Chirurgia Flashcards
(162 cards)
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące ropnia:
- zasadniczym sposobem leczenia jest jego ewakuacja
- leczenie chirurgiczne jest przeciwwskazane, większe korzyści daje antybiotykoterapia
- powikłaniem ropnia okołoodbytniczego może być przetoka okołoodbytnicza
- powikłaniem ropnia okołoodbytniczego może być szczelina odbytu
- ropnie okołoodbytowe występują częściej u mężczyzn
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2, 4
B)
1, 3, 5
C)
2, 3, 5
D)
2, 3, 4
E)
1, 3, 4
B)
1, 3, 5
69%
Fenomenalnie! Ropnie okołoodbytowe to zbiorniki ropy, które znajduje się w obrębie przestrzeni okołoodbytowej, międzyzwieraczonej, kulszowo-odbytniczej i miedniczno-odbytniczej. Przyczyną ich rozwoju jest zakażenie krypt i gruczołów odbytowych, które szerzy się wzdłuż miejsc zmniejszonego oporu w obrębie przestrzeni tkankowej.
Klasyfikacja Cormana ropni okołoodbytowych :
ropień podskórny (przyodbytowy, powierzchowny) – ok. 60%,
ropień kulszowo-odbytniczy (poddźwigaczowy) – 15–25%,
Ropny stan zapalny w okolicy wału paznokcia to:
A)
ropień
B)
ropowica
C)
zastrzał
D)
zanokcica
E)
róża
D)
zanokcica
79%
Świetnie! Zanokcicą nazywamy zapalenie w obrębie wału paznokciowego spowodowane infekcją bakteryjną, rzadziej grzybiczą. Powstaje ropień podnaskórkowy, a objawami są: pulsujący ból, który nasila się, gdy kończyna pozostaje opuszczona, oraz zaczerwienienie i obrzęk skóry. W leczeniu konieczne jest nacięcie wału paznokciowego w celu ewakuacji treści ropnej.
Proces zapalny, zwykle ropny toczący się w obrębie wału paznokciowego to:
A)
zanokcica
B)
zastrzał
C)
załupek
D)
czyrak
E)
zgorzel
A)
zanokcica
93%
Bardzo dobrze! Zanokcica to najczęściej ropny proces zapalny obejmujący wał paznokciowy
Zakażenie skóry z szybko szerzącym się zapaleniem tkanki łącznej, ropnym wyciekiem
z rany, objawami ogólnymi i tworzeniem odległych ropni, wywołane przez Pasteurella
multocida charakterystyczne jest dla ran spowodowanych przez:
A)
psy
B)
koty
C)
gryzonie
D)
węże jadowite
E)
żadne z powyższych
B)
koty
51%
Doskonale! W przypadku zakażeń ran kąsanych przez koty izoluje się najczęściej mieszaną florę tlenową i beztlenową. Pasteurella multocida i Pasteurella Septica to najczęściej spotykane patogeny (75%). Innymi izolowanymi drobnoustrojami są gronkowce, paciorkowce, Moraxella sp., Bacteroides sp., Fusobacterium, Porphyromonas, Prevotella.
Pasteurella multocida to bakteria Gram-ujemna względne beztlenowa, której obecność stwierdza się w ślinie 70–90% zwierząt. Drobnoustrój wywołuje zakażenie tkanki łącznej, które pojawia się szybko i przebiega gwałtownie. Objawami są:
rumień, obrzęk, lokalna limfadenopatia,
wyciek ropny z rany,
objawy ogólne.
W niektórych przypadkach dochodzi do tworzenia ropni w odległych miejscach. Innymi powikłaniami są:
zapalenie wsierdzia,
ZOMR,
zapalenie stawów, kości i szpiku.
Do najczęstszych objawów tzw. „ostrego brzucha” nie zalicza się:
A)
dodatniego objawu Blumberga
B)
wzmożonych ruchów perystaltycznych, tzw. „burza nad brzuchem”
C)
wymiotów
D)
objawu obrony mięśniowej
E)
wzdęcia brzucha
B)
wzmożonych ruchów perystaltycznych, tzw. „burza nad brzuchem”
83%
Brawo! W przypadku ostrego brzucha w przebiegu zapalenia otrzewnej dochodzi do niedrożności porażennej jelit. Jej objawem jest “cisza nad brzuchem”.
Najczęstszą, bezpośrednią przyczyną ostrego zapalenia otrzewnej jest:
A)
zadzierzgnięcie jelita cienkiego
B)
wgłobienie jelita cienkiego w jelito grube
C)
perforacja przewodu pokarmowego
D)
sepsa
E)
niedrożność jelita grubego
C)
perforacja przewodu pokarmowego
78%
Dobrze! Perforacja przewodu pokarmowego jest najczęstszą przyczyną rozlanego zapalenia otrzewnej.
Najczęstszą, bezpośrednią przyczyną ostrego zapalenia otrzewnej jest:
A)
ostra niewydolność wątroby
B)
wgłobienie jelita cienkiego w grube
C)
perforacja przewodu pokarmowego
D)
niedrożność jelita grubego
E)
ostre zapalenie trzustki
C)
perforacja przewodu pokarmowego
96%
Dobrze! Perforacja przewodu pokarmowego jest najczęstszą przyczyną rozlanego zapalenia otrzewnej.
Do wtórnych zapaleń otrzewnej nie zalicza się:
A)
zapalenia związanego z przewlekłą dializą otrzewnową
B)
martwicy ściany jelita
C)
zapalenia związanego z nieszczelnością zespolenia jelitowego
D)
ziarniniakowego zapalenia otrzewnej
E)
zapalenia otrzewnej z obecnością grzybów
D)
ziarniniakowego zapalenia otrzewnej
41%
Odpowiedź kontrowersyjna. Jest to postać pierwotnego zapalenia otrzewnej, czyli postaci zapalenia bez towarzyszącej przyczyny brzusznej takiej jak zakażenie narządu czy perforacja. Czynnikami etiologicznymi są Mycobacterium, Histoplasma i Strongyloides i jest to zakażenie krwiopochodne. A Inne postaci pierwotnego zapalenia otrzewnej to:
zapalenie otrzewnej o etiologii bakteryjnej u pacjenta z zespołem nerczycowym, marskością wątroby lub toczniem rumieniowatym układowym,
streptokokowe lub pneomokokowe zapalenie otrzewnej (krwiopochodne, u młodych dziewcząt).
Martwica ściany jelita, nieszczelność zespolenia i przewlekła dializoterapia otrzewnowa to przyczyny wtórnego zapalenia otrzewnej (pierwotny proces chorobowy dotyczy jamy brzusznej lub czynnik etiologiczny został wprowadzony z zewnątrz).
Natomiast zapalenie otrzewnej z obecnością grzybów jest postacią trzeciorzędowego zapalenia otrzewnej (zapalenie przetrwałe po leczeniu postaci wtórnej zapalenia).
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące żółciowego zapalenia otrzewnej:
- jest wynikiem drażniącego działania żółci na otrzewną
- diagnostyczne nakłucie otrzewnej z obecnością krwiście podbarwionego płynu
pozwala na postawienie rozpoznania - dynamika objawów (czasowa regresja dolegliwości) może przypominać perforację
wrzodu trawiennego - przy pewnym rozpoznaniu podstawą leczenia jest leczenie zachowawcze z
szerokowidmową antybiotykoterapią - obecność perforacji ściany pęcherzyka jest warunkiem rozpoznania
- stan po wycięciu pęcherzyka żółciowego w przeszłości pozwala na wykluczenie
rozpoznania
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2, 4, 5
B)
1, 3, 5, 6
C)
2, 5, 6
D)
1, 3
E)
1, 4, 5, 6
D)
1, 3
53%
Gratulacje! Żółciowe zapalenie otrzewnej związane jest przedostawaniem się żółci do jamy otrzewnej w wyniku perforacji pęcherzyka żółciowego lub dróg żółciowych na skutek:
zapalenia,
urazu,
działania jatrogennego (ECPW, protezowanie dróg żółciowych, uszkodzenie śródoperacyjne).
Najczęstszą przyczyną krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego jest:
A)
nieżyt krwotoczny
B)
zapalenie przełyku
C)
choroba wrzodowa
D)
rak żołądka
E)
zespół Mallory’ego-Weissa
C)
choroba wrzodowa
93%
Brawo! Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy odpowiada za 50–75% krwawień z górnego przewodu pokarmowego, jest więc jego najczęstszą przyczyną.
Zespół Mallory-Weissa to:
A)
spastyczny kurcz przełyku
B)
zakrzepica żył wątrobowych
C)
zespół jelita drażliwego
D)
krwotok z pękniętej śluzówki w rejonie wpustu
E)
nadpłytkowość po splenektomii
D)
krwotok z pękniętej śluzówki w rejonie wpustu
92%
Doskonale! Zespół Mallory’ego-Weissa to linijne pęknięcie błony śluzowej przełyku spowodowane najczęściej obfitymi i gwałtownymi wymiotami.
W klasyfikacji zmian krwawiących w niszy wrzodowej stopień I według Forresta
oznacza:
A)
niedawno przebyte krwawienie
B)
aktywne krwawienie
C)
dawno przebyte krwawienie
D)
brak krwawienia
E)
klasyfikacja Forresta nie dotyczy krwawienia do przewodu pokarmowego
B)
aktywne krwawienie
W klasyfikacji zmian krwawiących stopień II według Forresta oznacza:
A)
niedawno przebyte krwawienie
B)
aktywne krwawienie
C)
dawno przebyte krwawienie
D)
brak krwawienia
E)
nawrotowe krwawienie z niegojącej się rany
A)
niedawno przebyte krwawienie
Sondę Sengstakena-Blakemore’a zakłada się przy:
A)
krwawieniu z żylaków przełyku
B)
krwawieniu z wrzodu dwunastnicy
C)
krwotoku z nadżerki żołądka
D)
krwawieniu Dieulafoya
E)
marskości wątroby
A)
krwawieniu z żylaków przełyku
93%
Brawo! W leczeniu krwawienia z żylaków przełyku możesz zastosować zgłębnik Sengstakena-Blakemore’a albo jego nowszą wersję zgłębnik Minnesota , natomiast w krwawieniu z dna żołądka lub wpustu możesz zastosować zgłębnik Lintona-Nachlasa . Obecnie ten sposób leczenie stosuje się tylko wtedy, gdy leczenie endoskopowe jest niedostępne albo gdy okazało się ono nieskuteczne (ok. 10 % przypadków).
Sonda Sengstakena-Blakemore’a służy do:
A)
pomiaru ciśnienia zaklinowania w tętnicy płucnej
B)
usuwania żylaków kończyny dolnej
C)
wykonywania kolonoskopii
D)
tymczasowego tamowania krwotoku z żylaków przełyku
E)
usuwania kamieni z dróg żółciowych podczas ERCP
D)
tymczasowego tamowania krwotoku z żylaków przełyku
93%
Świetnie! W przypadku krwawienia z żylaków przełyku, które nie udaje się opanować metodami endoskopowymi, stosuje się tamponadę balonową. Można do tego celu wykorzystać zgłębnik Sengstakena-Blakemore’a.
Sonda Sengstakena-Blakemore’a jest stosowana w:
A)
ocenie ran postrzałowych tułowia
B)
żywieniu dojelitowym po zabiegach operacyjnych
C)
ocenie odbytnicy w trakcie endoskopowej ultrasonografii
D)
doraźnym zatrzymaniu krwotoku z żylaków przełyku
E)
ocenie dróg żółciowych w trakcie endoskopowej wstecznej cholangiopankreatografii
D)
doraźnym zatrzymaniu krwotoku z żylaków przełyku
76%
Doskonale! Sonda Sengstakena-Blakemore’a służy do doraźnego zatrzymywania krwotoku z żylaków przełyku i może być utrzymywana przez maksymalnie 24 h.
W przypadku krwawienia z żylaków przełyku, którego nie udało się zatamować
endoskopowo lub brak jest możliwości wykonania doraźnego zaopatrzenia
endoskopowego, najskuteczniejszą hemostazę można uzyskać stosując:
A)
totalną resekcję żołądka
B)
wlew leków p/krwotocznych oraz inhibitora pompy protonowej
C)
zgłębnik Sengstakena-Blakemore’a
D)
propranolol w dawce 40 mg na dobę
E)
cewnik Foleya wprowadzony do przełyku
C)
zgłębnik Sengstakena-Blakemore’a
95%
Wyśmienicie! W przypadku braku możliwości wykonania zabiegu endoskopowego należy założyć pacjentowi zgłębnik Sengstakena-Blakemore’a. Pomoże ci on doraźnie zahamować krwotok, lecz usunięcie zgłębnika będzie skutkować nawrotem krwawienia nawet u 60% pacjentów.
Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące leczenia krwotoku z żylaków przełyku:
A)
w leczeniu należy uwzględnić antybiotyk
B)
somatostatyna i glipresyna posiadają podobną skuteczność w hamowaniu krwotoku
C)
pacjent wymaga przetoczenia krwi do wartości stężenia hemoglobiny 7–8 g/dL
D)
należy unikać przetoczeń dużych objętości mrożonego osocza w celu normalizacji
wskaźnika INR
E)
należy wykonać endoskopię po 24 godzinach od początku hospitalizacji
E)
należy wykonać endoskopię po 24 godzinach od początku hospitalizacji
46%
Brawo! W przypadku krwawienia z żylaków przełyku należy podać:
leki wazoaktywne (wazopresyna, terlipresyna, somatostatyka, oktreotyd) – jak najszybciej od przyjęcia pacjenta do szpitala,
antybiotyk szerokospektralny w ramach profilaktyki zakażeń bakteryjnych, które często towarzyszą krwawieniu z żylaków przełyku.
Znaczna utrata krwi w przebiegu krwawienia z żylaków przełyku skutkuje hipowolemią albo wstrząsem hipowolemicznym. Jeżeli oznaczone stężenie hemoglobiny wynosi <7 g/dl, podaj KKCz. Docelowe stężenie Hb wynosi 7–9 g/dl .
Po zapewnieniu stabilności hemodynamicznej, należy wykonać endoskopię, w pozostałych przypadkach w ciągu 24 h od przyjęcia .
Zalecenia AALSD z 2016 r. podają, że endoskopię najlepiej wykonać w ciągu 12 h od przyjęcia.
Lekiem stosowanym w celu obniżenia ciśnienia w układzie wrotnym u chorych
krwawiących z żylaków przełyku jest:
A)
terlipresyna
B)
glukagon
C)
urapidyl
D)
propranolol
E)
nitroprusydek sodu
A)
terlipresyna
61%
Dobrze! W leczeniu krwawienia z żylaków przełyku stosujemy leki wazoaktywne, które obniżają ciśnienie w układzie wrotnym. Stosuje się je do zatrzymania krwotoku lub do 5 dni. Są nimi:
wazopresyna i terlipresyna (syntetyczny analog wazopresyny),
somatostatyna i oktreotyd (synetyczny analog somatostatyny).
Pacjent lat 44, zgłasza silne bóle brzucha i krwiste wymioty. W badaniu częstość
oddechów - 24/min, osłuchowo bez zmian nad polami płucnymi, SpO2 – słaby sygnał,
częstość pracy serca – 130/min, brak tętna na tętnicach dystalnych, ciśnienie krwi –
75/50 mm Hg, pacjent jest blady i spocony, w zapisie EKG – wąskie miarowe zespoły
QRS. Jakie postępowanie należy zastosować?
A)
kardiowersja
B)
manewry na nerwie błędnym
C)
adenozyna 6 mg i.v. szybki bolus
D)
płynoterapia
E)
amiodaron 300 mg i.v. w ciągu 20–60 minut
D)
płynoterapia
80%
Świetnie! Pacjent prezentuje objawy wstrząsu hipowolemicznego (tachykardia, hipotensja, tachypnoë, skóra blada i spocona) w wyniku krwotoku z górnego odcinka przewodu pokarmowego, których objawem są krwiste wymioty. Reakcją kompensacyjną organizmu na niedostateczną perfuzję tkanek wynikającą ze zmniejszenia objętości wewnątrznaczyniowej jest m.in. pobudzenie układu współczulnego, które ma na celu utrzymanie prawidłowego ciśnienia tętniczego i prowadzi do:
tachykardii (w powyższym przypadku częstotliwość pracy serca wynosi 130/min),
centralizacji krążenia – zwężają się naczynia m.in. skóry, mięśni, krążenia trzewnego, czego celem jest utrzymanie przepływu w mózgu i sercu,
hiperwentylacji (występuje tachypnoë).
W przypadku wyczerpania mechanizmów obronnych organizmu prawidłowe ciśnienie nie może zostać utrzymane, co prowadzi m.in. do hipotensji. Przy ciśnieniu skurczowym <60 mm Hg zwykle nie da się wyczuć tętna na tętnicy promieniowej. Hipoperfuzja skóry objawia się jej bladością, ochłodzeniem i potami. Pomiar saturacji za pomocą pulsoksymetru jest zaburzony, sygnał staje się nieczytelny w wyniku spadku rzutu serca lub skurczu naczyń krwionośnych.
W zapisie EKG możemy się spodziewać tachykardii zatokowej.
Leczenie objawowe w tym przypadku polega przede wszystkim na uzupełnieniu objętości wewnątrznaczyniowej poprzez podanie krystaloidów i.v.
Najczęstszą przyczyną przewlekłego krwawienia do dolnego odcinka przewodu pokarmowego jest/są:
A)
polipy jelita grubego
B)
colitis ulcerosa
C)
rak jelita grubego
D)
żylaki odbytu
E)
choroba uchyłkowa
D)
żylaki odbytu
70%
Brawo! Są one najczęstszą przyczyną przewlekłego krwawienia z dolnego odcinka przewodu pokarmowego, niezależnie od wieku stanowi ok. 30% krwawień z DOPP.
Kobieta lat 52, przyjmuje doustne preparaty żelaza z powodu nieznacznej
niedokrwistości mikrocytarnej – zgłasza obfite miesiączki. Dodatkowo lekarz zalecił
wykonanie trzykrotne testu gwajakolowego na obecność krwi utajonej w kale – wyniki
dodatnie. U tej pacjentki należy w pierwszej kolejności:
A)
wykonać kolonoskopię
B)
powtórzyć test po odstawieniu preparatów żelaza
C)
wyeliminować chorobę trzewną
D)
zalecić dietę z eliminacją dużych dawek witaminy C i powtórzyć badanie
E)
uzależnić decyzję od objawów ze strony przewodu pokarmowego
A)
wykonać kolonoskopię
62%
Kolonoskopia powinna być jednym z elementów diagnostyki u tej pacjentki, u której powodem niedokrwistości może być choroba ginekologiczna lub nowotwór jelita grubego. Chora jest w wieku, w którym notuje się wzrost zachorowań na raka jelita grubego. Jest to na tyle poważna diagnoza, że badanie powinno zostać wykonane jako pierwsze.
70-letni pacjent zgłosił się do lekarza POZ z powodu nawracających krwawień z dolnego odcinka przewodu pokarmowego. W wywiadzie pacjent zgłasza zwykle prawidłowe wypróżnienia, jednak okresowo występują śluzowate biegunki. Pacjent podejrzewa krwawienie z hemoroidów. Jakie jest właściwe postępowanie diagnostyczno-lecznicze?
A)
badanie per rectum, następnie skierowanie pacjenta na kolonoskopię w celu wykluczenia patologii w wyższych odcinkach jelita grubego
B)
badanie per rectum, uspokojenie pacjenta, ponieważ zgłaszane objawy są typowe dla krwawienia z hemoroidów, skierowanie do chirurga
C)
skierowanie na badanie TK, ponieważ jest to najdokładniejsze badanie pozwalające na ocenę jelita grubego
D)
pobranie wymazu z odbytu do badania parazytologicznego, ponieważ zgłaszane objawy mogą świadczyć o enterobiozie
E)
skierowanie na kolonoskopię, badanie per rectum można pominąć, jeśli pacjent będzie kierowany na badanie endoskopowe
A)
badanie per rectum, następnie skierowanie pacjenta na kolonoskopię w celu wykluczenia patologii w wyższych odcinkach jelita grubego
92%
Super! Pacjenci z dolegliwościami z DOPP (krwawienie, zaparcia, zmienny rytm wypróżnień itp.) zawsze w pierwszej kolejności wymagają badania per rectum! Do 30% nowotworów jelita grubego jest w zasięgu palca! Kolonoskopię należy wykonać, jeżeli nie ustalono przyczyn krwawienia i zawsze (niezależnie od wyniku badania okolicy anorektalnej) u osoby ≥40. rż., u osób z niedokrwistością lub zgłaszających zmianę rytmu wypróżnień lub chudnięcie.
Pacjent lat 58, dotąd nie leczący się z powodu chorób przewlekłych, zgłasza od dłuższego czasu tendencję do zaparć. Zgłosił się do szpitala z powodu wypróżnień z widoczną świeżą krwią, trwających od dwóch dni. Pacjent w stanie ogólnym dobrym. RR 135/65 mm Hg, HR 84/min, temp. 36,6°C, BMI 31 kg/m2. Chory miał wykonaną kolonoskopię przesiewową w 55. rż., w której rozpoznano tylko uchyłki esicy. Wskaż najbardziej prawdopodobną przyczynę krwawienia:
A)
wrzodziejące zapalenie jelita grubego
B)
guzki krwawnicze
C)
uchyłki jelita grubego
D)
rak jelita grubego
E)
angiodysplazja
C) bardziej to
uchyłki jelita grubego
41%
Krwawienie z DOPP manifestuje się najczęściej jako stolec z domieszką krwi (im wyższa lokalizacja źródła krwawienia, tym większe zmieszanie krwi ze stolcem). Choroba uchyłkowa jelita grubego jest częstą przyczyną krwawień z DOPP, bardzo często pod postacią masywnego krwotoku, który może wymagać hospitalizacji i przetoczenia krwi. Krwawienie najczęściej pojawia się nagle i nie towarzyszą mu dolegliwości bólowe. Pacjent miał już wcześniej stwierdzone uchyłki esicy. Jednak częściej źródłem krwawienia są uchyłki proksymalnej części okrężnicy.
B) wg lepoleku to
guzki krwawnicze
32%
Powiększenie guzków krwawniczych (choroba hemoroidalna) jest najczęstszą przyczyną jawnego krwawienia z dolnego odcinka przewodu pokarmowego, niezależnie od wieku, stanowiąc ok. 30% przyczyn krwawień z DOPP. Częstość występowania guzków krwawniczych wzrasta z wiekiem, czynnikiem ryzyka są m.in. zaparcia. Objawem jest krwawienie towarzyszące defekacji (jasnoczerwona krew pokrywająca stolec lub widoczna na papierze po defekacji).