11 - Percepcja wzrokowa Flashcards
(17 cards)
- Co to jest optyczna ataksja i z jakimi uszkodzeniami mózgu się wiąże?
Optyczna ataksja to niezdolność do chwytania przedmiotów pomimo prawidłowej analizy wzrokowej, np. nie można wlać wody do szklanki.
Zazwyczaj ataksja łączona jest z uszkodzeniem obszarów leżących w głębi przyśrodkowej kory ciemieniowej.
- Wymień sprzeczne wymagania jakie natura stawia widzeniu.
Człowiek podobnie jak wiele innych organizmów musi funkcjonować zarówno w nocy jak i w dzień. Dlatego też dobrze byłoby widzieć ostro i wyraźnie tak samo w ciemnościach jak i przy dosyć jaskrawym świetle. Obraz powinien być równocześnie ostry i szeroki, ponieważ wymagana jest dokładna analiza otoczenia i szybka reakcja na różne bodźce. Dodatkowo natężenie i barwa oświetlenia nie powinny mieć wpływu na rzeczywisty kolor obiektu.
- Komórki siatkówki.
W skład komórek siatkówki wchodzą pręciki i czopki znajdujące się w tylnej warstwie, komórki zwojowe (jest ich 12 typów), komórki amakrynowe (27 typów) oraz komórki dwubiegunowe (10 rodzajów).
- Jak wygląda szlak wzrokowy od oka do kory? Uwzględnij podział na szlak wielkokomórkowy i drobnokomórkowy.
Szlaki wzrokowe: siatkówka, 6 mln czopków, 120 mln pręcików => ok. milion aksonów => ciało kolankowate boczne wzgórza => promienistość wzrokowa => obszar pierwotnej kory wzrokowej V1 => wyższe piętra układu wzrokowego => obszary kojarzeniowe i wielomodalne.
Szlak wielokomórkowy - Informacja trafia przez płat potyliczny szlakiem grzbietowym do kory ciemieniowej. Dochodzi do warstwy 4B w V1, stąd analizuje informację o ruchu obiektu.
W V1, warstwa 4B => V5, lokalizacja w polu widzenia, ruch. V5 pobudza płat ciemieniowy, PPC (tylna kora ciemieniowa), obszar 7 i 5; umożliwia to orientację przestrzenną, postrzeganie głębi i ruchu.
Szlak drobnokomórkowy - informacja trafia szlakiem brzusznym do kory dolno skroniowej. V1 => V2 obszar między plamkowy, reaguje na orientację linii, daje dużą ostrość widzenia, bez koloru. V1 => V3 obszar plamkowy, reaguje na kształty, reakcja na kolor w neuronach w ciemnych prążkach V3. V2 => V4, główny obszar analizy koloru.
- Dlaczego istnieją dwa szlaki, wielkokomórkowy i drobnokomórkowy?
Informacja o położeniu potrzebna jest do orientacji i należy ją przesłać do kory ruchowej. Wygląd potrzebny jest by rozpoznać, czym jest postrzegany przedmiot, rozpoznać zwierzę lub człowieka, nazwać go i opowiedzieć o tym. Stąd potrzeba różnych szlaków, gdyż odpowiadają one za inne funkcje (ruch, kolor, kształt).
- Jakie obszary składają się na brzuszny szlak wzrokowy i jakie są jego funkcje?
Strumień brzuszny jest ściśle związany z rozpoznawaniem różnych obiektów oraz form ich reprezentacji. Biegnie od płata potylicznego do części przyśrodkowej płata skroniowego. Szlak ten odgrywa kluczową rolę w ocenie znaczenia elementów, które widzimy (często określany mianem szlaku „co?” (czym jest to, to co widzę)).
- Jakie obszary składają się na grzbietowy szlak wzrokowy i jakie są jego funkcje?
Dzięki szlakowi grzbietowym możemy szybko reagować na obiekt zanim jeszcze zdążymy poznać, co to za obiekt. Związany jest ściśle z aktywnością kory ciemieniowej. Rozciąga się od pierwotnej kory wzrokowej, aż do przodu płata ciemieniowego. Umożliwia analizę bodźców, odpowiada na pytanie gdzie to jest w relacji do mnie i co mogę z tym zrobić, a nie jedynie na pytanie „gdzie?”. Ponadto pozwala na umiejscowienie obiektów w przestrzeni. Dodatkowo zawiera szczegółową mapę pola widzenia oraz jest dobry w wykrywaniu i analizie ruchu.
- W procesie widzenia jaki jest wpływ informacji z siatkówki a jaki z reszty mózgu na stan kory wzrokowej?
LGN (wzgórze) ma tylko 10-15% pobudzeń z siatkówki, pozostałe 85-90% z kory wzrokowej.
- Hipoteza Ungerleidera-Mishikna.
Istnieją dwa rozdzielone szlaki przetwarzania informacji wzorkowej biegnącej od oka. Wielkoziarniste komórki PA siatkówki – duże pola recepcyjne, szybko przewodzące aksony, pobudzenie dla światła w szerokim paśmie.
Drobnoziarniste – małe pola recepcyjne, wolno przewodzące aksony, rozpoznają opozycje barw.
- Hipoteza Milner-Goodale.
Milner i Goodale (1995): szlaki wzrokowe nie tyle określają co i gdzie, co umożliwiają działanie i percepcję. Wyszczególnione przez badaczy szlaki grzbietowy (czyli ciemieniowy) i brzuszny (czyli skroniowy) mogą być uznane za proste funkcjonalne przedłużenia kanałów wielko- i drobnokomórkowego
- Co to jest prozopagnozja i jakie uszkodzenia mózgu ją powodują.
jest to nieumiejętność rozpoznawania twarzy znajomych i bliskich, trudności w zapamiętywaniu nowo poznanych ludzi, a w skrajnych przypadkach nierozpoznawanie nawet własnej twarzy. Chorzy mogą mieć też problem z rozpoznawaniem miejsc, np. drogi do domu.
Powodują ją uszkodzenia obszaru FFA
- Na czym polega i z czym się wiążę agnozja kształtu? Symultagnozja?
Agnozja kształtu ma wiele form, może być wybiórcza lub całkowita. Chory może mieć problem z rozpoznawaniem nawet najprostszych kształtów. Choroba może zostać wywołana poprzez udar, wypadek, zmiany neurodegeneracyjne w skutek czego zostaje uszkodzony obraz V2.
- Co to jest ślepota korowa?
Ślepota korowa - upośledzenie zdolności rozpoznawania przedmiotów w wyniku uszkodzenia kory wzrokowej znajdującej się w płatach potylicznych mózgu, jej przyczyną są zwykle zmiany miażdżycowe w obrębie tętnic centralnego układu nerwowego.
Powoduje to niedokrwienie i uszkodzenie kory wzrokowej w obrębie pól wzrokowych zlokalizowanych w korze potylicznej. Charakterystyczny dla ślepoty korowej jest tzw. objaw Antona, polegający na obojętności chorych wobec faktu zaniewidzenia, a nawet zaprzeczaniu ślepocie. Reakcje źrenic na światło są zachowane, nie ma zmian na dnie oczu.
- Na czym polega ślepowidzenie i dlaczego jest możliwe?
Ślepowidzenie to szczątkowe widzenie - zachowana jest częściowa zdolność do lokalizacji miejsca, ruchu, kształtu a nawet koloru, chociaż badani nie widzą. Informacja dociera przez wzgórze (LGN) i wzgórek wzrokowy do wyższych pięter układu wzrokowego i płata ciemieniowego. Ślepowidzenie nie dostarcza wrażeń wzrokowych a innych, które trzeba nauczyć się interpretować.
- Czym różni się achromatopsja od anomii barw?
Achromatopsja charakteryzuje się utratą percepcji barw. Świat pacjenta z achromatopsją jest szary, wyblakły, a nawet pozbawiony kolorów zupełnie.
Przy anomii barw problem jest deficyt pamięci. Pacjent widzi kolory, nawet poprawnie koloruje czy kopiuje barwne rysunki, ale nie jest w stanie nazwać barw jakie spostrzega.
- Jak przejawia się zespół Charlesa Bonneta? Komu się przydarza i z czego wynika?
rzadki zespół charakteryzujący się typowymi halucynacjami wzrokowymi. Najczęściej zwodzonymi obiektami są ludzie i zwierzęta; często omamom towarzyszy poczucie zagrożenia. Typowo występują u osób w starszym wieku, kobiet, z zaburzeniami wzroku, częściej niewykształconych i z wadą słuchu TYKO u ludzi niedowidzących lub niewidomych.
- Czy niewidzialny człowiek sam mógłby widzieć? Czy mógłby słyszeć?
Jeżeli niewidzialność polegałaby na tym, że światło nie odbija się od jego ciała, to nie.
