rzeźba Flashcards
(7 cards)
Dzieła rzeźbiarskie w stylu rokokowym
były podporządkowane głównie architekturze
i stanowiły istotny element jej dekoracji. Marmurowe posągi i grupy rzeźbiarskie we
Francji powstawały głównie w celu dekoracji ogrodów, miały więc świecki charakter. Do
dekoracji wnętrz wykorzystywano niewielkie i finezyjnie wykonane drobne rzeźby kamienne
i drewniane. Były to przedstawienia mitologiczne i alegoryczne oraz sceny typu fête
champêtre (fr. ‘święto wiejskie’), w których arystokraci naśladowali dla rozrywki życie
arkadyjskich pasterzy i pasterek. Szczyt subtelności i precyzji osiągnęła rzeźba ceramiczna,
a zwłaszcza niewielkie figurki porcelanowe i fajansowe, przedstawiające eleganckie lub
żartobliwie ujęte postacie.
Rzeźbiarzami, którzy pracowali zarówno dla Ludwika XIV, jak i Ludwika XV, byli
przedstawiciele rodziny Coustou: Nicolas i Guillaume. Innymi ważnymi artystami byli
Jean-Baptiste Pigalle, profesor i rektor Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby w Paryżu,
oraz Étienne Maurice Falconet. Obaj korzystali z mecenatu markizy de Pompadour.
Ich rzeźby cechowała dynamika, asymetria i lekko wydłużone proporcje. Dzieła często
odznaczały się atektoniką. Idealizowane postacie bywały ukazywane w lekkim, niemal
tanecznym ruchu.
Étienne Maurice Falconet
Falconet wykonywał marmurowe grupy rzeźbiarskie, takie jak Milon z Krotonu, ale też
figurki porcelanowe charakteryzujące się wdziękiem, smukłymi proporcjami i finezją. Przez
długi czas kierował manufakturą w Sèvres pod Paryżem. Pracował także w Rosji, czego
efektem jest słynny pomnik Piotra I w Sankt Petersburgu wykonany podczas pobytu
artysty na dworze carycy Katarzyny II
Styl rokokowy w rzeźbie można najlepiej scharakteryzować na podstawie dzieł, które
powstały we Francji.
Na terenie Anglii nie było bowiem w tym czasie znaczących dokonań
w tej dziedzinie
w Neapolu działał Giuseppe Sanmartino,
autor niezwykłego przedstawienia martwego Chrystusa dla Kaplicy Sansevero. Jego ciało
nakryte jest całunem, który wyrzeźbiony został w marmurze tak finezyjnie, że wydaje się
być niemal przezroczystym jedwabiem. Był też autorem licznych szopek
Jean-Baptiste Pigalle Merkury wiążący sandał
Dzięki tej rzeźbie, wykonanej z brązu w 1744 roku,
Pigalle został przyjęty do Królewskiej Akademii
Malarstwa i Rzeźby w Paryżu. Ukazuje ona
pełną wdzięku postać młodego boga podczas
prozaicznej czynności. Celem artysty
nie było opowiedzenie mitu, lecz ukazanie
wyidealizowanego ciała. Silny skręt tułowia
Merkurego (figura serpentinata) nadaje dziełu
dynamikę. Rzeźba o wysokości 1,87 m znajduje się
w Luwrze w Paryżu
Étienne Maurice Falconet, pomnik
Piotra I w Sankt Petersburgu w Rosji
Rzeźba wykonana z brązu w 1782 roku
ma 10,40 m. Upamiętnia cara, który
postawił sobie za cel nadanie Rosji
europejskiego charakteru i nakazał
wzniesienie nowej stolicy – Sankt
Petersburga. Falconet usiłował
zmierzyć się z odwiecznym problemem
twórców pomników konnych – ukazać
zwierzę w ruchu. W tym celu postanowił
unieść nie jedną, jak uczynił to
np. Andrea del Verrocchio, ale dwie
przednie nogi konia. By zapewnić
rzeźbie dodatkowy punkt podparcia,
ogon zwierzęcia styka się ze splotami
wielkiego węża (symbolu zła
i podstępu), którego tratują końskie
kopyta. Pomnik umieszczony
na granitowym głazie stał się jednym
z symboli miasta.
