Architektura w Niemczch i w Rosji Flashcards
(7 cards)
Karl Friedrich Schinkel, Nowy Odwach w Berlinie
Klasycystyczna budowla powstawała w latach 1816–1818
jako wartownia. Obecnie pełni funkcję pomnika ofiar wojen.
W fasadzie dominuje surowy portyk z kolumnami doryckimi.
W partii fryzu i w tympanonie pojawiają się wyobrażenia
Wiktorii, rzymskiej bogini zwycięstwa. Na narożach budowli
są cztery masywne ryzality. Całość cechuje prostota,
symetria, statyka, oszczędność dekoracji i wzorowanie się
na architekturze antycznej
Carl Gotthard Langhans,
Brama Brandenburska w Berlinie
Wybudowano ją po wojnie siedmioletniej w czasach umocnienia się Królestwa Prus. Bezpośrednią inspiracją dla budowli
były propyleje – brama wiodąca na Akropol w Atenach. Funkcja Bramy Brandenburskiej
i dobór rzeźb wskazują także na inspiracje rzymskimi łukami triumfalnym. Budowla, która powstawała w latach 1788–1791,
jest jednym z najbardziej charakterystycznych
obiektów miasta. Dwa lata po zakończeniu
budowy dodano na jej szczycie kwadrygę,
którą powozi Wiktoria – bogini zwycięstwa
ukoronowana wieńcem z dębowych liści.
W bramie jest 5 przejazdów – z najszerszym
środkowym. Po obu jej stronach znajduje się
po 6 półkolumn doryckich dostawionych
do filarów, a belkowanie zdobi fryz podzielony
na tryglify i metopy. Kolumny mają jednak bazy,
co nie było typowe dla porządku doryckiego.
Attyka i filary dzielące przejazdy zdobione są
reliefami przedstawiającymi czyny Herkulesa.
W przybudówkach znajdują się posągi Marsa,
chowającego miecz do pochwy na znak pokoju,
oraz Minerwy z lancą (obecnie są to kopie,
gdyż oryginały zostały zniszczone w czasie
II wojny światowej).
W pierwszej połowie XIX wieku działał Karl Friedrich Schinkel
absolwent berlińskiej
Akademii Budownictwa, jeden z najwybitniejszych europejskich architektów tamtego stulecia. Nawiązywał w projektach nie tylko do antyku, głównie architektury greckiej, lecz także
do architektury średniowiecznej. Najbardziej znane jego budowle w stylu klasycystycznym powstały w Berlinie. Charakteryzuje je prostota form i ścisłe nawiązanie do wzorców
antycznych. Architekt posługiwał się
uporządkowanymi formami, które znakomicie oddawały charakter pruskiego
klasycyzmu. Jako twórca wszechstronny i utalentowany, zajmował się również
projektami urbanistycznymi – głównie
dotyczącymi przebudowany Berlina.
W historii sztuki funkcjonuje termin
szkoła Schinkla – którym to pojęciem
określa się działalność niemieckich architektów kontynuujących jego styl.
Karl Friedrich Schinkel, Stare Muzeum w Berlinie
Klasycystyczny budynek muzeum był budowany w latach
1823–1830. Jego fasadę otwiera portyk z osiemnastoma
kolumnami jońskimi, który rozciągnięty jest na całą
szerokość budowli. Muzeum wybudowano z inicjatywy
króla Fryderyka Wilhelma III z myślą o udostępnianiu
społeczeństwu zbiorów sztuki starożytnej. Na parterze
mieściły się zbiory rzeźby egipskiej, greckiej, etruskiej
i rzymskiej
Architektem, którego twórczość jest reprezentatywna zarówno dla
klasycyzmu, jak i neorenesansu, był Leo von Klenze.
Większość jego budowli została
wzniesiona w Monachium, gdzie pracował na dworze bawarskich władców Maksymiliana I
oraz Ludwika I. Architekt dokończył budowę i nadał ostateczny kształt
propylejom w Monachium, wybudował tam też Gliptotekę, czyli muzeum rzeźb. Od 1839 roku Leo von Klenze pracował także dla cara Rosji Mikołaja I przy rozbudowie
Ermitażu w Sankt Petersburgu. W mieście tym powstało wiele budowli klasycystycznych.
Leo von Klenze,
Walhalla pod Ratyzboną w Niemczech
Wyrazem dążenia do upamiętnienia chwały i historii germańskiego kręgu
kulturowego było powstanie w pobliżu Ratyzbony mauzoleum, zwanego Walhallą, jednego
z najważniejszych dzieł Klenzego. Nazwa nawiązuje do staronordyckiej mitologii, w której
Walhallą określano miejsce przebywania dusz poległych w chwale wojowników. Budowla
powstała z inicjatywy króla Ludwika I, a stylem nawiązuje do greckich świątyń doryckich,
zwłaszcza Partenonu w Atenach. Budowla wzniesiona na wysokiej skarpie nad
Dunajem powstawała w latach 1831–1842.
Nawiązuje do świątyni greckiej w typie
peripterosu nie tylko w ogólnym widoku,
lecz także w szczególe. Na kilkustopniowej
podstawie, wzorowanej na antycznej
krepidomie, stoją kolumny doryckie, z trzonem
kanelowanym „na ostro”. Ponad architrawem
jest umieszczony fryz podzielony na tryglify
i metopy. Budynek z dwuspadowym dachem
wieńczą z dwóch stron frontony z tympanonami
wypełnionymi dekoracją rzeźbiarską. Szczyty
zdobią akroteriony
Auguste Richard de Montferrand wzniósł sobór św. Izaaka, wzorowany na paryskim Panteonie
Petersburska cerkiew stała się wzorem dla wznoszonej w Helsinkach
katedry, dzieła niemieckiego architekta Carla Ludwiga Engela
