Grammar Part 2

Question 1

Present perfect simple vs present perfect continues

Answer 1

تفاوت Present Perfect Simple و Present Perfect Continuous در زبان انگلیسی بیشتر به تمرکز بر نتیجه یا تمرکز بر فعالیت مداوم برمی‌گردد. در ادامه توضیح کامل همراه با مثال و نکات کلیدی رو می‌بینی:

⸻

1. Present Perfect Simple

ساختار:
have/has + past participle (قسمت سوم فعل)

کاربردها:
• تمرکز بر نتیجه کاری که تمام شده است
• تجربه‌ای در گذشته که زمانش مشخص نیست
• اقدامی که در گذشته شروع شده و هنوز ادامه دارد (با تأکید بر نتیجه)

مثال‌ها:
1. I’ve written five emails today. (تأکید بر تعداد ایمیل‌ها = نتیجه)
2. She has lived in Tehran for 10 years. (ممکن است هنوز هم زندگی کند)
3. We have just finished our homework.

⸻

2. Present Perfect Continuous

ساختار:
have/has + been + verb-ing

کاربردها:
• تأکید بر مدت زمانی که کاری در جریان بوده
• تأکید بر فعالیت و فرآیند (نه نتیجه)
• برای کارهایی که به تازگی تمام شده‌اند یا هنوز ادامه دارند

مثال‌ها:
1. I’ve been writing emails for two hours. (تأکید بر مدت زمان فعالیت)
2. She has been living in Tehran since 2014. (تأکید بر ادامه‌دار بودن سکونت)
3. It has been raining all day. (تأکید بر مداومت باران)

⸻

مقایسه با مثال:
• Present Perfect Simple:
I’ve read that book. (کتاب تمام شده و تمرکز روی نتیجه است)
• Present Perfect Continuous:
I’ve been reading that book. (ممکن است هنوز تمام نشده باشد؛ تمرکز بر زمان یا فرآیند خواندن است)

Question 2

Verbs that we can use in both present perfect simple and present perfect continues without any different in meaning

Answer 2

زبان انگلیسی، برخی فعل‌ها هستند که اگرچه می‌توانند هم در Present Perfect Simple و هم در Present Perfect Continuous به کار بروند، ولی تفاوت معنایی خیلی زیادی ایجاد نمی‌کنند (یا در بعضی موارد اصلاً تفاوتی ایجاد نمی‌شود).

⸻

1. افعالی که در هر دو زمان می‌آیند و تفاوت زیادی ندارند:

مثال‌ها:

فعل Present Perfect Simple Present Perfect Continuous
work I’ve worked all day. I’ve been working all day.
live She has lived here since 2010. She has been living here since 2010.
study He has studied for three hours. He has been studying for three hours.
wait We’ve waited for 30 minutes. We’ve been waiting for 30 minutes.
teach I’ve taught at this school for 5 years. I’ve been teaching at this school for 5 years.

در همه‌ی این موارد، هر دو ساختار قابل استفاده هستند و فقط گاهی:
• Simple کمی رسمی‌تر یا نتیجه‌محور است.
• Continuous کمی گفتاری‌تر و روی فعالیت مداوم تأکید دارد.

⸻

2. افعالی که معمولاً در حالت continuous نمی‌آیند (stative verbs):

برعکس، برخی افعال مثل know, believe, love, own, have (به معنی مالکیت)، به طور معمول در شکل Continuous استفاده نمی‌شوند.
• درست: I’ve known her for years.
• نادرست: I’ve been knowing her for years

افعال
work
live
study
teach
wait
train
learn
sleep
cook
drive
read
travel
rain
run
talk
walk
paint
build
play
practice

Question 3

Usage of present perfect in state verbs

Answer 3

سؤال بسیار مهم و پایه‌ایه!
در مورد state verbs (افعال حالت)، معمولاً از Present Perfect Simple استفاده می‌کنیم، نه Present Perfect Continuous.

⸻

چرا؟

افعال حالت (stative verbs) نشان‌دهنده‌ی وضعیت‌ها، احساسات، مالکیت، باورها یا ادراک ذهنی هستن — نه فعالیت‌هایی که در حال انجام شدن هستن.
و چون Present Perfect Continuous برای فعالیت‌های مداوم یا قابل مشاهده استفاده می‌شه، با این نوع فعل‌ها زیاد سازگار نیست.

⸻

افعال حالت رایج (State Verbs):

دسته افعال نمونه
احساسات love, like, hate, prefer, want, need
مالکیت have (داشتن), own, belong
ادراک see, hear, smell, taste
فکر و باور know, believe, understand, remember, forget, mean
ظاهر seem, appear, look (when not action)
بودن be, consist of, contain, include

⸻

مثال‌ها:

درست (Present Perfect Simple):
• I’ve known her for 10 years.
• She has always loved chocolate.
• We’ve had this car since 2020.

نادرست یا غیرطبیعی (Present Perfect Continuous):
• I’ve been knowing her for 10 years. ✘
• She’s been loving chocolate for years. ✘
• We’ve been having this car since 2020. ✘

⸻

نکته استثنایی:

بعضی از افعال stative می‌تونن به افعال پویا (active/dynamic) هم تبدیل بشن و در اون صورت، در زمان‌های continuous قابل استفاده هستن.

مثال:
• I have a car. (حالت = مالکیت)
• I am having lunch. (فعالیت = خوردن) ✔

⸻

خلاصه:

نوع فعل زمان مناسب
Stative Verbs Present Perfect Simple
Action Verbs هر دو (Simple & Continuous)

Question 4

Transitive verb vs intransitive verb

Answer 4

تفاوت بین فعل متعدی (Transitive Verb) و فعل لازم (Intransitive Verb):

⸻

1. فعل متعدی (Transitive Verb):

فعلی است که نیاز به مفعول دارد تا معنای آن کامل شود.

مثال‌ها:
• He eats an apple. → او سیب می‌خورد.
• They built a house. → آن‌ها خانه‌ای ساختند.

در هر دو جمله بالا، فعل بدون مفعول ناقص است و معلوم نیست چه چیزی خورده یا ساخته شده.

⸻

2. فعل لازم (Intransitive Verb):

فعلی است که نیاز به مفعول ندارد و معنی آن کامل است.

مثال‌ها:
• He sleeps early. → او زود می‌خوابد.
• The baby cried. → نوزاد گریه کرد.

در این موارد، فعل به‌تنهایی معنای جمله را منتقل می‌کند.

⸻

نکته کاربردی:

برای تشخیص، بپرسید: “چه چیزی را؟ / چه کسی را؟”
اگر جواب داشت، فعل متعدی است. اگر نداشت، لازم است.

⸻

آیا دوست دارید لیستی از افعال متعدی و لازم پرکاربرد داشته باشید؟

Question 5

Join a group
Not join to a group

Question 7

I would say
I would think

Answer 7

عبارت “I would say” به فارسی به معنی “من فکر می‌کنم” یا “من می‌گویم” است، که برای ابراز نظر یا پیشنهاد به کار می‌رود. این عبارت معمولاً برای بیان دیدگاه شخصی به شکلی غیرمستقیم یا با کمی تردید استفاده می‌شود.

⸻

مثال‌ها:
1. I would say this movie is one of the best I’ve seen.
• من فکر می‌کنم این فیلم یکی از بهترین‌هایی است که دیده‌ام.
2. I would say that’s a great idea, but we need more details.
• من می‌گویم که این یک ایده عالی است، اما به جزئیات بیشتری نیاز داریم.

⸻

آیا می‌خواهید مثال‌های بیشتری از این عبارت در مکالمات رسمی یا غیررسمی داشته باشید؟

Question 8

I wouldn’t mind

Answer 8

عبارت “I wouldn’t mind” به فارسی به معنی “مضایقه‌ای ندارم” یا “اشکالی ندارد” است. این عبارت معمولاً برای نشان دادن رضایت یا قبول کردن چیزی به شکلی غیرمستقیم به کار می‌رود. وقتی می‌گویید “I wouldn’t mind”، به این معناست که نمی‌خواهید مخالفتی کنید یا برای انجام چیزی مشکلی ندارید.

⸻

مثال‌ها:
1. I wouldn’t mind going to the movies tonight.
• مضایقه‌ای ندارم که امشب به سینما برویم.
2. I wouldn’t mind helping you with that task.
• اشکالی ندارد که به تو در انجام آن کار کمک کنم.
3. I wouldn’t mind if you borrowed my book for a while.
• مضایقه‌ای ندارم اگر کتابم را برای مدتی قرض بگیری.

⸻

آیا به مثال‌های بیشتری در موقعیت‌های مختلف نیاز دارید؟

Question 9

Grammar of passive

Answer 9

جملات مجهول (Passive sentences) در زبان انگلیسی زمانی استفاده می‌شوند که فعل یا عمل مورد توجه قرار گیرد، نه شخص یا چیزی که عمل را انجام می‌دهد. در جملات مجهول، فاعل در جمله ممکن است ذکر نشود یا به وسیله‌ی عبارتی با “by” (مانند “by the teacher”) معرفی شود.

ساختار جملات مجهول:

برای ساخت یک جمله مجهول، از ساختار زیر استفاده می‌کنیم:

Object + form of “to be” (am, is, are, was, were, etc.) + past participle (3rd form of verb)

⸻

نحوه ساخت جملات مجهول بسته به زمان فعل:
1. حال ساده (Present Simple)
Active: The teacher teaches the lesson.
Passive: The lesson is taught by the teacher.
2. گذشته ساده (Past Simple)
Active: The company produced the product.
Passive: The product was produced by the company.
3. آینده (Future Simple)
Active: They will announce the results tomorrow.
Passive: The results will be announced tomorrow.
4. حال استمراری (Present Continuous)
Active: The workers are building the house.
Passive: The house is being built by the workers.
5. گذشته استمراری (Past Continuous)
Active: They were painting the wall.
Passive: The wall was being painted.
6. حال کامل (Present Perfect)
Active: She has finished the report.
Passive: The report has been finished by her.
7. گذشته کامل (Past Perfect)
Active: They had completed the project.
Passive: The project had been completed.
8. آینده کامل (Future Perfect)
Active: They will have completed the work.
Passive: The work will have been completed.

⸻

نکات مهم در جملات مجهول:
1. فاعل در جملات مجهول:
در جملات مجهول، فاعل معمولاً مهم نیست و اغلب حذف می‌شود. اما اگر بخواهیم فاعل را ذکر کنیم، از عبارت “by” استفاده می‌کنیم.
مثال:
• Passive: The book was written.
• Passive with “by”: The book was written by the author.
2. استفاده در موقعیت‌های خاص:
جملات مجهول در مواردی مانند زمانی که نمی‌خواهیم یا نمی‌دانیم که چه کسی عمل را انجام داده است، استفاده می‌شود.
مثال:
• The decision was made yesterday. (ما نمی‌دانیم یا نمی‌خواهیم بگوییم که چه کسی تصمیم گرفته است.)
3. زمان افعال در جملات مجهول:
زمان فعل اصلی باید در فرم مجهول نیز رعایت شود. به این معنا که اگر فعل در زمان حال استمراری است، فعل “to be” باید در شکل مناسب آن (مثل “is being”) قرار بگیرد.

⸻

مثال‌های بیشتر:
• Active: The chef cooked the meal.
Passive: The meal was cooked by the chef.
• Active: The students are reading the book.
Passive: The book is being read by the students.
• Active: The police have arrested the criminal.
Passive: The criminal has been arrested by the police.

⸻

چه زمانی باید از جملات مجهول استفاده کرد؟
1. وقتی که انجام‌دهنده عمل (فاعل) مهم نیست:
مثال:
• The homework was completed. (مهم نیست که چه کسی آن را انجام داده است.)
2. وقتی که نمی‌دانیم یا نمی‌خواهیم فاعل را بگوییم:
مثال:
• The door was opened. (نمی‌دانیم یا نمی‌خواهیم بگوییم که چه کسی در را باز کرده است.)
3. وقتی که می‌خواهیم روی عمل یا نتیجه عمل تأکید کنیم، نه فاعل:
مثال:
• The movie was directed by a famous filmmaker. (تأکید بر کارگردانی فیلم است، نه شخص کارگردان.)

⸻

آیا می‌خواهید مثال‌های بیشتری در استفاده از جملات مجهول یا نکات خاصی را درباره آن‌ها بررسی کنید؟

Question 10

Someone rules

Answer 10

وقتی در جمله‌ای از someone به عنوان فاعل استفاده می‌کنیم و در جمله بعدی می‌خواهیم دوباره به آن اشاره کنیم، معمولاً از he یا she (یا they در حالت رسمی یا جنسیت‌خنثی) استفاده می‌کنیم—بسته به اینکه جنسیت آن شخص مشخص است یا نه.

مثال‌ها:
1. Someone called you this morning. He didn’t leave a message.
(یک نفر صبح با تو تماس گرفت. او پیامی نگذاشت.)
اگر بدانیم آن شخص مرد است، از he استفاده می‌کنیم.
2. Someone left their bag here. I think they forgot it.
(یک نفر کیفش را اینجا جا گذاشته. فکر کنم فراموش کرده.)
وقتی جنسیت مشخص نیست، می‌توان از they به صورت مفرد استفاده کرد.
3. I saw someone in the hallway. She looked lost.
(یک نفر را در راهرو دیدم. به نظر می‌رسید گم شده.)
اگر بفهمیم آن شخص زن است، از she استفاده می‌کنیم.

نکته:

در زبان انگلیسی مدرن، اگر جنسیت مشخص نباشد، معمولاً برای احترام به شمول جنسیتی، از they به صورت مفرد استفاده می‌کنند:
• Someone left their phone on the desk. I hope they come back for it.

اگر دوست داری، می‌تونم برات تمرین‌هایی هم با این ساختار طراحی کنم.

Question 11

Will vs be going to

Answer 11

✅ ۱. تصمیم ناگهانی

Will برای تصمیم‌هایی استفاده می‌شود که در لحظه گرفته می‌شوند.
Be going to برای برنامه‌ریزی‌های از قبل است، نه تصمیم‌های لحظه‌ای.

مثال:
• I’m thirsty. I’ll get some water. (تصمیم لحظه‌ای)
• I am going to visit my aunt this weekend. (برنامه‌ریزی قبلی)

⸻

✅ ۲. پیش‌بینی بدون شواهد

اگر فقط نظر یا باور شخصی‌ات را بیان می‌کنی، از will استفاده می‌شود.
اگر نشانه‌ای برای پیش‌بینی وجود دارد، از be going to استفاده می‌کنی.

مثال:
• I think she will win the competition. (فقط باور شخصی)
• Look at the dark clouds! It is going to rain. (شواهد واقعی)

⸻

✅ ۳. قول، پیشنهاد، درخواست

در موقعیت‌هایی که قول می‌دهی، کمک پیشنهاد می‌کنی یا از کسی چیزی می‌خواهی، از will استفاده می‌شود.

مثال:
• Don’t worry, I will help you. (قول یا پیشنهاد کمک)

⸻

✅ ۴. برنامه یا نیت قبلی

وقتی کاری را از قبل برنامه‌ریزی کرده‌ای یا قصد انجام آن را داری، از be going to استفاده می‌کنی.

مثال:
• We are going to move to a new house next month. (برنامه قبلی)

⸻

✅ ۵. سرعت در تصمیم‌گیری و گفتگوهای روزمره

در مکالمات سریع و روزمره، برای پاسخ فوری و مودبانه از will استفاده می‌شود.

مثال:
• A: Who’s going to answer the phone?
B: I will!

Question 12

Present continues+ future adverb

Answer 12

استفاده از Present Continuous + Future Adverb یکی از روش‌های رایج برای صحبت درباره‌ی آینده در انگلیسیه، مخصوصاً زمانی که برنامه‌ریزی قبلی یا قصد مشخصی وجود داره.

⸻

✅ ساختار:

Subject + am/is/are + verb(+ing) + future time expression

⸻

✅ معنی:

ما از این ساختار استفاده می‌کنیم وقتی:
• برای آینده برنامه‌ریزی قطعی داریم.
• کاری از قبل ترتیب داده شده (arranged) یا هماهنگ شده.

⸻

🧾 مثال‌ها:
1. I’m meeting my boss tomorrow morning.
(من فردا صبح با رئیسم قرار ملاقات دارم – برنامه‌ریزی شده است.)
2. She’s flying to Paris next week.
(او هفته‌ی آینده به پاریس پرواز دارد – بلیت و برنامه آماده است.)
3. We’re having dinner with them on Friday.
(ما جمعه با آن‌ها شام داریم – برنامه‌ریزی شده است.)
4. They’re moving into their new apartment this weekend.
(آن‌ها آخر هفته به آپارتمان جدیدشان نقل مکان می‌کنند – از قبل مشخص است.)
5. I’m seeing the doctor at 3 p.m.
(من ساعت ۳ با دکتر وقت دارم – از قبل تعیین شده.)

⸻

⏱ Future Adverbs/Time Expressions رایج:
• tomorrow
• next week/month/year
• this evening
• at 5 p.m.
• on Friday
• soon
• in a few days

Question 13

Present continues+ future adverb
Vs
Future adverb

Answer 13

تفاوت بین “be going to” و “present continuous + future adverb” بسیار ظریفه، چون هر دو برای صحبت درباره‌ی آینده به‌کار می‌رن؛ اما در معنا و کاربرد، تفاوت‌های مشخصی دارن. در ادامه، تفاوتشون رو با مثال توضیح می‌دم:

⸻

✅ 1. Be going to

🔹 کاربرد:

برای نیت قبلی (intention) یا پیش‌بینی بر اساس شواهد فعلی استفاده می‌شود.

🧾 مثال‌ها:
• I’m going to start a new course next month.
(نیت دارم، تصمیم قبلاً گرفته شده است.)
• Look at those clouds! It’s going to rain.
(پیش‌بینی با توجه به شواهد)

⸻

✅ 2. Present Continuous + Future Adverb

🔹 کاربرد:

برای برنامه‌های قطعی آینده که از قبل هماهنگ شده‌اند (مثلاً قرار ملاقات، بلیت رزرو شده، برنامه کاری و…) استفاده می‌شود.

🧾 مثال‌ها:
• I’m meeting the manager tomorrow at 10.
(وقت ملاقات رزرو شده، برنامه‌ریزی‌شده و قطعی است.)
• She’s flying to New York next Friday.
(بلیت گرفته شده و برنامه مشخص است.)

⸻

🔁 تفاوت اصلی:
• Be going to روی قصد یا نیت فرد و پیش‌بینی تأکید دارد.
• Present continuous روی برنامه‌ریزی مشخص و رسمی تأکید دارد (مثل قرار کاری، سفر، ملاقات).

⸻

📌 مقایسه دو جمله:
1. I’m going to visit my grandmother this weekend.
(نیت دارم که آخر هفته برم – شاید هنوز برنامه‌ریزی کامل نکردم.)
2. I’m visiting my grandmother this weekend.
(برنامه‌م قطعی شده؛ احتمالاً باهاش هماهنگ کردم.)

⸻

اگر بخوای، می‌تونم چند تمرین هم برات طراحی کنم تا بهتر تو ذهنت بمونه. علاقه‌مندی؟