KINO FRANCUSKIE Flashcards
(18 cards)
„Pod dachami Paryża” geneza
1930 – „Pod dachami Paryża” - Rene Clair – film pokazuje codzienne życie klasy robotniczej w Paryżu, muzyka jest tutaj próbą wyrażenia emocji bohaterów i jest głównym środkiem przekazu.
Rene Clair
Rene Clair – stworzył pierwszy film dźwiękowy. Pokazywał niższe klasy co było zgodne z programem solidarności klasowej. Tworzył populistyczne komedie. Upolityczniał kino. Po niepowodzeniach wyjechał do Anglii, a potem do Ameryki.
“Pała ze sprawowania” geneza
1933 – “Pała ze sprawowania” – Jean Vigo uniwersalny ideologicznie (pokazany bunt przeciw opresji), francuska awangarda, Cenzura uznała, że film jest antyfrancuski, ponieważ szkoła to system. Vigo miał ojca anarchistę, co przeszkadzało mu w karierze. Miał problemy ze zdobyciem finansów, z cenzurą i produkcją.
“Towarzysze broni” geneza
1937 – “Towarzysze broni” – Jean Renoir – Jean Gabin w roli głównej (Gabin był kluczową gwiazdą francuską), scenariusz: Charles Spaak. Renoir był komunistą i używał filmu w celach komunistycznych, więc w jego filmach mamy sojusz ponadklasowy. Trafiają do niewoli niemieckiej, robotnik oraz pilot z wysokich sfer bratają się aby razem uciec.
“Reguły gry” geneza
1939 – “Reguły gry” – Jean Renoir jawnie przekreślone zasady kina zerowego (niejednoznaczność, chaos, polifonia, różne klasy społeczne) Doceniano jego sprawność produkcyjną. Film pokazuje wiele postaci i wątków jednocześnie, pozwala widzowi wybrać kogo śledzi. Moralny rozpad arystokracji i klasy wyższej. Na poziomie służby też dochodzi do intryg i zdrad. Wyrzucano mu, że tworzy filmy popularne.
Jean Renoir
Jean Renoir był synem Auguste’a Renoira, impresjonisty, lecz sam niewiele miał wspólnego z impresją ojca. Rozwijał dźwięk. Rozwijał muzykę diegetyczną, polifonię. Używał w swoich filmach różnych języków. Ewidentnie lewicowe poglądy (zrealizował nawet film dla partii komunistycznej). Patrzył na film jak na pracę zespołową. Podważał rolę reżysera. W filmach pokazywał wątłość burżuazji i solidarność ludzi pracy.
Czarny realizm poetycki
Czarny realizm poetycki – nurt w kinie francuskim, wprowadzający to kino w nurt egzystencjalny. Bohaterami są ludzie, dążący do autodestrukcji, widząc bezsens życia. Estetyka tych filmów nawiązuje do ciemności i mgły. Pojawia się wiele femme fatale, które sprowadzają na bohatera zgubę, nawet jeśli są bohaterkami pozytywnymi. Filmy te pokazują często ciemne ulice, opuszczone części miasta, ukryte karczmy. Podkreślały ukryty realizm miast. Filmy czarnego realizmu poetyckiego nazywane są filmami postfrontowymi, jako że powstawały po upadku Frontu Ludowego i tonem nawiązują do jego upadku i pesymizmu z tym związanym. Głównym przedstawicielem czarnego realizmu poetyckiego był Marcel Carne. Miał on robotnicze pochodzenie. “Ludzie za mgłą” był jego pierwszym wielkim hitem. Film spotkał się z negatywnym odbiorem polityków, przygotowujących się do wojny, jako że prezentował dezertera jako bohatera pozytywnego.
„Ludzie za mgłą” geneza
1938 – „Ludzie za mgłą”- Marcel Carné – gł. przedstawiciel Czarnego Realizmu Poetyckiego. Film czarno-biały autodestrukcyjni bohaterowie, femme fatale, pesymizm, fatalizm, noc i mgła. Film spotkał się z negatywnym odbiorem polityków, przygotowujących się do wojny, jako że prezentował dezertera jako bohatera pozytywnego.
1942 Carne został oskarżony przez rząd francuski o sianie defetyzmu i zniechęcania do walki
“Pepe Le Moko” geneza
1937 - “Pepe Le Moko” Julien Duvivier - był jednym z najbardziej docenianych filmów twórcy. Uważany był za francuską odmianę amerykańskiego kina gangsterskiego. Czerpał z kina hollywoodzkiego i był dla niego inspiracją. Jest on połączeniem kina gangsterskiego i melodramatu. Cenzura francuska skupiała się na bezpośrednich atakach na struktury państwowe. Nie było więc problemem ukazanie przestępcy jako bohatera pozytywnego. Film bada temat nieuchronności kary i niemożności ucieczki przed własnym przeznaczeniem. Pokazuje konflikt między wolnością a ograniczeniami, jakie narzuca człowiekowi jego przeszłość i otoczenie. Ostatecznie jednak jest skazany na porażkę. To dążenie do destrukcji, upadku jest charakterystyczne dla kina francuskiego, zdominowanego niepokojami społecznymi.
Julien Duvivier
Julien Duvivier uważany był za sprawnego rzemieślnika filmowego, lecz nie uważano, że tworzy dobre filmy. W latach 30. stworzył 23 filmów. Tworzył też filmy w USA. Doceniano jego sprawność produkcyjną. Wyrzucano mu, że tworzy filmy popularne. filmy Duviviera opowiadają często o starości i przemijaniu, co znów obrazuje francuskie niepokoje społeczne.
“Komedianci” geneza
1945 – “Komedianci” – Marcel Carne – scenariusz: Jacques Prevert. powstały pod okupacją Powstały w zamierzeniu jako prezent dla Francuzów, wyzwalających się spod okupacji. Przedstawienie potęgi francuskiej kultury. Film pokazuje postacie, które borykają się z trudnymi warunkami życia. Melancholijny ale jednocześnie pełen nadziei. Ukazuje napięcia społeczne i polityczne.
„Pod dachami Paryża” fabuła
1930 – „Pod dachami Paryża” - Rene Clair – film zaczyna się od próby chórku na ulicach Paryża, gdzie jeden z uczestników okradł panią z chóru, chłopaki sprzeczają się o jakieś błahostki w barze/na ulicy, grają o wdzięki Poli z baru, Pola ze swoim chłopakiem zaczyna się kłócić bo ukradł jej klucz do domu i nie chce oddać. Wyszła z baru i płacze na polu, jeden z chłopaków do niej przeszedł aby ją pocieszyć. Albert odprowadził Pole do domu ale ona przecież nie ma klucza i zabrał ją do siebie. Chciał się do niej dobrać a ona go odrzuciła i powiedział że on jest u siebie i jak jej to nie odpowiada to wypad. Ale jednak zostaje i się kłócą pod pierzyną, aż w końcu każdy kładzie się na ziemi z obu stron łóżka. Rano się budzą ona jest jednak w łóżku a on na ziemi. Dziewczyna nie chce wracać do siebie i Albert pozwala jej zostać u niej. Wąsacz Fred (zły chłopak dziewczyny) napisał list do Alberta żeby odczepił się od małej. Albert za te rzeczy co dziewczyna zostawiła u niego trafił za kraty i teraz zarówno Albert jak i wąsacz tęsknią za Polą. Jak Albert wyszedł z więzienia to poszedł na tańce gdzie zobaczył Pole z Fredem wąsaczem. Ona przybiegła do niego ale on jest na nią obrażony. Jak tylko Fred poszedł do kumpli, Albert zabrał Pole do tańca. Fred z kolegami pobił Alberta. Ale policja ich złapała, Finalnie Ci koledzy na początku walczą o Pole. W teorii ten 3 wygrał (czyli kolega alberta). kończymy znowu chórkiem na ulicy.
“Pała ze sprawowania” fabuła
1933 – “Pała ze sprawowania” – Jean Vigo - Chłopcy żyjący w surowym francuskim internacie, władze uczelni narzucające chłopcom absurdalne zasady. Sprzeciw uczniów rośnie aż na szkolnej uroczystości wzniecają bunt. Film zapoczątkował filmy o młodzieńczym buncie zanim inne kraje zaczęły tworzyć takie filmy. Vigo świadomie przerysowywał postacie i sytuacje. W filmie w paru scenach pojawia się też dziewczyna uczennica co miało najprawdopodobniej dodać chaosu bo było to nietypowe w takich szkołach.
“Towarzysze broni” fabuła
1937 – “Towarzysze broni” – Jean Renoir – Jean Gabin w roli głównej - Trafiają do niewoli niemieckiej, robotnik oraz pilot z wysokich sfer bratają się aby razem uciec. Z ekipą chłopaków budują tunel pod ziemią, mają zorganizowany system, zmianowy oraz na linie przywiązanej do nogi kontaktują się z kopiącym czy ma nadal tlen, siłę. Niewolnicy poprzebierali się i przygotowali spektakl, plan ucieczki z więzienia to zakup fletów i zrobienie koncertu o 1 porze wszyscy. Po koncercie zaczęli grać na garnkach i śpiewać. na wspólnym apelu „za kare” 1 z kolegów przyciąga na siebie uwagę grając na górze i ściąga tam wszystkich żołnierzy, ten kolega co odwracał uwagę został postrzelony w brzuch i umarł mimo że niemiec strażnik nie chciał tego bo go lubił. Udało im się uciec, doszli do jakiegoś domku i kobieta ich tam ugościła, Zamieszkali z nią i pomagają na gospodarstwie oraz przy córce, jeden z nich zakochał się ze wzajemnością w kobiecie. Żołnierze znaleźli ich ale udało im się już przedostać do Szwajcarii więc nie mogli ich zastrzelić. Ten co się zakochał obiecał że po nią kiedyś wróci.
“Reguły gry” fabuła
1939 – “Reguły gry” – Jean Renoir - Pilot André przeleciał sam Atlantyk od tego zaczyna się film. jest zakochany bez wzajemności w arystokratce Christine de la Cheyniest, którą mąż, markiz Robert, zdradza z inną kobietą. Cała czwórka nie może uciec z sieci kłamstw. Przyjaciel André, namawia aby wszyscy spotkali się na wielkim polowaniu urządzonym koło zamku markiza. Ciekawy zabieg zaganiania w lesie zająców przez sługusów, wszyscy się kłócą i biją, każdy zdradza każdego i wszyscy się kłócą wieczorem. Kiedy strażnik myślał że 3 typ podbija do jego żony zastrzelił go a okazało się że to ten pilot ale nie do jego żony szedł tylko inna baba.
„Ludzie za mgłą” fabułą
1938 – „Ludzie za mgłą”- Marcel Carné - Dezerter przybywa do miasta portowego we Francji, przybywa do lokalu by spędzić w nim noc a następnie uciec z Francji. Wdaje się w dyskusje o miłości z kobietą będącą na miejscu. Lubią się, ona pożycza mu pieniądze. Spotkali się razem i żołnierz postawił się 3 chłopakom którzy podbijali do dziewczyny. Okazało się że mają porachunki z opiekunem dziewczyny i w zamian on załatwił mu hajs i paszport. Sklepikarz utopił strój wojskowego. Wojskowemu cały czas od początku towarzyszy piesek. Gra światłem na scenach zbliżenia na twarz. Spędzają razem noc, on przyznaje jej się rano że wypływa do Wenezueli, a inni zamieszali go w zabójstwo. Wojskowy zabił opiekuna dziewczyny bo się miotał, wrócił do niej bo ją kocha. Główny z tej 3 bandziorów postrzelił żołnierza i on umarł.
“Pepe Le Moko” fabuła
1937 - “Pepe Le Moko” Julien Duvivier - Próbują uchwycić zbira Pepe. On mieszka trochę jak alladyn, wszyscy się znają, wszyscy go lubią, prawie wszyscy są ulicznikami. Pepe jest złodziejem, zakochuje się przypadkiem w jednej francuskiej kobiecie, która ma masę świecidełek na początku chciał ją tylko okraść. Już prawie zdesperowany poszedł na miasto i wpadł w ręce policji ale jego ulubiona kochanka która go szczerze kocha cyganka zatrzymała go podstępem. Finalnie spotkał się z tą Gabi ale to ona przyszła, umówił się z nią na następny dzień ale jej powiedzieli że on nie żyje, a jemu że ona na niego czeka u sb w hotelu, on chciał jednak uciec ale na statku złapała go policja. Finalnie popatrzył z lądu jak statek odpływa i zobaczył że była na nim gabi i się popłakał i sam wbił sobie nóż i serce i się zabił koniec.
“Komedianci” fabuła
1945 – “Komedianci” – Marcel Carne – scenariusz: Jacques Prevert Cała akcja toczy się wokół kobiety Garance która przyciąga uwagę 4 mężczyzn: romantycznego mima, cynicznego aktora, złodzieja i arystokraty. Każdy z mężczyzn kocha kobietę inaczej ale żadnemu nie udaje jej się zdobyć na zawsze.
