14. Zaburzenia snu i autonomicznego układu nerwowego Flashcards
(40 cards)
Stadium N3 snu charakteryzuje:
A. obecność wrzecion snu
B. czynność delta zajmująca > 20% epoki elektroencefalogramu
C. czynność delta zajmująca > 50% epoki elektroencefalogramu
D. atonia mięśni
E. zwiększone napięcie układu współczulnego
B. czynność delta zajmująca > 20% epoki elektroencefalogramu
Do typowych fizjologicznych cech snu REM należy:
A. zmniejszona aktywność przywspółczulna
B. zwiększony wyrzut serca
C. zwiększony obwodowy opór naczyniowy
D. zmniejszony przepływ mózgowy krwi
E. brak termoregulacji
E. brak termoregulacji
Stadium stanowiące największą procentowo część okresu snu u osoby dorosłej to: A. W B. N1 C. N2 D.N3 E. REM
C. N2
Neuroprzekaźnikiem działającym w obrębie rdzenia kręgowego i powodującym zmniejszenie napięcia mięśni podczas snu REM jest głównie: A. noradrenalina B. glicyna C. glutaminian D. serotonina E. acetylocholina
B. glicyna
Rytm dobowy u człowieka jest nadawany przez czynność: A. jąder szwu B. miejsca sinawego C. aktywującego układu siatkowatego D. przedniej części podwzgórza E. jądra skrzyżowania
E. jądra skrzyżowania
Bezsenność przewlekła to taka, która występuje przez co najmniej 3 dni w tygodniu przez co najmniej: A. 3 tygodnie B. miesiąc C. 3 miesiące D. 6 miesięcy E. rok
C. 3 miesiące
Bezsenność paradoksalna to stan, w którym:
A. pacjent śpi lepiej poza domem niż we własnym łóżku
B. pacjent nie ma poczucia, że spał, mimo obiektywnego potwierdzenia wystarczająco długiego snu w polisomnografii
C. pacjent śpi w dzień, ma natomiast trudności w zasypianiu w nocy
D. bezsenność występuje jako działanie niepożądane leków nasennych
E. pacjent zasypia ,wyłącznie dzięki czynnościom, które u większości osób utrudniają zaśnięcie
B. pacjent nie ma poczucia, że spał, mimo obiektywnego potwierdzenia wystarczająco długiego snu w polisomnografii
Długotrwałe leczenie bezsenności przewlekłej powinno obejmować w pierwszej kolejności stosowanie: A. zopiklonu B. zolpidemu C. estazolamu D. melatoniny E. terapii behawioralnej
E. terapii behawioralnej
leczenie farmakologiczne wyłącznie w bezsenności krótkotrwałej
terapia behawioralna jest najskuteczniejszą, najtańszą i najbezpieczniejszą metodą długotrwałego leczenia
np. leczenie met. ograniczania czasu snu
Najczęstszą przyczyną nadmiernej senności w ciągu dnia jest:
A. niedoczynność tarczycy
B. stosowanie agonisty receptorów dopaminy
C. narkolepsja
D. obturacyjny bezdech senny
E. niedostateczna ilość snu nocnego
E. niedostateczna ilość snu nocnego
U osoby regularnie śpiącej długo, tzn. przeciętnie dłużej niż 10 godzin na dobę, i niezgłaszającej dodatkowych dolegliwości w pierwszej kolejności można rozpoznać: A. narkolepsję B. nadmierną senność w ciągu dnia C. ośrodkowy bezdech senny D. zespół Kleinego-Levina E. długi sen (odmianę normy)
E. długi sen (odmianę normy)
Podstawowe badania w przypadku podejrzenia narkolepsji to polisomnografia i:
A. wideo-polisomnografia
B. aktygrafia
C. RM głowy
D. test wielokrotnych pomiarów latencji snu
E. test utrzymywania czuwania
D. test wielokrotnych pomiarów latencji snu
stwierdzenie okresów snu REM na początku snu w co najmniej dwóch z czterech zarejestrowanych drzemek
ocena senności w ciągu dnia, krótsze latencje snu niż u osób zdrowych
Badania snu nie są konieczne do rozpoznania:
A. obturacyjnego bezdechu sennego
B. narkolepsji
C. zespołu okresowych ruchów kończyn we śnie
D. zespołu niespokojnych nóg
E. ośrodkowego bezdechu sennego
D. zespołu niespokojnych nóg
rozpoznanie na podstawie obrazu klinicznego
ew. badania pomocnicze - krwi, przewodnictwa nerwowego
Większość parasomnii można rozpoznać bez uciekania się do badań snu. Polisomnografia jest jednak konieczna do rozpoznania: A, sennowłóctwa B. zaburzeń zachowania we śnie REM C. lęków nocnych D. wybudzeń z dezorientacją E. zaburzeń jedzenia we śnie
B. zaburzeń zachowania we śnie REM
Czynnikiem odróżniającym narkolepsję typu 1 od narkolepsji typu 2 jest występowanie w pierwszej z nich:
A. HLA DQBI*0602
B. porażania przysennego
C. nieprawidłowości w polisomnografii
D. zmniejszonego stężenia hipokretyny w PMR
E. orzeźwienia po krótkotrwałej drzemce
D. zmniejszonego stężenia hipokretyny w PMR
Katapleksję można odróżnić od innych napadowych stanów powodujących niedowład na podstawie: A. występowania opadania głowy B. braku odruchów głębokich C. występowania upadków D. czasu trwania napadów E. wyzwalania epizodów silnymi emocjami
E. wyzwalania epizodów silnymi emocjami
napadowe osłabienie mięśni też w porażeniu okresowym, napadach upadków lub atonicznych napadach padaczkowych
Leczenie katapleksji w przebiegu narkolepsji polega na podawaniu:
A. leków przeciwdepresyjnych (trójpierścieniowych Iub SSIU)
B. benzodiazepiny
C. neuroleptyka atypowego
D. modafinilu
E. baklofenu
A. leków przeciwdepresyjnych (trójpierścieniowych Iub SSIU)
Które z poniższych stwierdzeń dotyczących obturacyjnego bezdechu jest prawdziwe:
A. częściej występuje u kobiet
B. występuje rzadziej niż ośrodkowy bezdech senny
C. wiąże się ze zwiększonym ryzykiem nadciśnienia tętniczego i zawału serca
D. częściej występuje u osób przed 30 r.ż. lub po 60 r.ż.
E. metodą leczenia z wyboru jest uwulopalatofaryngoplastyka
C. wiąże się ze zwiększonym ryzykiem nadciśnienia tętniczego i zawału serca
Trwające przez kilka dni lub tygodni i nawracające co kilka miesięcy polegające na nadmiernej senności i żarłoczności u chłopca w wieku dojrzewania to prawdopodobnie: A. zespół Pradera-Williego B. narkolepsja C. zespół Kleinego-Levinna D. zespół Ekboma E. zespól opóźnionej fazy snu
C. zespół Kleinego-Levinna
Lekiem pierwszego rzutu w zaburzeniach zachowania związanych ze snem REM jest: A. selegilina B. klonazepam C. amitryptylina D. fluoksetyna E. biperyden
B. klonazepam
Okresowe ruchy kończyn we śnie:
A. występują najczęściej we śnie REM
B. częściej dotyczą kończyn górnych
C. są odmianą mioklonii przysennych
D. występują u większości chorych na zespół niespokojnych nóg
E. są leczone kofeiną podawaną w godzinach wieczornych
D. występują u większości chorych na zespół niespokojnych nóg
Melatonina lub jej agonista mogą korzystnie wpływać na zaburzenia snu związane z: A. zespołem opóźnionej fazy snu B. narkolepsją C. sennowłóctwem D. lękiem nocnym E. okresowymi ruchami kończyn we śnie
A. zespołem opóźnionej fazy snu
U większości osób w podeszłym wieku, u których występują zaburzenia zachowania we śnie REM, w ciągu kolejnych kilku lat wystąpi: A. choroba zwyrodnieniowa mózgu B. udar mózgu C. zawał serca D. depresja E. obustronny niedosłuch
A. choroba zwyrodnieniowa mózgu
Kilka krótkich drzemek w regularnych odstępach czasu to skuteczna metoda zmniejszania nadmiernej senności w ciągu dnia w przebiegu:
A. niedostatecznego czasu trwania snu nocnego
B. niedoczynności tarczycy
C. narkolepsji
D. obturacyjnego bezdechu sennego
E. dystrofii miotonicznej
C. narkolepsji
zwykle drzemki nie zalecane w leczeniu zaburzeń snu
narkolepsja - dwie lub trzy 20-minutowe drzemki w ciągu dnia
Który z poniższych leków jest przydatny w leczeniu zaburzeń z dezorientacją: A. klonazepam B. lit C. zolpidem D. biperyden E. chloropromazyna
A. klonazepam
pozostałe mogą być przyczyną tego rodzaju zaburzeń snu
