24-31 Flashcards
(28 cards)
Ποια είναι η σχέση µεταξύ ψυχής και σώµατος σύµφωνα µε τον Επίκουρο;
Από την ολική διαίρεση, µια σχέση µεταξύ των σωµάτων που εξηγείται µε όρους συγκρούσεων και κινήσεων.
Από την ολική διαίρεση, µια σχέση µεταξύ των σωµάτων που εξηγείται µε όρους διάσπασης.
Από την ολική συγχώνευση, µια σχέση µεταξύ των σωµάτων που εξηγείται µε όρους αλληλεξάρτησης.
Της ολικής συγχώνευσης, µιας σχέσης µεταξύ των σωµάτων που εξηγείται µε όρους σύγκρουσης και κίνησης.
Της ολικής συγχώνευσης, µιας σχέσης µεταξύ των σωµάτων που εξηγείται µε όρους σύγκρουσης και κίνησης
Πότε καθιερώθηκε το δόγµα του στωικισµού και από ποιον;
Ιδρύθηκε γύρω στο 450 π.Χ. από τον φιλόσοφο Ζήνωνα.
Καθιερώθηκε γύρω στο 300 π.Χ. από τον φιλόσοφο Παρµενίδη.
Ιδρύθηκε γύρω στο 300 π.Χ. από τον φιλόσοφο Ζήνωνα.
Ιδρύθηκε γύρω στο 300 π.Χ. από τον φιλόσοφο Ζήνωνα.
Ιδρύθηκε γύρω στο 300 π.Χ. από τον φιλόσοφο Ζήνωνα.
Ποιος είναι ο σκοπός της φιλοσοφίας σύµφωνα µε τον Επίκουρο;
Είναι η επίτευξη της σωµατικής ευχαρίστησης, η οποία ταυτίζεται µε την έκσταση, η οποία νοείται ως η απουσία σωµατικού πόνου.
Είναι η επίτευξη της ευτυχίας, η οποία ταυτίζεται µε την ευχαρίστηση, που νοείται ως η απουσία σωµατικού πόνου και διαταραχής της ψυχής.
Είναι η επίτευξη της ευχαρίστησης, η οποία ταυτίζεται µε τη σωµατική ευχαρίστηση, η οποία νοείται ως η απουσία σωµατικού πόνου και διαταραχής της ψυχής.
Είναι η επίτευξη της χαράς, η οποία ταυτίζεται µε την ευτυχία, που νοείται ως η απουσία σωµατικού πόνου.
Είναι η επίτευξη της ευτυχίας, η οποία ταυτίζεται µε την ευχαρίστηση, που νοείται ως η απουσία σωµατικού πόνου και διαταραχής της ψυχής.
Σύµφωνα µε το επικούρειο σύστηµα, ποιες είναι οι κύριες αρετές;
1.Σύµφωνα µε το επικούρειο σύστηµα, οι κύριες αρετές είναι η δύναµη, το θάρρος και η σύνεση, οι οποίες αντιπροσωπεύουν τη σωστή ισορροπία µεταξύ ηδονής και πόνου.
2.Σύµφωνα µε το επικούρειο σύστηµα, οι κύριες αρετές είναι η δικαιοσύνη, η εντιµότητα και η σύνεση, οι οποίες
αντιπροσωπεύουν τη σωστή ισορροπία µεταξύ ηδονής και πόνου.
3.Σύµφωνα µε το επικούρειο σύστηµα, οι κύριες αρετές είναι η δύναµη, το θάρρος και η σύνεση, οι οποίες αντιπροσωπεύουν
τη σωστή ισορροπία µεταξύ καλού και κακού.
4.Σύµφωνα µε το επικούρειο σύστηµα, οι κύριες αρετές είναι η δικαιοσύνη, η εντιµότητα και η σύνεση, οι οποίες αντιπροσωπεύουν τη σωστή ισορροπία µεταξύ καλού και κακού.
Σύµφωνα µε το επικούρειο σύστηµα, οι κύριες αρετές είναι η δικαιοσύνη, η εντιµότητα και η σύνεση, οι οποίες αντιπροσωπεύουν τη σωστή ισορροπία µεταξύ ηδονής και πόνου.
Τι είναι ο “σκεπτικισµός”;
α.Πρόκειται για µια φιλοσοφική διδασκαλία σύµφωνα µε την οποία δεν είναι δυνατόν να γίνουν αληθινές κρίσεις και επίσης δεν είναι δυνατόν να γνωρίσουµε την αληθινή φύση της πραγµατικότητας των πραγµάτων.
β.Πρόκειται για ένα ψυχολογικό δόγµα σύµφωνα µε το οποίο δεν είναι δυνατόν να είναι κανείς ευτυχισµένος και ούτε είναι δυνατόν να γνωρίζει την αληθινή φύση της πραγµατικότητας των πραγµάτων.
γ.Πρόκειται για µια φιλοσοφική διδασκαλία σύµφωνα µε την οποία δεν είναι δυνατόν να κάνουµε λανθασµένες κρίσεις και επίσης δεν είναι δυνατόν να µη γνωρίζουµε την αληθινή φύση της πραγµατικότητας των πραγµάτων.
δ.Πρόκειται για ένα ψυχολογικό δόγµα σύµφωνα µε το οποίο δεν είναι δυνατόν να µην είναι κανείς ευτυχισµένος και επίσης δεν είναι δυνατόν να µην γνωρίζει την αληθινή φύση της πραγµατικότητας των πραγµάτων.
α.Πρόκειται για µια φιλοσοφική διδασκαλία σύµφωνα µε την οποία δεν είναι δυνατόν να γίνουν αληθινές κρίσεις και επίσης δεν είναι δυνατόν να γνωρίσουµε την αληθινή φύση της πραγµατικότητας των πραγµάτων.
Σε τι βασίζεται η νεοπλατωνική φιλοσοφική διδασκαλία;
α.Σε µια µορφή αρχαίου πολυθεϊσµού στην οποία ο Δίας, ο τέλειος, απόλυτος και άπειρος θεωρείται η απόλυτη πραγµατικότητα ολόκληρου του σύµπαντος πριν από τους άλλους θεούς.
β.Σε µια µορφή ιδεαλιστικού µονισµού στην οποία το Ένα, το τέλειο, το απόλυτο και το άπειρο θεωρείται η απόλυτη πραγµατικότητα ολόκληρου του σύµπαντος.
γ.Σε µια µορφή ιδεαλιστικού πολυθεϊσµού στην οποία ο.Ένας, ο τέλειος, απόλυτος και άπειρος Θεός θεωρείται η απόλυτη πραγµατικότητα ολόκληρου του σύµπαντος πριν από τους άλλους θεούς.
δ.Σε µια µορφή ιδεαλιστικού µονισµού στην οποία ο Ένας, απόλυτος Θεός στους ουρανούς θεωρείται η γενεσιουργός πραγµατικότητα ολόκληρου του σύµπαντος.
β.Σε µια µορφή ιδεαλιστικού µονισµού στην οποία το Ένα, το τέλειο, το απόλ υτο και το άπειρο θεωρείται η απόλυτη πραγµατικότητα ολόκληρου του σύµπαντος.
Tι ισχυρίζεται ο Σενέκας στο De ira (41 µ.Χ.);
α.Η οργή µπορεί να είναι χρήσιµη και επιτρεπτή, παρουσιάζεται σε συνέπεια µε τη στωική διδασκαλία, ένα πρότυπο σοφίας που ξέρει πώς να κρατάει τον θυµό και τα πάθη υπό έλεγχο.
β.Η οργή δεν είναι ούτε χρήσιµη ούτε επιτρεπτή, διότι είναι αποτέλεσµα παρορµήσεων που µπερδεύουν τη λογική, σύµφωνα µε τη σωκρατική διδασκαλία.
γ.Ο θυµός µπορεί να είναι χρήσιµος, επειδή µπορεί να βοηθήσει στη διαχείριση των παρορµήσεων και να εκπαιδεύσει τη λογική.
δ.Η οργή δεν είναι ούτε χρήσιµη ούτε επιτρεπτή, επειδή είναι αποτέλεσµα παρορµήσεων που µπερδεύουν τη λογική- σύµφωνα µε τη στωική διδασκαλία, παρουσιάζει ένα πρότυπο σοφίας που ξέρει να κρατά τα πάθη της υπό έλεγχο.
δ.Η οργή δεν είναι ούτε χρήσιµη ούτε επιτρεπτή, επειδή είναι αποτέλεσµα παρορµήσεων που µπερδεύουν τη λογική- σύµφωνα µε τη στωική διδασκαλία, παρουσιάζει ένα πρότυπο σοφίας που ξέρει να κρατά τα πάθη της υπό έλεγχο.
Ποια είναι η σπουδαιότερη σκέψη και συµβολή του Μάρκου Τάλιου Κικέρωνα;
1.Ήταν η διάδοση του ελληνικού πολιτισµού στη Ρώµη. Οι προβληµατισµοί του σχετικά µε την ηθική και την ηθική επαναλαµβάνουν τα θέµατα του Σκυθιανισµού, αλλά µε µια πιο εκλεκτική οπτική.
2.Ήταν η εξάπλωση του ρωµαϊκού πολιτισµού στην Ελλάδα. Οι προβληµατισµοί του σχετικά µε την ηθική και την ηθική επαναλαµβάνουν τα θέµατα του Σκεπτικισµού, αλλά µε µια πιο εκλεκτικήοπτική.
3.Ήταν η διάδοση του ρωµαϊκού πολιτισµού στην Ελλάδα. Οι προβληµατισµοί του σχετικά µε την ηθική και την ηθική υιοθετούν τα θέµατα του στωικισµού, αλλά µε µια πιο εκλεκτική οπτική.
4.Ήταν η διάδοση του ελληνικού πολιτισµού στη Ρώµη. Οι προβληµατισµοί του σχετικά µε την ηθική και την ηθική υιοθετούν τα θέµατα του στωικισµού, αλλά µε µια πιο εκλεκτική οπτική.
Ήταν η διάδοση του ελληνικού πολιτισµού στη Ρώµη. Οι προβληµα τισµοί του σχετικά µε την ηθική και την ηθική υιοθετούν τα θέµατα του στωικισµού, αλλά µε µια πιο εκλεκτική οπτική.
Ποιο είναι το σηµαντικότερο φιλοσοφικό έργο του Κικέρωνα;
Το De republica
Το Philippicae
Το De inventione
Το Catilinarie
Το De republica
Πώς ο Χριστιανισµός επηρέασε επίσης τη φιλοσοφία;
α. Αλλάζοντας παλιές έννοιες, όπως το πρόβληµα της µεταθανάτιας σωτηρίας, για να επιτευχθεί ένας ορισµός της αλήθειας της πίστης, επίσης από µια ορθολογική άποψη.
β. Εισάγοντας νέες έννοιες, όπως το πρόβληµα του θανάτου και έναν ορισµό σχετικά µε την αλήθεια της πίστης, επίσης από ορθολογική άποψη.
γ. Αλλάζει παλιές έννοιες, όπως το πρόβληµα του θανάτου και τον ορισµό της αλήθειας της πίστης, ακόµη και από ορθολογική άποψη.
δ. Εισαγωγή νέων εννοιών, όπως το πρόβληµα της απόκοσµης σωτηρίας, για να καταλήξουµε σε έναν ορισµό σχετικά µε την αλήθεια της πίστης, ακόµη και από ορθολογική άποψη.
δ. Εισαγωγή νέων εννοιών, όπως το πρόβληµα της απόκοσµης σωτηρίας, για να καταλήξουµε σε έναν ορισµό σχετικά µε την αλήθεια της πίστης, ακόµη και από ορθολογική άποψη.
Σε ποια εποχή ο Χριστιανισµός έγινε µια νέα θρησκεία που εξαπλώθηκε στις ανώτερες τάξεις της Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας;
α. Τον 5ο αιώνα µ.Χ.
β. Τον 2ο αιώνα µ.Χ.
γ. Τον 3ο αιώνα µ.Χ.
δ. Τον 4ο αιώνα µ.Χ.
γ. Τον 3ο αιώνα µ.Χ.
Ποιοι ήταν οι πρώτοι συγγραφείς της χριστιανικής πίστης;
α. Οι Δοµινικανοί δεσµεύτηκαν να διδάσκουν θρησκευτικά δόγµατα και κανόνες προκειµένου να εναρµονίσουν τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής µε τον φιλοσοφικό προβληµατισµό ελληνικής και ρωµαϊκής προέλευσης.
β. Οι Πατέρες της Εκκλησίας προσπάθησαν να διδάξουν τα θρησκευτικά δόγµατα και τους κανόνες, ώστε να εναρµονίσουν τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής µε το φιλοσοφικό προβληµατισµό ελληνικής και ρωµαϊκής προέλευσης.
γ. Οι Ιησουίτες προσπαθούσαν να διδάξουν θρησκευτικά δόγµατα και κανόνες προκειµένου να εναρµονίσουν τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής µε τον φιλοσοφικό προβληµατισµό ελληνικής και ρωµαϊκής προέλευσης.
δ. Οι Αυγουστίνιοι είχαν δεσµευτεί να διδάσκουν θρησκευτικά δόγµατα και κανόνες προκειµένου να εναρµονίσουν τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής µε τον φιλοσοφικό προβληµατισµό ελληνικής και ρωµαϊκής προέλευσης.
β. Οι Πατέρες της Εκκλησίας προσπάθησαν να διδάξουν τα θρησκευτικά δόγµατα και τους κανόνες, ώστε να εναρµονίσουν τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής µε το φιλοσοφικό προβληµατισµό ελληνικής και ρωµαϊκής προέλευσης.
Δύο σηµεία της Αυγουστίνειας διδασκαλίας για την ψυχή είναι θεµελιώδη για τη φιλοσοφία του νου, ποια είναι αυτά;
α. Η επέκταση της ψυχής και της αυτοσυνειδησίας, η εσωτερικότητα.
β. Η µνήµη των πραγµάτων του παρελθόντος και η αυτοσυνειδησία.
γ. Ελεύθερη βούληση και αυτογνωσία, επαναληπτικότητα.
δ. Η ελεύθερη βούληση και το βάθος της ανθρώπινης ψυχής.
γ. Ελεύθερη βούληση και αυτογνωσία, επαναληπτικότητα.
Το παρελθόν, το παρόν και το µέλλον για τον Αυγουστίνο µπορούν να αποδοθούν σε τρεις διαφορετικές πτυχές της ίδιας “επέκτασης της ψυχής”, ποιες είναι αυτές;
α. Το παρόν του παρελθόντος µας, το παρόν του παρόντος µας, το παρόν του µέλλοντος, τα πράγµατα που θα συµβούν.
β. Το παρόν του παρελθόντος µας, η µνήµη των πραγµάτων του παρελθόντος, το παρόν του παρόντος µας, η διορατικότητα των πραγµάτων του παρελθόντος, το παρόν του µέλλοντος, τα πράγµατα που έρχονται.
γ. Το παρόν του παρελθόντος µας, η µνήµη των πραγµάτων του παρελθόντος, το παρόν του παρόντος µας, η διαίσθηση των πραγµάτων του σήµερα, το παρόν του µέλλοντος, οι προσδοκίες µας για τα πράγµατα που έρχονται.
δ. Η µνήµη των πραγµάτων του παρελθόντος, η διαίσθηση των πραγµάτων του σήµερα, οι προσδοκίες µας για τα πράγµατα που έρχονται.
γ. Το παρόν του παρελθόντος µας, η µνήµη των πραγµάτων του παρελθόντος, το παρόν του παρόντος µας, η διαίσθηση των πραγµάτων του σήµερα, το παρόν του µέλλοντος, οι προσδοκίες µας για τα πράγµατα που έρχονται.
Τι δηλώνει ο όρος Σχολαστικισµός;
α. Συνήθως χρησιµοποιείται για να δηλώσει τη χριστιανική φιλοσοφική και θεολογική παραγωγή του Μεσαίωνα.
β. Συνήθως χρησιµοποιείται για να υποδηλώσει τη φιλοσοφική και θεολογική παραγωγή της Αγίας Σχολαστικής.
γ. Συνήθως χρησιµοποιείται για να δηλώσει τη φιλοσοφική και θεολογική παραγωγή των Πατέρων της Εκκλησίας.
δ. Συνήθως χρησιµοποιείται για να δηλώσει την καθολική φιλοσοφική και θεολογική παραγωγή του Μεσαίωνα.
α. Συνήθως χρησιµοποιείται για να δηλώσει τη χριστιανική φιλοσοφική και θεολογική παραγωγή του Μεσαίωνα.
Ποιες ήταν οι κύριες αυθεντίες στους τοµείς της φιλοσοφίας και της θεολογίας για τους Σχολαστικούς;
α. Στη φιλοσοφία του Αριστοτέλη, για τη θεολογία βασίστηκε στη Βίβλο, στις Συνόδους και στην πατερική επιστήµη, ιδίως στη σκέψη του Αγίου Αυγουστίνου.
β. Στη φιλοσοφία του Αριστοτέλη, η Θ εολογία βασίστηκε στη Βίβλο, στις Συνόδους και στην πατερική επιστήµη, ιδίως στη σκέψη του Αγίου Βενέδικτου.
γ. Στη φιλοσοφία του Πλάτωνα, για τη θεολογία βασίστηκε στη Βίβλο, τις Συνόδους και την πατερική επιστήµη, ιδίως στη σκέψη του Α γίου Αυγουστίνου.
δ. Στη φιλοσοφία του Πλάτωνα, για τη θεολογία βασίστηκε στη Βίβλο, στις Συνόδους και στην πατερική επιστήµη, ιδίως στη σκέψη του Αγίου Βενέδικτου.
α. Στη φιλοσοφία του Αριστοτέλη, για τη θεολογία βασίστηκε στη Βίβλο, στις Συνόδους και στην πατερική επιστήµη, ιδίως στη σκέψη του Αγίου Αυγουστίνου.
Για τι είναι διάσηµος ο Αβερρόης;
α. Για τα σχόλια στα έργα του Πλάτωνα, τα οποία µεταφράστηκαν στα λατινικά και τα εβραϊκά τον 13ο αιώνα και άσκησαν επιρροή τόσο στη χριστιανική σχολαστική φιλοσοφία όσο και στους εβραίους φιλοσόφους του Μεσαίωνα.
β. Για τα σχόλιά του στα έργα του Αριστοτέλη, τα οποία µεταφράστηκαν στα λατινικά και τα εβραϊκά τον 13ο αιώνα και άσκησαν επιρροή τόσο στη χριστιανική σχολαστική φιλοσοφία όσο και στους εβραίους φιλοσόφους του Μεσαίωνα.
γ. Για τα σχόλιά του στα έργα του Πλάτωνα, τα οποία µεταφράστηκαν στα λατινικά και τα εβραϊκά τον 15ο αιώνα και άσκησαν επιρροή τόσο στη χριστιανική σχολαστική φιλοσοφία
όσο και στους µουσουλµάνους φιλοσόφους του Μεσαίωνα.
δ. Γ ια τα σχόλιά του στα έργα του Αριστοτέλη, τα οποία µεταφράστηκαν στα λατινικά και τα εβραϊκά τον 15ο αιώνα και άσκησαν επιρροή τόσο στη χριστιανική σχολαστική φιλοσοφία
όσο και στους µουσουλµάνους φιλοσόφους του Μεσαίωνα.
β. Για τα σχόλιά του στα έργα του Αριστοτέλη, τα οποία µεταφράστηκαν στα λατινικά και τα εβραϊκά τον 13ο αιώνα και άσκησαν επιρροή τόσο στη χριστιανική σχολαστική φιλοσοφία όσο και στους εβραίους φιλοσόφους του Μεσαίωνα.
Τι είδους φιλοσοφία ήταν πάντα παρούσα σε όλο τον ισλαµικό κόσµο;
α. Η “φάλσαφα”, η οποία συµπίπτει µε την ελληνική λέξη philosophia, “αγάπη για τη σοφία, ένα είδος φιλοσοφίας κοντά στον µυστικισµό.
β. Η “φάλσαφα”, η ο ποία συµπίπτει µε την ελληνική λέξη philosophia, “αγάπη της σοφίας”.
γ. Το “χίκµα”, που σηµαίνει “σοφία”, ένα είδος φιλοσοφίας κοντά στον µυστικισµό, που βασίζεται σε µια ερευνητική µεθοδολογία που περιλαµβάνει τη µελέτη της εµπειρικής πραγµατικότητας, ικανή να µεταµορφώσει την ψυχή.
δ. Το “χίκµα”, που σηµαίνει “σοφία”, ένα είδος φιλοσοφίας κοντά στον µυστικισµό, που βασίζεται σε µια ερευνητική µεθοδολογία που περιλαµβάνει τη µελέτη µιας καθαρής πνευµατικής πραγµατικότητας, ικανής να µεταµορφώσει την ψυχή.
δ. Το “χίκµα”, που σηµαίνει “σοφία”, ένα είδος φιλοσοφίας κοντά στον µυστικισµό, που βασίζεται σε µια ερευνητική µεθοδολογία που περιλαµβάνει τη µελέτη µιας καθαρής πνευµατικής πραγµατικότητας, ικανής να µεταµορφώσει την ψυχή.
Τι έγραψε και τι σκέφτεται ο Avicebron;
α. Πηγή του πνεύµατος, ένας αριστοτελικός διάλογος, η θεωρία του για την καθολικότητα της ύλης υποστηρίχθηκε από τον John Duns Scotus αλλά επικρίθηκε από τον Άγιο Θωµά
Ακινάτη.
β. Πηγή του πνεύµατος, ένας νεοπλατωνικός διάλογος, η θεωρία του για την καθολικότητα της ύλης υποστηρίχθηκε από τον John Duns Scotus αλλά επικρίθηκε από τον Άγιο Θωµά
Ακινάτη.
γ. Πηγή της ζωής, ένας νεοπλατωνικός διάλογος, η θεωρία του για την καθολικότητα της ύλης υποστηρίχθηκε από τον John Duns Scotus α λλά επικρίθηκε από τον Άγιο Θωµά
Ακινάτη.
δ. Πηγή της ζωής, ένας αριστοτελικός διάλογος, η θεωρία του για την καθολικότητα του πνεύµατος υποστηρίχθηκε από τον Ιωάννη Ντανς Σκότους αλλά επικρίθηκε από τον Άγιο
Θωµά Ακινάτη.
γ. Πηγή της ζωής, ένας νεοπλατωνικός διάλογος, η θεωρία του για την καθολικότητα της ύλης υποστηρίχθηκε από τον John Duns Scotus α λλά επικρίθηκε από τον Άγιο Θωµά
Ακινάτη.
Τι κατάφερε να συµβιβάσει ο Θωµάς Ακινάτης;
α. Κατάφερε να καταδείξει τη συµβατότητα και τη συµπληρωµατικότητα των αληθειών του καλού και του κακού.
β. Κατάφερε να αποδείξει τη συµβατότητα και τη συµπληρωµατικότητα των αληθειών του σώµατος και του νου.
γ. Κατάφερε να αποδείξει τη συµβατότητα και τη συµπληρωµατικότητα των αληθειών της πίστης και της λογικής.
δ. Κατάφερε να αποδείξει τη συµβατότητα και τη συµπληρωµατικότητα των αληθειών του πνεύµατος και της ύλης.
γ. Κατάφερε να αποδείξει τη συµβατότητα και τη συµπληρωµατικότητα των αληθειών της πίστης και της λογικής.
Ποιες σκέψεις προσπάθησε να συµφιλιώσει ο Θωµάς Ακινάτης;
α. Η θέση του Αυγουστίνου µε τον ισχυρισµό του Αβερροϊσµού.
β. Θεολογία µε ελληνική φιλοσοφία.
γ. Σχολαστικισµός µε τον ισχυρισµό του Αβερροϊσµού.
δ. Η θέση του Αυγουστίνου έναντι της ελληνικής φιλοσοφίας
α. Η θέση του Αυγουστίνου µε τον ισχυρισµό του Αβερροϊσµού.
Ποιος θεωρείται ο λόγιος του οποίου τα έργα ολοκλήρωσαν τη φιλοσοφική περίοδο του σχολαστικισµού;
α. John Duns Scotus
β. Άγιος Αυγουστίνος
γ. William of Occam
δ. Άγιος Θωµάς Ακινάτης
γ. William of Occam
Στο Novum Organum, ο Φράνσις Μπέικον παρουσίασε µια µεθοδολογία για την εξάλειψη των προκαταλήψεων και των προκαταλήψεων που δηµιουργούν εσφαλµένες αντιλήψεις, τις οποίες αποκαλεί “είδωλα”. Πόσα και ποια είναι αυτά;
α. Τέσσερα: “είδωλα της φυλής”, “είδωλα του σπηλαίου”, “είδωλα του φόρουµ”, “είδωλα του θεάτρου”.
β. Τέσσερα: “είδωλα της φυλής”, “είδωλα του σπηλαίου”, “είδωλα του φόρουµ”, “είδωλα του θεάτρου”.
γ. Τρία: “είδωλα του σπηλαίου”, “είδωλα του φόρουµ”, “είδωλα του θεάτρου”.
δ. Τρία: “είδωλα της φυλής”, “είδωλα της σπηλιάς”, “είδωλα του φόρουµ”.
β. Τέσσερα: “είδωλα της φυλής”, “είδωλα του σπηλαίου”, “είδωλα του φόρουµ”, “είδωλα του θεάτρου”.
Ποιοι θεωρούνται οι θεµελιωτές της επιστηµονικής επανάστασης;
α. Ιωάννης Κέπλερ και Ισαάκ Νεύτων
β. Γαλιλαίος Γαλιλέι και Ισαάκ Νεύτων
γ. Γαλιλαίος Γαλιλέι και Ιωάννης Κέπλερ
δ. Γαλιλαίος Γαλιλέι και Κοπέρνικος
γ. Γαλιλαίος Γαλιλέι και Ιωάννης Κέπλερ
