ΠΑΧΥ ΕΝΤΕΡΟ Flashcards
(16 cards)
νόσος Hirschprung (συγγενές μεγάκολο)
Ως μεγάκολο ορίζεται η διάταση τμήματος του παχέος εντέρου (διάμετρος πάνω από 6-7 εκ) η οποία μπορεί να είναι συγγενής ή επίκτητη
-Η νόσος Hirschprung είναι μια συγγενής ανωμαλία, η οποία εμφανίζεται με συχνότητα 1:5000-8000 νεογνά
-Έτσι παραμένει ένα αγαγγλιακό τμήμα που δεν έχει ούτε υποβλεννογόνιο πλέγμα Meissner, ούτε μυεντερικό πλέγμα Auerbach
-Το τμήμα αυτό δε μπορεί να διαταθεί και δημιουργεί λειτουργική απόφραξη του αυλού
-Το τμήμα του παχέος εντέρου που έχει φυσιολογική νεύρωση και βρίσκεται κεντρικότερα του προσβεβλημένου τμήματος εμφανίζει μεγάλη διάταση, φτάνοντας σε διάμετρο τα 15-20 εκ
εκκολπωμάτωση παχέως
Ως εκκόλπωμα ορίζεται ένας τυφλός θύλακος που προεξέχει από το τοίχωμα του πεπτικού σωλήνα, επενδύεται από βλεννογόνο και επικοινωνεί με τον αυλό του εντέρου
Τα εκκολπώματα διακρίνονται σε συγγενή και επίκτητα
Η εκκολπωμάτωση είναι νόσος του Δυτικού κόσμου, όπου η συχνότητά της σε άτομα άνω των 60 ετών φτάνει το 50%
Αν επισυμβούν και φλεγμονώδεις αλλοιώσεις, τότε έχουμε εκκολπωματίτιδα
συγγενή και επίκτητα εκκολπώματα τι γνωρίζετε
Τα συγγενή έχουν όλες τις στιβάδες του εντερικού τοιχώματος (βλεννογόνος, υποβλεννογόνιος και μυϊκός) και είναι σπάνια, με κλασσικό παράδειγμα το εκκόλπωμα Meckel.
Στα επίκτητα εκκολπώματα η μυϊκή στιβάδα απουσιάζει ή είναι ατελής
Εντοπίζονται συχνότερα στο παχύ έντερο (στο 95% των περιπτώσεων στο σιγμοειδές κόλο), προκαλώντας την εκκολπωμάτωση του παχέος εντέρου
αίτια εκκολπωμάτωσης
Αποδίδεται στην κατανάλωση επεξεργασμένων τροφίμων με χαμηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες, με αποτέλεσμα την ελάττωση του όγκου των κοπράνων και την αυξημένη δυσκολία στην αποβολή τους.
Η υπερβολική αύξηση της ενδοαυλικής πίεσης σε συνδυασμό με την παρουσία φυσιολογικών ελλειμμάτων στο μυϊκό τοίχωμα του παχέος εντέρου οδηγούν στη δημιουργία των εκκολπωμάτων.
CHRON μακρο
αλλοιώσεις χαρακτηριστικά τμηματικές αφήνοντας υγιή βλεννογόνο ανάμεσά τους
Όταν εντοπίζονται στο παχύ έντερο προσβάλλουν συνήθως το δεξιό τμήμα του
Άλλα χαρακτηριστικά μακροσκοπικά ευρήματα είναι η ανάπτυξη:
1 στενώσεων
2σχισμοειδών εξελκώσεων
3διατοιχωματικής προσβολής με πάχυνση του τοιχώματος λόγω οιδήματος ,φλεγμονής, ίνωσης και
υπερτροφίας της μυϊκής στιβάδας
Η επέκταση των σχισμοειδών ελκών γίνεται συνήθως κατά τον επιμήκη άξονα του εντέρου και καθώς ο φυσιολογικός βλεννογόνος παγιδεύεται ανάμεσά τους δημιουργείται μια χαρακτηριστική εικόνα που θυμίζει λιθόστρωτο
CHRON μικρο
φλεγμονή, η οποία στα αρχικά στάδια συνίσταται από πολυμορφοπύρηνα ουδετερόφιλα που διηθούν το καλυπτικό επιθήλιο του βλεννογόνου πάνω από λεμφοζίδια (αφθώδη έλκη) .
Με την πρόοδο της νόσου η οξεία φλεγμονή επεκτείνεται στον υποβλεννογόνιο και ως το μυϊκό χιτώνα με τη μορφή βαθιών σχισμοειδών ελκών
sos η παρουσία κοκκιωμάτων σαρκοειδικού τύπου, χωρίς κεντρική νέκρωση (στο 60% των περιπτώσεων)
επιπλοκές ΚΡΟΝ
-σχηματισμός συριγγίου (με άλλες έλικες του εντέρου, την ουροδόχο κύστη, τον κόλπο ή το δέρμα)
- ανάπτυξη κοιλιακών αποστημάτων και
-η εντερική στένωση
Παρατηρείται αύξηση του κινδύνου για εμφάνιση καρκινώματος, η οποία όμως είναι σαφώς μικρότερη από αυτήν που σχετίζεται με την ελκώδη κολίτιδα
ΕΛΚΩΔΗΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑ
Προσβάλει κυρίως άτομα 20-25 ετών
Η ελκώδης κολίτιδα προσβάλει το ορθό ή το ορθοσιγμοειδές στο 80% των περιπτώσεων και επεκτείνεται προς τα πάνω, προσβάλλοντας ολόκληρο το παχύ έντερο στις σοβαρότερες περιπτώσεις (10%)
Ο ειλεός προσβάλλεται στο ένα τρίτο των περιπτώσεων, πάντα σε συνέχεια με τη νόσο του παχέος εντέρου
ελκώδης κολίτιδα ΜΑΚΡΟ σε οξεία φάση , προχωρημένη νόσο και ύφεση
Στην οξεία μορφή–>πετεχειώδεις αιμορραγίες στο βλεννογόνο και έλκη ανώμαλου σχήματος
πολλαπλοί μικροί ψευδοπολύποδες
Σε πιο προχωρημένη νόσο–> σε όλο το έντερο ίνωση, στένωση του αυλού και ελάττωση του μήκους
Σε αντίθεση με τη νόσο του Crohn ΔΕΝ παρατηρούνται νησίδες υγιούς βλεννογόνου ανάμεσα στις προσβεβλημένες περιοχές και τα έλκη ΔΕΝ είναι βαθιά
Σε φάση ύφεσης–> δεν αναγνωρίζονται εξελκώσεις και ο βλεννογόνος είναι ατροφικός
ΕΛΚΩΔΗΣ μικρο
η ελκώδης κολίτιδα είναι μια φλεγμονώδης νόσος του βλεννογόνου και του υποβλεννογόνιου
Στην οξεία φάση –> αύξηση των φλεγμονωδών κυττάρων στο χόριο, στοιχεία κρυπτίτιδας SOS και σχηματισμός κρυπτικών αποστηματίων (άθροιση πολυμορφοπύρηνων ουδετερόφιλων στον αυλό των κρυπτών)
Ακολουθεί καταστροφή και αναγέννηση των κρυπτών, με διαταραχή της αρχιτεκτονικής τους και ελάττωση της κυτταροπλασματικής βλέννης (βλεννοπενία)
Ανάλογα με το στάδιο της νόσου ο υποβλεννογόνιος χιτώνας–> μπορεί να είναι φυσιολογικός ή υπεραιμικός ή να φλεγμαίνει
Ο μυϊκός χιτώνας στην πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι φυσιολογικός
Σε ύφεση –> ο βλεννογόνος μπορεί να είναι σχεδόν φυσιολογικός, παρατηρείται ωστόσο κάποια διαταραχή της αρχιτεκτονικής των κρυπτών
ΕΛΚΩΔΗΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ
διάτρηση με περιτονίτιδα
τοξικό μεγάκολο
φλεβοθρόμβωση και
το καρκίνωμα
Η ανάπτυξη του αδενοκαρκινώματος ακολουθεί την εμφάνιση δυσπλαστικών αλλοιώσεων στο βλεννογόνο
παράγοντες κινδύνου για ελκωδη –> αδενοCa
Η διάρκεια της νόσου και η έκτασή της είναι οι δυο κύριοι παράγοντες που καθορίζουν τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκινώματος
ισχαιμική κολίτιδα και εντόπιση
Προσβάλλει άτομα ηλικίας άνω των 50 ετών και σχετίζεται με αθηροσκληρυντικές αλλοιώσεις, σακχαρώδη διαβήτη και αγγειοχειρουργικές επεμβάσεις
Κλινικά—>οξύ επεισόδιο αιμορραγίας και κοιλιακού άλγους
Είναι τμηματική νόσος και συνήθως προσβάλλει το τμήμα του παχέος εντέρου στην περιοχή της σπληνικής καμπής, το οποίο έχει φυσιολογικά τη λιγότερη αιματική παροχή.
ισχαιμική κολίτιδα ΜΙΚΡΟ
Στην οξεία φάση–>νέκρωση του βλεννογόνου και πολυμορφοπυρηνικό εξίδρωμα με ινική, ανάπτυξη κοκκιώδους ιστού, αιμοσιδηρίνης και χαρακτηριστικοί θρόμβοι υαλίνης στον αυλό μικρών αγγείων
Στη φάση επούλωσης –>αυξημένη ίνωση στο χόριο
Ψευδομεμβρανώδης κολ.
Στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων οφείλεται στην τοξίνη που παράγεται από το Clostridium difficile, και σχετίζεται με τη χρήση των αντιβιοτικών λινκομυκίνη και κλινταμυκίνη.
ψευδομεμβρανώδης ΜΑΚΡΟ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟ
Μακροσκοπικά παρατηρούνται λευκοκίτρινες πλάκες στο βλεννογόνο
Το κύριο μικροσκοπικό χαρακτηριστικό εύρημα είναι η παρουσία μιας «μανιταροειδούς» μάζας από βλέννη και πολυμορφοπύρηνα ουδετερόφιλα, που προσκολλάται στην επιφάνεια του βλεννογόνου. Ο παρακείμενος βλεννογόνος είναι χαρακτηριστικά φυσιολογικός
