Nabiści Flashcards
(5 cards)
Paul Sérusier Melancholia
Obraz został namalowany ok. 1890 roku farbami olejnymi na płótnie
o wymiarach 60 x 73 cm. Chociaż przedstawia drobną sylwetkę
dziewczyny na tle pejzażu, jego bohaterem jest stan umysłu –
melancholia, która opanowała postać. Figura dziewczyny nie została
wyeksponowana ani kolorystycznie, ani też kompozycyjnie. Jest ona
umieszczona nie w centrum obrazu, ale z lewej strony. Wszystko to,
a także niewielka skala postaci względem pejzażu, uwyraźnia stan
psychiczny – zagubienie w rzeczywistości. Pochylona głowa kobiety,
z twarzą przesłoniętą dłonią, ukazuje całkowitą obojętność na uroki
natury. Nastrój podkreślają zastosowana synteza form i koloryt.
Środki artystyczne mają więc znaczenie symboliczne, uwydatniając
temat dzieła. Obraz, który funkcjonuje także pod tytułem Bretońska
Ewa, znajduje się Musée d’Orsay w Paryżu
Maurice Denis Muzy
Obraz został namalowany w 1893 roku farbami olejnymi na płótnie o wymiarach ok. 1,35 x 1,70 m.
Po raz pierwszy pokazano go na wystawie Salonu Niezależnych, w tym samym roku, w którym powstał.
Temat obrazu został zaczerpnięty z mitologii. Jednak jest tu aż dziesięć muz, zatem więcej niż w orszaku
Apolla. Wszystkie są wizerunkiem jednej i tej samej kobiety, pianistki Marthe Meurier – wielkiej miłości
i towarzyszki życia artysty, matki jego siedmiorga dzieci. W roku powstania obrazu Denis ją poślubił.
Marthe jest dla artysty symbolem miłości i czystości. Scena została umieszczona przed tarasem jego
domu na tle jesiennego lasu. W stosunku do tradycyjnych przedstawień muz, obraz wyróżnia brak
atrybutów oraz współczesny strój kobiet. Cechuje go płaski i syntetyczny sposób malowania oraz
dekoracyjny kontur. Z tego powodu trudno rozstrzygnąć, czy postacie przedstawiono na pokrytej liśćmi
ziemi, czy na dekoracyjnym dywanie. Dzieło znajduje się w Musée d’Orsay w Paryżu
We Francji w latach 1888–1899 działała grupa Nabis.
Nazwę zaczerpnięto z języka
hebrajskiego, w którym słowo nābhī oznacza proroka. Nabiści – jako „prorocy” sztuki
współczesnej – zmierzali do ożywienia malarstwa. Byli wśród nich także literaci, ale literaturą interesowali się wszyscy artyści tej grupy, podobnie jak muzyką, religiami świata i teatrem. Współtwórcą i organizatorem grupy był Paul Sérusier, który wraz z Émile’em Bernardem przeniósł doświadczenia szkoły z Pont-Aven,
w tym syntetyzm, do nowej formacji. Jednym z nabistów był Maurice Denis. Jego tekst
teoretyczny Definicja neotradycjonizmu stał się manifestem grupy. Wśród nabistów działali
ponadto: Pierre Bonnard, Édouard Vuillard oraz Félix Vallotton. Nabiści głosili, że – ich zdaniem – w dziele sztuki rzeczywistość ulega deformacji zarówno
subiektywnej, jak i obiektywnej. Cokolwiek artysta przedstawia, jest jego subiektywną
wizją, a swoje przeżycia i emocje oddaje za pomocą symbolu. Natomiast obiektywny charakter ma sposób ukazywania rzeczywistości poprzez jej syntezę. Artyści grupy Nabis wypowiadali się w różnych dziedzinach sztuki i technikach. Oprócz malarstwa sztalugowego
zajmowali się malarstwem dekoracyjnym, rzeźbą i grafiką, a zwłaszcza ilustracją.
Włączali się tym samym w panującą pod koniec XIX wieku i na początku wieku XX tendencję do syntezy sztuk.
Nabiści koncentrowali się szczególnie na formie dzieła sztuki. Odrzucali malarstwo
akademickie z jego mimetycznym podejściem do odtwarzania rzeczywistości. Ich dzieła
charakteryzowały się wykorzystywaniem płaskich plam barwnych ograniczonych wyraźnym
konturem. Bardzo często dzieła te cechowało uduchowienie, a nawet mistycyzm. Nabiści
– jako grupa – istnieli nieco ponad 10 lat, ale ich twórczość stanowiła źródło inspiracji dla
wielu twórców XX wieku
Maurice Denis
już od młodych lat pragnął być malarzem chrześcijańskim. Na jego styl
wpłynęła twórczość Paula Gauguina oraz Odilona Redona, z którym łączyły go więzi
przyjaźni. Zajmował się dekoracjami teatralnymi i kostiumami, a szczególnie malarstwem.
W jego sztuce pojawiły się m.in. portrety i sceny rodzajowe. Interesowały go przede
wszystkim tematy biblijne i religijne, dlatego zyskał przydomek „nabisty od pięknych ikon”.
Jego dzieła miały charakter symboliczny i były zabarwione mistycyzmem. Szczególnego znaczenia w jego twórczości nabrała płynna linia obwodząca formę malowanych
motywów. Poprzez obrazy, za pomocą symboli, Denis starał się przekazać myśli oraz wzruszenia. Uważał, że obraz jest wynikiem przeżyć twórcy. Jego dziełem są freski w kopule
Teatru Champs-Élysées w Paryżu. Artysta żył długo, zmarł w czasie II wojny światowej.
Jego malarstwo miało ogromny wpływ na sztukę XX wieku
Paul Sérusier Talizman
Obraz olejny, początkowo nazwany Las miłości, został
namalowany w Pont-Aven w 1888 roku. Dzieło to było
uważane za malarski manifest nabistów. Praca o wymiarach
ok. 22 x 27 cm powstała na drewnianym wieku opakowania
po cygarach. Miała ona inspirować innych członków
grupy do tworzenia nie tyle zgodnego z rzeczywistością,
ile stanowiącego jej ekwiwalent. Przedstawia krajobraz
nadrzeczy z Bretanii z odbijającymi się w wodzie drzewami.
Najistotniejsza jest jednak kolorystyka dzieła, na którą
wpływ miała rozmowa odbyta z Paulem Gauguinem. Ten
właśnie zasugerował intensywność barw, ale też rezygnację
z modelunku światłocieniowego. Dzieło to inspirowało
artystów XX wieku: fowistów i abstrakcjonistów. Obraz
znajduje się w Musée d’Orsay w Paryżu
