Malarstwo w innych krajach Flashcards
(10 cards)
Marija K. Baszkircewa W atelier Julian
Utalentowana malarka pochodzenia ukraińskiego, która żyła zaledwie 26 lat, namalowała
w 1881 roku farbami olejnymi na płótnie obraz o wymiarach 1,88 x 1,54 m przedstawiający atelier
kobiet. Académie Julian była jednym z prywatnych atelier malarskich, które przygotowywało
do studiów w akademii. Początkowo zajęcia były koedukacyjne, potem prowadzono je oddzielnie
dla kobiet i mężczyzn. Obraz został zamówiony przez właściciela atelier, Rodolphe’a Juliana,
z myślą o Salonie 1881 roku. Znajduje się w Muzeum Sztuki w Dnieprze w Ukrainie.
Lawrence Alma-Tadema
W Wielkiej Brytanii rozwinęła się w XIX wieku szczególna odmiana akademizmu,
której przedstawicieli nazwano „wiktoriańskimi olimpianami”. Najbardziej znanym
z nich był Lawrence Alma-Tadema. Początkowo podjął on studia historyczne, na któ-
rych zainteresował się antykiem, ale ostatecznie studiował malarstwo w Antwerpii, gdzie
z czasem został członkiem akademii. Także i w Wielkiej Brytanii, do której się przeniósł,
uhonorowano go tytułem akademika i stał się jednym z najważniejszych przedstawicieli
malarstwa wiktoriańskiego. Za swoje dokonania w 1905 roku otrzymał angielski tytuł szlachecki. Charakterystyczna dla niego była niechęć do realistycznego obrazowania natury,
które jego zdaniem wprowadzało do kompozycji przypadkowość. Wyważona kompozycja,
precyzyjny światłocień, dbałość o szczegół i staranne wykończenie obrazów były efektem
doskonałego warsztatu twórczego.
Artysta podejmował motywy inspirowane starożytnością. Za obraz o tematyce zaczerpniętej z dziejów starożytnego Egiptu otrzymał złoty medal na paryskim Salonie w 1864
roku. Podziw wzbudzał wielkimi obrazami o tematyce historycznej, ale preferował niewielkie
sceny rodzajowe osadzone w scenerii antycznej, np. obraz Róże Heliogabala. Najczęściej
nadawał im charakter erotyczno-sielankowy, sytuując je w kameralnych pomieszczeniach,
np. w pokojach łazienkowych, na tarasach i w ustronnych zakątkach. Stały się one też
pretekstem do malowania aktów. Alma-Tadema był także cenionym portrecistą. Namalował m.in. portret Ignacego Paderewskiego, obecnie znajdujący się w zbiorach Muzeum
Narodowego w Warszawie.
Lawrence Alma-Tadema Róże Heliogabala
Dzieło powstało w 1888 roku i nawiązuje do historii antycznej. Przedstawia grupę Rzymian bawiących
się na przyjęciu u słynącego z zamiłowania do hedonistycznych rozrywek Heliogabala. Młody cesarz
ubrany w złotą szatę przygląda się spektaklowi, w którym na gości spada deszcz płatków różanych. Obraz
namalowany farbami olejnymi na płótnie o wymiarach 2,14 x 1,32 m znajduje się w zbiorach prywatnych
Jednym z najistotniejszych ośrodków akademizmu było Monachium.
Władcom Bawarii
zależało na tym, by ze stolicy stworzyć liczący się w Europie ośrodek sztuki, dlatego też
fundowali stypendia dla pragnących tam studiować artystów. Charakterystyczne dla środowiska monachijskiego było wnikliwe, realistyczne studiowanie detalu oraz stosowanie
ciemnych ujednolicających kolorystykę obrazu podmalówek. Popularne tam brązowe
i ciepłoszare tonacje zyskały potoczne miano sosów monachijskich.
Jednym z najważniejszych przedstawicieli akademizmu w Monachium był Karl Theodor von Piloty.
Istotna
dla późniejszego charakteru jego twórczości okazała się podróż do Paryża, gdzie podziwiał
obrazy Paula Delaroche’a. Początkowo preferował sceny rodzajowe, ale po namalowaniu dla króla Maksymiliana II obrazu Przystąpienie Maksymiliana I do Ligi Katolickiej
zajął się malarstwem historycznym, które cechował patetyczny charakter. Z ogromną
dokładnością oddawał scenerię, nawiązując do historycznych realiów. Jednym z jego najbardziej znanych obrazów jest Astrolog Seni nad zwłokami Wallensteina. Karl Theodor
von Piloty został profesorem akademii monachijskiej, a potem jej dyrektorem. Był także
członkiem akademii w Berlinie.
Karl Theodor von Piloty
Astrolog Seni nad zwłokami
Wallensteina
Obraz ilustrujący dramat
Fryderyka Schillera odnosi
się do wydarzeń z czasów
wojny trzydziestoletniej
toczącej się między katolickimi
Habsburgami a państwami
protestanckimi. Astrolog Seni
wpatruje się w ciało swego
zamordowanego przyjaciela
– Wallensteina, generała armii
cesarskiej, którego na próżno
uprzedzał, że gwiazdy
zapowiadają nadchodzącą
katastrofę. Malarz pokazał więc
zależność losu ludzkiego od sił
przeznaczenia. Artysta, operując
precyzyjnym rysunkiem
i przewagą ciemnych tonów
barw, stworzył dzieło typowe dla
szkoły monachijskiej.
Obraz namalowany w 1855 roku
farbami olejnymi na płótnie
o wymiarach 3,65 x 3,12 m
znajduje się w Nowej Pinakotece
w Monachium w Niemczech
W Wiedniu działał Anselm Feuerbach, syn znanego archeologa.
Kształcił się w Monachium
i w Paryżu. Przez wiele lat mieszkał w Rzymie. W 1873 roku wyjechał do Wiednia, gdzie
otrzymał posadę profesora historii i malarstwa. Malował sceny historyczne, zwłaszcza
utrzymane w realiach antyku.
Jednym z najpopularniejszych malarzy wiedeńskich drugiej połowy XIX wieku był Hans Makart.
Podejmował on tematykę mitologiczną i historyczną.
Malował także sceny rodzajowe, alegoryczne i portrety. Był członkiem akademii
w Berlinie i profesorem akademii w Wiedniu. Atelier Makarta było znanym ośrodkiem
życia artystycznego. Jako artystę bardzo zasłużonego i płodnego – ceniono go i wynagradzano. Malarstwo Makarta miało charakter dekoracyjny i kompilacyjny, łączący cechy
renesansu i baroku.
W zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie znajduje się utrzymany w konwencji
szkicu olejnego obraz Portret młodej kobiety autorstwa Makarta. Dla Makarta charakterystyczne były sceny, które cechowały:
dynamizm bliski dziełom Petera Paula Rubensa, skomplikowana kompozycja, bogata
kolorystyka oraz zróżnicowanie walorowe. Artysta operował śmiałymi ruchami pędzla
i nie interesowało go akademickie fini
w Muzeum Narodowym
w Poznaniu znajduje się obraz Faun grający na syrindze autorstwa Makarta.
Jest to
przedstawienie, które pod względem tematyki mieści się w konwencji akademickiej, ale
sposób malowania, miejscami wyrazisty i niewygładzony dukt pędzla, dowodzi, że akademicy „oswajali” nowoczesność.
Hans Makart Triumf Ariadny
Ta typowa dla akademizmu scena mitologiczna o wyraźnie zmysłowym charakterze namalowana
została w 1874 roku farbami olejnymi na płótnie o wymiarach 7,84 x 4,76 m. Powstała jako projekt
kurtyny dla nieistniejącej już Opery Komicznej w Wiedniu. Ariadna – mitologiczna partnerka Bachusa
– często była przedstawiania w scenach triumfu. Tutaj jej postać została wyeksponowana zarówno
poprzez zabiegi kompozycyjne, jak i kolorystykę zdradzającą wyraźne wpływy Tycjana. Obecnie obraz
znajduje się w Österreichische Galerie Belvedere w Wiedniu
