
do karykaturalnej deformacji, która ujmowała postacie z najbardziej charakterystycznymi dla nich cechami. Gesty i mimika były niezwykle teatralne i często przerysowane. Malował farbami olejnymi, pastelowymi, akwarelami oraz gwaszem.
W swoich pracach niekiedy łączył różne techniki, jak np. rysunek węglem podkolorowany
farbami olejnymi.
Z grafiki japońskiej zaczerpnął odejście od ukazania postaci frontalnie na rzecz widzenia pod pewnym kątem. Preferował kompozycje dynamiczne, otwarte i asymetryczne.
Cienie, wzorem impresjonistów, często zaznaczał chłodnymi barwami. Stosował szeroki
repertuar środków artystycznych, od ekspresyjnej karykatury po dekoracyjność płaskich plam barwnych i linearyzm. Dzięki temu inspirował zarówno artystów secesji,
jak i ekspresjonistów. Wielokrotnie powtarzał podobne motywy i ujęcia tych samych
modeli. W końcu artysta został zauważony, a nawet zyskał sławę. Jego pracami zainteresowali się też paryscy marszandzi. Mimo krótkiego życia pozostawił po sobie ogromną
spuściznę. Matka artysty po jego śmierci ufundowała muzeum poświęcone jego twórczości
w Albi – miejscu urodzenia syna.
Henri de Toulouse-Lautrec Autoportret przed
lustrem,
obraz malowany w latach ok. 1882–1883
farbami olejnymi na kartonie o wymiarach
ok. 32 x 40 cm znajduje się w Muzeum
Toulouse-Lautreca w Albi we Francji. Autoportret przed lustrem Toulouse-Lautreca to jedna z wcześniejszych prac artysty, powstała
w okresie, kiedy rozpoczął naukę w paryskiej pracowni Léona Bonnata, słynnego portrecisty łączonego
z akademizmem. Malarz starał się wówczas osiągnąć doskonałość warsztatową, co widoczne jest w tym
obrazie. Operował wyszukanymi szarościami, eksponując szeroką skalę walorową. Nie rezygnował jednak
z czytelnej faktury malarskiej, dla której inspiracją były zdobycze impresjonizmu
Henri de Toulouse-Lautrec kontynuował zaczerpniętą z impresjonizmu fragmentaryczność ujęć i zatrzymywanie w dziele ruchu postaci.
Zmierzał do ekspresji poprzez
deformację, która często prowadziła do granic karykatury. Artysta stosował płaską
plamę barwną, obwodząc ją wyraźnym konturem. Malując sceny z kabaretów i domów
schadzek, jeszcze bardziej szokował publiczność, niż robili to realiści, a łamanie tabu
w zakresie tematyki zainspirowało następnie niektórych ekspresjonistów
