1927 PRZEŁOM DŹWIĘKOWY Flashcards
(11 cards)
PRZEŁOM DŹWIĘKOWY
1894 Edison próbował stworzyć film dźwiękowy. 1900 – 1915 – wynalazki dźwiękowe (chromofon Gaumonta) używane są podczas projekcji filmów. Było to niedoskonałe, często niezsynchronizowane. Do 1915 roku stworzono około 1500 filmów dźwiękowych, żadne nie zyskały na popularności. Edison próbował wrócić do filmów dźwiękowych, lecz znów mu się nie udało, spłonęło jego studio West Orange i poddał się. Wprowadzenie dźwięku zahamowało lekko eksport filmów ze względu na barierę językową. Niektóre studia zagrywały zagraniczne wersje swoich filmów.
Western Electric
Western Electric było firmą, odpowiedzialną za rozprzestrzenianie elektryczności po całej Ameryce. Zelektryfikowało telefonię, potem zajęło się branżą muzyczną, a następnie kinem. W 1925 podpisali umowę z Warner Bros, które w tym samym roku kupiło Vitagraph (najbardziej płodne amerykańskie studio produkcyjne).
“Śpiewak jazzbandu” geneza
1927 - “Śpiewak jazzbandu” – Alan Crosland – w roli głównej broadwayowski aktor Al Jolson. Pełnometrażowy film dźwiękowy, od razu stworzony z myślą o dźwięku. part-talkie – film częściowo mówiony. Warner nie ufał dźwiękowi w pełni. Z początku wykorzystywali go tylko do scen śpiewu (z małymi wyjątkami). Powstał dzięki technologii Vitaphone. “Śpiewak jazzbandu” to jeden z pierwszych przykładów backstage musicalu. Dialogi w formie wyświetlanej planszy, śpiew jest jedynym towarzyszącym nam dźwiękiem.
Mickey-Mousingu
1928 - „Parowiec Willie” – pierwszy animowany film dźwiękowy. Stworzenie Mickey-Mousingu czyli dodanie dźwięku do każdej czynności.
Rewie
1929 powstanie Rewii – film złożony tylko z muzycznych występów bez osi fabularnej (dlatego uważa się że kino z tego czasu cofnęło się do kina atrakcji) Przełom dźwiękowy zakończył się w 1930 roku, od tej pory dźwięk zostaje przyjęty jako standard (nadal powstawały filmy niemie
“Dzisiejsze czasy” geneza
1936 - “Dzisiejsze czasy” – Charlie Chaplin – konfrontacja człowieka z maszyną. Chaplin stosunkuje się negatywnie wobec nadchodzących zmian, opowiada się po stronie kina niemego, hołd dla tradycji. Można w tym znaleźć komentarz Chaplina wobec przełomu dźwiękowego. Nie pojawiają się mówione dialogi. Dźwięk pojawia się rzadko. Jak na 1936, było to na tyle dziwne, że było z p
zasada nadrzędności dialogu
Przyjęto zasadę nadrzędności dialogu. Najpierw ma być słyszalny dialog a potem efekty dźwiękowe i muzykę.
Zaczęły powstawać konglomeraty medialne. Kina współpracowały z radiami i producentami muzycznymi, aby wydawać muzykę filmową. Rozwinęły się nowe zawody filmowe: kompozytor, dźwiękowcy itp., powstały musicale. Niektórzy aktorzy (np. Pola Negri, John Gilbert) musieli zrezygnować z gry ze względu na zły głos, nieznajomość angielskiego lub dziwny akcent. Aktorzy jak Bela Lugosi, wykorzystywali swój akcent do grania konkretnych postaci o określonej tożsamości narodowej. Gra aktorska stała się bardziej subtelna, wyłoniło się aktorstwo realistyczne (styl zerowy, przezroczystość)
Lata 20
Lata 20 przyniosły umocnienie systemu studyjnemu Hollywood, wykształcony był też system gwiazd i były one często połączone z konkretnym gatunkiem filmowym. Po wprowadzeniu dźwięku zaczęły wyłaniać się kinematografie narodowe. Już w latach 30 zaczęto wprowadzać napisy dla niesłyszących. Mussollini naciskał żeby wszystkie filmy miały włoski dubbing, aby budować jedność narodową.
David Bordwell
David Bordwell – badacz który zajmował się kinem klasycznym podkreśla że narracja w kinie klasycznym jest oparta na konflikcie dobra i zła. Musicale są wyjątkowe bo pojawiają się w nich sceny które nie służą narracji, lecz są czysto gatunkowe. Twierdził, że popędy artystyczne nie mają miejsca w kinie klasycznym. Musicale zaczęły rozwijać się już po wprowadzeniu jako pokazanie nowych możliwości technicznych. Na początku popularne były rewie (każda wytwornia tworzyła swoje), Rewie nie miały narracji i składały się wyłącznie z występów muzycznych i tanecznych. Eksperymentowano w nich z technologią
“Śpiewak jazzbandu” fabuła
1927 - “Śpiewak jazzbandu” – Alan Crosland – w roli głównej broadwayowski aktor Al Jolson. Młody żydowski chłopak pięknie śpiewa natomiast jego tata kara go za to. Chłopak ucieka i zostaje śpiewakiem. Kiedy ma w rodzinnym mieście występ odwiedza rodziców po latach, mama jest zachwycona że jej syn wrócił, ojciec natomiast nie chce go widzieć uważa że śpiewanie jazzu jest złe. Jak tata umiera, mama prosi chłopaka aby zastąpił ojca w kościele, On w ostatniej chwili rezygnuje ze swojego koncertu aby śpiewać w kościele.
“Dzisiejsze czasy” fabuła
1936 - “Dzisiejsze czasy” – Charlie Chaplin - ewnością formą estetyzacji. Kino nieme było sztuką międzynarodową. Chaplin jako pracownik przy taśmie produkcyjnej zostaje wybrany do przetestowania maszyny która ma im pomóc, maszyna go karmi niestety całkowicie nawala. Praca w nieludzkim tempie sprawia że przykręca wszystko co widzi również po godzinach pracy. Po wyleczeniu u psychiatry zostaje niesłusznie uznany za przywódcę demonstracji robotniczej za co idzie do więzienia. W więzieniu przypadkiem udaremnia próbę ucieczki za co zostaje nagrodzony wcześniejszym zwolnieniem, nie chce go bo tam ma za darmo jedzenie ale wywalają go i tak. Poznaje bezdomną dziewczynę która kradnie chleb, Chaplin bierze winę na siebie aby wrócić do więzienia, nie udaje mu się więc razem uciekają przed policją. Chaplin łapie się różnych prac żeby jakoś zarobić ale wszystkiego czego się dotknie psuje. Zabiera przypadkiem podpórkę do statku przez co nieskończony woduje, zostaje zatrudniony jako nocny stróż w domu towarowym i razem z dziewczyną spędza tam noc za co aresztują go za obecność po godzinach. Regularnie trafia za przewinienia do więzienia. Pracuje jako kelner w restauracji i tu największy sukces śpiewa zabawną piosenkę (w wymyślonym języku) a dziewczyna dostaje prace jako tancerka. Władze chcą schwytać dziewczynę za bycie włóczęgą, oboje tracą pracę i uciekają. Na koniec obaj idą uśmiechnięci, trzymając się za ręce w lepszą przyszłość.
