Neurololo cz.2 Flashcards
(19 cards)
Szanse kobiety chorującej na padaczkę na urodzenie zdrowego dziecka
92-96% (dla niechorującej: 98%)
Zmiana częstości napadów w czasie ciąży?
U 15-37% dochodzi do zwiększenia częstości
zaburzony metabolizm leków p/padaczkowych
Ryzyko wad wrodzonych a stosowanie leków p/padaczkowych
→ Większe niż u kobiet niestosujących leczenia!
→ 4-9%
→ przede wszystkim walproinian i jego pochodne
→ poza tym klasyczne p/padaczkowe: karbamazepina, fenytoina, fenobarbital
*** nowe leki - jeszcze niewystarczające dane!
Najczęstsze wady wrodzone u dzieci kobiet stosujących w czasie ciąży leki przeciwpadaczkowe
→ wady serca
→ wady dysraficzne
→ rozszczep wargi i podniebienia
→ wady układu moczowego
Dyskutowana rola leków p/padaczkowych w teratogenezie?
- niedobór kwasu foliowego
2. generowanie ROS
Padaczka u osób w wieku podeszłym (przyczyny)
- choroby naczyniowe mózgu
- procesy zwyrodnieniowe z otępieniem
- guzy mózgu
Najczęstsze napady u osób starszych
Ogniskowe z zaburzeniami świadomości z/bez uogólnienia
Leki p/padaczkowe zalecane dla ludzi starszych
- lamotrygina
2. gabapentyna
Przedawkowanie agonistów dopaminy
Ropinirol (>24 mg/d) obserwowano: pobudzenie, nasilenie dyskinez, oszołomienie, sedację, ortostatyczne spadki ciśnienia tętniczego, bóle w klatce piersiowej, splątanie, nudności i wymioty. Nie ma swoistego antidotum. W przypadku przedawkowania należy rozważyć płukanie żołądka i zastosować leczenie podtrzymujące oraz antagonistów dopaminy (neuroleptyki, metoklopramid)
Kryza akinetyczna w chorobie Parkinsona
! Zagraża życiu, późne stadia choroby u starszych osób, brak możliwości wykonania ruchu.
Czynniki wyzwalające: infekcja gorączkowa, biegunka, operacja, nagłe przerwanie terapii → OIT → lewodopa/amantadyna przez sondę żołądkową lub jelitową/apomorfina s.c. lub we wlewie ciągłym.
Zaburzenia odczuwania bólu
ALODYNIA – odczucie bólu po zadziałaniu bodźca niebólowego (dotykowego lub termicznego), który w warunkach prawidłowych nie wywołuje bólu, nawet po dłuższym działaniu
ANESTEZJA – brak prawidłowego odczuwania bodźców dotykowych, termicznych lub bólowych
DYZESTEZJA – nieprzyjemne i nieprawidłowo odczuwane doznanie czuciowe, powstające spontanicznie, spowodowane uszkodzeniem układu nerwowego lub wywołane działaniem czynników zewnętrznych
ANALGEZJA – brak odczuwania bólu pomimo zadziałania bodźców bólowych
HIPERALGEZJA – odczuwanie bólu po zadziałaniu bodźca podprogowego
HIPERPATIA – wzmocnioną reakcję na powtarzające się bodźce podprogowe, które powodują odczucie bólu szybciej i bardziej intensywnie niż u osoby zdrowej.
Atetoza
niezależne od woli, nierytmiczne, powolne ruchy w kończynach górnych, których największe natężenie dotyczy ich dystalnych odcinków (palce!). Ruchy atetotyczne są skutkiem nieskoordynowanych skurczów mięśni agonistycznych i antagonistycznych; mogą być objawem uszkodzenia jądra ogoniastego, skorupy lub gałki bladej. W dyskinetycznej postaci porażenia mózgowego dziecięcego atetoza może występować łącznie z ruchami pląsawicznymi, stanowiąc objaw zwany choreoatetozą.
Objawy toksoplazmozy OUN w HIV
podostry początek z ogniskowymi objawami! - atetoza, zaburzenia pozapiramidowe, ↑ICP.
Duży obrzęk wokół ognisk (lite i ropniopodobne)
RR: gruźliczaki, ropnie gruźlicze, kryptokokoza, pierwotny chłoniak OUN.
Zespół Froina
w badaniu płynu mózgowo-rdzeniowego, współistnienie ksantochromii, wysokiego poziomu białka i braku pleocytozy. Występuje w bloku przepływu płynu mózgowo-rdzeniowego, wywołanym np. przez guz rdzenia (“zastoinowy płyn mózgowo-rdzeniowy”).
Obszar Wernickiego
obszar kory mózgowej inicjujący i kierujący procesami rozpoznawania głosek, wyrazów i zdań oraz czynnościami nadawania mowy. Uszkodzenie tego ośrodka sprawia, iż wypowiedzi są prawidłowe pod względem ruchowym, lecz mimo to całkowicie niezrozumiałe. Znajduje się w tylnej części zakrętu skroniowego górnego płata skroniowego kory mózgu (Pole Brodmanna 22). Jego uszkodzenie prowadzi do afazji recepcyjnej (nazywanej także afazją czuciową, afazją płynną, afazją fluentną lub afazją Wernickego)
Prozopagnozja
- zaburzenie percepcji wzrokowej, polegające na upośledzeniu zdolności rozpoznawania twarzy znajomych lub widzianych już osób, a w niektórych przypadkach także ich wyrazu emocjonalnego, przy niezaburzonej percepcji wzrokowej innych obiektów. Zaburzenie to jest jednym z rodzajów agnozji.
- Może mieć postać nabytą, gdy pojawia się w wyniku uszkodzenia mózgu, lub wrodzoną, która przynajmniej w niektórych przypadkach ma podłoże genetyczne i dziedziczona jest autosomalnie dominująco. Może występować u 2,5% populacji[2].
- Do prozopagnozji nabytej prowadzą zazwyczaj obustronne lub prawostronne (NIEDOMINUJĄCA) uszkodzenia w obszarze skroniowo-potylicznym kory mózgowej, szczególnie w obszarze zakrętu wrzecionowatego, choć zróżnicowanie uszkodzeń wśród pacjentów jest duże.
- Osoby cierpiące na prozopagnozję nie mają kłopotów ze wzrokiem ani z zapamiętywaniem innych faktów. Nie jest u nich zaburzona pamięć semantyczna dotycząca znajomych osób i potrafią rozpoznawać ludzi na podstawie informacji z innych źródeł, np. poprzez ich głos. Zwykle rozróżniają poszczególne części twarzy, ale ich kształt i położenie u wszystkich ludzi wydaje się im jednakowe.
Zespół Parinauda
zespół neurologiczny spowodowany uszkodzeniem podkorowego ośrodka skojarzonego spojrzenia do góry/w dół (na poziomie spoidła tylnego, w przedniej części jądra śródmózgowiowego pęczka podłużnego przyśrodkowego)
※ porażenie nerwu okoruchowego,
※ porażenie nerwu bloczkowego,
※ porażenie pęczka podłużnego przyśrodkowego.
Objawami są:
brak reakcji źrenic na światło,
porażenie ruchów gałek ocznych w górę i dół,
zachowana reakcja źrenic na zbieżność
Objaw Parinauda
(objaw zachodzącego słońca, ang. setting sun sign) – izolowane porażenie spojrzenia ku górze. Może to być objaw uszkodzenia okolicy przedpokrywkowej, w przebiegu podwyższonego ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego (spotykany jest u dzieci z torbielami mózgu lub wodogłowiem). Objaw polega na widocznym u pacjenta skierowaniu gałek ocznych w dół i związanym z tym pojawieniu się rąbka twardówki nad tęczówką. Obraz może być nasilony przez ucisk na stropy oczodołów lub nerwy okoruchowe.
Dyzartria w MPD piramidowym
Może wynikać ze spastyczności mięśniowej i objawiać się trudnościami artykulacyjnymi oraz bezdźwięczną, powolną mową. W mówieniu przeszkadza również nieprawidłowy oddech, który powoduje nieregularne, urywane wypowiedzi. Mogą również wystąpić zaburzenia połykania i nadmierne skurcze mięśni podczas mowy.
