KINO AMERYKAŃSKIE PRZEŁOMU LAT 40 I 50 – KRUSZENIE SYSTEMU Flashcards
(8 cards)
1950 – “Bulwar zachodzącego słońca” – Billy Wilder
1950 – “Bulwar zachodzącego słońca” – Billy Wilder – bezlitosne pokazanie upadku dawnych gwiazd kina niemego i mechanizmów branży filmowej. Pokazał prawdziwe oblicze Hollywoodu czyli wyzysk młodych scenarzystów i załamanie psychiczne starzejących się gwiazd. W filmie rzeczywiście zagrała dawna gwiazda kina niemego Gloria Swanson. Rozwój kina poprzez nowatorską narrację z offu (martwy bohater).
1950 – “Bulwar zachodzącego słońca” – Billy Wilder
1950 – “Bulwar zachodzącego słońca” – Billy Wilder - Bankrut chowa się u dawnej gwiazdy kina, ona myli go z osobą która miała pochować jej zmarłą małpę. Ona pragnie zostać gwiazdą i gdy dowiaduje się że jest scenarzystą każe mu poprawić swoje scenariusze on zgada się za hajs, ona wszystkie jego rzeczy przenosi do siebie i zakochuje się w nim, jest o niego zazdrosna i kontroluje go, on się wstydzi i chowa z tym że jest utrzymankiem, potajemnie współpracuje ze swoją kochanicą nad innym scenariuszem, stara jest zraniona i psychicznie próbuje go zamanipulować aby z nią został, ale on chce odejść z kochanką i jak wychodzi to stara go postrzeliła a jego zwłoki wpadły do basenu.
1954 – “Na nabrzeżach” – Elia Kazan
1954 – “Na nabrzeżach” – Elia Kazan ( kontrowersyjna postać bo wydał kiedyś kumpli z partii komunistycznej) - Marlon Brando w roli głównej, zastosował on metodę Stanisławskiego co było kamieniem milowym dla realistycznego stylu gry w amerykańskim kinie. Zdobył aż 8 Oscarów w tym za najlepszy film.
1954 – “Na nabrzeżach” – Elia Kazan - fabuła
1954 – “Na nabrzeżach” – Elia Kazan - . Były bokser, koleguje się z bossem Dokerów w portowej dzielnicy Nowego Jorku. Pomaga w utrzymaniu “porządku” wśród dokerów. zostaje zamordowany doker, który zamierzał wydać zarząd że zgadza się korupcję, w morderstwo zostaje wplątany bokser. Siostra ofiary, prosi go o wykrycie winnych. Świat bohatera zaczyna się chwiać. Do ostatecznej decyzji zerwania z gangsterami i złożenia zeznań skłania go także ojciec Barry, katolicki ksiądz. Terry decyduje się stawić czoło szefowi Związku Dokerów i biją się na nabrzeżu, zły przegrywał ale wezwał swoich ludzi i wygrał to, finalnie odbywa podróż <spacer> i wszyscy go wspierają, obserwują mimo że jest on w okropnym stanie, na koniec wszyscy się za nim wstawiają.</spacer>
1952 – “Deszczowa piosenka” – Stanley Donen, Gene Kelly
1952 – “Deszczowa piosenka” – Stanley Donen, Gene Kelly – Gene Kelly i Debbie Reynolds w rolach głównych. klasyczny musical z 1952 roku, opowiadający historię przemian w Hollywood w czasach przejścia z kina niemego do dźwiękowego. Głównym bohaterem jest Don, popularny aktor filmów niemych, który wraz z partnerką ekranową Liną musi dostosować się do nowej rzeczywistości kina dźwiękowego.
1952 – “Deszczowa piosenka” – Stanley Donen, Gene Kelly fabuła
1952 – “Deszczowa piosenka” – Stanley Donen, Gene Kelly – Uciekając przed fanami po premierze spotyka Kathy która jest młodą aktorką teatralną, uważa że film to niższa forma sztuki co irytuje Dona. Przypadkiem na imprezie wychodzi na jaw że Kathy jest jedną z dam wyskakujących z tortu i zawstydza dziewczynę. Nagle studio Dona i Liny chce ich film zmienić na dźwiękowy problemem okazuje się piskliwy głos Liny, co zmusza twórców do zatrudnienia młodej aktorki, Kathy Selden, jako jej dublerki wokalnej. Don zakochuje się w Kathy, co prowadzi do konfliktów z Liną. Kiedy Lina odkrywa że to nie jej głos każe zachować Kathy anonimową. Kiedy publiczność chce żeby zaśpiewała na żywo, Don z kumplem podnoszą kurtynę i na jaw wychodzi że to Kathy śpiewa. Ostatecznie Kathy zostaje gwiazdą i ma z Donem swój własny film. Film pełen jest ikonicznych scen, takich jak słynna sekwencja taneczna w deszczu, i zawiera niezapomniane piosenki, które uczyniły go jednym z najbardziej cenionych musicali w historii kina.
1956 – „Inwazja porywaczy ciał” D. Siegel
1956 – „Inwazja porywaczy ciał” D. Siegel - 1956 – „Inwazja porywaczy ciał” D. Siegel - klasyczny thriller science fiction, opowiadający o lekarzu Milesie Bennellu, który odkrywa, że mieszkańcy jego miasteczka są zastępowani przez identycznych sobowtórów pozbawionych emocji. Zamiast straszyć potworami, straszył psychologicznie, zapoczątkował nurt „cichego horroru”. Udowodnił że kino gatunkowe może być ambitne. Kończy się bez nadziei co było rzadkością w kinie amerykańskim.
1956 – „Inwazja porywaczy ciał” D. Siegel fabuła
1956 – „Inwazja porywaczy ciał” D. Siegel - . Sobowtóry powstają z tajemniczych kokonów pochodzenia pozaziemskiego, które rozprzestrzeniają się po miasteczku. Miles i jego przyjaciółka Becky próbują ostrzec innych i uciec przed grożącą im przemianą, ale ich wysiłki wydają się daremne w obliczu narastającej paranoi i obojętności otoczenia. Film jest alegorią lęków przed utratą indywidualności i wpływem totalitaryzmu, a jego napięta atmosfera i otwarte zakończenie uczyniły go jednym z najbardziej wpływowych dzieł science fiction w historii kina.
