5. Zaburzenia ruchowe Flashcards
(50 cards)
Która z poniższych cech klinicznych drżenia jest z najmniejszym prawdopodobieństwem związana z drżeniem samoistnym:
A. asymetria drżenia
B. odosobnione drżenie głowy
C. amplituda drżenia kinetycznego większa niż drżenia pozycyjnego
D. obecność drżenia spoczynkowego
E. drżenie jednej kończyny górnej przesunięte w fazie w porównaniu z drugą kończyną górną
B. odosobnione drżenie głowy
drżenie głowy jest typową cechą drżenia samoistnego, ale odosobnione budzi podejrzenie dystonii szyjnej
Która z poniższych cech drżenia wskazuje raczej na drżenie samoistne niż na chorobę Parkinsona:
A. drżenie żuchwy
B. drżenie pozycyjne pojawiające się po okresie utajenia po zmianie pozycji
C. odosobnione drżenie pozycyjne bez drżenia kinetycznego
D. drżenie głosu
E. drżenie większe w stawach śródręczno-paliczkowych niż w nadgarstku
D. drżenie głosu
Leczenie drżenia samoistnego w typowych przypadkach polega na stosowaniu: A. gabapentyny B. topiramatu C. alprazolamu D. prymidonu E. klonazepamu
D. prymidonu
inny lek pierwszego rzutu - propranolol
W leczeniu zaawansowanego i opornego na farmakoterapię drżenia samoistnego stosuje się głęboką stymulację: A. wzgórza B. jądra niskowzgórzowego C. gałki bladej D. jądra półleżącego E. zakrętu obręczy
A. wzgórza
W której z poniższych sytuacji klinicznych można rozpoznać zespół Gilles de la Tourette’a:
A. tiki wystąpiły po raz pierwszy przed 8 miesiącami
B. tiki wystąpiły po raz pierwszy w 21 roku życia
C. tiki wystąpiły w związku ze stosowaniem kokainy
D. tiki od 3 lat mają wyłącznie charakter koprolalii
E. przez 1,5 roku występowały tiki ruchowe, a od 2 miesięcy występują tiki głosowe
E. przez 1,5 roku występowały tiki ruchowe, a od 2 miesięcy występują tiki głowowe
choroba rozpoczyna się przed 18 rokiem życia,
tiki utrzymują się dłużej niż rok od początku objawów
mnogie tiki ruchowe i co najmniej 1 tik głosowy
nie ma innych potencjalnych przyczyn tików
Która z poniższych cech jest charakterystyczna dla tików:
A. z definicji ustępują we śnie
B. dotyczą głównie kończyn lub tułowia
C. często można je na krótko dowolnie powstrzymać D. częściej występują u dziewcząt .
E. rzadko wiążą się z zaburzeniami psychicznymi
C. często można je na krótko dowolnie powstrzymać
Jeżeli u studiującego 19-latka, nieobciążonego innymi chorobami, istnieje potrzeba farmakologicznego tłumienia tików, w pierwszej kolejności, należy rozważyć stosowanie: A. rysperydonu B. haloperydolu C. klonidyny D. klonazepamu E. tiorydazyny
C. klonidyny
Naturalny przebieg zespołu Gilles de la Tourette’a w większości przypadków:
A. ustąpienie tików w wieku dorosłym
B. ustąpienie tików głosowych i utrzymywanie się tików ruchowych
C. utrzymywanie się tików głosowych i ruchowych w podobnym nasileniu przez całe życie
D. stopniowe nasilanie się tików z krótkimi okresami poprawy
E. stałe występowanie tików do końca życia z wyraźnymi fluktuacjami nasilenia
A. ustąpienie tików w wieku dorosłym
Który z poniższych leków nie znajduje zastosowania w leczeniu zespołu niespokojnych nóg: A. amitryptylina B. ropinirol C. lewodopa D. pregabalina E. oksykodon
A. amitryptylina
trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne nasilają dolegliwości
Potrzeba lub przymus poruszania kończynami jest dolegliwością wspólna dla zespołu niespokojnych nóg i:
A. neuropatii cukrzycowej
B. radikulopatii lędźwiowej
C. okresowych ruchów kończyn dolnych we śnie
D. akatyzji
E. dystonii
D. akatyzji
Stosowanie którego z poniższych leków wiąże się z największym ryzykiem augmentacji dolegliwości w przebiegu zespołu niespokojnych nóg: A. ropinirol B. pramipeksol C. oksykodon D. gabapentyna E. lewodopa
E. lewodopa
Obraz RM mózgu u większości chorych na dystonię uwidocznia:
A. brak swoistych nieprawidłowości
B. złogi żelaza w skorupie
C. złogi wapnia w jądrze ogoniastym
D. zanik głowy jądra ogoniastego
E. hiperintensywność jądra niskowzgórzowego
A. brak swoistych nieprawidłowości
Najważniejszym czynnikiem rokowniczym w pierwotnej dystonii jest:
A. płeć
B. wiek w chwili wystąpienia objawów
C. początkowa lokalizacja ruchów mimowolnych
D. obecność innych ruchów mimowolnych
E. wzorzec dobowy występowania objawów
B. wiek w chwili wystąpienia objawów
drugim w kolejności czynnikiem wskazującym na niekorzystne rokowanie jest zajęcie kończyny dolnej w początkowym okresie choroby
Nasilanie się objawów dystonii w ciągu dnia jest charakterystyczną cechą
A. dystonii zadaniowej (np. kurczu pisarskiego)
B. kurczu powiek
C. dystonii Oppenheima (DYTl)
D. dystonii reagującej na lewodopę
E. dystonii w przebiegu choroby Wilsona
D. dystonii reagującej na lewodopę
Który z poniższych elementów nie wchodzi w skład osi cech klinicznych wykorzystywanych w klasyfikacji dystonii:
A. umiejscowienie ruchów
B. wiek w chwili wystąpienia pierwszych objawów
C. rodzinne występowanie objawów
D. wzorzec występowania objawów w czasie
E. występowanie dodatkowych objawów neurologicznych lub ogólnoustrojowych
C. rodzinne występowanie objawów
Dysfonia spastyczna ze względu na lokalizację jest klasyfikowana jako dystonia: A. ogniskowa B. wieloogniskowa C. segmentowa D. połowicza E. uogólniona
A. ogniskowa
Która z poniższych cech jest typowa dla dystonii torsyjnej Oppenheima (DYT1):
A. pełna lub prawie pełna penetracja
B. dystonia obejmująca początkowo głowę i szyję
C. względna stabilizacja nasilenia ruchów dystonicznych po uogólnieniu choroby
D. uogólnienie dystonii u mniejszości pacjentów
E. upośledzenie funkcji poznawczych u większości pacjentów
C. względna stabilizacja nasilenia ruchów dystonicznych po uogólnieniu choroby
W farmakoterapii dystonii uogólnionych wykorzystuje się rozmaite klasy leków. Najbardziej przekonujące dane naukowe świadczące o skuteczna leków podawanych doustnie dotyczą: A, baklofenu B. cholinolityków C. klonazepamu D. tetrabenazyny E. neuroleptyków
B. cholinolityków
Która z poniższych cech klinicznych przemawia za rozpoznaniem połowiczego kurczu twarzy u pacjenta z ruchami mimowolnymi twarzy:
A. zajęcie mięśnia żwacza
B. obniżanie brwi podczas kurczowego zaciskania powiek
C. ból towarzyszący zrywaniom mięśni twarzy
D. obustronne zrywania mięśni twarzy
E. jednoczesne zrywania odległych mięśni w obrębie połowy twarzy
E. jednoczesne zrywania odległych mięśni w obrębie połowy twarzy
ból rzadko - zwykle jak towarzyszy nerwoból trójdzielny
obniżenie brwi sugeruje raczej kurcz powiek
zajęcie mięśnia żwacza (n. trójdzielny) - ośrodkowe zaburzenie
W leczeniu połowiczego kurczu twarzy dużą skutecznością cechuje się: A. baklofen B. lewodopa C. klonazepam D. karbamazepina E. toksyna botulinowa
E. toksyna botulinowa
Źródłem mioklonii mogą być uszkodzenia rozmaitych struktur układu nerwowego; która z poniższych lokalizacji wiąże się z najmniejszym prawdopodobieństwem występowania mioklonii: A. kora mózgowa B. jądra podstawne C. wzgórze D. pień mózgu E. rdzeń kręgowy
B. jądra podstawne
Mioklonie podniebienia są wywołane uszkodzeniem w obrębie trójkąta Guillaina-Mollareta (trójkąta mioklonicznego), w skład którego wchodzą jądro dolne oliwki, jądro czerwienne oraz: A. istota czarna B. jądro niskowzgórzowe C. jądro zębate D. jądra szwu E. wzgórze
C. jądro zębate
Zrywania mięśni w miokloniach rozprzestrzeniają się najwolniej w przypadku mioklonii: A. korowych B. powodujących hiperekpleksję C. własnych rdzenia D. związanych z odruchem siatkowatym E. rdzeniowych segmentowych
C. własnych rdzenia
Potencjały olbrzymie rejestrowane w badaniu somatosensorycznych potencjałów wywołanych są charakterystyczne dla mioklonii: A. korowych B. powodujących hiperekpleksję C. związanych z odruchem siatkowatym D. rdzeniowych segmentowych E. własnych rdzenia
A. korowych
