Wykład 3 Flashcards
(29 cards)
Formy wejścia na rynek międzynarodowy to
Instytucjonalne rozwiązania, które umożliwiają przedsiębiorstwom wprowadzenie towarów lub zasobów i zdolnośći do innego kraju.
Trzy grupy form umiędzynarodowienia działalności:
- eksport;
- formy kontraktowe (produkcja kontraktowa, licencjonowanie, franchising);
- formy z zaangażowaniem kapitałowym (joint ventures, fuzje i przejęcia, inwestycje bezpośrednie);
Róznice między formami:
- stopień ponoszonego ryzyka;
- zakres sprawowanej kontroli;
- wielkość i zakres zaangażowania kapitału;
- lokalizacja produkcji wyrobów;
- czasowy hpryzont zaangażowania i jego elastyczności;
Cztery grupy stategii wejścia:
- strategie oparte na produkcji krajowej bez inwestycji zagranicznych;
- strategie oparte na produkcji krajowej i zaangażowaniu inwestycyjnym;
- strategie oprte na produkcji za granicą bez dokonywania inwestycji;
- strategie oparte na produkcji za granicą związane z zaangażowaniem inwestycyjnym;
Strategie internacjonalizacji obejmuje:
- określenie sposobu wejścia na rynek zagraniczny;
- okreśłenie stopnia samodzielności działania w tym zakresie;
- okreśłenie strategii konkurencji na rynku zagranicznym;
Uzyskanie korzyści skali to
obniżenie kosztów jednostkowych dzięki prowadzeniu działalności na anjefektywniejszym poziomie
Uzyskanie korzyści zakresu to
podział czynności na kilka produktów lub jednostek organizacyjnych
Wykorzystanie różnic krajowych to
dostęp do zasobów w danym kraju dla celów produkcji towarów i/lub świadczenia usług
Koszty internacjonalizacji:
- wynikające z ‘bycia nowym na rynku’;
- wynikające z ‘bycia obcym na rynku’;
- wzrostu kosztów zarządzania i kosztów transakcyjnych spowodowanego geograficznym i kulturowym rozproszeniem działalnośći;
Założenia modelu Uppsala:
- ekspansja jest poprzedzona sukcesem na rynku wewnętrznym;
- ekspansja zazwyczaj rozpoczyna się od rynków położonych blisko, a dopiero później obejmuje rynki dalsze;
- firmy rozpoczynają od działań eksportowych na obcych rynkach;
Ograniczenia w modelu uppsalskim:
- brak wiedzy o rynkach zagranicznych;
- brak zasobów koniecznych do ekspansji;
- ryzyko związane z wejściem na rynek zagraniczny;
- dystans psychiczny między rynkiem macierzystym a rynkiem ekspansji;
- koszty transportu, bariery taryfowe i pozataryfowe;
Etapy umiędzynarodowienia według modelu Uppsala:
- bezpośredni eksport;
- współpraca z agentami i pośrednikami;
- ustanowienie własnego przedstawicielstwa;
- zakład produkcyjny za granicą;
Etapy internacjonalizacji wg modelu Cavusgila:
- zaangażowanie eksperymentalne;
- aktywne zaangażowanie;
- trwałe, zaawansowane zaangażowanie;
Etapy internacjonalizacji wg modelu Cieślika:
- internacjonalizacja e sferze wymiany towarowej;
- internacjonalizacja produkcji;
- etap ponadnarodowy;
Modele sekwencyjne są krytykowane za:
- zbyt wysoki stopień uogólnienia;
- nieadekwatność do rzeczywistości gospodarczej;
- ignorowanie potencjału rynku docelowego oraz konkurencji;
Mikropozycja to
stopień umiędzynarodowienia przedsiębiorstwa poprzez współpracę z innymi podmiotami, które mogą mieć bliższe związki z rynkami zagranicznymi
Makropozycja to
stopień umiędzynarodowienia całej sieci, w której to przedsiębiorstwo działa
Internacjonalizacja sieciowa może się zwiększać poprzez:
- budowanie pozycji w odniesieniu do nowych, zagranicznych jednostek sieci;
- umacnianie pozycji i zwiększanie zaangażowania zasobów w firmach partnerskich;
- poprawa koordynacji między pozycjami w różnych międzynarodowych sieciach;
Zagrożenia internacjonalizacji sieciowej:
- nieprzejrzystość złożonych sieci;
- znaczna dywersyfikacja sieci dostawców;
- koncentracja na jednym obszarze geograficznym ze wględu na specjalizację danego kraju i korzyści skali;
Różnice między internacjonalizacji sieciowej i sekwencyjnej
W teorii sieciowej, w odróżnieniu od ujęćsekwencyjnych umiędzynarodowienie nie przebiega liniowo, a etapy i tempo ekspansji zagranicznej mogą ulegać zmianie w zależnośći od interakcji z uczestnikami sieci biznesowej
Internacjonalizacja międzynarodowa w sieci - ‘wcześni początkujący’:
- nieliczne i mało istone związki z firmami zagranicznymi;
- słabo rozwinięte sieci zagraniczne;
- niewielkie doświadczenie i wiedza;
- ekspansja na rynki ‘bliski’;
Internacjonalizacja międzynarodowa w sieci - ‘późni początkujący’:
- brak ustanowionych powiązań z rynkami zagranicznymi;
- opóźnione w stosunku do innych firm krajowych;
- łatwy dostęp do zinternacjonalizowanych zasobów krajowych;
- możliwość wejścia od razu na odległe rynki;
Internacjonalizacja międzynarodowa w sieci - ‘samotni umiędzynarodowieni’:
- duże doświadczenie międzynarodowe;
- mało zinternacjonalizowane otoczenie rynkowe;
Internacjonalizacja międzynarodowa w sieci - ‘umiędzynarodowieni wśród innych’:
- tworzą sieć filii zagranicznych o różnej specjalizacji;
- tworzą powiązania z już istniejącymi sieciami międzynarodowymi;