KINO RADZIECKIE Flashcards
(14 cards)
KINO RADZIECKIE
Kino radzieckie odnotowało największy spadek jakości podczas przejścia od kina niemego do klasycznego. ZSRR nie chciało kupować sprzętu dźwiękowego od Amerykanów. Pracowali już nad własną technologią dźwiękową w latach 20. W latach 30 dźwięk był tak niedoskonały, że filmy powstały jako nieme. Ostatecznie ZSRR zaczęło importować amerykańską technologię, ale było to bardzo opóźnione i droższe. Udźwiękowienie kin było jeszcze trudniejsze. W 1933 w ZSRR mniej niż 1% kin było udźwiękowionych. W 1938 połowa kin w ZSRR była udźwiękowiona.
1938 – “Aleksander Newski” - Siergiej Eisenstein
1938 – “Aleksander Newski” - Siergiej Eisenstein. Film był wielkim projektem. Radziecka propaganda antyniemiecka - Krzyżacy to mordercy, podczas gdy Newski jest ideałem. Motyw poświęcenia za ojczyznę. Wspólna walka, wielka batalistyczne sceny, Historia 50/50 fakty i fikcja, prawdziwe postacie i prawdziwe wydarzenia ale podkręcone albo przekręcone pod potrzeby propagandy. Nagrany był w lecie. Śnieg jest sztuczny. czytany był jako film o Stalinie.
1938 – “Aleksander Newski” - Siergiej Eisenstein. opis
1938 – “Aleksander Newski” - Siergiej Eisenstein. Film był wielkim projektem. Radziecka propaganda antyniemiecka - Krzyżacy to mordercy, podczas gdy Newski jest ideałem. Motyw poświęcenia za ojczyznę. Wspólna walka, wielka batalistyczne sceny, Historia 50/50 fakty i fikcja, prawdziwe postacie i prawdziwe wydarzenia ale podkręcone albo przekręcone pod potrzeby propagandy. Nagrany był w lecie. Śnieg jest sztuczny. czytany był jako film o Stalinie. Aleksander Newski jako Stalin dowodzi Rosją przeciw Niemcom. W 1938 podpisano pakt Ribbentrop-Mołotow, przez co zaniechano antyniemieckiej propagandy. Lecz w 1939 roku, po wybuchu wojny, film wrócił do kin, a Eisenstein otrzymał nagrody. Eisenstein napisał scenariusz wierszem białym i napisał do niego partyturę. Miało to na celu wprowadzenie konkretnego rytmu. 23 miliony widzów obejrzało ten film w ZSRR.
Siergiej Eisenstein
Eisenstein był uznawany za jednego z największych reżyserów świata. Podróżował po Europie, potem po Ameryce i następnie Meksyku, gdzie tworzył film “Niech żyje Meksyk”, lecz na rozkaz Stalina wrócił do ZSRR. Po powrocie ludzie byli podejrzliwi wobec niego, myśląc, że przesiąknął zachodnią ideologią. Przerywano mu produkcję filmów atakując jego formalizm. Boris Szumiacki nienawidził Eisensteina. Jego ostatnią szansą był film “Aleksander Newski”. Dimitri Vasilyev został 2 reżyserem, był on słaby ale politycznie poprawny i donosił na Eisensteina.
1934 – “Świat się śmieje” – Grigoriy Aleksandrov
1934 – “Świat się śmieje” – Grigoriy Aleksandrov – komedia muzyczna Stalin uwielbiał filmy i samodzielnie cenzurował je. Wszyscy obawiali się, że “Świat się śmieje” będzie za mało ideologicznie polityczny, lecz Stalinowi bardzo się on spodobał. Pasterz sprawdza listę obecności w swoim stadzie, jakiś pan wyciągnął rybę ze spodenek i rzucił za siebie na patelnie i jakieś dzieci to zjadły. Ziomek przyszedł na bal do Pani poznanej na plaży ale z krową którą ma do siebie przywiązaną, przysparza mu to komediowych problemów. Przypiął tą krowę do kogoś innego i ten ktoś wypadł przez okno. Ziomek magicznym fletem przywołał wszystkie swoje zwierzęta. Wchodzą na chate i robią rozpustę i mega syf. Ziomek znajduje się na scenie i przez przypadek dyryguje orkiestrą. Cała orkiestra bije się ze sobą.
1938 – “Wołga Wołga” – Grigoriy Aleksandrov
komedia muzyczna – podobno ulubiony film Stalina
Musicale traktorowe/ kołchozowe
musicale sławiące państwo komunistyczne
1950 - “Upadek Berlina”– Mikheil Chiaureli
został zrealizowany na kolorowej taśmie, zrabowanej od Niemców podczas wojny. Była to rzadkość w kinie radzieckim. 10 000 statystów brało udział w scenach batalistycznych. Zbudowano wielkie scenografie. Wycięto scenę, w której pojawił się Ławrientij Beria i nie zachowała się do dziś. Celem było pokazanie zwycięstwa ZSRR nad Niemcami. Główna akcja zaczyna się na łące jak para się przytula a niemieckie samoloty strzelają na pole, masa Niemców jedzie na motorach po polu i wszystko tam zaczyna się palić, Rozpoczyna się inwazja niemiecka i chłopak trafia na front. Natalia natomiast zostaje uprowadzona przez Niemców i zmuszona do pracy w obozie. Stalin jest pokazany jako genialny przywódca który podejmuje same trafne decyzje przez co wygrywa z Niemcami. Potężna scena jak zdobywają ratusz. Na koniec filmu wszyscy cieszą się z wygranej i machają flagami.
ZSRR w latach 30
W latach 30. ZSRR zacieśniło swoją kontrolę nad sferą kultury, w tym nad kinem (centralizacja). Ograniczyło to twórców filmowych.
Wszechzwiązkowego Zarządu Przemysłu Kinematograficznego
1930 – powołanie Wszechzwiązkowego Zarządu Przemysłu Kinematograficznego (Sojuz-Kino) – kierownikiem był Boris Szumiacki – miało kontrolę nad wszystkimi największymi wytwórniami radzieckimi (Mosfilm, Lenfilm). Symbolem Mosfilmu był robotnik i kołhoźnica. Miało też kontrolę nad dystrybucją (kinami) i produkcją sprzętu (taśmami i kamerami). Awangardowi twórcy znaleźli się pod ideologicznym ostrzałem.
Socrealizm
Socrealizm = realizm socjalistyczny Sztuka realistyczna w formie, w kontrze do sztuki formalistycznej, socjalistyczna w wymowie. To, co dobre, musiało być przedstawiane dobrze, a to, co złe, napiętnowane. Bohaterowie musieli być typowi i nie wyróżniać się indywidualizmem. idealna jednostka, która poświęca się dla sprawy – indywidualny talent może zostać wykorzystany tylko jako poświęcenie się dla ideologii. Pod względem formy filmy radzieckie były podobne do amerykańskiego stylu zerowego. Budynki socrealistyczne były wzorowane amerykańskimi budowlami (Empire State Building).
reżyserzy w trakcie wojny
W trakcie wojny większość reżyserów tworzyło kroniki filmowe i agitki. Po wojnie, do starych mitów komunistycznych, doszły nowe, oparte na zwycięstwie nad Niemcami. Dodatkowo centralizacja osiągnęła zenit. Niektórzy bali się tworzyć filmy. W ciągu roku, w całym kraju, powstawało tylko około 10 filmów. W kinach nie było co wyświetlać, bo amerykańskich nie można było. Pokazywano zdobyte kino niemieckie z którego wycięto swastyki oraz importowane filmy indyjskie o podobnej ideologii
1934r. – „Czapajew” – Georgi Vasilyev i Siergiei Vasilyev
1934r. – „Czapajew” – Georgi Vasilyev i Siergiei Vasilyev (nie bracia) Ideologiczny i kasowy sukces filmu. Opowiadał o Czapajewie, przywódcy bolszewików podczas wojny domowej (częściowo oparte na faktach). Czapajew jest pokazany jako idealna jednostka, która poświęca się dla sprawy – indywidualność jest dobra tylko kiedy poświęca się dla ideologii.
