10-17 Flashcards
(35 cards)
Πώς µπορεί κανείς να ορίσει τον Ιµανεντισµό;
α. Όλες εκείνες οι φιλοσοφίες, οι οποίες υποθέτουν µια δυαδική και µη ενιαία αντίληψη της πραγµατικότητας και για τις οποίες η αρχή (ο Θεός, το Απόλυτο) πραγµατώνεται στον κόσµο.
β. Όλες εκείνες οι φιλοσοφίες, οι οποίες υποθέτουν µια ενιαία αντίληψη της πραγµατικότητας και για τις οποίες η αρχή και το τέλος (ο Θεός, το Απόλυτο) πραγµατώνεται στον κόσµο.
γ. Όλες εκείνες οι φιλοσοφίες, οι οποίες υποθέτουν µια µη δυαλιστική αντίληψη της πραγµατικότητας και για τις οποίες η αρχή και το τέλος (ο Θεός, το Απόλυτο) πραγµατώνεται στον κόσµο.
δ. Όλες εκείνες οι φιλοσοφίες, οι οποίες υποθέτουν µια ενιαία και µη δυαλιστική αντίληψη της πραγµατικότητας και για τις οποίες η αρχή (ο Θεός, το Απόλυτο) πραγµατώνεται στον κόσµο.
δ. Όλες εκείνες οι φιλοσοφίες, οι οποίες υποθέτουν µια ενιαία και µη δυαλιστική αντίληψη της πραγµατικότητας και για τις οποίες η αρχή (ο Θεός, το Απόλυτο) πραγµατώνεται στον κόσµο.
Πώς µπορεί κανείς να ορίσει τον “γνωσιολογικό εµµενισµό”;
α. Όπως κάθε φιλοσοφία που αναλύει το αντικείµενο της γνώσης στην εµπειρία ή τη σκέψη και τη συνείδηση του υποκειµένου.
β. Ως κάθε φιλοσοφία που επιλύει το θέµα της γνώσης στο πνεύµα ή τη σκέψη και τη συνείδηση του υποκειµένου.
γ. Ως κάθε επιστήµη που αναλύει το αντικείµενο της γνώσης στην εµπειρία ή στη σκέψη και τη συνείδηση του υποκειµένου.
δ. Ως κάθε επιστήµη που επιλύει το θέµα της συνείδησης στην εµπειρία ή τη σκέψη και τη συνείδηση του υποκειµένου.
α. Όπως κάθε φιλοσοφία που αναλύει το αντικείµενο της γνώσης στην εµπειρία ή τη σκέψη και τη συνείδηση του υποκειµένου.
Πώς µπορεί να οριστεί ο όρος “δοµή”;
α. Ένας όρος που χρησιµοποιείται για να ορίσει το συνδεδεµένο σύνολο των τµηµάτων ενός συµπλέγµατος που εξασφαλίζουν τη λειτουργία του ίδιου του συµπλέγµατος.
β. Σύµπλεγµα µερών που εξασφαλίζουν τη λειτουργία του ίδιου του συµπλέγµατος.
γ. Όρος που χρησιµοποιείται για τον ορισµό του αποσυνδεδεµένου συνόλου εκείνων των περιοχών ενός συγκροτήµατος που ενώνονται µεταξύ τους για να σχηµατίσουν µια περιοχή.
δ. Όρος που χρησιµοποιείται για τον ορισµό του αποσυνδεδεµένου συνόλου εκείνων των µερών ενός συµπλέγµατος που από κοινού εξασφαλίζουν τη λειτουργία του συµπλέγµατος.
α. Ένας όρος που χρησιµοποιείται για να ορίσει το συνδεδεµένο σύνολο των τµηµάτων ενός συµπλέγµατος που εξασφαλίζουν τη λειτουργία του ίδιου του συµπλέγµατος.
Στη φιλοσοφία και τη θεολογία, τι σηµαίνουν οι όροι “υπερβατικότητα” και “εµµένεια”;
α. Υποδεικνύουν δύο παρόµοιες αρχές που βρίσκονται “πέρα” από τον κόσµο της εµπειρίας.
β. Υποδεικνύουν µια αρχή που βρίσκεται “από αυτή την πλευρά” του κόσµου της εµπειρίας και µια αρχή που αντίθετα “παραµένει πάνω”, δηλαδή στον κόσµο της εµπειρίας.
γ. Υποδηλώνουν αντίστοιχα µια αρχή που βρίσκεται “πέρα” από τη λογική και µια αρχή που αντίθετα “παραµένει µέσα”, δηλαδή ενυπάρχει στον κόσµο της εµπειρίας.
δ. Υποδηλώνουν αντίστοιχα µια αρχή που βρίσκεται “πέρα” από τον κόσµο της εµπειρίας και µια αρχή που αντίθετα “παραµένει µέσα”, δηλαδή ενυπάρχει στον κόσµο της εµπειρίας.
δ. Υποδηλώνουν αντίστοιχα µια αρχή που βρίσκεται “πέρα” από τον κόσµο της εµπειρίας και µια αρχή που αντίθετα “παραµένει µέσα”, δηλαδή ενυπάρχει στον κόσµο της εµπειρίας.
Ποιος καθόρισε και καθόρισε το ζεύγος υπερβατικότητα -εσωτερικότητα;
α. Ήταν ο Καντ, µε υπαρξιακούς και πνευµατικούς ορισµούς.
β. Ήταν ο Χέγκελ, µε ορισµούς επιστηµολογικού τύπου.
γ. Ήταν ο Καντ, µε επιστηµολογικούς ορισµούς.
δ. Ήταν ο Locke, µε υπαρξιακούς και πνευµατικούς ορισµούς.
γ. Ήταν ο Καντ, µε επιστηµολογικούς ορισµούς.
Ποια είναι η δοµή του εγκεφαλικού φλοιού;
α. Χαρακτηρίζεται από πτυχώσεις που αυξάνουν τη συνολική επιφάνεια του εγκεφάλου και δηµιουργούν χώρο για νέους νευρώνες.
β. Χαρακτηρίζεται από αυλάκια που αυξάνουν τη συνολική επιφάνεια του εγκεφάλου και παράγουν διαθέσιµο χώρο για νέους νευρώνες.
γ. Χαρακτηρίζεται από αυλάκια που µειώνουν τη συνολική επιφάνεια του εγκεφάλου και δηµιουργούν διαθέσιµο χώρο για νέους νευρώνες.
δ. Χαρακτηρίζεται από πτυχώσεις που µειώνουν τη συνολική επιφάνεια του εγκεφάλου και δηµιουργούν διαθέσιµο χώρο για νέους νευρώνες.
α. Χαρακτηρίζεται από πτυχώσεις που αυξάνουν τη συνολική επιφάνεια του εγκεφάλου και δηµιουργούν χώρο για νέους νευρώνες.
Ποια είναι τα καθήκοντα και οι λειτουργίες του εγκεφάλου;
α. Η επεξεργασία των οπτικών ερεθισµάτων, η επεξεργασία της οµιλίας, των κινήσεων, καθώς και η επεξεργασία των συναισθηµάτων, της λογικής και της µάθησης.
β. Η επεξεργασία των ερεθισµάτων από τα εσωτερικά όργανα, η επεξεργασία της οµιλίας, ο έλεγχος των κινήσεων.
γ. Η επεξεργασία των ερεθισµάτων που προέρχονται από τα αισθητήρια όργανα, η επεξεργασία της γλώσσας, ο έλεγχος των κινήσεων, αλλά όχι η επεξεργασία των συναισθηµάτων, η συλλογιστική και η µάθηση.
δ. Η επεξεργασία των ερεθισµάτων που προέρχονται από τα αισθητήρια όργανα, η επεξεργασία της γλώσσας, ο έλεγχος των κινήσεων και επίσης η επεξεργασία των συναισθηµάτων, η λογική και η µάθηση.
δ. Η επεξεργασία των ερεθισµάτων που προέρχονται από τα αισθητήρια όργανα, η επεξεργασία της γλώσσας, ο έλεγχος των κινήσεων και επίσης η επεξεργασία των συναισθηµάτων, η λογική και η µάθηση.
Πώς µπορεί κανείς να ορίσει την Ψυχή στη φιλοσοφία;
α. Θεωρείται µια αρχή της ζωής που υπάρχει σε κάθε ζωντανό ον ή, η αρχή της συνειδητής ζωής του ανθρώπου.
β. Στο τέλος της ζωής κάθε ζωντανό ον αποχωρίζεται από την αύρα του, είναι το τέλος της συνειδητής ζωής του ανθρώπου.
γ. Θεωρείται ότι είναι µια αρχή της ζωής που υπάρχει και στα µη ζωντανά όντα ή, µε µια ευρύτερη έννοια, η συνειδητή αρχή της ζωής του ανθρώπου.
δ. Θεωρείται µια αρχή της ζωής που υπάρχει σε κάθε ζωντανό και µη ζωντανό ον ή, µε µια ευρύτερη έννοια, η συνειδητή αρχή της ζωής του ανθρώπου.
α. Θεωρείται µια αρχή της ζωής που υπάρχει σε κάθε ζωντανό ον ή, η αρχή της συνειδητής ζωής του ανθρώπου.
Τι είναι ο εγκέφαλος;
α. Είναι το κεφάλι, το οποίο έχει το καθήκον να ελέγχει και να καθοδηγεί τον ανθρώπινο οργανισµό εκ των έσω, συντονίζοντας όλες τις λειτουργίες των άλλων οργάνων και µηχανισµών, µέσω του νευρικού συστήµατος.
β. Είναι ο εγκέφαλος, το όργανο που έχει ως αποστολή να ελέγχει και να καθοδηγεί τον ανθρώπινο οργανισµό εκ των έσω, συντονίζοντας όλες τις λειτουργίες των άλλων οργάνων και µηχανισµών, µέσω του νευρικού συστήµατος.
γ. Είναι ο εγκέφαλος, το όργανο που έχει ως αποστολή να ελέγχει και να καθοδηγεί τον ανθρώπινο οργανισµό από έξω, συντονίζοντας όλες τις λειτουργίες των εσωτερικών οργάνων.
δ. Είναι ο εγκεφαλικός φλοιός και η παρεγκεφαλίδα, που έχουν το καθήκον να ελέγχουν και να καθοδηγούν τον ανθρώπινο οργανισµό εκ των έσω, συντονίζοντας όλες τις λειτουργίες των άλλων οργάνων και µηχανισµών, µέσω του νευρικού συστήµατος.
β. Είναι ο εγκέφαλος, το όργανο που έχει ως αποστολή να ελέγχει και να καθοδηγεί τον ανθρώπινο οργανισµό εκ των έσω, συντονίζοντας όλες τις λειτουργίες των άλλων οργάνων και µηχανισµών, µέσω του νευρικού συστήµατος.
Πώς αντιλαµβανόταν ο Πλάτωνας την ψυχή;
α. Ως υλική πραγµατικότητα, σύµφωνα µε µια δυϊστική προοπτική. Η ψυχή προϋπάρχει των σωµάτων και είναι αθάνατη, καθώς συµµετέχει στον κόσµο των ιδεών, δηλαδή στις αιώνιες αλήθειες.
β. Ως µια πνευµατική πραγµατικότητα που διαφέρει από τα σώµατα, σύµφωνα µε µια δυϊστική προοπτική. Η ψυχή προϋπάρχει των σωµάτων και δεν είναι αθάνατη.
γ. Ως πνευµατική πραγµατικότητα και διακριτή από τα σώµατα, σύµφωνα µε µια ενιαία προοπτική. Η ψυχή προϋπάρχει των σωµάτων και δεν είναι αθάνατη.
δ. Ως πνευµατική πραγµατικότητα και διακριτή από τα σώµατα, σύµφωνα µε µια δυϊστική προοπτική. Η ψυχή προϋπάρχει των σωµάτων και είναι αθάνατη, καθώς συµµετέχει στον κόσµο των ιδεών, δηλαδή στις αιώνιες αλήθειες.
δ. Ως πνευµατική πραγµατικότητα και διακριτή από τα σώµατα, σύµφωνα µε µια δυϊστική προοπτική. Η ψυχή προϋπάρχει των σωµάτων και είναι αθάνατη, καθώς συµµετέχει στον κόσµο των ιδεών, δηλαδή στις αιώνιες αλήθειες.
Πώς µπορεί κανείς να ορίσει το συναίσθηµα;
α. Στην ψυχολογία, χαρακτηρίζει την αντίδραση του οργανισµού που χαρακτηρίζεται απόφυσιολογικές και ψυχικές αλλαγές.
β. Στη φιλοσοφία, χαρακτηρίζει την αντίδραση του οργανισµού που χαρακτηρίζεται από ψυχικές τροποποιήσεις.
γ. Στην ψυχολογία, χαρακτηρίζει την αντίδραση του ασυνείδητου που χαρακτηρίζεται από φυσιολογικές και ψυχικές αλλαγές.
δ. Στη φιλοσοφία, χαρακτηρίζει την αντίδραση του ασυνείδητου που χαρακτηρίζεται από σωµατικές αλλαγές (ερυθρότητα, καρδιακοί παλµοί κ.λπ.).
α. Στην ψυχολογία, χαρακτηρίζει την αντίδραση του οργανισµού που χαρακτηρίζεται από φυσιολογικές και ψυχικές αλλαγές.
Πώς µπορεί κανείς να ορίσει τη Συνείδηση;
α. Στην ψυχολογία, είναι η επίγνωση της ταυτότητας του ατόµου σε σχέση µε τον εαυτό του.
β. Στην ψυχολογία, προσδιορίζει την επίγνωση που έχει ένα άτοµο για την ταυτότητά του, τον κόσµο γύρω του και τη σχέση µεταξύ του εαυτού του και του εξωτερικού κόσµου.
γ. Είναι η επίγνωση που έχει ένα άτοµο για την ταυτότητά του, τον κόσµο γύρω του και τη σχέση µεταξύ εαυτού και εσωτερικού εαυτού.
δ. Στη φιλοσοφία, είναι η επίγνωση του ατόµου για τον εσωτερικό του εαυτό, τον κόσµο γύρω του και τη σχέση µεταξύ του εαυτού του και του εξωτερικού κόσµου
β. Στην ψυχολογία, προσδιορίζει την επίγνωση που έχει ένα άτοµο για την ταυτότητά του, τον κόσµο γύρω του και τη σχέση µεταξύ του εαυτού του και του εξωτερικού κόσµου.
Τι είναι η συµπεριφορά;
α. Οργανωµένος τρόπος σύµφωνα µε τον οποίο ο άνθρωπος ενεργεί και αντιδρά σε ένα ερέθισµα που προκύπτει από τις πράξεις του ή από ένα εσωτερικό κίνητρο.
β. Οργανωµένος τρόπος σύµφωνα µε τον οποίο ο άνθρωπος ενεργεί και αντιδρά σε ένα ερέθισµα που προέρχεται από το περιβάλλον ή από ένα εσωτερικό κίνητρο.
γ. Οργανωµένος τρόπος σύµφωνα µε τον οποίο ένα έµβιο ον ενεργεί και αντιδρά σε ένα ερέθισµα που προέρχεται από το περιβάλλον ή από ένα εσωτερικό κίνητρο.
δ. Αποδιοργανωµένος τρόπος µε τον οποίο ένα ζωντανό ον ενεργεί και αντιδρά σε ένα ερέθισµα από το περιβάλλον ή σε ένα εσωτερικό κίνητρο.
γ. Οργανωµένος τρόπος σύµφωνα µε τον οποίο ένα έµβιο ον ενεργεί και αντιδρά σε ένα ερέθισµα που προέρχεται από το περιβάλλον ή από ένα εσωτερικό κίνητρο.
Πώς µπορεί κανείς να ορίσει τη Νοηµοσύνη;
α. Όπως η ικανότητα να µαθαίνει και να κατανοεί πώς να αντιµετωπίζει εποικοδοµητικά συγκεκριµένες καταστάσεις και να είναι σε θέση να τις επεξεργάζεται µέσω εµπειριών και εξωτερικών ερεθισµάτων.
β. Ως ικανότητα εποικοδοµητικής επεξήγησης της γνώσης, προκειµένου να επεξεργάζεται εξωτερικά ερεθίσµατα µέσω εµπειριών.
γ. Όπως η ικανότητα να µαθαίνει και να κατανοεί πώς να αντιµετωπίζει εποικοδοµητικά συγκεκριµένες προσωπικές καταστάσεις και να είναι σε θέση να τις επεξεργάζεται µέσω των συναισθηµάτων του.
δ. Όπως η ικανότητα εποικοδοµητικής επεξεργασίας των συναισθηµάτων, προκειµένου να τα επεξεργάζεται µέσω εµπειριών και εξωτερικών ερεθισµάτων.
α. Όπως η ικανότητα να µαθαίνει και να κατανοεί πώς να αντιµετωπίζει εποικοδοµητικά συγκεκριµένες καταστάσεις και να είναι σε θέση να τις επεξεργάζεται µέσω εµπειριών και εξωτερικών ερεθισµάτων.
Πώς µπορεί κανείς να ορίσει την Ταυτότητα;
α. Στη φιλοσοφία, υποδηλώνει τη σχέση που διατηρεί το εγώ µε τον εαυτό του και υπονοεί τη συνέχεια του ατόµου στο χώρο και το χρόνο, σε αντίθεση µε τους άλλους.
β. Στη φιλοσοφία υποδηλώνει τη σχέση που διατηρεί το εγώ µε τον εαυτό του µε τους άλλους και υπονοεί τη συνέχεια του ατόµου στο χώρο ως διαφορετικού από τους άλλους.
γ. Στην ψυχολογία υποδηλώνει τη σχέση που διατηρεί το εγώ µε τον εαυτό του και υπονοεί τη συνέχεια του ατόµου στο χώρο και στο χρόνο, σε αντίθεση µε τους άλλους.
δ. Στην ψυχολογία, υποδηλώνει τη σχέση που διατηρεί το εγώ µε τους άλλους και υπονοεί τη συνέχεια του ατόµου στο χώρο και στο χρόνο, σε αντίθεση µε τους άλλους.
γ. Στην ψυχολογία υποδηλώνει τη σχέση που διατηρεί το εγώ µε τον εαυτό του και υπονοεί τη συνέχεια του ατόµου στο χώρο και στο χρόνο, σε αντίθεση µε τους άλλους.
Πώς µπορεί να οριστεί το εγώ στην ψυχανάλυση;
α. Μία από τις τρεις ψυχικές οντότητες, δίπλα στο id και το superego. Το Εγώ έχει το καθήκον να προΐσταται της αρχής της πραγµατικότητας, της συνείδησης που επηρεάζεται από κοινωνικούς παράγοντες, και µεσολαβεί µεταξύ του Εγώ και του Υπερεγώ.
β. Μία από τις τρεις φιλοσοφικές περιπτώσεις, µαζί µε την Ανατολή και το Υπερεγώ. Το Εγώ προΐσταται της αρχής της πραγµατικότητας, της γνώσης που επηρεάζεται από κοινωνικούς παράγοντες, και µεσολαβεί µεταξύ της Ανατολής και του Υπερεγώ.
γ. Το εγώ έχει το καθήκον να προεδρεύει της αρχής της πραγµατικότητας, της γνώσης που επηρεάζεται από κοινωνικούς παράγοντες, και µεσολαβεί µεταξύ του id και του superego.
δ. Το Εγώ έχει το καθήκον να προΐσταται της αρχής της µη πραγµατικότητας, της γνώσης που επηρεάζεται από κοινωνικούς παράγοντες, και µεσολαβεί µεταξύ του Εγώ και του Υπερεγώ.
α. Μία από τις τρεις ψυχικές οντότητες, δίπλα στο id και το superego. Το Εγώ έχει το καθήκον να προΐσταται της αρχής της πραγµατικότητας, της συνείδησης που επηρεάζεται από
κοινωνικούς παράγοντες, και µεσολαβεί µεταξύ του Εγώ και του Υπερεγώ.
Πώς µπορεί να οριστεί το id στην ψυχανάλυση;
.α. Αντιπροσωπεύει την ψυχική έκφραση, την άγνωστη πλευρά της συνείδησης, το σύνολο των ασυνείδητων, έµφυτων και κληρονοµικών πτυχών, µαζί µε τις σκέψεις, τις επιθυµίες που αποµακρύνονται επειδή είναι ανυπόφορες για τη συνείδησή του
β. Μία από τις τρεις ψυχικές περιπτώσεις, έχει το καθήκον να προΐσταται της αρχής της πραγµατικότητας, της συνείδησης που επηρεάζεται από κοινωνικούς παράγοντες και µεσολαβεί µεταξύ του εγώ και του υπερεγώ.
γ. Αντιπροσωπεύει την ψυχική έκφραση, την άγνωστη πλευρά της γνώσης, το σύνολο των ασυνείδητων, έµφυτων και κληρονοµηµένων πτυχών, µαζί µε τις σκέψεις, τις επιθυµίες που αποµακρύνονται επειδή είναι ανυπόφορες για τη συνείδησή του.
δ. Αντιπροσωπεύει τη φιλοσοφική έκφραση, την άγνωστη πλευρά της συνείδησης, το σύνολο των ασυνείδητων, έµφυτων και κληρονοµηµένων πτυχών, µαζί µε τις σκέψεις, τις επιθυµίες που αποµακρύνονται επειδή είναι ανυπόφορες γ ια τη γνώση της
α. Αντιπροσωπεύει την ψυχική έκφραση, την άγνωστη πλευρά της συνείδησης, το σύνολο των ασυνείδητων, έµφυτων και κληρονοµικών πτυχών, µαζί µε τις σκέψεις, τις επιθυµίες που αποµακρύνονται επειδή είναι ανυπόφορες για τη συνείδησή του
Πώς µπορεί να οριστεί η σκοπιµότητα στη φιλοσοφία;
α. Προσδιορίζει την αναφορά κάθε πράξης γνώσης σε ένα αντικείµενο.
β. Προσδιορίζει την αναφορά οποιασδήποτε πράξης γνώσης σε ένα θέµα.
γ. Προσδιορίζει την αναφορά οποιασδήποτε πράξης γνώσης σε ένα θέµα.
δ. Προσδιορίζει την αναφορά κάθε πράξης της συνείδησης σε ένα αντικείµενο.
δ. Προσδιορίζει την αναφορά κάθε πράξης της συνείδησης σε ένα αντικείµενο.
Πώς µπορεί να οριστεί η Διαίσθηση στη φιλοσοφία;
α. Ορίζει την έµµεση και άµεση γνώση, ανεξάρτητη από κάθε µορφή συλλογισµού, ενός
αντικειµένου που είναι παρόν στη συνείδησή µας .
β. Ορίζει την άµεση και άµεση συνείδηση, ανεξάρτητη από κάθε µορφή συλλογισµού, ενός
αντικειµένου που είναι παρόν στη συνείδησή µας.
γ. Ορίζει την άµεση και άµεση συνείδηση, ανεξάρτητη από κάθε µορφή συλλογισµού, ενός
θέµατος που είναι παρόν στη συνείδησή µας.
δ. Ορίζει την άµεση και άµεση γνώση, ανεξάρτητη από οποιαδήποτε µορφή συλλογισµού,
ενός αντικειµένου που είναι παρόν στη συνείδησή µας.
δ. Ορίζει την άµεση και άµεση γνώση, ανεξάρτητη από οποιαδήποτε µορφή συλλογισµού,
ενός αντικειµένου που είναι παρόν στη συνείδησή µας.
Πώς µπορεί να οριστεί το υπερεγώ στην ψυχανάλυση;
α. Θεωρείται ο κληρονόµος του οιδιπόδειου συµπλέγµατος. Μπορεί επίσης να οριστεί ως η
πνευµατική συνείδηση, αυτή που κρίνει όλες τις ανθρώπινες αξίες και επιθυµίες.
β. Θεωρείται κληρονόµος του µύθου της Ευρυδίκης. Μπορεί επίσης να οριστεί ως η ηθική
γνώση, αυτή που κρίνει όλες τις ανθρώπινες ενστικτώδεις πράξεις και επιθυµίες.
γ. Θεωρείται ο κληρονόµος του οιδιπόδειου συµπλέγµατος. Μπορεί επίσης να οριστεί ως η
ηθική συνείδηση, αυτή που κρίνει όλες τις ανθρώπινες ενστικτώδεις πράξεις και επιθυµίες.
δ. Θεωρείται ο κληρονόµος του µύθου του Ήφαιστου. Μπορεί επίσης να οριστεί ως η ηθική
γνώση, αυτός που κρίνει όλες τις ανθρώπινες ενστικτώδεις πράξεις και επιθυµίες.
γ. Θεωρείται ο κληρονόµος του οιδιπόδειου συµπλέγµατος. Μπορεί επίσης να οριστεί ως η
ηθική συνείδηση, αυτή που κρίνει όλες τις ανθρώπινες ενστικτώδεις πράξεις και επιθυµίες
Ποιοι είναι οι δύο διαφορετικοί τύποι µακροπρόθεσµης µνήµης;
α. Εναλλακτική γνώση και διαδικαστική γνώση.
β. Προτασιακή γνώση και διαδικαστική γνώση.
γ. Προτασιακή γνώση και διαδικαστική συνείδηση.
δ. Προτατική γνώση και διαδικαστική γνώση.
Προτασιακή γνώση και διαδικαστική γνώση.
Πώς µπορεί να οριστεί η Μνήµη;
α. Η ικανότητα κάθε έµβιου όντος να αποκτά, να αποθηκεύει, να οργανώνει και να ανακτά
πληροφορίες- αποτελεί βασική λειτουργία για τη µάθηση και τη συνείδηση.
β. Η ανθρώπινη ικανότητα να αποκτά, να αποθηκεύει, να οργανώνει και να ανακτά
πληροφορίες- αποτελεί βασική λειτουργία για τη µάθηση και τη σκέψη.
γ. Ανθρώπινη ικανότητα οργάνωσης και ανάκτησης πληροφοριών- αποτελεί βασική
λειτουργία της νοηµοσύνης.
δ. Η ικανότητα κάθε έµβιου όντος να ανακαλεί µνήµες- είναι απαραίτητη λειτουργία για τη
µάθηση και τη συνείδηση.
β. Η ανθρώπινη ικανότητα να αποκτά, να αποθηκεύει, να οργανώνει και να ανακτά
πληροφορίες- αποτελεί βασική λειτουργία για τη µάθηση και τη σκέψη.
Πώς µπορεί να οριστεί το ένστικτο στην ψυχανάλυση;
α. Το σύνολο των συµπεριφορικών αντιδράσεων, που χαρακτηρίζουν κάθε έµβιο ον, σε
ένα ευρύ φάσµα αισθητηριακών ερεθισµάτων.
β. Το σύνολο των επαγόµενων συµπεριφορικών αντιδράσεων, χαρακτηριστικών για κάθε
ζωικό είδος, σε ένα ευρύ φάσµα περιβαλλοντικών ερεθισµάτων.
γ. Το σύνολο των έµφυτων συµπεριφορικών αντιδράσεων, που χαρακτηρίζουν κάθε
άνθρωπο, σε ένα ευρύ φάσµα αισθητηριακών ερεθισµάτων.
δ. Το σύνολο των έµφυτων συµπεριφορικών αντιδράσεων, χαρακτηριστικών για κάθε
ζωικό είδος, σε ένα ευρύ φάσµα περιβαλλοντικών ερεθισµάτων.
δ. Το σύνολο των έµφυτων συµπεριφορικών αντιδράσεων, χαρακτηριστικών για κάθε
ζωικό είδος, σε ένα ευρύ φάσµα περιβαλλοντικών ερεθισµάτων.
Ποιοι είναι οι τέσσερις τρόποι λειτουργίας της µνήµης που διακρίνονται στην ψυχολογία;
α. Επανένταξη, αναπαράσταση, αναγνώριση, εκτίµηση.
β. Επανένταξη, ανάκληση, αναγνώριση, εκ νέου εκµάθηση.
γ. Ενσωµάτωση, ανάκληση, αναγνώριση, µάθηση.
δ. Επανένταξη, αναπαράσταση, αναγνώριση, εκ νέου εκµάθηση.
δ. Επανένταξη, αναπαράσταση, αναγνώριση, εκ νέου εκµάθηση.
