1. Badanie przedmiotowe Flashcards
(101 cards)
Ocena neurologiczna chorego z niewydolnością wątroby obejmuje między innymi obserwację możliwych ruchów mimowolnych, np. drżenia
metabolicznego (asteryksji). Najłatwiej można je wywołać, prosząc pacjenta o:
A. przyjęcie postawy stojącej i zamknięcie oczu
B. otwarcie ust i wysunięcie języka
C. odwiedzenie ramion i zgięcie kończyn górnych w stawach łokciowych
D. wyprostowanie kończyn górnych przed sobą i wyprostowanie rąk w nadgarstkach
E. wykonanie próby „pięta-kolano”
D. wyprostowanie kończyn górnych przed sobą i wyprostowanie rąk w nadgarstkach
W opisanej pozycji najłatwiej jest zaobserwować ruch opadania rąk w nadgarstkach i korygujący ruch prostowania. Innym sposobem, przydatnym zwłaszcza
u pacjentów niewspółpracujących (z zaburzeniami przytomności itp.), jest ułożenie kończyn dolnych w taki sposób, aby stopy stykały się podeszwami, a kolana
opadały luźno na zewnątrz; widoczne są dwufazowe ruchy opadania i unoszenia kolan.
Który z poniższych objawów wskazuje na uszkodzenie śródmózgowia u pacjenta z lewostronnym niedowładem połowiczym: A. objawy uszkodzenia nerwu III lewego B. objawy uszkodzenia nerwu III prawego C. objawy uszkodzenia nerwu VI prawego D. ataksja kończyn prawych E. drżenie kończyn prawych
B. objawy uszkodzenia nerwu III prawego
Zespół Webera, łączący w sobie tożstronne porażenie nerwu III i przeciwstronny niedowład połowiczy, powstaje najczęściej wskutek zawału śródmózgowia.
Jądro nerwu VI znajduje się w moście, a ruchy mimowolne wskutek uszkodzenia śródmózgowia (pląsawica, atetoza, drżenie) występują po stronie przeciwnej do uszkodzenia (zespół Benedikta).
Prawostronne uszkodzenie brzusznej części mostu spowoduje, oprócz przeciwstronnego niedowładu połowiczego, tożstronny obwodowy niedowład mięśni twarzy, a także:
A. porażenie skojarzonego spojrzenia w lewo
B. dyzartrię
C. niedowład odwodzenia lewej gałki ocznej
D. niedowład skojarzonego spojrzenia w górę
E. niedowład odwodzenia prawej gałki ocznej
E. niedowład odwodzenia prawej gałki ocznej
Uszkodzenie w tej lokalizacji (zespół Millarda-Gublera) powoduje, poza objawami wymienionymi w pytaniu, tożstronne porażenie nerwu VI (niedowład
odwodzenia prawej gałki ocznej). W zespole Raymonda (uszkodzeniu brzusznej przyśrodkowej części mostu) oszczędzone są włókna nerwu VII.
Jedynym objawem występującym przeciwstronnie do uszkodzenia
w zespole bocznym opuszki jest:
A. niedoczulica bólu i temperatury na twarzy
B. ataksja
C. zespół Hornera
D. czkawka
E. niedoczulica bólu i temperatury na kończynach
E. niedoczulica bólu i temperatury na kończynach
Niezdolność do rozróżniania palców i stron ciała oraz niemożność pisania i liczenia, występujące łącznie i najczęściej w sposób ostry, wskazują na uszkodzenie:
A. płata czołowego półkuli dominującej
B. płata czołowego półkuli niedominującej
C. płata ciemieniowego półkuli niedominującej
D. płata ciemieniowego półkuli dominującej
E. płata potylicznego półkuli dominującej
D. płata ciemieniowego półkuli dominującej
Zespół Gerstmanna, złożony z objawów wymienionych w pytaniu, wynika z uszkodzenia zakrętów kątowego i nadbrzeżnego w dolnej części płata ciemieniowego półkuli dominującej – typową przyczyną jest zawał w zakresie gałęzi tętnicy środkowej mózgu.
Zespół Babińskiego-Nageotte’a wskazuje na ogniskowe uszkodzenie opuszki o zakresie nieco większym niż w przypadku zespołu bocznego
opuszki Wallenberga (zob. pyt. 4) – oprócz objawów typowych dla zespołu Wallenberga występuje w nim również:
A. tożstronny niedowład połowiczy
B. przeciwstronny niedowład połowiczy
C. tożstronna głuchota
D. przeciwstronna głuchota
E. przeciwstronna ataksja
B. przeciwstronny niedowład połowiczy
W zespole tym uszkodzeniu ulega również droga korowo-rdzeniowa powyżej skrzyżowania, stąd przeciwstronny niedowład połowiczy (którego nie ma
w zespole Wallenberga).
Zespół podopuszkowy (Opalskiego) łączy w sobie cechy:
A. zespołu bocznego opuszki i przeciwstronnego niedowładu połowiczego
B. zespołu bocznego opuszki i tożstronnego niedowładu połowiczego
C. zespołu przyśrodkowego opuszki i tożstronnego niedowładu połowiczego
D. zespołu przyśrodkowego opuszki i przeciwstronnego niedowładu połowiczego
E. dyzartrii, dysfagii i tetraparezy
B. zespołu bocznego opuszki i tożstronnego niedowładu połowiczego
W zespole podopuszkowym Opalskiego zgodnie z nazwą uszkodzenie drogi korowo-rdzeniowej występuje poniżej skrzyżowania piramid, stąd niedowład połowiczy tożstronny do ogniska.
Uszkodzenia nadnamiotowe bardzo rzadko prowadzą do zeza porażennego lub innych jednoocznych zaburzeń gałkoruchowych. Typową przyczyną zeza zbieżnego lewostronnego (niekiedy z towarzyszącym mniej nasilonym przywiedzeniem oka prawego) byłby np. zawał w obrębie: A. płata czołowego lewego B. płata czołowego prawego C. płata potylicznego prawego D. płata potylicznego lewego E. wzgórza prawego
E. wzgórza prawego
Ezotropia wzgórzowa jest znanym, choć rzadkim następstwem udaru (częściej krwotocznego niż niedokrwiennego) przeciwległego wzgórza. W rozległym
krwotoku do wzgórza może dojść do obustronnej ezotropii, stąd kliniczny opis pacjenta, który „patrzy na czubek własnego nosa”
Zgięcie, przywiedzenie lub przeciwstawienie kciuka niedowładnej ręki, wyzwolone aktywnym zgięciem pozostałych palców (np. wskutek stawiania oporu badającemu), wskazuje na uszkodzenie: A. drogi korowo-rdzeniowej B. nerwu łokciowego C. nerwu pośrodkowego D. dolnej części splotu ramiennego E. segmentu T1 rdzenia kręgowego
A. drogi korowo-rdzeniowej
Objaw kciuka Wartenberga jest jednym z licznych odruchów patologicznych w kończynie górnej, obserwowanych w następstwie uszkodzenia drogi korowo-rdzeniowej
Zdolność do nałożenia kciuka na palec mały podczas próby objęcia nimi przeciwległego nadgarstka wskazuje w pierwszej kolejności na:
A. miopatię (zwłaszcza wtrętowe zapalenie mięśni)
B. polineuropatię (zwłaszcza uwarunkowaną genetycznie)
C. przewlekłe uszkodzenie dolnego neuronu ruchowego (np. w rdzeniowym zaniku mięśni)
D. zmniejszone napięcie mięśni w uszkodzeniu móżdżku
E. zwiększoną ruchomość stawów
E. zwiększoną ruchomość stawów
Opisany powyżej objaw jest zwykle stwierdzany w zespole Marfana (stąd określenie „objaw kciuka Marfana”), ale może dotyczyć każdej wady kolagenu z następczą zwiększoną ruchomością stawów i możliwymi neurologicznymi następstwami chorób naczyń.
Tzw. ręka mechanika (przebarwienia w zgięciach palców przypominające zabrudzenie smarem lub nadmierne rogowacenie) u chorego
z postępującym niedowładem czterech kończyn wskazuje w pierwszej kolejności na:
A. miopatię w przebiegu sarkoidozy
B. eozynofilowe zapalenie mięśni
C. wtrętowe zapalenie mięśni
D. chorobę Bethlema
E. zespół antysyntetazowy
E. zespół antysyntetazowy
Zespół antysyntetazowy wiąże się z obecnością przeciwciał przeciwko syntetazom aminoacylo-tRNA (np. anty-Jo1) i przejawia się miopatią zapalną, zespołem
Raynauda, zwłóknieniem śródmiąższowym płuc lub zapaleniem stawów.
Która z poniższych cech jest typowa dla afazji wzgórzowej: A. zaburzenia powtarzania B. współistnienie dyzartrii C. współistnienie niedowładu połowiczego D. brak płynności mowy E. brak zaburzeń nazywania
C. współistnienie niedowładu połowiczego
Afazja w uszkodzeniu wzgórza przypomina afazję Wernickego (zaburzenia dotyczą głównie rozumienia i nazywania, mowa jest płynna); nie ma zaburzeń powtarzania (jak w czuciowej afazji transkorowej), ale w przeciwieństwie do afazji Wernickego może występować przeciwstronny niedowład połowiczy (ze względu na zajęcie torebki wewnętrznej, rzadziej konara mózgu).
Niezdolność do powtarzania usłyszanych wyrazów i zdań przy względnie zachowanych pozostałych funkcjach językowych wskazuje w pierwszej kolejności na uszkodzenie: A. obszaru czuciowego mowy Wernickego B. obszaru ruchowego mowy Broki C. pęczka łukowatego D. zakrętu wrzecionowatego E. zakrętu językowatego
C. pęczka łukowatego
Afazja przewodzeniowa wynika z przerwania włókien kojarzeniowych łączących ośrodek czuciowy (odbiór i rozumienie) mowy z ośrodkiem ruchowym mowy; włókna te biegną w pęczku łukowatym
Który z poniższych objawów ubytkowych zwykle towarzyszy afazji Wernickego: A. niedowład połowiczy B. dyzartria C. zwrot głowy i gałek ocznych D. ubytek w polach widzenia E. objaw Babińskiego
D. ubytek w polach widzenia
Ze względu na lokalizację afazji Wernickiego towarzyszy często przeciwstronne (zwykle prawostronne) niedowidzenie połowicze lub kwadrantowe
Obecność agrafestezji przy braku zaburzeń w zakresie innych, podstawowych rodzajów czucia wskazuje zwykle na uszkodzenie: A. sznurów tylnych rdzenia kręgowego B. tożstronnego wzgórza C. przeciwstronnego wzgórza D. tożstronnego płata ciemieniowego E. przeciwstronnego płata ciemieniowego
E. przeciwstronnego płata ciemieniowego
Akatyzja wskazuje na zaburzenia przekaźnictwa A. serotoninergicznego B. dopaminergicznego C. cholinergicznego D. adrenergicznego E. peptydergicznego
B. dopaminergicznego
Akatyzja = niepokój ruchów z przymusem poruszania się, najczęściej forma kołysania się w pozycji siedzącej, zmiany ułożenia kończyn dolnych, chodzenia wokół krzesła; wynika z zablokowania przekaźnictwa dopaminergicznego, najczęściej wskutek stosowania neuroleptyków
Pacjent, który jest w stanie pisać, ale nie potrafi odczytać zapisanych przed chwilą słów, ma najprawdopodobniej uszkodzenie półkuli dominującej w obrębia
A. płata potylicznego i płata ciała modzelowatego
B. płata potylicznego
C. płata ciemieniowego i skroniowego
D. płata czołowego i skroniowego
E. płata czołowego i ciemieniowego
A. płata potylicznego i płata ciała modzelowatego
Która z poniższych cech nie jest typowa dla anizokorii fizjologicznej
A. różnica średnicy większa niż 2 mm
B. prawidłowa reaktywność źrenic na światło
C. prawidłowa reaktywność źrenic na spojrzenie do bliży
D. taka samo różnica szerokości w jaskrawym i stłumionym oświetleniu
E. brak innych objawów uszkodzenia układu nerwowego
A. różnica średnicy większa niż 2 mm
różnica nie większa niż 1 mm
Zawarte w konsultacji neurologicznej stwierdzenie, że pacjent ma palanestazję kończyn dolnych oznacza, ze u chorego występuje upośledzenie czucia: A. ciężaru B. głębokiego ucisku C. wibracji D. ułożenia E. kłucia
C. wibracji
palanestezja = apalestezja
Apraksja ubierania się wskazuje zwykle na uszkodzenia A. płata ciemieniowego B. płata potylicznego C. płata skroniowego D. wzgórze (obustronnie) E. kory wyspy
A. płata ciemieniowego
może też wynikać z uszkodzenia płata czołowego
Niemożność dowolnego otwarcia oczu po ich zamknięciu i przy braku niedowładu dźwigacza powieki górnej może wskazywać na rozpoznanie
A. obustronnego zawału płatów potylicznych
B. obustronnego uszkodzenia wzgórza
C. miastenii
D. postępującego porażenia nadjądrowego
E. choroby Parkinsona
D. postępującego porażenia nadjądrowego
obustronny kurcz powiek lub apraksja otwierania oczu
Stał chodzenie na palcach u kilkuletniego dziecka może wskazywać na dystrofię mięśniową (np. dystrofię Beckera) lub
a. rdzeniowy zanik mięśni
b. chorobę Charcota-Mariego-Tootha
c. skrzywienie boczne kręgosłupa
d. zakotwiczenie rdzenia kręgowego
e. przepuklinę oponowo-rdzeniową
b. chorobę Charcota-Mariego-Tootha
nieprawidłowe chodzenie na palcach po 2 roku życia
Polecenie, aby pacjent ścisnął mocno i utrzymał w ucisku dwa wyprostowane palce badającego może wywołać ruchy ściskania o zmiennej intensywności. W pierwszej kolejności wskazuje to na obecność:
a. mioklonii
b. atetozy
c. miotonii
d. drżenia pozycyjnego
e. pląsawicy
e. pląsawicy
“chwyt dojarki”, brak wytrwałości ruchowej
też niemożność utrzymania języka wysuniętego z ust dłużej niż 1-2 s
W teście kołyszącego się światła naprzemienne oświetlanie jednego lub drugiego oka powoduje paradoksalne rozszerzanie się źrenicy jednego oka podczas jego oświetlania. Wskazuje to na uszkodzenie:
a. tożstronnego nerwu wzrokowego
b. tożstronnego nerwu okoruchowego
c. przeciwstronnego nerwu wzrokowego
d. przeciwstronnego nerwu okoruchowego
e. śródmózgowia
a. tożstronnego nerwu wzrokowego
źrenica Marcusa Gunna