Skilgreiningar Flashcards
Almenn lögskýring
Almenna lögskýringu má skilgreina þannig að um sé að ræða lögskýringarleið, sem valin er, þegar (1) ekki leikur vafi á að tilvik falli undir lagaákvæði samkvæmt textaskýringu, þ.e. mati á innra samhengi ákvæðis, eða þegar (2) heildarmat á samhengi ákvæðis leiðir til þeirrar ályktunar, að ekki sé lengur vafi um þá túlkunarniðurstöðu, sem var til staðar að lokinni textaskýringu.
Þrengjandi lögskýring
Þrengjandi lögskýringu má skilgreina svo að um sé að ræða lögskýringarleið sem felur í sér að 1) tilvik er látið falla utan við lagaákvæði þegar vafi liggur fyrir um merkingu þess að loknu heildarmati á innra og ytra samhengi ákvæðisins eða 2) sérstök og knýjandi rök réttlæti að ákvæðið sé túlkað þröngt þótt með því sé vikið frá merkingu ákvæðisins sem leiðir af textaskýringu.
Rýmkandi lögskýring
Rýmkandi lögskýringu má skilgreina svo að um sé að ræða lögskýringarleið sem felur í sér að 1) tilvik er látið falla undir lagaákvæði, þegar vafi liggur fyrir um merkingu þess að loknu heildarmati á innra og ytra samhengi ákvæðisins, eða 2) sérstök og knýjandi rök réttlæta að ákvæðið sé túlkað rúmt, þótt með því sé vikið frá merkingu ákvæðisins, sem leiðir af textaskýringu
Lögjöfnun
Lögjöfnun er þegar efnisreglur, sem leidd verður af lagaákvæði með túlkun, er beitt um eðlislík eða samkynja tilvik, sem falla ekki undir ákvæðið, enda verði talið að aðrar réttarheimildir geti ekki átt við um tilvikið og ljóst þykir af mati á ytra samhengi lagaákvæðisins að ekki standi mikilvæg lagarök eða meginreglur til þess að um tilvikið sé fjallað í öðrum réttarheimildum, og þá einkum í settum lögum. Fræðimenn deila um hvort um sé að ræða réttarheimild, lögskýringaraðaðferð eða hvort hún standi utan við lögskýringar.
Afturvirki laga
Regla telst afturvirk þegar hún með nýjum fyrirmælum raskar með beinum eða óbeinum hætti lögbundnu ferli eða ástandi sem til hefur stofnast í gildistíð eldri laga. Nýmæli mega ekki breyta því virka ferli sm á sínum tíma var í saæmræmi við lög, t.d. stofnun félags. Hinsvegar getur löggjafinn með nýjum reglum framvegis ráðið efni réttinda og lögskipta, t.d. starfsskilyrði félaga. Löggjafinn hefur þó heimild til að setja afturvirkar ívilnandi reglur ef jafnræðis og annarra málefnalegra sjónarmiða er gætt.
Eðli máls
Eðli máls hefur mjög lengi verið talið til réttarheimilda af íslenskum fræðimönnum, en þó aðeins þegar hinar heimildirnar þrýtur eða til rökstuðnings
Eðli máls í réttarheimildarlegri umræðu vísar einkum til ályktunar um hvernig eðlileg sé að fari um tilvik, þ.e. hvað sé réttlátt og hagkvæmt. Eðli máls mótar hugmyndir manna og æskilega félagsskipan. Sem réttarheimild vísar eðli máls til siðferðislegs mats á því hvernig fara skuli með tilvik. Almenn viðurkennt að nota megi eðli máls = réttarheimild. Einnig viðurkennt að nota sem lögskýringarsjónarmið. Menn greinir í eðli sínu á um siðferði og því erfitt að lýsa inntaki eðlis máls.
Framkvæmdarvald
Framkvæmdarvaldið er einn þáttur í þrískiptingu ríkisvaldsins, ásamt lagasetningarvaldinu og dómsvaldinu, sbr. 2. gr. stjskr. Forseti Íslands er formlega æðsti handhafi framkvæmdarvalds samkvæmt stjórnarskránni en í reynd eru það ráðherrar í ríkisstjórn, hver á sínu sviði, sem fara með æðsta framkvæmdarvaldið. Leiðir þetta af 11., 13., 14., og 19. gr. stjskr. Verkefni framkvæmdarvaldsins eru oft skilgreind með neikvæðum hætti enda margt sem fallið getur þar undir, en gert er rað fyrir að framkvæmdarvaldið geti sett reglur, þ.e. stjórnvaldsfyrirmæli sem eru almenn er þeim beint til ótiltekins fjölda manna. Framkvæmdarvaldið tekur einnig stjórnvaldsákvarðanir sem beint er til aðila og mæla fyrir um rétt hans og skyldur í ákveðnu tilfelli.
Einn af þremur þáttum ríkisvaldsins.Framkvæmdarvald er oftast skilgreint neikvætt þannig að í því felist opinbert vald sem hvorki telst löggjafarvald né dómsvald. Forseti Íslands og önnur stjórnvöld samkvæmt stjórnarskránni og öðrum landslögum fara með framkvæmdarvald, sbr. 2. gr. stjskr.
Meginreglur laga
Meginreglur laga eru „þær hugmyndir, rök eða meginsjónarmið, sem liggja til grundvallar einstökum réttarreglum, lagabálkum, réttarsviðum eða réttinum í heild, og hægt er að setja fram sem almenn viðmið.“ Einnig er hægt að skilgreina meginreglur laga sem „óskráðar reglur sem ályktað verður um á grundvelli einstakrar réttarreglu, fleiri réttarreglna, heils réttarsviðs eða laganna í heild“. Þær mótast oft á rótgrónum hugmyndum um siðferði sem rekja má aftur til Rómaveldis. þær geta verið sjálfstæðar réttarheimildir þegar lagaákvæði skortir en einnig hægt að hafa til hliðsjónar við lögskýringu
Meginreglur laga eru þær hugmyndir, rök eða meginsjónarmið, sem liggja til grundvallar í einstökum réttarreglum, lagabálkum, réttarsviðum eða réttinum í heild, og hægt er að setja fram sem almenn viðmið. Samkvæmt nútIma réttarfarsreglum geta dómstólar ekki vísað máli frá þótt réttarreglu skorti. Þeir verð því að móta réttarreglu eða jafnvel setja hana og þá er spurningin, með hvaða heimild dómstólar gera það. Þá er möguleiki fyrir dómara að setja reglu með stoð í réttarheimild sem kölluð er meginreglur laga.
Fordæmi
SL og ÁS: Með hugtakinu fordæmi er átt við að dómsúrlausn hafi gengið um tiltekið réttaratriði og sú úrlausn verði fyrirmynd í öðru dómsmáli.
Fordæmi - Skúli Magnússon
Þegar dómur er lagður til grundvallar síðari úrlausn sem fordæmi er hann þannig annað og meira en fyrirmynd úrlausnar. Hann er grundvöllur réttarreglu - réttarheimild - sem bindur hendur dómarans við niðurstöðu máls. Dómara er ekki frjálst að meta hvort hann telur dóminn heppilega fyrirmynd eða ekki.
Dómsvald
Dómarar fara með dómsvaldið samkvæmt 2.gr. stjskr
* Meginhlutverk dómstóla er að leysa úr ágreiningi að einkarétti og skera út um refsverða háttsemi manna og viðurlög Hæstiréttur Íslands er æðsti dómstóll ríkisins
Úrskurðarvald dómstóla um það hvort lög séu andstæð stjórnarskrá, hrd. hrafnkatla
Grágás
– Lagasöfn Þjóðveldisins bera þetta nafn. Ekki lögbók í þrengri merkingu. Kemur fyrst fram nafnið grágás 1548 en engin veit afhverju. Fyrirferðamesta lagasafn germanskra þjóða á miðöldum, bókleg og lærður svipur.
Hún er EKKI lögbók, en það væri lagatexti sem löggjafi setur saman og geriri gildandi með formlegum hætti
Grágás – Mesta lagaverk sem til á móðurmáli nokkurrar germanskrar þjóðar.
Skýring: í nýju þjóðfélagi þurfti að mikið löggjafarstarf til að leysa úr ágreiningi. Einnig leið stuttur tími frá allsherjarríki til þess að ritlistin barst tl landsins
- líflegt löggjafarstarf og ritmenning fylgdust að
Jónsbók
Var þáttur í löggjöf Magnúsar Lagabætis konungs en Jón Einarrson var einn aðalhöfundur og kynnti hana fyrir Íslendingum. Sett árið 1281 og tók við af Járnsíðu, en hin síðarnefnda hafði átt einstaklega illa við Íslendinga og kröfðust þeir endurskoðunar á henni. Jónsbók var rædd á Alþingi og hún var endurskoðuð nokkrum sinnum. Meðal ágreiningsefna var að Klerkdómurinn taldi vera gengið á dómsvalds krikjunnar og fjárhagslegt sjálfstæði, en bændur töldu gengir á eignir sínar og samningsfrelsi. Jónsbók varð ein áhrifamesta bók í réttar- og menningarsögu Íslands.
Gagnaályktun
Gagnaályktun felur í sér að við túlkun lagaákvæðis er komist að þeirri niðurstöðu að tilvikið Z verður ekki talið falla undir lagaákvæðið, en jafnframt er haldbært að álykta sérstaklega að önnur (gagnstæð) efnisregla gildi um tilvikið X. Gagnaályktun kemur til greina þegar lagaákvæði hefur að geyma tæmandi talningu tilvika, enda sé ljóst að önnur gagnstæð regla gildi um tilvikið. Hún kemur almennt ekki til greina ef lagaákvæði er byggt á meginreglu laga.
Venja
Venjur skipta miklu máli í öllum samskiptum manna. Venju má lýsa sem hvers konar reglubundna háttsemi. Réttarvenja er reglubundin háttsemi sem er til marks um eða stjórnast af sannfæringu um að mönnum beri að haga sér á einhvern tiltekinn hátt. Viðurkennt er í íslenskum rétti að háttsemi sem menn hafa fylgt um tiltekið tímabil og að fullnægðum nánar greindum skilyrðum geti orðið grundvöllur réttarreglu – eða með öðrum orðum að venjan geti orðið réttarheimild
Söguleg skýring
Söguleg skýring er lögskýringaraðferð til þess að athuga forsögu ákvæðis og réttarsögulega þróun þess. Telja má að upplýsingar um forsögu lagaákvæðis geti haft þýðingu við úrlauns ágreinings um merkingu þess. Forsagan er því hluti af ytra samhengi lagaákvæðis.
Athugun á forsögu getur beinst af þeim samfélagslegu aðstæðum eða atvikum sem voru kveikjan að lagasetningu, sbr hrd. Aðskilnaðardómur þar sem HR komst að þeirri niðurstöðu að túlka ætti lagaákvæði með öðrum hætti en hafði verið gert áður þar sem aðstæður í samfélaginu hefðu breyst.